Τρίτη 29 Ιουλίου 2008

Το φανάρι..


... είναι παλλόμενο πορτοκαλί. Οι πεζοί έχουν προτεραιότητα και πράσινο φανάρι.
Εγώ δεν ξεκινάω αφού άνθρωποι διασχίζουν τον δρόμο.
Ακούω φρεναρίσματα από πίσω μου.
Ξεκινάω και στο επόμενο, κόκκινο αυτή τη φορά, φανάρι έρχεται δίπλα μου ένας πολλά βαρύς "κύριος" και αρχίζει να μου κατεβάζει καντίλια  όπως λένε και στη γλώσσα του!
Εγώ γυρνάω, τον κοιτάζω και πολιτισμένα προσπαθώ να τον ηρεμήσω και να του εξηγήσω οτι αδίκως ακούω τα σχολιανά μου αφού το παλλόμενο φανάρι πάντα εφιστά την προσοχή και δίνει προτεραιότητα στους άλλους...μάταια..
Θέτε να πάρετε μια γεύση;
Λοιπόν αρκετά με τις σάλτσες, βουρ στο ψητό!
Το φανάρι είναι κόκκινο και ανάβει πορτοκαλί παλλόμενο (άντε πάλι απ' την αρχή, δε θα βγάλουμε άκρη ...ΠΕΣ ΜΑΣ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΠΑΜΕ ΣΕ ΑΛΛΟ BLOG ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΓΡΟΤΗΜΕΝΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!!)
Καλά ντε! Συνεχίζω από το φανάρι που με πέτυχε ο ευγενικός κύριος.

Κύριος - Καλά, δεν καταλαβαίνεις τίποτα; Πέρα βρέχει; Στην κοσμάρα σου είσαι μωρή @#^%$#* έ μωρή #^&*@ !!!

Εγώ - Τι εννοείτε κύριε μου, και γιατί συγχύζεστε έτσι;

Κ - Είδες τι πήγες να κάνεις γ%$#@@ $%@ Ε #$%%@@&*** ;

Εγώ - Όχι κύριε μου, έχετε άδικο. Το φανάρι ήταν πορτοκαλί παλλόμενο και πράσινο για τους πεζούς. Πράγμα που σημαίνει οτι τους αφήνεις να περάσουν και μετά περνάς εσύ. Τον γνωρίζετε τον ΚΟΚ ή δεν σας τον έμαθε ο δάσκαλος μήπως σας μπερδέψει;

Κ - Θα μου πεις εμένα για ΚΟΚ μωρή @$^%&@*^ Ε μωρή %^$##%* ;;; Που οδηγώ 400 χρόνια;

Εγώ - Α...πες το ντε..γιατί τότε δεν υπήρχε ο ΚΟΚ! Λοιπόν να σας πω 5 πραγματάκια να τα ξέρετε και να τα θυμάστε. Όταν περνάει πεζός, πόσο μάλλον όταν το φανάρι του είναι πράσινο και το δικό σας πορτοκαλί παλλόμενο, καλό είναι να σταματάτε.

Κ - Καλά μωρή #$%^&*@ άμα θα άκουγες το μπαμ θα σου λεγα εγώ για ΚΟΚ.. $%^**&&@

Εγώ - Και τι προτείνετε δηλαδή, να πατούσα την κυρία που ήταν μέσ' τη μέση του δρόμου;

Κ - %*)(^*$#!#%()&*$%^)#($*^&$ και ^%$#!@^&*****

Εγώ - Μμμμάλιστα..προτείνω να αφήσετε στην άκρη το αυτοκίνητο σας και να μην κυκλοφορείτε ούτε με ταξί. Αντιθέτως κλειστήτε στο σπίτι σας και ασχοληθείτε με πλύσιμο πιάτων, βάλτε και καμιά μπουγάδα για εναλλαγή... μήπως και βαρεθείτε και σας ξαναπιάσουν τα νεύρα σας... Αν τα νεύρα δεν υποχωρήσουν, δοκιμάστε να παίρνετε καθημερινά, πρωί μεσημέρι βράδυ ένα αρντάν πρίν και μετά το φαγητό. Σε περίπτωση που ούτε κι αυτό βοηθήσει, βγείτε μια βόλτα (απαραίτητα με συνοδεία) και επισκεφθείτε τον μαγευτικό χώρο του άλσους Δαφνί. Ειδικευμένοι στην περίπτωση σας άνθρωποι, θα σας παραλάβουν, θα σας ντύσουν με αστραφτερά πεντακάθαρα λευκά πουκαμισάκια (η γιαγιά μου η καλή, καθαρίζει με Ρολί) που δένουν χαριτωμένα πίσω από τη μέση, και θα σας οδηγήσουν στη σουίτα που θα μοιράζεστε με 5-6 νέους φίλους.

Κ - .....!

Αυτή ήταν και η τελευταία κουβέντα του κυρίου. Έβαλε μπρος και μ' ένα δυνατό σπινιάρισμα (για να μου δείξει τι μπορεί να κάνει με την άσφαλτο) χάθηκε από μπροστά μου.
Το συμπέρασμα είναι ότι τα φανάρια κρατάνε παραπάνω ώρα από το κανονικό για να μπορείς να γνωριστείς με τον διπλανό σου... Άσε που ενισχύεται κι η παράδοση του τόπου μας μ' αυτόν τον τρόπο. Ναι βρε παιδιά, δεν αστειεύομαι...
Όταν ο άλλος σου λέει: 
"Γ#$%^&* το σπίτι σου", Γ#$%^&* τον Αντιχριστο σου" και  "θα σε γ@#$%^@* " 
δεν εννοεί άλλο από το οτι είναι οπαδός του τρίπτυχου Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια. 
 
Ο παραπάνω διάλογος, είναι πραγματικός. Ο εν λόγω κύριος μετά από τις συμβουλές που του έδωσα, είναι καθημερινά στο συγκεκριμένο φανάρι και κάνει το ...παλλόμενο!

Χα... όχι που θα 'βγαζε άκρη με την τρελή!

Νομίζω τελικά ότι χρειαζόμαστε μόνιμες διακοπές σ' αυτή την πόλη.






Τετάρτη 23 Ιουλίου 2008

Θα πάρωωω μιααα ψαρόβαρκαα...

Τι λες ρε συνεταιράκι;


Τα πάμε μία;



Δευτέρα 21 Ιουλίου 2008

Γεύση από διακοπές...

Κουφονήσι
Μοναδικές στιγμές εξυπνάδας, στο μπαράκι του Νικήτα.






------------------------------------------------------------------

Όσο πλησιάζουμε στην καρδιά του καλοκαιριού, οι ενδυματολογικές συνήθειες αλλάζουν στο νησί..
---------------------------------------------------------------------------------


Μάλαμα αυτή η κοπέλα! Έχει τον Λ. στα ώπα ώπα. Όσο για μένα.. πάντα με συμπαθούσε, τέτοιο γκουρμέ φαγητό δεν μου έχουν προσφέρει ποτέ!!
---------------------------------------------------------------------


Ο Λ. ξέρει πάρα πολύ καλά αγγλικά.. ναι, ναι καλά ακούτε..αγγλικά!

-----------------------------------------------------------------------
Εεεε, δε σας το 'λεγα οτι το Κουφονήσι διαθέτει κουζίνα για όλα τα γούστα;

-----------------------------------------

Και μια και μιλάμε για φαγητό, είπα να σας δείξω κι αυτές τις στιγμές από προηγούμενο ταξίδι στην Πάρο. Ο Λ. κρύβεται από 'μένα, μπας και καταφέρει να φάει μια ολόκληρη μπουκιά!




Αφιερωμένο στο "συνεταιράκι" που λατρεύει το Κουφονήσι ;) :Ρ
και στον Teddyboy που έκανε απεργία πείνας 3 βδομάδες έξω από το σπίτι μου απαιτώντας κι άλλα σκίτσα... Ορίστε, τι κατάλαβες;
Πάντως τα σκίτσα δεν τελειώνουν εδώ, κάντε κουράγιο γιατί θα ακολουθήσει καταιγισμός (μα τι μόρφωση θεε μου;)!
Τετάρτη 16 Ιουλίου 2008

Τη χούφτωσες; Χούφτωσ' τη, χούφτωσ' τη...

Αυτός κι αν είναι παραπλανητικός τίτλος λούτσα μου!
Τι συμβαίνει όταν το "βάλε κι εσύ ένα χεράκι", εξελίσσεται σε "βάλε κι εσύ χέρι" και καταλήγει σε "χούφτωσ' τη, χούφτωσ' τη";
Τόσα χρόνια τη σπουδάζαμε αυτή τη ρημαδοδιαφήμιση... να μην ξέρουμε πως θα προωθήσουμε ένα "προϊόν" και για καλό σκοπό μάλιστα;
Όχι, δεν βγάζω σε δημοπρασία τις τουαλέτες μου, ούτε τα χρυσαφικά μου και προς Θεού ούτε τα παπούτσια μου!
Είπα να σοβαρευτώ (για λίγο όμως) και να μιλήσω για το ξεblogarισμα!
Τοοο ξεblogarισμα είναι ένα blogάκι που δημιουργήθηκε με την πρωτοβουλία του αγαπητού Πανόπτη για την κάλυψη πολύ βασικών αναγκών των απόρων και έγκλειστων γυναικών αλλά και των παιδιών τους στις γυναικείες φυλακές της Θήβας.
Μας ξεσήκωσε λοιπόν και μας έκανε να ξαναθυμηθούμε την ανθρώπινη πλευρά του εαυτού μας, που έχουμε καταχωνιάσει χάρη στην εποχή που ζούμε. Κι αφού δεν γίνεται να γυρίσουμε σε προηγούμενη εποχή που οι άνθρωποι βοηθούσαν ο ένας τον άλλον χωρίς να το σκεφτούν, το γυρίσαμε σ' αυτό το blog για να ξαναζωντανέψουμε πράγματα που μας λείπουν σήμερα, όπως τα συναισθήματα, την ανθρωπιά και που ξέρεις, μπορεί κάποια στιγμή να ξεπεράσουμε και τον μεσαίωνα των φυλακών και να είμαστε όλοι ελεύθεροι! Μέχρι να γίνει αυτό όμως, και αν θέλετε κι εσείς, για περάστε μια βόλτα για ένα ξεblogάρισμα μπας και μαζευτούμε πολλοί και δούμε καμιάν άσπρη μέρα...
Μπορείτε να γίνετε κι εσείς μέλη της ομάδας μας, μόνο μ' ένα κλικ (δεν πληρώνετε εγγραφή, δεν είμαστε το πολιτεία τέννις κλάμπ) και να βοηθήσετε όταν και όποτε μπορείτε.
Δεν κάνουμε διαγωνισμό ποιός θα βοηθήσει περισσότερο, όσο μπορεί ο καθένας είναι αρκετό!
Έτσι για να μπορούμε να κρατήσουμε το "Α" μας και να μην μας λένε "θρώπους"

Πάτα το ντέ !!!


Κυριακή 13 Ιουλίου 2008

Φίλοι..

Σάββατο απόγευμα. Την ώρα που κάθε νορμάλ άνθρωπος της ηλικίας μου (σιγά ρε τζόβενο!) αρχίζει τις ετοιμασίες για την βραδινή του έξοδο, εγώ αποφάσισα να κάνω το σπίτι λαμπίκος!
Απέκλεισα τον Λ. στο δωμάτιο με τον υπολογιστή και του απαγόρεψα (τι τα 'χουμε τα γαλόνια... νερού, για το σφουγγάρισμα..) να μην ξεμυτίσει μέχρι να τον ειδοποιήσω. Απέρριψα την προσφορά του να με βοηθήσει, καθώς "εμένα η μαμά μου τα έκανε όλα μόνη της γιατί εσείς οι άντρες κάνετε τσαπατσοδουλειές"  ΌΧΙ καλέ, με είχε πιάσει η καθαριστική μου μανία πάλι!! Καιρός ήταν γιατί λίγο ακόμα να τ' αφήναμε το σπίτι σ΄αυτή την κατάσταση, θα φώναζαν την αστυνομία για να εξιχνιάσει την δολοφονία στο διαμέρισμα 4 και να μας αναγκάσει να παραδώσουμε το πτώμα, που ΄χει βρωμίσει όλη η γειτονιά!
Να μην πολυλογώ, αφού καθάρισα όοοοολο το σπίτι (ακούς μαμά;;;), έφτασα στην τουαλέτα. Δεν το έγραψα στο παιχνίδι που παίξαμε για τις άχρηστες πληροφορίες για μένα, αλλά θα το πω τώρα.. ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ να καθαρίζω την τουαλέτα αλλά το κάνω!!! Δέχομαι συγχαρητήρια, χειροκροτήματα και άμα λάχει υπογράφω και κάνα αυτόγραφο! Αυτά παθαίνει κανείς όταν είναι χαϊδεμένος και μοσχαναθρεμμένος, φτάνει μια ώρα που η μάνα παίρνει τη σιωπηλή της εκδίκηση!
Τώρα θα μου πείτε, τι σχέση έχει ρε κοπελιά ο τίτλος με την τουαλέτα σου; Κι εκεί είναι που "μπαίνω" εγώ και σας τα λέω όλα έξω απ' τα δόντια!!!
Εκεί, λοιπόν, που είμαι γονατιστή και τρίβω το εσωτερικό της λεκάνης (μπουρλμπουθρορμπ...)με το σφουγγαράκι τιγκαρισμένο στη χλωρίνη φορώντας γάντια τελευταίας τεχνολογίας, που έχω παραγγείλει από μπάρμπα που δουλεύει Αμερική σε συνεργείο καθαρισμού, πέρασε απ' το μυαλό μου:
"Τελικά τι σκατά είναι η φιλία;"
Και δώσ' του κι έτριβα!
Και δώσ' του και σκεφτόμουν! 
Και πού κατέληξα;

Η φιλία σ' απελευθερώνει, σε κάνει χαρούμενο, σε ξεσηκώνει, σε γαληνεύει...
Δεν απαιτεί, δεν έχει "πρέπει", δεν έχει τυπικούρες, δεν έχει μονοπώλια, δεν έχει πείσματα, δεν έχει παράπονα...
Δέχεσαι τον φίλο σου όπως είναι και όπως αλλάζει με τα χρόνια, άλλωστε κι εσύ αλλάζεις και σε δέχεται και σένα ο φίλος σου... Κι αν πάλι δεν σε δέχεται... υπάρχει πάντα ο Βαγγέλης να σου τα πει καλύτερα γιατί άμα στα πω εγώ θα γίνει μακελειό!!!  
Άαααϊντε...τελικά- τελικά, βραδιάτικο!!!

Σ' αυτό το σημείο, η από πάνω άρχισε να πετάει νερά στην μπουγάδα (αμέ μέχρι πλυντήριο έβαλα) που είχα απλωμένη στην αυλή... παράτησα τις χλωρίνες (άλλο που δεν ήθελα) και πετάχτηκα να την "κανονίσω" κι αυτήν που της τα μαζεύω 1 χρόνο τώρα. Νομίζω οτι μετά απ' αυτά που άκουσε θα κάνει καμιά βδομάδα να βγει στο μπαλκόνι απ' τη ντροπή της... είπαμε καλή καλή αλλά άμα μου γυρίσουν τα μάτια και κατέβουν οι κυνόδοντες, δεν με ηρεμεί ούτε μια καρτέλα λεξοτανίλ!
Δευτερόλεπτα αργότερα ( έτσι είμαι 'γω, πετάω τη χειροβομβίδα μου και φεύγω) βρισκόμουν πάλι στη γνώριμη στάση μπροστά στη λεκάνη, μόνο που αυτή τη φορά στο "πρόσωπο" της (της λεκάνης ντε... είπαμε έχουμε άλλη σχέση εμείς οι δυό) έβλεπα την από πάνω και κάνα δυό άλλους αναίσθητους και απαιτητικούς μικροαστούς που νομίζουν οτι η ζωή όλων πρέπει να γυρνάει γύρω απ' τους εαυτούς τους.
Ένα θα πω σ' αυτούς: 
ΒΡΕ ΟΥΟΥΟΥΟΥΟΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΣΤ!!!!

Κι ένα θα πω στους φίλους: 
Η λεκάνη ΆΣΤΡΑΨΕ!!!


 
Σάββατο 12 Ιουλίου 2008

...κι άλλο;




Διάλειμμα για παιχνίδι..
Ορίστε, ακόμα δε γύρισα..άρχισα να παίζω πάλι. "Βρε έχω δουλειές, μη με καθυστερείτε", τους είπα αλλά που αυτοί να καταλάβουν!
Το ερωτηματολόγιο που ακολουθεί, είναι προχείρως μεν, ορεξάτως δε δημιουργημένο από 127 βιοχημικούς (τι λέτε βρε παιδιά..) και ερευνητές της πυρηνικής φυσικής... (πσσσςςς..)

Μην ανησυχείτε, αν οι απαντήσεις σας δεν είναι σωστές δε θα μείνετε στην ίδια τάξη... (λίγο ρεζίλι, θα το γίνετε όμως)

Λοιπόν,οι όροι είναι απλοί...

1 Ο καλεσμένος -η, κάνει ανάρτηση με το ερωτηματολόγιο που ακολουθεί.

2 Δίνει τις απαντήσεις του στα σχόλια τής ανάρτησής του, σε αυτόν που τον κάλεσε,και κυρίως πάντα, στο xeblogarisma.

3 Καλεί 3-7 να κάνουν το ίδιο.

4 Στην ανάρτηση του δεν ξεχνά να βάλει τη διεύθυνση τουxeblogarisma για τη διευκόλυνση τού παιχνιδιού και των 127 κριτών...xeblogarisma.blogspot.com/παιχνίδι

Για να σας δούμε....

1. ΣΕΞ...

α) είμαι γυναίκα με προτίμηση στους άντρες

β) είμαι άντρας με προτίμηση στις γυναίκες

γ) είμαι γυναίκα με προτίμηση στις γυναίκες                                                                    

δ)είμαι άντρας με προτίμηση στους άντρες

ε) είμαι απ΄ όλα με προτίμηση σε όλα

Θέλω να γνωρίσω τον βιοχημικό ερευνητή που έβαλε την ε) απάντηση, και να του παραδώσω όλα τα πτυχία μου (σιγά, σε λίγο θα μας πεις οτι είσαι και βιοχημικός)!


2.HOBBY

α) μαγειρική - γυμναστήριο

β) μασάζ - ποδηλασία

γ) ταξίδια - τοξοβολία

δ) συναυλίες - κολύμπι

ε) μοντελισμός - βόλτες με το σκάφος


Μόλις ξυπνήσω το πρωί, πάω γυμναστήριο, το καλοκαίρι κολυμπάω, τον χειμώνα ποδηλατώ. Επιστρέφω, μαγειρεύω και εξασκούμαι λίγο στην τοξοβολία μέχρι να πάρει μια βράση το φαί. Στη δεύτερη βράση, κάνω μοντελισμό και άμα γίνει το φαί και πετύχει κιόλας.... με πάει ο άντρας μου ένα ταξίδι με το σκάφος του! Μασάζ δεν κάνω... δεν το μπορώ το λάδι! Κάπως έτσι περνάνε οι μέρες μου..

Εδώ λέμε έχουμε δουλειές, κι εσείς μιλάτε για χόμπι... σας παρακαλώ ρε παιδιά, μη με βγάζετε απ' τα ρούχα μου!


3. ΤΕΧΝΗ

α) μουσική
β) χορός
γ) κινηματογράφος - θέατρο
δ) λογοτεχνία
ε) ζωγραφική - γλυπτική - αρχιτεκτονική

Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ' αγόρι μου..!!!


4. ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ

α) αριστερά

β) κεντροαριστερά

γ) κεντροδεξιά

δ) δεξιά

ε) πάρτο αλλιώς

Από το πολύ διάβασμα οι βιοχημικοί, νομίζουν οτι ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που έχουν απ' αυτές...

5. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ

α) μαθηματικά - γεωμετρία
β) χημεία - φυσική
γ) έκθεση και γλώσσα
δ) ιστορία - γεωγραφία
ε) θρησκευτικά και γυμναστική

Μετά από τόσα χρόνια έζησα να τ' ακούσω κι αυτό...


6. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ PET

α) γατάκι
β) σκυλάκι
γ) ψαράκι
δ) πουλάκι
ε) κροκοδειλάκι

Κι ο Μπίλ ο κροκόδειλας!


7. ΔΙΑΚΟΠΕΣ

α) στη θάλασσα
β) στο βουνό
γ) στη Μύκονο
δ) στη Γαύδο
ε) στην Αθήνα

Εμ βέβαια.. η Μύκονος έχει πισίνες, η Γαύδος φρικιά, η Αθήνα βουνά... θα πάρω τη θάλασσα!


8. ΧΡΩΜΑ

α) λευκό
β) κόκκινο
γ) μοβ
δ) μπλε
ε) μαύρο

Εεεε..Ε τώρα, δεν ξέρω, όλα μ' αρέσουν ανάλογα με τη διάθεση... άντε λευκό που πάει μ' όλα, παχαίνει λίγο βέβαια αλλά τώρα το καλοκαιράκι τι να βάλεις.. μαύρο;


9. ΣΗΜΕΙΟ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

α) κρεβατοκάμαρα
β) κουζίνα
γ) τουαλέτα
δ) σαλόνι
ε) πατάρι

Που να μου αρέσει ή που να περνάω πολλές ώρες; Γιατί μπορεί να μ' αρέσει το σαλόνι αλλά περνάω πολλές ώρες στην τουαλέτα.. και όχι για καλωπισμό ("με λένε Μάρθα και νιώθω ένα φούσκωμα" που λέει κι η διαφήμιση) ...ααα δεν θα σας πω και τα προσωπικά μου τώρα, σαλόνι!

10. Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ

α) 7 ώρες
β) 7 ημέρες
γ) 7 μήνες
δ) πάνω από 7 χρόνια
ε) ε, όχι και 7 χρόνια

Καλέ ποιά επόμενη σχέση μου... παντρευτήκαμε λέμε!!!


Ουφ... πάει κι αυτό! Ξέρω οτι θέλετε να καλέσω κι άλλους στο παιχνίδι κύριοι επιστήμονες αλλά επειδή όλοι λείπουν διακοπές κι εγώ πήζω στο καμίνι, δεν έχω σκοπό να τους κάνω γυμνάσια, ας κάνουν τα μπάνια τους και τα ξαναλέμε... πω πω ..τι καταπίεση αυτοί οι μορφωμένοι άνθρωποι!!!



Τρίτη 8 Ιουλίου 2008

Κουφο... νήσι, ώρα μηδέν.

Μετά από 8 ώρες θαλασσοδαρμού και ανελέητου αέρα, πάνω στο κατάστρωμα του πλοίου της "άγονης" γραμμής, φτάσαμε στο κουφονήσι.
"Επιτέλους" σκεφτήκαμε κι οι δυό " θα απολαύσουμε τις διακοπές μας στο ήσυχο αυτό νησάκι που απαγορεύονται τ' αυτοκίνητα και που αν σε κουράζουν οι μακρινές διαδρομές νοικιάζεις ποδήλατο.
Αυτά που ξέραμε τα ξεχάσαμε όταν άνοιξε η μπουκαπόρτα και κατέβηκε μια καραβιά αμάξια παρέα μας!
Τέλος πάντων, αν καταφέρεις να απομονώσεις το γεγονός οτι περπατάς στον εναν και μοναδικό χωματόδρομο για να πας από το ένα και μοναδικό χωριό στις παραλίες και τούμπαλιν, και κάνεις συνέχεια στην πάντα για να μην σε πατήσουν τα τζίπ και μετά είσαι άσπρος από τη σκόνη... μπορεί και να περάσεις καλά! Φυσικά αν πας για μπάνιο ξεπλένεσαι από το χώμα, αν πάλι πας στο χωριό, δεν σε παρεξηγεί κανείς γιατί οι μισοί είναι κάτασπροι σαν κι εσένα, εκτός απ' τους Έλληνες οδηγούς των..τζίπ!
Οι ντόπιοι, έχουν χρεωθεί μέχρι τ΄ αυτιά για να χτίσουν σε κάθε τετραγωνικό της περιουσίας τους δωμάτια, που τα χρεώνουν όσο τη σουίτα στο Intercontinental!
Ας τ' αφήσουμε όμως αυτά τώρα και ας κάνουμε μια βόλτα στο νησί.

Οι παραλίες είναι ειδυλλιακές και ιδανικές για χαλάρωση και διαλογισμό... εκτός από την απίθανη (κι όμως αληθινή) περίπτωση που 2 ηλίθιοι παίζουν ρακέτες!!!
Βρε αγόρι μου, πας σ' ένα νησί με την κοπέλα σου, βλέπεις οτι όλοι είναι άνθρωποι που θέλουν να ηρεμήσουν, να απολαύσουν τη θέα και ν' ακούσουν το κυματάκι να σκάει, όχι το τάκα- τούκα της ρακέτας σου! Προσαρμόσου πουλάκι μου, δες τι κάνουν οι γύρω σου στην παραλία, βγάλε το μαγιουδάκι σου (αν θες, αν πάλι δε θες, μην το βγάζεις), ξάπλωσε κι άσε τον ήλιο να σε αποβλακώσει, δεν χρειάζεται να κάνεις ότι και στην πλάζ της Βούλας, γιατί και οι υπόλοιποι, άνθρωποι είμαστε και γινόμαστε... ΈΞΑΛΟΙ!!!!
Η αλήθεια είναι οτι φέτος πήγαμε πιό αργά διακοπές απ' οτι συνηθίζουμε και αυτή ήταν η εποχή που φεύγαμε γιατί το μέρος γεμίζει δήθεν και τάχαμου τύπους που νομίζουν οτι ανακάλυψαν το σούπερ ουάου ερημονήσι.
Το πρωί, φτιάχνουν σκιά με λεοπάρ παρεό και καλάμια και το βράδυ φοράνε τις κολώνιες τους και τα ψηλοτάκουνα και ψάχνουν για τα μπαράκια στη Χώρα... τα ποιά;
Φίλε, σε λάθος νησί ήρθες, ένα μπαράκι είχε και έκλεισε. Αν βολεύεσαι με το Cafe του Νικήτα, που έχει την πιο ψαγμένη μουσική και μπορείς να φας και τη νοστιμότερη ομελέτα το πρωί, έχει καλώς. Διαφορετικά, μάλλον είσαι για Μύκονο, άσε που θα πληρώσεις και φθηνότερα το δωμάτιο. Για να μη σου πω οτι και η Γαύδος έχει περισσότερα κομφόρ!

To Cafe του Νικήτα

(κι απ' την ανοιχτή σκεπή, φωτίζει το φεγγάρι)

Ο Λ. πάει στο Κούφο.. κάθε καλοκαίρι από το 1983, τότε που όλα ήταν χωράφια. Που στις παραλίες αφήνανε την τσάντα με τα φρούτα τους οι λουόμενοι και πέρναγαν οι γάιδαροι και τους τα 'τρωγαν. Ο δρόμος για το χωριό δεν είχε φώτα και μπορούσες να βλέπεις όλα τ' αστέρια, ακόμα και τους γαλαξίες αλλά ταυτόχρονα να σπάσεις και τα πόδια σου στον κατσικόδρομο, που έκανε το πράγμα μια όμορφη περιπέτεια.

Το λιμάνι δεν υπήρχε, σε πετάγαν σε μια λάντζα από το πλοίο και μετά βουτούσες μέχρι το γόνατο στη θάλασσα με τα μπαγκάζια σου στην πλάτη για να βγείς στην ξηρά. Στις παραλιές έμεναν και κυκλοφορούσαν μόνο κάτι γυμνά φρικιά (από τα κανονικά, όχι απ' αυτά που το παίζουν τώρα με την τσέπη γεμάτη χαρτούρα- έλα ρε αλάνι) που καμιά φορά ξεχνιόντουσαν και πήγαιναν στην μοναδική παραλιακή ταβέρνα να φάνε, χωρίς να ντυθούν. Τότε τα μαγιό ήταν πολυτέλεια και το αντιηλιακό υπερβολή.

"Φοίνιξ" ο Μέγας

Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει.
Το ελεύθερο κάμπινγκ απαγορεύεται, για να βρείς δωμάτιο κάτω από 40 ευρώ πρέπει να πας διακοπές τον Οκτώβρη, το φαγητό ακρίβυνε, ανοίξανε 2 σούπερ μάρκετ που μπορείς να βρεις τα πάντα σε τιμές... Αγγλίας.
Στις παραλίες, όλοι φοράνε μαγιό ("που καταντήσαμε, να ντυνόμαστε για να πάμε για μπάνιο" ατάκα φρικιού γιαγιάς γυμνήστριας) τελευταία λέξη της μόδας και ψηλοτάκουνο σανδάλι που κάνει αδύνατο το περπάτημα στην άμμο, χρυσαφικά και αξεσουάρ που λαμπιρίζουν στον ήλιο, καπέλα Βουγιουκλάκη (εεεέιι κύριε πειρατηηηή...), βάψιμο αδιάβροχο (μη γίνουμε και ρεζίλι) για βραδυνή έξοδο και πετσέτα Luis Vuiton ασορτί με το τσαντάκι!
Φυσικά όλοι αυτοί είναι αραγμένοι στο τελευταίο απόκτημα του νησιού... το beach bar που φτιάχνει τον καλύτερο "EXPRESSO" ( ναι, έτσι αναγράφεται στον κατάλογο)!!!
Πες μου τώρα, πως να "ανταγωνιστώ" όλ' αυτά με τις πλαστικές σαγιονάρες και το μαγιό από το ΖARA;
Ένα πρωί πίναμε καφέ στου Νικήτα, όταν στο διπλανό τραπέζι, έκατσε ένας ντόπιος που είχε ενοικιαζόμενα δωμάτια. Το τηλέφωνο του χτυπούσε συνέχεια, πράγμα που μ' έκανε να πιστέψω οτι έχει μπει στο χρηματιστήριο... Όχι, ήταν ζήτηση δωματίων! Οι τιμές άρχιζαν από 80 ευρώ ΙΟΥΝΗ ΜΗΝΑ!! Έλεος ρε φίλε, τον Αύγουστο πόσα θα ζητήσεις για ένα κρεβάτι και μια τουαλέτα;

Άσχετο: Είχα ακούσει οτι κάποτε στη Σαντορίνη, σου νοικιάζανε το χώρο που έπιανε το σλίπινγκ μπάγκ σου στην ταράτσα του σπιτιού τους!!

"Τόσο είναι! 80 ευρώ, κι άμα δε σου κάνει μη σπαταλάς τον χρόνο μου, έχω άλλους 10 που περιμένουν να το νοικιάσουν!!!" Ήταν η τελευταία λέξη του ντόπιου "επιχειρηματία" και η δουλειά έκλεισε!
Φαντάσου πόσο ζώο ήταν ο συνομιλητής του, που δέχτηκε μετά από τέτοια συμπεριφορά, να μείνει στο δωμάτιο του αρχοντόμαγκα που άφησε το τσαπαρί για να γίνει ξενοδόχος και αντιμετωπίζει τους υποψήφιους πελάτες σαν κοκοβιούς!
Τελικά, αυτό που μπορεί να σε κάνει να αγαπήσεις ένα νησί, δεν είναι μόνο οι όμορφες παραλίες του αλλά και οι άνθρωποι και το κλίμα (όχι αυτό που βγάζει το σταφύλι, το άλλο... θα με παρακολουθήσετε τώρα ή δε θα συνεννοηθούμε;), η αύρα του νησιού (και όχι το ζαγόρι..)!
Κατέληξα λοιπόν, παρόλο που πέρασα φανταστικά γιατί μπορώ να απομονώσω κάποια πράγματα που μου χαλάνε τη διάθεση, οτι το μοναδικό πράγμα που έμεινε όμορφο κι ακέραιο στο Κουφονήσι... είναι η θέα της Αμοργού απέναντι!!!
Άντε, σειρά έχει η Κεφαλονιά τον Αύγουστο!





Παρασκευή 4 Ιουλίου 2008

Δέκα (10) ...

... πράγματα που πάντα θέλατε να μάθετε για μένα αλλά ήσασταν πολύ διακριτικοί και δεν ρωτήσατε ποτέ!


Πάνω σ' αυτή τη διακριτικότητα βασίζομαι και σας κάνω και άλλο ένα (1) δώρο!

Έτοιμοι; Α! να μην ξεχάσω οτι σ' αυτό εδώ το φιάσκο με κάλεσε ενας Αργεντίνος που γι' αυτόν η λέξη διακριτικότητα είναι άγνωστη :))... τσ τσ τσ τέλος πάντων, για να μην φανώ ενοχλημένη ειδού:


1) Ποτέ δεν είμαι ευχαριστημένη με τη δουλειά που κάνω... τώρα που παντρεύτηκα κάνω προσπάθειες να πείσω τον Λ. να παραιτηθώ και να γίνω νοικοκυρά, μα του κάκου!

2) Δεν αντέχω την καταπίεση από κανέναν και ειδικότερα από φίλους, που υποτίθεται οτι σε καταλαβαίνουν καλύτερα απ' όλους.

3) Όταν ήμουν στην εφηβεία, αποφάσισα να αρχίσω το κάπνισμα όπως όλοι οι φίλοι μου. Διάλεξα ένα πολύ ωραίο πακέτο (Γκολουάζ κόκκινο γιατί από μικρή είχα καλλιτεχνική φλέβα) και το κάπνισα όλο μέσα σ' ένα βράδυ παίζοντας μπιρίμπα στο μπαλκόνι με μια φίλη. Από τότε... το 'κοψα!! Άσε που κιτρινίζουν και τα δόντια.

4) Είμαι τρομερά ακατάστατη και μαζεύω όλο αηδίες που ποτέ δεν μου χρειάζονται και που στο τέλος, όταν (μια φορά το χρόνο) με πιάσει καθαριστική μανία τα πετάω όλα!

5) Λατρεύω το φαγητό, τα ίδια θα λέμε πάλι; Είμαι γκουρμέ τύπος κι έχω αρχίσει να επαναλλαμβάνομαι!

6) Μπορώ να φάω 1 κιλό παγωτό σε μια μέρα..χωρίς διακοπή, μάλλον θα έπρεπε να πω σε 10 λεπτά...τρελλαίνομαι για παγωτά ( όχι δεν το έβαλα στο προηγούμενο γιατί αφορούσε φαγητό, τώρα μιλάμε για γλυκά, μην τα μπερδεύουμε ..)

7) Είμαι τσάμπα μάγκας... ξυπνάω καθημερινά και κάνω πρόβα στον καθρέφτη μου τι θα πω στο αφεντικό όταν με πολυζορίζει και τελικά μόνο ο φουκαριάρης ο καθρέφτης τ' ακούει όλα!

8) Πάντα ονειρευόμουν να ζήσω σ' ένα νησί... μπορεί και να γίνει πραγματικότητα ..!

9) Έχω τρομερή φοβία (τα τελευταία 5 χρόνια) με τον θάνατο... όχι τον δικό μου, των αγαπημένων μου. Σε σημείο που θα ήθελα να πεθάνω εγώ πρώτη για να μην ζήσω τον πόνο της απώλειας... εγωιστικό ακούγεται αλλά νομίζω οτι δεν θα το αντέξω!

Εεεε...όχι μελούρες εδω μέσα κοπελιά, να πας αλλού να κλαψουρίσεις!

Άιντε προχώρει...

9/μισό) Συγκινούμαι και βουρκώνω με το παραμικρό ...

10) Τρελλαίνομαι για ταξίδια αλλά σιχαίνομαι να γεμίζω και να αδειάζω βαλίτσες ( η βαλίτσα μου από Λονδίνο είναι ακόμα γεμάτη... από Κουφονήσι κάτι έβγαλα)

10) Μ' αρέσει πολύ να βλέπω καινούριες διαφημίσεις (μου έχει μείνει από τα φοιτητικά μου χρόνια).

Το 10 το καλό είναι καλύτερο διπλό :)))

Και τώρα το δωράκι:

11) Μικρή ήθελα να γίνω χειρουργός, τώρα βλέπω νοσοκομείο και λιποθυμάω.. τι σου είναι τελικά αυτές οι ορμόνες! Παλιά μ' αρέσαν και οι φακές.. τώρα δεν τις πολυτρώω...

...ννναι! Έβαλε ζέστη εδώ μέσα, λέω να την κάνω σιγά - σιγά!

Κρίμα που δεν θέλετε παραπάνω πληροφορίες για μένα τώρα που άρχισα να παίρνω φόρα είχα τόσα πολλά να γράψω αλλά... όσοι δεν καλύφθηκαν ας κοιτάξουν κι εδώ!


Υ.Γ. Όοοοχιι... μη φωνάζετε, δεν ξέχασα να σας πω για τα Κουφονήσια. Είπα να κάνω ένα διάλειμμα όπως στους σινεμάδες! Πάρτε ποπ κόρν και σόδες (καλοκαίρι είναι, τα αναψυκτικά παχαίνουν) και ξαναμπήτε στην αίθουσα σε 2-3 μερούλες!
Τετάρτη 2 Ιουλίου 2008

Mind the gap.


Ουφ... δέχομαι μεγάλες πιέσεις για τη συνέχεια της ιστορίας μου και παρ' όλο που μ' έχουν καλέσει σε 2-3 blogoπαίχνιδα, δεν θέλω να απογοητεύσω το αναγνωστικό μου κοινό (τόσο ψώνιο δεν το περίμενα ούτε κι εγώ!), θα σας κάνω μια βόλτα στο όμορφο Λονδίνο...
Υπόσχομαι οτι δεν θα ξεχάσω να παίξω τα παιχνίδια που με κάλεσαν γιατί έχουν και πολύ πλάκα... άλλωστε τώρα που οι συγγραφικές δουλειές ανεβαίνουν έχω προσλάβει και μια γραμματέα να μου θυμίζει διάφορα! Τρέμε Καστανιώτη και Πατάκη... νέο αίμα στην αγορά!
Το λοιπόν η ιστορία συνεχίστηκε κάπως έτσι:

Αφού προλάβαμε και ανοίξαμε κάποια δώρα γάμου που δεν ήταν άλλα από μπωλάκια Kosta Boda (τι νομίζετε... ότι κι ότι ήταν οι καλεσμένοι μου; Από τις καλύτερες οικογένειες των Αθηνών παρακαλώ -σιγά κοπελιά..!), μαχαιροπήρουνα και πιάτα, φύγαμε ολοταχώς για το αεροδρόμιο.
Μπήκαμε στο αεροπλάνο. Ο Λ. δυσανασχετούσε για τη φωτεινή ένδειξη "ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ" που δεν έλεγε να σβήσει, καθόλη τη διάρκεια της πτήσης.
Ήρθε το φαί, το μόνο ωραίο που άφησε ο θείος Αρίστος στην Ολυμπιακή πριν πεθάνει (απ' αυτόν κληρονόμησα τη γκουρμεδιά μου στο φαί), το οποίο και κατασπάραξε με πρωτόγνωρη μανία ο "άντρας" μου (τώρα ακούγεται ωραίο αυτό... νέο κορίτσι να λέω τέτοιες κουβέντες;) μπας και καταφέρει να ξεχάσει το τσιγάρο. Μέχρι τη σως 7 islands ρούφηξε όταν ανακάλυψε οτι δεν την είχε βάλει στη σαλάτα!
Με τα πολλά, φτάσαμε στο Χίθροου (καλέ, που τα μαθες τόσο καλά τα εγγλέζικά;).

"Πω πω, τι μπ#@%&^λο είν' αυτό;" ήταν η πρώτη κουβέντα που βγήκε από το στόμα του Λ.
Μην το παρεξηγείτε, ήταν και ο εκνευρισμός που προκάλεσε η έλλειψη νικοτίνης...καταλαβαίνετε!
Συναντήσαμε τον αδερφό μου που ταξίδευε την ίδια ώρα με British και πήραμε ένα ταξί για το σπίτι του.
Προτείναμε στον Λ. να κάτσει μπροστά να απολαύσει τη διαδρομή μιας και δεν είχε ξαναπάει στο Λονδίνο. Όταν άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού.. προς μεγάλη του έκπληξη ( αλλά και του οδηγού για άλλους λόγους..) έπεσε πάνω στο τιμόνι!
Του είχα κάνει κάποια σεμινάρια για το πως έχουν τα πράγματα αλλά δεν συγκράτησε και πολλά.. θα του πάρω καθηγήτρια. Αυτό πάντως συντέλεσε (τι λέγειν..) στο να αρχίσει να μπαίνει στην καθημερινότητα των Άγγλων.
Μετά από 30 λεπτά ανάποδης πορείας στους δρόμους της πόλης, και την αγωνία του Λ. να κορυφώνεται κάθε φορά που ένα αυτοκίνητο (κατά τη γνώμη του) ερχόταν κατά πάνω μας..φτάσαμε στο σπίτι.

(Το σπίτι του αδερφού μου..στριμωχτήκαμε λιγάκι αλλά δε βαριέσαι, η φιλοξενεία μετράει)

(με τα πρωινά μας, με τα όλα μας! Ποιός έκανε την τρύπα στο τυρί μου; Trip.. που είσαι;)

Την επόμενη μέρα θα άρχιζε η περιήγηση μας στο Λονδίνο! ( Άντε λοιπόν και μας έσκασες!)
5 μέρες μετά (τιιι..πότε πέρασαν κιόλας 5 μέρες;) και αφού κατάφερα να σώσω από βέβαιο ατύχημα τον σύζυγο (τι, είναι καλύτερο αυτό;) στις διαβάσεις των δρόμων που κοίταζε πάντα από την αντίθετη πλευρά (βλέπεις εγώ κάθε Σ/Κ εκεί είμαι και ξέρω, πάω για ψώνια στο Harrods), αυτές ήταν μερικές από τις εντυπώσεις του:
1) Ρε 'συ πολύ μικρά και χαμηλά δεν είναι τα βαγόνια εδώ ή είναι ιδέα μου;

2) Τι βρωμήλες, πετάνε τις μπανανόφλουδες και τα αποφάγια τους παντού.

3) Τεράστια πόλη, δεν την γυρίζεις ούτε σε 2 μήνες.

4) Περίμενε δεν θ' αφήσουμε φιλοδώρημα (μπουρμπουάρ στα ελληνικά, για να καταλαβαινόμαστε) στον κύριο που μας σέρβιρε; Τιιι... είναι στον λογαριασμό;;; Αυτό δεν είναι μπουρμπουάρ είναι η μια μερίδα φαγητού!!!

Χαα χα χα και που να βγεί και στη σύνταξη τι έχω να τραβήξω!
Πάθαμε όμως κι εμείς μια λαχτάρα, οι έξυπνοι, που ξέρουμε το Λονδίνο σαν την παλάμη μας..
Πήγαμε σ' ένα εστιατόριο το οποίο στεγαζόταν σ' ένα κτήριο που ήταν το ατελιέ του Άντι Γουόρχολ παλιά (έτσι, για να μαθαίνουμε και κάτι).
Ο Λ. πήρε κοτόπουλο στο γκρίλ. Πέσαμε όλοι πάνω του να τον φάμε που δεν ρισκάρει να δοκιμάσει μια καινούρια γεύση. Όταν μας έφεραν τα φαγητά, ο Λ. ήταν ο μόνος που έφαγε με ευχαρίστηση κι εμείς οι υπόλοιποι απλώς γιατί είχαμε λησάξει της πείνας!
Ο Ulli άσπρισε όταν αντίκρισε το πιάτο του. Ένα μπιφτέκι ωμό με ένα επίσης ωμό αυγό από πάνω, δεν ήταν άλλο από το Steak Tartar που είχε παραγγείλει!
Ευτυχώς η δική μοπυ μπριζόλα ήταν καλοψημένη... μόνο απ' έξω, γιατί μόλις την έκοψα το πιάτο μου πλημμύρισε με φρέσκο αιματάκι! Τσάκωσα μια καφετιά σάλτσα που είχε αφήσει ο σερβιτόρος στο τραπέζι και την έχυσα όλη στο πιάτο μέχρι να αλλάξει χρώμα η μπριζόλα! Την έφαγα! Κι ο Ullisses έφαγε το μπιφτεκάκι του, ρούφηξε και τ' αυγουκάκι του, κι όλα καλά! Του πρότεινα να βάλει το πιάτο του πάνω στο κυροπήγιο του τραπεζιού μας μπας και πάρει μια βράση ο κιμάς, αλλά προτίμησε να κρατήσει την αξιοπρέπεια της επιλογής του (έχει η επιλογή αξιοπρέπεια;) και να το φάει ωμό!
Δοκίμασα κι εγώ (άσε που τώρα που αύξησε η ΔΕΗ το πάγιο θα πρέπει όλοι να δοκιμάσετε) ήταν πολύ γευστικό.

Παλιά μ' έστελνε η μαμά μου να πάρω ψωμί κι έτρωγα το μισό στον δρόμο... τ΄ Αγγλάκια τρώγαν τον κιμά;

(ααα... σε ταίζουν καλά εδώ μέσα έ πουλάκι μου;)

Κάπως έτσι πέρασε το ταξίδι μας στην Αγγλία και με πρησμένα πόδια, αφού περπατήσαμε (παραλίγο) όλον τον Τάμεση και πήγαμε σε πολλά μουσεία.
Έτσι, με τέλεια φυσική κατάσταση και γεμάτοι μουσειακές γνώσεις ξεκινήσαμε για το ταξίδι στα Κουφονήσια..

Μουσαφιραίοι...