Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

Τι πειράζει..

...που θέλω ένα τόσο δα μικρό κι αστείο αμαξάκι;



Κάτω η χούντα των τζιπ και των μοδάτων αυτοκινήτων! Θέλω ένα αμαξάκι που να "ανάβει" στην εθνική και να αράζουμε στο πλάι περιμένοντας να κρυώσει η μηχανούλα του, τρώγοντας κεφτεδάκια από το τάπερ που μας έδωσε η μαμά. Να κάνουμε Αθήνα - Θεσσαλονίκη σε τρεις μέρες!
Θέλω να μένει που και που στη μέση της Κηφισίας και να προκαλεί κυκλοφοριακό κομφούζιο, ακριβώς σαν αυτό που προκαλούν τα τζιποχάμερ στο κέντρο.
Θέλω να περιμένει υπομονετικά στην μποτιλιαρισμένη Αθήνα δίπλα από το τελευταίο μοντέλο καραφτιαγμένη πόρσε που αδυνατεί να τρέξει!
Θέλω επιτέλους να ξαναγίνουμε άνθρωποι σ' αυτή την πόλη και να μη μας νοιάζει πως μας βλέπουν οι άλλοι, αλλά να κάνουμε ότι μας ευχαριστεί και γουστάρουμε!
Θέλω να πάψουμε να βλέπουμε τα αυτοκίνητα σαν προέκταση του πουλιού μας (τσίου)!
Αυτό θέλω..!
..τι...ζητάω πολλά;


Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009

Συνεχίζοντας τις ..σπλατεριές..

Γιατί όπως υποστηρίζει ο καλός μου, το γούστο μου στους άντρες είναι χειρότερο κι από το τελευταίο σπλάτερ του κόσμου! Απορεί πως δέχτηκα να τον παντρευτώ αφού είναι κούκλος, καθώς του έχουν κάνει πρόταση να συμμετάσχει σε πρέτ α πορτέ γνωστού σχεδιαστή, αλλά λόγω τον αντικαπιταλιστικών του απόψεων δεν δέχτηκε.
Το λοιπόν και για να μη μακρηγορούμε, είπα να κάνω ένα ποστ αφιερωμένο στο κακόγουστο γούστο μου.
Στο τέλος δε της ανάρτησης θα βρείτε εκπτωτικό κουπόνι για δραμαμίνες!

Ξεκινάω με τον αγαπημένο μου Ζεράρντ. Από πιτσιρίκι είμαι κολλημένη μαζί του!
Θέλεις που είναι αλητείας; Που υπήρξε clochard; Θες που είναι φοβερός ηθοποιός;
Τι θές;


Άλλος ΘΕΟΣ είναι ο Αλ!!! Τι παλικάριιιι!!! Τι να πεις γι' αυτόνανενε; Ηθοποιάρα, κούκλος και μεγάλη αλήτρα (πρέπει να το κοιτάξω αυτό... και δεν είμαι καν της συνομοταξίας των γυναικών που θέλουν τη σφαλιάρα τους!)
Τα πήρα στο κρανίο όταν είδα το Scarface... ξεκλήρισε όλο του το σόι ο άτιμος!




Άλλος ένας άσχημος κούκλος!!!! Βρε λες να έχω κανένα θέμα με τις μύτες; Δεν είναι απίθανος..; ..ή μάλλον όχι, δεν θέλω τη γνώμη σας...είναι ΑΠΙΘΑΝΟΣ!



Από τη μουσική σκηνή τώρα, πολύ μ' αρέσει ο τραγουδιστής των REM που μου διαφεύγει τ' ονοματάκι του. Σε μια συνέντευξη του που παρακολούθησα, έβγαλα το συμπέρασμα (γιατί είμαι πολύ των συμπερασμάτων εγώ.. και πέφτω πάντα μέσα..ουουουου!) οτι είναι γαμώ τα άτομα και ακόμα και τον "Χρυσό Οδηγό" να τραγουδήσει, εγώ το cd του θα το αγοράσω!


Τον Vincent τόνε γνώρισα... μμμ... νομίζω στο "Μίσος"!! Αυτό ήταν! Έχω δει όλες τις μαλακίες που έχει παίξει, ακόμα και το "Μη αναστρέψιμος" που θεωρώ την πιο μαλακισμένη ταινία.. παίζει κι αυτή η κακόμοιρη η γυναικούλα του (δε βάζω λινκ... φτάνει πια με τις άσχημες που έχουν γεμίσει τον τόπο)... μμ.. σιγά..!


Καλά μέχρι εδώ; Είσαστε ωραία; Αισθάνεστε ακόμα οκ; Όχι γιατί αρχίζουν τα σκληρά!!!

Περιμένω μέχρι να βάλετε ένα ποτηράκι νερό με λίγη ζαχαρίτσα ή αλατάκι να ανέβει η πίεση... κάντε δουλειά σας εγώ εδώ είμαι... περιμένω... γιατί ακολουθούν τα βαριά πυροβολικά του γούστου μου και δεν θέλω να λείπει κανείς...

Τι θα γίνει... ακόμα το πίνετε το ρημαδοαλατοζαχαρόνερο;


Τ' αμολάω κι ότι γίνει... πάντως προειδοποίησα!

Σταλόνε!!!! Δεν θέλω σχόλια, είναι Ιταλός εραστής με λίγα μούσκουλα παραπάνω και βαριά μπρουτάλ φωνή! Στα παιδικά του χρόνια υπήρξε δυσλεκτικός (εδώ κι αν δε θέλω σχόλια), τον αποβάλλαν απ' όλα τα σχολεία που πήγε (καλοοοό παιδίιι..) και μεγάλωνε μόνο με τη μάνα του! Δεν συζητώ οτι ο Ρόκυ Μπαλμπόα ήταν ο ήρωας μου!


(φτού σου παλικάρι μου!!!)


Και τέλος... το καλύτερο!!!

Ο Ένας, ο Μοναδικός, ο Καλύτερος, ο Ωραιότερος, ο Παιχταράς...

Κυρίες και κύριοι....

Ο Σαργκάνης!!!

(σαν το παλιό καλό κρασί.. όσο περνάν τα χρόνια γίνεται και καλύτερος!)

Αν θέλετε μπορείτε να αφήσετε στα σχόλια τα δικά σας γούστα... άλλωστε μετά από τα δικά μου... τίποτα δεν είναι ντροπή! Και το νού σας, δε θέλω αηδίες του τύπου Μπράντ Πιτ και άλλους ξενέρωτους (τον Χιού μην τον πιάσετε στο στόμα σας καήκατε!)! Άιιντε, μάθαμε όλοι τώρα ...

Ευχαριστώ που δεν λερώσατε τη σελίδα μου με τομάτες (..ίσως γιατί δεν είναι η εποχή τους ακόμα και τα μαρούλια που βρήκα πεταμένα στο χαλάκι του ποστ... πόσο να λερώσουν πια..).

υ.γ. δραμαμίνη, όπως σας υποσχέθηκα στην αρχή, δυστυχώς δεν βρήκα.. βρήκα όμως έναν αντικειμενικά ωραίο άντρα που θα σας ξαναφέρει λίγο στα ίσα σας! Βοήθεια μας!

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009

Τι περνάω σ' αυτό το σπίτι;


Βλέπετε αυτόν τον ευγενικό και μαζεμένο κυριούλη εδώ δίπλα; Εξαιτίας του κάθομαι κλειδαμπαρωμένη στο δωμάτιο του κομπιούτερ και καταπίνω ολόκληρες τις μπουκιές (καλά δεν σας είπα και τίποτα καινούριο αλλά αυτή τη φορά κυριολεκτώ) του φαγητού μου από την τρομάρα μου!

Από το σαλόνι μας ακούγονται κραυγές, κρανία να σπάνε και μάτια να πετάγονται στα πατώματα...νομίζω μάλιστα οτι κάποια στιγμή είδα και ένα ρυάκι αίματος να κυλάει κάτω από την πόρτα... Έχω χεστεί πάνω μου! Ο καλός μου είναι εκεί (στο σαλόνι ντε) και βλέπει ένα έργο που λέγεται Midnight Meat Train..!!!

Πριν από λίγο μάλιστα με φώναξε να δω μια εκπληκτική σκηνή (λέει) ... μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο σας λέω....
Αυτός ο κύριος (επάνω αριστερά..μην τα ξαναλέμε), δεν ξέρω τι ακριβώς παριστάνει αλλά δεν είναι καθόλου έτσι όπως φαίνεται. Μόλις εντοπίσει το θύμα του, σηκώνεται, βγάζει από το ωραιότατο δερμάτινο βαλιτσάκι του ένα σιδερένιο σφυρί και ...του κάνει τα μούτρα κρέας!
Μπλιάαααχ! Αυτό ήταν... το κόβω το τρένο!
Α, ναι η σκηνή που ήθελε να μου δείξει ο Λου ήταν ακριβώς αυτή που έφερε το σφυρί στην κεφάλα ενός άλλου κυριούλη και του πετάχτηκαν τα μάτια απέναντι! Μιλάμε για τρομερή καλλιτεχνία, να βλέπεις το αίμα να αναβλύζει από τις τρύπες των ματιών που μόλις έχουν πεταχτεί και κρέμονται ....ιιιιιααααχχχ.....εντάξει δεν λέω άλλα...καλά δεν ήταν τόσο ανατριχιαστικό όσο αυτό (το οποίο όχι μόνο δεν είδα αλλά ούτε και το άκουσα, ανάγκασα τον Λου να βάλει ακουστικά)!

Νομίζω οτι δεν θα κοιμηθώ το βράδυ κι ας επιμένει ο Λου οτι πίσω απ' όλα αυτά βρίσκονται κάμερες. Εγώ επιμένω οτι πίσω από όλα αυτά βρίσκονται κάτι φρικαρισμένα σκηνοθετικά μυαλά που κυκλοφορούν ελεύθερα στο δρόμο!

Αρκεί να κοιτάξεις μόνο μια σκηνή..


Μήπως σας πέτυχα στο φαγητό;

υ.γ. μόλις τελείωσε... θα δοκιμάσω να βγω από το δωμάτιο... ελπίζω να μη βρω τον Λου με κάνα μπαλτά στο χέρι...



Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009

Είχα μια πρόταση για δουλειά!

Ο ατζέντης μου (ο όποιος και θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του), μου έκανε μια πρόταση για δουλειά (από Σεπτέμβρη)... Επειδή όμως είναι πολύ διασκεδαστική και φοβάμαι μην πεθάνω απο... τα γέλια, αν έχετε άλλες προτάσεις παρακαλώ αφήστε τις στα σχόλια! Αν πάλι είναι ανήθικες... έχω και μέιλ!
Ευχαριστώ!




Πέμπτη 19 Μαρτίου 2009

Αφιερωμένο..

..στον Habili, που έχει αιτήματα και σαν προλετάριος ξέρει να τα ζητάει!

Γραμματείς όλου του κόσμου ενωθείτε για έναν καλύτερο...... καφέ!
Τρίτη 17 Μαρτίου 2009

Τίποτα..

..τίποτα δεν έχω να σας πω εκτός από το οτι...
ΠΗΔΙΕΤΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ!!!

Ναι, είναι πάλι εδώ τα ξενόγλωσσα αφεντικά και 2 μέρες τώρα, φεύγουμε αξημέρωτα από το γραφείο.
Έχουν τετραγωνιστεί τα ματάκια μου να φτιάχνω σχεδιαγράμματα για ανύπαρκτους τζίρους, για σχέδια πωλήσεων, για παπάρια μάντολες (επ... που πήγαν οι τρόποι σου κυρία μου;).

Πρέπει να είναι το 17ο meeting που κάνουν για σήμερα κι εγώ πρέπει να έχω φτιάξει πάνω από 36 καφέδες στον καθένα. Ελπίζω να μην πάθει κανείς όβερ ντόουζ εδώ μέσα και τρέχουμε και στα νοσοκομεία. Έχω αρχίσει να αναπολώ τα χρόνια που έβγαζα το ψωμί του γραφίστα. Τότε που είχα τα καλύτερα αφεντικά, που μου έφερναν τούρτες και γλυκά στη δουλειά, που μου έπαιρναν τον αγαπημένο μου καφέ, που όταν τελείωνα το πρότζεκτ (ε;) με έβγαζαν για φαγητό στα καλύτερα παρακμιακά εστιατόρια, που με είχαν στα ώπα ώπα... αααχ... που είναι αυτά τα χρόνια;

Καλά.. μη με ρωτήσετε γιατί έφυγα... σε όλες τις δουλειές υπάρχει μια μαύρη τρύπα... Δεν με πληρώνανε... για την ακρίβεια, με είχαν πάρει σαν μαθητευόμενη. Και πάλι καλά να λες που κάναν κι όλα αυτά. Μέχρι στο σπίτι με γυρνάγανε όταν σχόλαγα 4 το πρωί.. (ναι, ναι).

Εδώ που τα λέμε... τώρα που το ξανασκέφτομαι, πιο πολύ θα τους συνέφερε να με πληρώνουν από το να με κερνάνε φαγητό.. πρέπει να τους στοίχισα ο κούκος αηδόνι!

Μ' αυτά και μ' αυτά και αφού άλλαξα 5-6 διαφημιστικά γραφεία (του κώλου) και τα νεύρα μου έγιναν φλοκάτες, είπα να αλλάξω ΚΑΙ επάγγελμα.

Και τώρα εδωωωωωώ (για να μην σας αναφέρω όλες τις προηγούμενες δουλειές μου και σας κουράσω) στο γραφειάκι μου, που πάντα ονειρευόμουν!
Ποιός θα μου το έλεγε όμως οτι η δουλειά γραφείου είναι η χειρότερη; Καλύτερα οικοδόμος φίλοι μου.. καλύτερα οικοδόμος!

Πάω τώρα να φτιάξω ακόμα μια γύρα καφέδες γιατί ξεκινάει νέο meeting!




Αααααχ καιαιαι.. ναααα 'μουν πλούσιος..να μουν πλούσιος...λαλαλαλα λαλαλαλ λαλαλαλαααα..............................!



(Που είσαι ρε κοπελιά να δώσεις ένα χεράκι με τ' αφεντικάαααααααα;)


Παρασκευή 13 Μαρτίου 2009

Μάι "avatar"





Είναι καλοκαίρι, είμαστε σε εξωτικό νησί των κάτω Κυκλάδων.
Άμμος, θάλασσα, αρμύρα (και φαΐ, πολύ φαΐ, αλλά δεν το αναφέρω για να μην χαλάσω την ατμόσφαιρα).

Όλη μέρα αραχτοί κάτω από τον καυτό ήλιο (η τρύπα του όζοντος δεν μας πειράζει.. είναι πολύ φίλη).

Τσουρουφλιζόμαστε. Μόλις μυρίσουμε ψητό, σβήνουμε με λίγο κρασί... ωχ όχι μπέρδεψα τα κείμενα γιατί αντιγράφω και μια συνταγή παράλληλα.... σηκωνόμαστε και βουτάμε στη θάλασσα να δροσιστούμε. Επιστρέφουμε στην πετσέτα και πέφτουμε ανάσκελα αυτή τη φορά, για να ξεροψηθούμε ομοιόμορφα.

Ξάφνου.. σηκώνομαι και λέω στον Λ. :

"ρε 'συ... έχω κάτι στο μάτι μου;"

"Και που θες να ξέρω..με τις γυαλούμπες που φοράς όλη την ώρα και δεν τις βγάζεις ...;" μου απαντάει!

Συνειδητοποιώ οτι τα γυαλάκια που φοράω για να κάνω τα μακροβούτια μου και τις κολυμβητικές μου φιγούρες αλά Ιαν (όταν πρόσεχε τη διατροφή του για να είναι πρωταθλητής) Θόρπ (τώρα που τρώει όλο του το φαγητό όπως κι εγώ), αλλά και για λόγους εντυπωσιασμού των υπόλοιπων ταπεινών λουομένων.. έχω ξεχάσει να τα βγάλω εδώ και 3 μέρες!

Φτου! Είχα γίνει μαύρη γαζέλα (η Ναόμι μπροστά μου ήταν απλώς μια μαύρη τσιπούρα) με 2 άσπρους κύκλους γύρω από τα μάτια!

Τώρα πως θα κυκλοφορώ σαν τον εξωγήινο; Χα! Επειδή όμως δεν είμαστε και χθεσινές.. φρόντισα να το κάνω μόδα...!

Αν πάτε φέτος στις κάτω Κυκλάδες, όλοι κυκλοφορούν με γυαλάκια τύπου manetarius!


Αυτή είναι η ιστορία του avatar μου, που μου την είχε ζητήσει ο σκρουτζάκος κάποτε αλλά δεν θυμόμουν πως προέκυψε, έψαξα στα τεφτέρια μου και τώρα που τα βρήκα όλα.. τα μοιράστηκα μαζί σας!


Α! και προσοχή στον ήλιο παλικάριααα!



Πέμπτη 12 Μαρτίου 2009

Μια νεα καριέρα ξεκινά!

Μαντονάκι.. τρίζει η καρέκλα σου! Ναι ναι, μη με κοιτάς υποτιμιτικά!
Όταν εσύ έχανες τον χρόνο σου μασώντας τις μπουκιές του δείπνου σου 52 φορές, εγώ τις κατάπινα ολόκληρες, και την υπόλοιπη ώρα έκανα ασκήσεις φωνητικής!

Έτσι προέκυψε κι αυτός ο πρώτος δίσκος μου, που θα κάνει πάταγο! Μάλιστα τον έχουν πρώτο τραπέζι πίστα, μαζί με αυτόν της Λούτσας στο Μετρόπολις!

Μην τον χάσετε... βγαίνει ΚΑΙ σε βινύλιο για τους λάτρεις του ρετρό!


Πάμε όλοι μαζί λοιπόν να φάμε το Σταρ σύστεμ που μας θέλει με άψογο σιξ πακ και τουαλέτες Gucci! Φορέστε τα κορμάκια γυμναστικής και πάμε για κοψίδια στα βλάχικα (σταρ είμαι ότι θέλω λέω..)!
Οδηγίες (όπως ακριβώς τις λέει η Λούτσα) για να φτιάξεις κι εσύ τον πρώτο σου δίσκο:

1) Κλικ στο http://en.wikipedia.org/wiki/Special:Random κι ο τίτλος του πρώτου τυχαίου λήμματος που θα ανοίξει είναι το όνομα της μπάντας σου. Είσαι ήδη ένας ροκ σταρ. Ένα αστέρι γεννιέται.

2) Κλικ στο http://www.quotationspage.com/random.php3 κι οι τέσσερεις τελευταίες λέξεις της τελευταίας ατάκας που θα βρεις στη σελίδα είναι ο τίτλος του πρώτου σου δίσκου, ο οποίος ήδη χαλάει κόσμο. Εκατό χιλιάδαι δίσκοι, τρελές πωλήσεις.

3) Αν δε σ΄έχει φάει το ροκ εν ρολ κι οι καταχρήσεις ως εδώ, κλικ και στο http://www.flickr.com/explore/interesting/7days . Η τρίτη φωτό, όποια και να ΄ναι, θα γίνει το εξώφυλλο του δίσκου.

Παρακαλώ να ακολουθήσουν (θέλουν δε θέλουν) την μουσική παραγωγή οι κάτωθι (μα πως τη χειρίζομαι έτσι τη γλώσσα; μπορείτε να μου αντισταθείτε;): Beth (γιατί τέτοιους προοδευτικούς νέους χρειάζεται η δισκογραφική μας για να πάει μπροστά), ΑκαΝΟνιΣτη (γιατί είναι μανούλα σε κάτι τέτοια!), Κώστας (γιατί γράφει στοίχους που σκοτώνουν και μπορούν να βγάλουν νοκ άουτ ακόμα και Καρβέλα!) και τον Pan (που έχει καταπληκτική μουσική παιδεία!!!)


Άααααντεεεε...μην χαζεύετε... θέλει δουλειά για να πάει μπροστά η "fatematiapsaria records"

Τρίτη 10 Μαρτίου 2009

Πάρε πέντε (5)..

Ο αγαπητός συνβλόγερ αντιδρασέξ, λίγο πριν φύγω για τις εξωτικές μου διακοπές στη Λόντρα, με προσκάλεσε σε ένα βλογοπαίγνιο. 

Πρέπει λοιπόν να πω πέντε πράγματα που μου σπάνε τα νεύρα.

Ένα πολύ βασικό "πράγμα" που με εκνευρίζει όσο δεν πάει, είναι ο Δυστυχώς Παπάρας, αλλά επειδή αν αρχίσω μ' αυτόν είμαι σίγουρη οτι θα σπάσω το γκίνες, θα ασχοληθώ με πιο ανθρώπινα σπαστικά πραματάκια.

Εννοείται οτι θα ξεπεράσω τον αριθμό 5, γιατί τα έχουμε ξαναπεί, εδώ μέσα είμαστε άναρχο βλογ και δεν δεχόμαστε κανόνες!

Κάτσετε (κρητικό..) αναπαυτικά και απολαύστε με ψυχραιμία!

1. Γίνομαι τρελλή όταν μου πάρει κάποιος τη σειρά στην τράπεζα, το ταχυδρομείο, το σούπερ μάρκετ... ναι, ειδικά στο σούπερ μάρκετ!
Βέβαια, σπάνια μιλάω.. συνήθως αγριοκοιτάζω αλλά αν το αίμα έχει φτάσει στο κεφάλι και αναβλύζει από τ' αυτιά, μπορώ να κάνω μεγάλο σαματά!

2. Τρελλαίνομαι με τους ξερόλες! Που φυσικά ξέρουν πολύ καλά, ακόμα και τους πόνους της περιόδου .. τι κι αν είναι άντρες;

3. Νευριάζω όταν περιμένω στο φανάρι και πριν προλάβει να ανάψει το πράσινο, ο πισινός μου (χα χα... αυτό το λέγαμε στο σχολείο, το θυμάστε;) κορνάρει επίμονα (αυτό δεν μετράει γιατί το είπε κι ο αντιδρασέξ).

4. Μεταλλάσσομαι σε βρικόλακα λυκάνθρωπο δολοφόνο με το πριόνι (τι εννοείτε δεν πάνε μαζί αυτά; με έχετε δει να νευριάζω;) με τους "φίλους" που σχολιάζουν τη ζωή μου και μου κουνάνε το δάχτυλο σαν δασκάλες ενώ η δική τους ζωή είναι a real mess (που λένε και οι Ινδοί του Λονδίνου)!

5. Τσατίζομαι ΤΟΣΟ πολύ με τους απόλυτους ανθρώπους, που δεν έχουν ανοιχτό μυαλό, που δεν βλέπουν λίγο παραπέρα.. επιτέλους, δεν ζούμε στον Μεσαίωνα!

6. Νευριάζω με τους ηλίθιους σφίχτες που κοιτάνε τον κώλο μου στο γυμναστήριο.
Γι' αυτό και το έκοψα (το γυμναστήριο) και τώρα ο κώλος μου δεν βλέπεται γενικότερα!

7. Γίνομαι έξαλλη με τον εαυτό μου όταν δε μιλάω εκεί που πρέπει ενώ εκεί που δεν πρέπει, η γλώσσα μου πάει ροδάνι.

8. Μου τη δίνουν τα τζιπ στο κέντρο της Αθήνας. Που πας ρε κύριε στη Σκουφά με τη μαούνα;

9. Βγαίνω από τα ρούχα μου με τους αγενείς ανθρώπους, με τους κρύους, και μ' αυτούς που δεν έχουν χιούμορ...!

10. Εκνευρίζομαι με τους μη μου άπτου (έτσι το γράφουν αυτό;), καθώς και μ' αυτούς που γκρινιάζουν συνέχεια (μμμ... κι εγώ πρέπει να κάνω κάτι με τη γκρίνια γιατί σε λίγο δεν θα αντέχω ούτε τα άντερα μου).

11. Νευριάζω με τους δήθεν "χύμα" τύπους που τα καλοκαίρια κάνουν κάμπινγκ στα κουφονήσια και τον χειμώνα κάνουν σκι στον Παρνασσό και στα 3-5 Πηγάδια (τελικά αυτά τα Πηγάδια είναι 3 ή 5;)

12. Νευριάζω με την έλλειψη αξιοκρατίας στις δουλειές αλλά και παντού, καθώς και με κάθε είδους ρατσισμο!

13. Θέλω να σπάσω στο ξύλο την φουρνάρισσα της γειτονιάς μου που μιλάει σκατά στις υπαλλήλους της και γλύφει τους πελάτες (όχι εμένα.. την αγριοκοίταξα μια μέρα).

14. Μου τη δίνει που άλλαξα φούρνο και η καινούρια φουρνάρισσα είναι το ίδιο μαλακισμένη με την πρώτη... Τι σκατά, να κόψω το ψωμί;

15. Μου τη σπάνε οι "κουλτουριάρηδες", που λένε οτι δεν παρακολουθούν τηλεόραση ενώ παράλληλα είναι ενημερωμένοι για όλα.
Εκτός αν είναι τηλεπαθητικοί.. εκεί, τους βγάζω το καπέλο!

16. Μου τη δίνει που ενώ μένω πολύ κοντά στη δουλειά μου, πρέπει να πάρω 3 λεωφορεία για να πάω και αναγκάζομαι να πάρω το αυτοκίνητο (και γαμώ τα ΜΜΜ μου!).

17. Μου σπάει τα νεύρα που όταν τρώω ψάρι πρέπει να προσέχω μην καταπιώ κάνα κόκαλο (τσίτα, στα κρητικά) και δεν το ευχαριστιέμαι ποτέ.
Α.. ρε μάνα... γιατί έφυγα από το σπίτι ...που μου καθάριζες ακόμα και τον γαύρο!

18. Μεταλλάσσομαι σε νοικοκυρά σε απόγνωση όταν οι μαλάκες συνάδελφοι δεν πλένουν τις κούπες τους και θεωρούν οτι πρέπει να τις πλένει η γραμματέας, παρόλο που έχει βγάλει αγνό παρθένο μαλλί η γλωσσίτσα της να τους λέει οτι δεν είναι δική της δουλειά. Έτσι κι εγώ, έχω κάνει ταπετσαρία με χαρτάκια "πλένε την κούπα σου , μπορείς" , "κάνε κι εσύ κάτι για μια καθαρή κουζίνα", "εσύ; έπλυνες την κούπα σου σήμερα;".. (ήθελα να 'ξερα στο σπίτι τους ποιός τα πλένει τα πιάτα;).

19. Τσαντίζομαι όταν αγχώνομαι με το παραμικρό (και αγχωμένη και τσατισμένη).

20. Νευριάζω με το ύφος 40 καρδιναλίων που έχουν μερικοί άνθρωποι λες κι έχουν πιάσει τον Πάπα από τα... παπάρια και μιλάνε στους άλλους σαν να είναι υπήκοοι τους.

21. Τρελλαίνομαι όταν γυρνάω στο γραφείο από διακοπές μιας εβδομάδας και με περιμένει δουλειά 2 μηνών! Μα πως διάολο μαζεύονται όλα εκείνες τις μέρες;

22. Μου σπάνε τα νεύρα ατάκες του τύπου ..."ξέρεις ποιός είμαι εγώ;".

23. Τα αφεντικά... και τα τσιράκια τους!

24. Μου τι δίνουν στα νεύρα οι Ελληναράδες (γενικότερα αλλά αυτό το 'χω πρόσφατο) στα αεροδρόμια που ενώ ανακοινώνεται από τα μεγάφωνα να περάσουν στο αεροπλάνο όσοι έχουν θέση από 1- 20, αυτοί τρέχουν να μπουκάρουν κι ας έχουν το Νο25! Όταν τους τη λέει ο Έλληνας αεροσυνοδός, διαμαρτύρονται.. "βέβαια, Έλληνας δεν είσαι; Δηλαδή τι θα γίνει αν μπω πρώτος, λες και θα φύγει το αεροπλάνο και δεν θα τους πάρει τους άλλους"

Βρε ηλίθιε, ανισόρροπε άνθρωπα... γιατί δεν περίμενες εσύ να μπεις στη σειρά σου; Τι φοβόσουν, μήπως δεν σε πάρουν; Και καπάκι, μπαίνει στο αεροπλάνο και ακούει που τον χαιρετάνε στα ελληνικά και τι λέει;; "Επιτέλους...Έλληνες"!

Έλεος!

Πρέπει να το κοιτάξω αυτό με τα νεύρα μου τελευταία.....γιατί να μην υπάρχει ένα χαπάκι σαν αυτό;



... τόση ώρα ...θα σκάσω άμα δεν το πω... ΜΟΥ ΤΗ ΔΙΝΕΙ Ο Δ(υστυχώς) Π(απάρας) ΠΟΥ ΧΤΥΠΑΕΙ ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΤΑ ΤΑΚΟΥΝΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑ ΠΛΑΚΑΚΙΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑΑΑΑΑΑ!!
Είμαι σίγουρη οτι τον "ανάβει" ο ήχος ...άμα του "την ανάψω" εγώ καμιά ώρα δεν ξέρω τι θα γίνει!!

Άι στα δγιάλα!


υ.γ. τι παιχνίδι ήταν αυτό Παναγία μου... χάλια έγινα!
Κυριακή 8 Μαρτίου 2009

Hello my friends!!!

Από ότι είδα οι ζωές σας κύλησαν κανονικά όσο έλειπα, αντί να πέσετε σε μαύρη κατάθλιψη που δεν ήμουν εδώ να σχολιάσω τα κείμενα σας (η πολλή παρέα με τη βασίλισσα με επηρέασε). Εν πάση περιπτώσει.. επειδή ξέρω οτι θέτε ντοκουμέντα και τα πολλά λόγια είναι φτώχεια... μάζεψα μπόλικο υλικό! Μην πάει το μυαλό σας στο κακό... δεν θα σας δείξω μουσεία και αηδίες, θα σας δείξω τα παλιά καλά πράγματα που αντιπροσωπεύουν την κουλτούρα μου!

Έτοιμοι;



Fasten your seat belts και φύγαμε!!!!

Όπως θα είδατε κι από την 1η φωτό... η βλακεία όχι μόνο δεν με άφησε όταν μπήκα στο αεροπλάνο για Λόντρα, με ακολούθησε κι έφερε και 2-3 φίλες της παρέα!
Τρελλαίνομαι να κάνω αηδίες όταν είμαι σ' αυτή την πόλη. Εδώ δεν υπάρχει φάσιον πολίς, δεν υπάρχει ντροπή, δεν υπάρχουν ήθη ούτε έθιμα! Εδώ υπάρχει μόνο τρέλλα, χρώμα, φαντασία και χαρά! Τι κρίμα να μην μπορώ να μένω εδώ, ψοφάω για το ντύσιμο των Άγγλων.. ψοφάω σας λέω!!
Ο αδερφός μου πάντως, με προειδοποίησε οτι αν ποτέ αποφασίσω να ζήσω στο Λονδίνο, καλά θα κάνω να αλλάξω μυαλά γιατί αν ντύνομαι έτσι δεν θα έχω φίλους... ούτε κι αδερφό!

Anyway... πάλι έπιασα την πάρλα και καθυστερώ τα ντοκουμέντα. Πάμε...

Α! Μισό λεπτό... ο Βασίλης είχε ζητήσει να βγάλω μια φωτό με το περιβόητο μπαλκόνι του σπιτιού.. ορίστε λοιπόν.



Είδαμε κι ένα σκιούρι στο πάρκο κάτω από το σπίτι... απίθανο αλλά δεν τον προλάβαινα τον άτιμο να τον φωτογραφίσω...





Πολύ υγρασία βρε παιδάκι μου.. δεν ξέρεις πως θα βρεις το αυτοκίνητο σου την επόμενη μέρα!!

(Κυριακάτικη βόλτα στην Columbia str , οπου έχει λαϊκή με λουλούδια)

Μετά από τα λουλούδια, ξαμολυθήκαμε σε όλες τις υπαίθριες αγορές (Brick Lane, Camden...). Λυπάμαι που δεν έχω φωτογραφίες από όλα αυτά.. Όσοι με ξέρετε καλά, θα υποψιάζεστε τον λόγο... σας δίνω λίγο χρόνο ακόμα να σκεφτείτε... μμμ... καλά, θα το πάρει το ποτάμι...
Περπατώντας μέσα στις αγορές, βομβαρδίζεσαι από μυρωδιές φαγητών! Ακολουθείς την καλά εκπαιδευμένη μύτη μου και φτάνεις στους πάγκους που ξεχειλίζουν πλούσια εδέσματα από όλο τον κόσμο!
Δεν χρειάζεται να σας πω οτι σταματούσαμε σε κάθε πάγκο (εγώ κι ο άλλος γκουρμέ της οικογένειας, ο αδερφός μου) και παίρναμε κι απο κάτι. Ήταν και τα δυο μου χέρια "πιασμένα" συνέχεια... που χώρος για τη φωτογραφική;
Φάγαμε Βραζιλιάνικα ψωμάκια τυριού, κοτοπουλάκι - μπαλάκι (ναι, δεν μπορώ να το περιγράψω καλύτερα, γιατί μία που το έπιασα στο χέρι μου και μία που το κατάπια, οπότε δεν θυμάμαι και πολλά..), Γαλλική μακαρούνα (ένα γλυκό φτιαγμένο από καρύδα), fish and sticks (τόσα χρόνια δεν είχα φάει... τι γεύση!!)... Δεν τα θυμάμαι όλα αλλά κλείσαμε με ελληνικότατους λουκουμάδες με μέλι και ένα καταπληκτικό παραδοσιακό κέικ που είχε φέρει στο σπίτι ένας φίλος μας Βραζιλιάνος! Κι όλα αυτά μόνο σε μια μέρα!!!
Φανταστείτε τι εγινε την υπόλοιπη εβδομάδα... αναστενάξαν τα ψυγεία!!!

Ο Μπραζιλέρο φρέντ μας, μας είπε για ένα εστιατόριο που πήγε την προηγούμενη μέρα της άφιξης μας (συγγραφέας έπρεπε να γίνω, τέλος!).
Λοιπόν, αυτό το εστιατόριο ήταν θεοσκότεινο, δεν έβλεπες την τύφλα σου δηλαδή (τι σικ εκφράσεις, η Βασίλισσα στις έμαθε;). Ένας τυφλός σερβιτόρος σε οδηγούσε στο τραπέζι σου, ακουμπώντας το χέρι σου στον ώμο του.
Τα μενού ήταν τρία. Το πράσινο μενού - βετζετέριαν, το κόκκινο μενού - κρεατέριαν και το μπλέ μενού - ντιζέρτ (φαρσί τα μιλάω η άτιμη!). Μέχρι εδώ όλα καλά!
Συνεχίζοντας την ανατριχιαστική περιγραφή του ο φίλος μας, μας είπε οτι ήταν αδύνατο να φάει με το μαχαιροπίρουνο αφού δεν έβλεπε που ήταν το φαγητό του και αναγκαστικά το έπιασε με το χέρι (έτσι κι αλλιώς δεν τον έβλεπε και κανείς). Δεν μπορούσε να συνομιλήσει με τους υπόλοιπους του τραπεζιού, αφού δεν έβλεπε ποιος του μιλάει και παράλληλα άκουγε φωνές από τα άλλα τραπέζια.
Εγώ πάλι, είχα πολλές ερωτήσεις του τύπου "αν ήθελες να πας στην τουαλέτα;", "πως πλήρωσες τον λογαριασμό;" .. και άλλες πολλές απορίες που όμως μου είπε οτι θα μου λυθούν μόνο αν πάω! Όταν τους χιλιοπαρακάλεσα να πάμε όλοι μαζί (έφτασα και στο σημείο να τους απειλήσω οτι δεν θα φάω τίποτα και ποτέ ξανά) μου αρνήθηκαν.
Ο αδερφός μου σκέφτηκε πως αφού δεν βλέπεις τι τρως, μπορούν άνετα να σου σερβίρουν ακόμα και ποντίκια (από μικρός είχε ένα θέμα με τη φαντασία), άσε που ποιός ξέρει πόσο βρώμικη θα είναι η κουζίνα τους (και με την καθαριότητα είχε ένα θέμα πάντα!). Κρίμα που δεν πήγαμε, πάντως.. θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμη εμπειρία να ζήσεις έστω και για μια ώρα σαν τυφλός! Εντάξει, λίγο ανατριχιαστικό αλλά βλέπεις τη ζωή με άλλο μάτι..

Πάμε παρακάτω.

Όοοοχι, δεν είναι κλάμπ.. είναι μαγαζί με ρούχα για κλάμπινγκ, που φωσφορίζουν στο μπλάκ λάιτ.

Μερικά από αυτά...

..φοριούνται ωραιότατα και στο γραφείο..


Μας έκανε και μια λιακάδααα...
(μόνο μια μέρα έβρεξε - κωλοφαρδία).



Τσαγάκι διαλεχτό από το αγαπημένο μου μαγαζί στο Covent Garden (πάλι δεν πήρα κούπες!).


Μαγαζάκι με ζαχαρωτά, καραμέλες, κεκάκια και διάφορες άλλες λιχουδιές...



Να και η γλάστρα των ονείρων μου!



Διάλειμμα για μπύρες σε σκοτεινή πάμπ μετά από 18 ώρες περπάτημα..



Χωθήκαμε στα στενάκια του Σόχο και δεν αφήσαμε δισκάδικο για δισκάδικο... (την άλλη μέρα που περάσαμε, μας χειροκροτάγανε... τους ξεστοκάραμε!).
Καλά... να μην σας πω οτι μπήκαμε σ' ένα δισκάδικο στο Portobello και έπαιζε... Ψαραντώνη (ά ρε Κρήτη αθάνατη!)!!!




Πήρα και κάτι πολύ ωραία παπούτσια που είναι της μόδας και τα φοράνε όλες... χωρίς κάλτσα!

Χα! σας την έφερα... δεν είμαι εγώ αυτή...
Πρώτον γιατί θα είχα πεθάνει από κρυοπαγήματα χωρίς τα 3 ζευγάρια κάλτσες που φορούσα και δεύτερον (και αν την είχα σκαπουλάρει από τα κρυοπαγήματα) στο πρώτο βήμα που θα έκανα, θα μου είχαν έτοιμο τον γύψο για τα κατάγματα!

Για την ιστορία όμως, αυτή είναι μια κοπελίτσα που πούλαγε λουλούδια σε μια υπαίθρια αγορά του Σόχο!!! Ακροβάτης η κοπελιά έτσι;

Brasserie Valerie στο Σόχο!


Για να βγάλει ο Λ. αυτή τη φωτό... χρειάστηκε τη βοήθεια τριών περαστικών για να με ξεκολλήσουν (ξεβεντουζάρουν θα ταίριαζε καλύτερα) από τη βιτρίνα!




Πήγαμε στο Βρετανικό Μουσείο, να δούμε και τα μάρμαρα των Αρχαίων Ελλήνων (αμήν)...

Είδαμε και την Αφροδίτη... που ήταν κούκλα απ' ότι ακούγεται...


....αλλά μετά από αυτό που αντίκρυσα...




...αποφάσισα οτι με παίρνει να φάω ένα χοτ νκογκάκι!!!





Πήγαμε και στο Design museum ...
όπου τέτοια τρελλά ρούχα έχουν την τιμητική τους και που εγώ είμαι έτοιμη να τα φορέσω αφού δίνουν ΚΑΙ ύψος!



(αυτό δίνει το περισσότερο ύψος.. ειδικά αν τα μπαλόνια που κρατάνε τα μανίκια έχουν έξτρα δόση ίλιον...)

Είχε όμως και καταπληκτικά illustrations...



Μετά από τόση ιστορία, μας έπιασε μια πείνααα... και όχι δεν το λέω μόνο εγώ... το λεέι κι ο τοίχος!





Πήραμε ένα τοστάκι ... και είδαμε το Λονδίνο από άλλη οπτική γωνία!






Αλλά επειδή κάτσαμε δίπλα στο ποτάμι... είχαμε επισκέψεις και έτσι μοιραστήκαμε τα τοστάκια μας μ' αυτούς τους πολύχρωμους κυρίους που δεν έχω ιδέα τι είναι!







Περάσαμε κι από το φημισμένο Notting Hill που περπάτησε ο θεός (εντάξει.. δεν φημίζομαι και για το γούστο μου...) Χιού και πρασίνισα από το κακό μου που δεν μπορώ να πάρω ένα σπίτι σ' αυτή τη γειτονιά...



...ή και σ' αυτή, στο Portobello...






Δείτε ένα ωραίο μαγαζάκι που φτιάχνει καταπληκτικές (τι άλλο) πίτσες!






Αυτή η βδομάδα τελείωσε τρομακτικά γρήγορα και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.






Βλέπω τον κόσμο από ψηλααααααά...






Άντε και του χρόνου... Βραζιλία (καλά... μ' αυτό το πλευρό να κοιμάσαι!)





Υ.Γ. 1 Να μην ξεχάσω να σας πω οτι ακόμα και στο εξωτερικό... κούλουμα κάνεις!
Ειδού η απόδειξη ..





Υ.Γ. 2 Μόλις γυρίσαμε στο σπίτι.. ανοίξαμε την τηλεόραση να ενημερωθούμε.
Τι γίνεται ρε παιδιά; Μια βδομάδα λείψαμε και έγινε χαμός... η Έφη Θώδη θεραπεύει τον καρκίνο, η ξανθιά οπτασία που ήθελε να γίνει Μενεγάκη στη θέση της Μενεγάκη, φωτογραφίζεται γυμνή (εδώ πριν το θαυματουργό photoshop), μέχρι την Τένια Μακρή ντυμένη Μέριλιν είδαμε!!
Ξεφύγατε εντελώς εσείς οι Έλληνες... ωωω μάι ντίαρ γκοντ ντόρλινγκ!


Μουσαφιραίοι...