Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009

Εξετάσεις, εξετάσεις και πάλι εξετάσεις!


χΑ! Σας τρόμαξα; Νομίζατε οτι γύρισα στα σχολικά χρόνια; Όοοοχι φίλοι μου!

Όσο κι αν πολλοί θα παρακάλαγαν να γυρίσουν σ' εκείνες τις εποχές, εγώ δεν θα έστελνα ούτε τη φωτογραφία μου!

Διαγωνίσματα, κυνηγητό για να διαβάσω, βιβλία να προσγειώνονται στο κεφάλι μου από την σφαιροβόλο μαμά που έκανε άκαρπες προσπάθειες να με διαβάσει, ηλίθιες δικαιολογίες όταν με πιάναν αδιάβαστη... και άλλα πολλά που δεν θέλω ούτε να τα θυμάμαι!

Το μόνο διασκεδαστικό ήταν οι κοπάνες, τα διαλείμματα και η γυμναστική που λάτρευα γιατί κάναμε μόνο ζέσταμα και μετά ο καθηγητής μας άφηνε να παίξουμε βόλεϊ ή μπάσκετ κι εμείς το σκάγαμε από κάτι στραβωμένα κάγκελα, πηγαίναμε δίπλα στο δημοτικό και τρώγαμε ψημένα τοστάκια με πατατάκια ρίγανη!!! ΜμΜμμ.... σλούρπ!

Αλλά όπως είπαμε αυτά τα χρόνια πέρασαν και νομίζω πως δεν αξίζει τον κοπο να επιστρέψουν μόνο και μόνο για ένα τοστάκι, αφού τώρα είμαστε πολύ γκουρμέ κι έχουμε μάθει να μαγειρεύουμε πολύ καλύτερα!

(Χριστέ μου, πότε θα μπει στο θέμα επιτέλους;)

Μπαίνω λοιπόν στο θέμα!
(δόξα τον άγιο!!!)

Μιλάω για τις εξετάσεις που πρέπει να σου μπήξουν μια βελονάρα στο μπράτσο για να σου πάρουν το ωραίο αιματάκι σου! Στο ρουφάει που στο ρουφάει το αφεντικό καθημερινά, στο ρουφάνε και στα νοσοκομεία και τους πληρώνεις και 100ευρα από πάνω!

Που θα φτάσει αυτό κύριοι;;;

Τέλος πάντων, το θέμα είναι οτι από 'κει που έβλεπα σύριγγα κι αμόλαγα μελάνι, τώρα αν δεν κάνω μια ενεσούλα την εβδομάδα, έχω στερητικό!
Και τι ωραίο χρώμα που έχει το αίμα ε; Κόκκινο κόκκινο!
Γεια σου ρε Αλέκα... το καλύτερο κόμμα έχεις!

Αύριο θα πάω για μια άλλη εξέταση που σε κρατάνε, λέει, 4 ώρες και σε ξεζουμίζουν για τα καλά! Για αντάλλαγμα όμως, σου δίνουν να πιεις ένα ωραίο ποτάκι γλυκόζης!!! Μμμμ... θα φχαριστηθούμε ζάχαρη παλικάρια!

Θα κάνω 2 βδομάδες να ξαναφάω γλυκό!

Αν περισσέψει δε, θα πάρω και στο σπίτι να φτιάξω μια συνταγή του Παρλιάρου που τη λιβανίζω τόσο καιρό!

Και πάνω που η χαρά για τα 200ml γλυκόζης έχει φτάσει στο απόγειο... μου την κάνει γυριστή ο γιατρός και μου λέει "δεν χρειάζεται να κάνεις την εξέταση με τα 200ml, κάνε καλύτερα αυτή με τα 50"!

φΤουουου!!! Μια εξέταση είχε γκουρμέ ενδιαφέρον κι αυτή μου την κόβουν!
Όταν έρθει η ώρα να πληρώσεις όμως δεν κόβουν τίποτα... αν κι ο Λου υποστηρίζει οτι σου κόβουν κι εκείνη την ώρα κάτι ...!

Ωρέ που πάαααμε;!

Έτσι θα πάρω το σταυρολεξάκι μου κι αύριο πουρνό πουρνό, θα ξεκινήσω για την εκδρομή μου στα ιατρικά κέντρα!


Σημείωση:
Σήμερα έφαγα μόνο 2 σοκολατάκια του Πρέσβη... εντάξει εντάξει και 2 μισο τουλουμπάκια... καλά μωρεεέ.. και μια γωνίτσα τσουρέκι... από γλυκό, γιατί από αλμυρό ... να μην το συζητήσουμε!



Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

Μ' ένα όνειρο τρελλό...

Πόσο νορμάλ είναι να βλέπεις στον ύπνο σου οτι τα έχεις με τον Ντιέγκο Μαραντόνα;
Δε λέω, πάντα του είχα μια ιδιαίτερη αδυναμία, αλλά όχι κι έτσι βρε αδερφέ!

Ήμασταν, λέει, σε μια παραλία στην Αργεντινή (ακούς Apos; Στην Αργεντινή, όχι στη Βραζιλία!) και παίζαμε με τα κύματα, ώσπου ξαφνικά, ένας τεράστιος καρχαρίας εμφανίζεται από το πουθενά!
Ο Ντιέγκο, χωρίς να χάσει την ψυχραιμία του, κάνει ένα σάλτο και με ένα φοβερό τάκλιν, τον κόβει στα δυο!!!

Ο καρχαρίας, μόλις αντίκρισε τον άσσο και βασιλιά των γηπέδων να κατευθύνει την φοβερή κλωτσιά του κατά πάνω του (δεν τα έκανε πάνω του- τι χιούμορ...μπρρρ), του πάγωσε το αίμα.
Έτσι, όταν αποχωρίστηκε το κεφάλι του από το υπόλοιπο σώμα, ήταν ήδη κατεψυγμένος κι έτοιμος για σούσι!
Η θάλασσα παρέμεινε γαλάζια και τα μαγιό μας καθαρά!

Ο Ντιέγκο όμως, επιδειξιομανής όπως ήταν πάντα (από μικρό παιδί τον θυμάμαι που παίζαμε στη γειτονιά κι αυτός μας έδειχνε το τατουάζ με τον Τσε στο μπράτσο του), άρχισε να παίζει με το άψυχο σώμα του δύστυχου ψαριού κι εμένα ούτε που να με φτύσει!

Μαζεύω λοιπόν κι εγώ μια και δυό τα βατραχοπέδιλα, τα παρεό και τις πετσέτες μου και πάω σε μια παραλιακή ταβερνούλα να τσιμπήσω κάτι!
Εκεί, συναντάω τον Πάγκαλο (ναι, τον γνωστό!) φανερά αδυνατισμένο (κάνα δυό κιλά, μη φανταστείτε, είπαμε... όνειρο είναι αλλά δεν γίνονται και θαύματα!).
Τρέχω μ' ένα σάλτο κι αρπάζω τον κατάλογο με τα φαγητά, μπας και προλάβω να παραγγείλω πριν απ' αυτόν, γιατί διαφορετικά δεν θα έμενε ούτε ψίχουλο για μένα και θα ξύπναγα από την πείνα!

Σ' εκείνο το σημείο... άνοιξε η μύτη μου και γέμισαν τα σεντόνια αίματα!
Δεν νομίζω οτι ξεπάγωσε ο καρχαρίας αλλά μάλλον μ' έπιασε στον ύπνο ο υπουργός και μου έριξε καμιά ξανάστροφη για να μου πάρει τον κατάλογο από τα χέρια!
Έτσι και τον πετύχω πουθενά... θα του ισιώσω τις ρυτίδες!
Αυτή η καινούρια κυβέρνηση, άρχισε πολύ άσχημα...

ΒΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ!

υ.γ. Βρε μπας και τελικά την χρειάζομαι την ιατρική συμβουλή του θείου από τη Σουηδία;

(Ή μήπως φταίει η εγκυμοσύνη που βλέπω τέτοια τρελλά κάθε βράδυ;)



(τι να σου πω κι εγώ ρε κοπελιά;)

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

"Επίκουρος Ιατρός Ψυχιατρικής"

Αυτό το ποστ, θα μπορούσε να έχει και τον τίτλο "Ο θείος από την Σουηδία" ή "Το Σουηδικό μοντέλο" (σ' αυτή την περίπτωση θα σας τρόμαζα και δεν θα διαβάζατε ούτε τελεία.. και δεν είμαι κι ο Apos που τα λέει ωραία γιατί δεν το κατέχω καλά αυτό με τα πολιτικά), ή "Γαμώ την επιστήμη σου γαμώ" (που εδώ που τα λέμε θα ήταν ο πιο ταιριαστός τίτλος)!

Επίσης, αυτό το ποστ, είναι αφιερωμένο στον αγαπητό ατζέντη μου, που βρίσκεται στο κρεβάτι του πόνου με αντιβιώσεις (τυχερούληηη...) και κεφτεδάκια (είπαμε, μερικά πράγματα δεν κόβονται με τίποτα!)

Λοιπόν, ξεκινάμε το υπέροχο ταξίδι της επιστήμης!

Όπως μπορεί να έχει πάρει το αυτί σας, έχω έναν θείο που είναι ψυχίατρος ΚΑΙ ψυχολόγος (ναι, τα έχει συνδυάσει και τα δυο) στην Σουηδία. Αυτός είναι και ο λόγος που μέχρι πρόσφατα, η Σουηδία είχε το μεγαλύτερο ποσοστό αυτοκτονιών. Ευτυχώς, ο θείος πήρε σύνταξη πέρσι κι έτσι, όπως έμαθα, το ποσοστό μειώθηκε και τώρα έρχεται πρώτη η Ελβετία.

Τώρα βέβαια, μην τις παίρνετε και πολύ τις μετρητοίς τις πληροφορίες που σας δίνω, γιατί κι εγώ ανισόρροπο είμαι ότι θέλω λέω... δεν είμαι δα κι ο Πρετεντέρης (άλλωστε δεν έχω πάει γήπεδο τα τελευταία είκοσι χρόνια και δεν πέταξα ποτέ μπουκάλι στον αγωνιστικό χώρο... εντάξει ίσως κάτι κέρματα αλλά όχι πολυ μεγάλης αξίας).

Χθες το απόγευμα, εκεί που γυρίζαμε σπίτι με τον καλό μου και ονειρευόμασταν πατάτες σουφλέ με σαλάτα ρόκα παρμεζάνα...τσούπ (!) βλέπουμε στο κατώφλι τον θείο από τη Σουηδία!!!

Ο Λου δεν τον είχε ξαναδεί, αλλά μου είχε εκμυστηρευτεί οτι οι διηγήσεις μας γι' αυτόν, τον είχαν εξιτάρει και ήθελε πολύ να τον γνωρίσει! Να λοιπόν η ευκαιρία που περίμενε... και που εγώ φοβόμουν σαν τον διάολο το λιβάνι!

Γιατί όσοι δεν ξέρουν τον θείο, δεν ξέρουν οτι κάνει αρμένικη βίζιτα κι οτι δεν φεύγει ούτε όταν του βγάλεις το σιχτίρ πιλάφ.

Τι σκούπες έχουμε γυρίσει ανάποδα με τη μάνα μου, τι αλάτι (χοντρό, με το άλλο δεν πιάνει..) έχουμε ρίξει πίσω από την πλάτη του, τι ξόρκια έχουμε σιγοψιθυρίσει.. αν δεν πάει 12 τα μεσάνυχτα, δεν ξεμπαστακόνεται!

Ευτυχώς, ο αιφνιδιασμός μου, μεταμφιέστηκε σε ενθουσιασμό που είδα τον "αγαπημένο" μου θείο από τα ξένα και τον υποδέχτηκα με το χαμόγελο της colgate!

"Ξέρω οτι δεν με θέλετε, αλλά εγώ ήρθα" είχε περάσει κι από άλλους συγγενείς, που φαίνεται δεν ήταν τόσο ευγενικοί όσο εμείς!

"Μα τι είν' αυτά που λες βρε θείε;" Του απάντησα όλο γλύκα και περάσαμε μέσα. Του έφτιαξα ένα πράσινο τσάι από το καλό, μην τον χάσουμε κι από πελάτη κι άρχισε το σουηδικό βασανιστήριο!

Μάθαμε οοοότι δεν ξέραμε τόσα χρόνια για τη Σουηδία, είδαμε φωτο κάρτ ποστάλ από την Ουψάλα, που κουβαλάει πάντα μαζί του, φωτογραφίες ταυτότητας του ίδιου από βρεφική ηλικία μέχρι και σήμερα, που τις είχε κάνει κολάζ σε ένα χαρτόνι, ζωγραφιές του... και ότι άλλο είχε μέσα στο βουργιάλι του!

Εγώ εν το μεταξύ να κόβω πατάτες (αντί για τις φλέβες μου) και να τεμαχίζω μπέικον και τυριά με εγκληματική μανία (έβλεπα τη φάτσα του θείου στα τυριά) κι ο Λου να ακούει προσεκτικά τον αφηγητή, αφού δεν μπορούσε να κάνει κι αλλιώς! Για μια στιγμή προσπάθησε να αρθρώσει μια λεξούλα, αλλά του έκοψε τον αέρα ο θείος και συνέχισε ακάθεκτος!

Μας μίλησε για το Σουηδικό μοντέλο, για τους πολιτικούς που γνώρισε, για την αναρχική νοοτροπία των Ελλήνων και την αντίστοιχη πειθαρχημένη των Σουηδών, για την επιστήμη της ψυχιατρικής και την ώρα που ήμουν έτοιμη να πάρω μια καρτέλα ντεπόν... μου ήρθε μια καταπληκτική ιδέα!

"Θείε, του λέω, συγγνώμη που μαγειρεύω και δεν κάθομαι να σ' ακούσω με προσοχή αλλά περιμένουμε κάτι φίλους και πρέπει να ετοιμάσω κάτι μη μας περάσουν και για ακαμάτες!"

Φυσικά δεν πτοήθηκε...

Κατά τις 11 που είδε οτι οι φίλοι μας δεν είχαν έρθει ακόμα, μας ρώτησε "καλά, τι ώρα θα έρθουν; Δεν δουλεύουν αυτοί αύριο;"

Για να μην φανώ άξεστη και του δώσω την απάντηση "Εσύ τι ώρα έχεις σκοπό να πάρεις τον κώλο σου και να φύγεις γιατί έχουμε και δουλειές αύριο;"
περιορίστηκα στο "Θείο... εδώ είναι Ελλάδα!"

Έτσι αποφάσισε στις 11.30 παρακαλώ (από τις 5.30 που τον είχαμε να μας βγάζει λόγο) να χτυπήσει το κουδούνι του γείτονα μας του έρμου, που τον ήξερε από παλιά, για να δει τι κάνει!

Μα καλά... έτσι κάνουν στη Σουηδία; Χτυπάνε τα κουδούνια άιντε άιντε, χωρίς να ενημερώσουν κανέναν; Τι πολιτισμός και αηδίες μας λένε τότε; Αυτοί ζουν την εποχή που εμείς είχαμε τις πόρτες μας ανοιχτές (που λέει κι ο Ρέμος)!

Ο γείτονας, που έβλεπε μπάλα με έναν φίλο του, άνοιξε την πόρτα και του πέσαν τα σαγόνια στο θέαμα που αντίκρισε! Τον έχει φάει στη μάπα πολλές φορές βλέπετε!
Τι να κάνει, είναι και φιλόξενος ο άνθρωπος (εεε, παντέρμα Κρήτη) τον έμπασε μέσα, τον κέρασε και σουβλάκια που είχαν παραγγείλει και ούτε ξέρω τι ώρα έφυγε!

Εμείς πάντως κλειδώσαμε 4 φορές, βάλαμε και τον σύρτη, αμπαρώσαμε και τα παράθυρα και πέσαμε για ύπνο!

Σήμερα το πρωί, που είχαμε συνέλθει λίγο από το σοκ και μπορούσαμε να αρθρώσουμε και καμιά κουβέντα, ο Λου μου είπε:
"Είναι λίγο αρπαγμένος ο θείος έτσι;"

"Δεν θέλω αηδίες, τι αρπαγμένος, εδώ μιλάμε για γιουβετσάκι που έχει γίνει κάρβουνο!" (μα πως γίνεται κάθε φορά και κάνω συνειρμό με φαγητά..;)

Κι αποφασίσαμε, το απόγευμα πριν μπούμε στην είσοδο της πολυκατοικίας, να τσεκάρουμε πρώτα αν μας περιμένει κανείς.
Η διπλανή πολυκατοικία δε, έχει έναν ωραιοοόοτατο ακάλυπτο, που οδηγεί στον κήπο μας... ίσως χρειαστεί να παραβιάσουμε την μπαλκονόπορτα!

Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009

31 και σήμερα!

Τόσες μέρες έμειναν για να μαζέψω τα μπογαλάκια μου και να πάω στο σπιτάκι μου!
Τέρμα η δουλειά, τέρμα το άγχος, τέρμα η μαλακία, τέρμα τα... λεφτά!
Ναι, βέβαια αυτό το τελευταίο είναι άτιμο πράμα να στο κόψουν, αλλά πως θα γίνει κυρία μου; Όλα δικά σου μην τα θες!
Έχω βαλθεί να φτιάξω το πιο ωραίο μωρουδιακό δωμάτιο.
Ήθελα να βάλω μια ωραία μπορντούρα τοίχου με πυροσβέστες αλλά σκέφτηκα μήπως το παιδί συνηθίσει τη στολή, κάνει κάναν περίεργο συνειρμό στο κεφάλι του και μου γίνει μπάτσος! Και δεν είναι να παίζεις μ' αυτά τα πράματα!
Ξέρεις τι είναι να κατεβαίνεις σε πορείες και να σε τραβολογάει το ίδιο σου το παιδί στο τμήμα; Και μπορεί να μην έχεις κάνει και τίποτα... (γιατί τι να κάνεις γριά γυναίκα;) απλώς μπορεί να μην του άρεσε το φαγητό που του έφτιαξες το μεσημέρι!
Έτσι αποφασίσαμε, να βάλουμε μια ωραιότατη μπορντούρα με παπάκια που τσαλαβουτάνε σε γαλάζια νερά, ή σκυλάκια που κυνηγάνε τις ουρές τους, ή ιππότες με κάστρα, για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο.
Είπα να κρεμάσω και καμιά αφίσα του Ντουρούτι, του Μπαλεστρίνι, του Βάνεγκεμ, του Τσε Γκεβάρα βρε αδερφέ, αλλά η μαμά μου με απείλησε οτι θα μου κάνει αγωγή και θα μου πάρει το παιδί αν το κάνω αντάρτη (...είναι της γκεστάπο) γιατί κανείς τους δεν είχε καλό τέλος λέει... (βλέπε Βελουχιώτη) και να το αφήσω να αποφασίσει μόνο του όταν θα μεγαλώσει!
Μα αν δεν δώσεις όμως γερές βάσεις στο παιδί σου από μικρό... θα έχει πρόβλημα μετά δε νομίζετε;

Κατέληξα λοιπόν οτι θα κάνω κρυφό προσηλυτισμό, γιατί η βέρμαχτ της μαμάς είναι πολύ βαριά! Άσε που θα μας κόψει και τα ταπεράκια που τώρα πάνε κι έρχονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και θα λυσάξουμε της πείνας!

Μ' αυτά και μ' αυτά, ούτε στο ίδιο σου το παιδί δεν μπορείς να κάνεις κουμάντο!

(...ουφ... μόλις πέρασε και ο αρχιμάλακας και έκανε ένα σχόλιο πρώτης εθνικής κατηγορίας -για το σινάφι μου- και μου ανέβασε το αίμα στο κεφάλι... εμ, δε μιλάω κι εγώ εκείνη την ώρα που πρέπει και τώρα όσο το σκέφτομαι, όλο και φουντώνω... άι στο διάολο γρουσούζη...)

Ευτυχώς που θα κάτσω αρκετό καιρό... αν δεν καταργήσει ο Παπανδρέου και τον άλλον νόμο της Πετραλιά για το έξτρα εξάμηνο, πάθω κάνα έμφραγμα και δεν προλάβει να γνωρίσει το παιδί μου τη μάνα του!

Όσο για τη δουλειά... έχω ένα άγχος, αλλά χθες έφτασε στα χέρια μου ένα cd από έναν παλιό καλό συνάδελφο, με όλους τους νόμους και το ξεκοκάλισα. Όχι τίποτα άλλο αλλά έχω μπλέξει με τρελλούς μαλάκες εδώ μέσα και πολύ φοβάμαι οτι θα μου κάνουν μανούρα ακόμα και για το μηνιάτικο... επειδή δεν κουβαλάω πια!


Για να δούμε τι θα γίνει τελικά θα τρέχω στην επιθεώρηση εργασίας με την κοιλούμπα;
Έλα να πέφτουν τα στοιχήματαααα...!
Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

Άδειασε η γαλέρα!

Ωωω, ναι! Είμαι και πάλι μόνη ΚΑΙ με υπολογιστή!
Ευκαιρία, λέω, να γράψω καινούριο ποστ! Πάνω στον ενθουσιασμό μου όμως, μπλόκαρα και δεν έχω θέμα!!!


Τι θα κάνω Παναγία μου;


Πρέπει να βρω ένα θέμα στα γρήγορα, να ικανοποιήσω το αναγνωστικό μου κοινό (όπως βλέπετε την ψωνάρα μου δεν την έχασα, ακόμα και που με έχουν σαν παραπαίδι στη γαλέρα)!

Και μέσα σ' όλα, μόλις έμεινα μόνη μου, άρχισαν να χτυπάνε σαν τρελλά τα τηλέφωνα για παραγγελίες! Είμαι γουρλού, πως να το κάνουμε;


Ο ψυχολογικός πόλεμος συνεχίζεται σύντροφοι αλλά έχω δυνατούς υποστηριχτές (βλέπε Πατερούλη, ΚΥΠ, μυστικοπαθή ατζέντη, Κρέμλινς, Κορέλι, Χούλιο, Φρέντυ και δεκάδες άλλους που αυτή τη στιγμή ας με συγχωρέσουν ...δεν είμαι σε θέση..) και με κρατάνε στα πόδια μου.


Χθες είχα φέρει στη δουλειά, μπλοκάκι και έκανα κάτι σκιτσάκια που όταν φτιάξω το σκάνερ μου, θα αναρτήσω για να δείτε που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος με στερητικά σύνδρομα υπολογιστή και διαδικτύου!

Θα μου πεις, "ρε κοπελιά, τόσα πιάτα σου έχουν αφήσει οι καλοί σου συνάδελφοι στο νεροχύτη να πλύνεις, άμα θες να κάνεις δουλειά κάνεις"!

Αλλά εκεί εγώ, να γκρινιάζω πως δεν έχω τίποτα να κάνω!


Θα σας την πω την αμαρτία μου, από την αναδουλειά, μέχρι και τα πιάτα τους έπλυνα! Πότισα και τα φυτά της εταιρείας που τα σνομπάριζα τόσο καιρό, καθάρισα και τον πάγκο της κουζίνας που τον είχαν αφήσει μες τη βρώμα από τότε που έφυγα, έφαγα και ένα τσουρέκι, μια μπανάνα, 2 μήλα, ήπια έναν καπουτσίνο ντικάφ, 2 λίτρα νερό, πήγα και γύρω στις 126 φορές στην τουαλέτα και η ώρα ήταν ακόμα 12.30!


Τι άλλο να κάνω πια;

Έπιασα κι εγώ και σκιτσάριζα, κι ενώ σήμερα έχω φέρει και μαρκαδόρους... έτυχε να αρρωστήσει συνάδελφος (να 'ναι καλά ο άνθρωπος να αρρωσταίνει) κι έκανα κατάληψη στο κομπιούτερ του!


Προσοχή! Ακολουθεί καυτό κοτσομπολιό!


Σάτυρος ο συνάδελφος... ακούς αντιδρασέξ; Το ιστορικό του ψαχτηριού του δικτύου του, ήταν τίγκα με αναζητήσεις για σεξ με όμορφες γυναίκες. Λες και θα ήθελε κανείς να κάνει σεξ με άσχημες γυναίκες! Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου τελικά!


Κι αυτός ο "εσωτερικός" μικρός Τρότσκι ... ακούει για τις επιχειρήσεις σκούπα του Υπουργού και με έχει ταράξει στην κλωτσιά! Σιγά καλό μου παιδί, περίμενε να βγεις και μετά θα σε διορίσω εγώ στο κόμμα σαν γενικό μπροστάρη (πίσω από τον αρχηγό, μην τα ισοπεδώσουμε κι όλα)... τι αυτοδιορισμένη γενική γραμματέας είμαι;





Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009

Οι περιπέτειες της Αμανίτας στη Γαλέρα (δε σίκουελ)

Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, είμαι μόνη στη γαλέρα.

Έχω παρατήσει το κουπί, έχω μπουκάρει σε ένα γραφείο που είδα ανοιχτό, έχω καβατζάρει έναν τυχαίο υπολογιστή και σας γράφω.

Αν σταματήσω ξαφνικά, σημαίνει ότι με κάναν τσακωτή και με πετάξαν έξω με τις κλωτσιές!

Έχω επιστρέψει στη δουλειά μετά από ένα σεβαστό χρονικό διάστημα ανάπαυλας και δεν βρήκα τίποτα όρθιο!
Δύο απολύσεις, μια παραίτηση, μια πρόσληψη και πολύ γκρίνια (εδώ που τα λέμε, η γκρίνια είναι το μόνο πράγμα που παραμένει σταθερό σ' αυτή την εταιρεία!).
Η θέση μου πιασμένη, το κομπιούτερ μου το ίδιο, τα πράγματα μου καταχωνιασμένα σε κάτι συρτάρια της κακιάς ώρας...


Κατατρεγμένη λοιπόν όπως είμαι, έχω πιάσει μια γωνιά και παρακολουθώ τον κόσμο να πηγαίνει και να έρχεται... ενίοτε και να δουλεύει.


Ευτυχώς έχω αρκετό φαγητό και δεν στερούμαι ταυτόχρονα πολλά πράματα.


Μου είναι αδύνατον να μπω στα βλογ σας... είπαμε, δεν έχω κομπιούτερ πια!
Eντάξει έχω στο σπίτι, αλλά να με δει και λίγο το ψυγείο μου δε νομίζετε;


Είμαι ένα ράκος...


Πόσο να αντέξουμε κι εμείς οι σούπερ ήρωες;



Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

Ένα βάρος στο σβέρκο...


... νιώθω από χθες!

Ελπίζω να μην είναι από την καινούργια κυβέρνηση... γιατί η παλιά είχε αρχίσει να με πειράζει στο στομάχι!

Με τη σειρά μου λοιπόν κι εγώ (έστω και καθυστερημένα) θα ευχηθώ στον νέο πρωθυπουργό μας, καλές ποδηλατάδες και στους μπράβους του, καλό κουράγιο και γερό πετάλι!

Άντε παιδιά.. 4 χρόνια έμειναν και ποιός ξέρει... ίσως να αποφασίσει ο Πατερούλης να επανιδρύσει το κόμμα του και να μπει λίγη τάξη στα πράγματα, να πάρει και λίγη χαρά η Αλέκα, τώρα που άρχισε να σουλουπώνεται!

Βελτίωσε το μακιγιάζ της, άλλαξε χρώμα σακακίου, ακόμα και κόσμημα μας μόστραρε! Αν δεν είναι αυτό αλλαγή της αριστεράς τότε τι είναι;

Δεν θα ανεβάσω φωτό από το πάνελ της Κυριακής... άλλωστε δεν μπορώ να περιγράψω τίποτα καλύτερα από τους τρεις καμπαλέρος, εδώ, εδώ κι εδώ!

Απλώς θα βάλω ένα κουίζ:

Ποιός από τους τρείς είναι έγκυος;




Όποιος το βρει, κερδίζει ένα κομμάτι κορμό από τα χεράκια μου!



Μόνο βιαστείτε... προλαβαίνετε δεν προλαβαίνετε... μην ξεχνάτε οτι ο κορμός, είναι στην δική μου κατάψυξη...!


Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009

(Δεν μπορώ να σκεφτώ τίτλο)


Την ώρα που ο αγαπημένος μου αδερφός, απολαμβάνει την απλή ζωή της Μαλαισίας.

... εμείς ζούμε μεγάλες στιγμές, λίγο πριν από τις εκλογές... προσπαθώντας να καταλήξουμε σε μια ψήφο που έτσι κι αλλιώς δεν θα βοηθήσει σε πολλά..

... οι πολιτικοί αρχηγοί δίνουν συνεντεύξεις τύπου και λένε τις ίδιες μαλακίες.

... δεν υπάρχει ένας Τρότσκι να μας φέρει σε λογαριασμό.

... η σύζυγος Μπουμπούκου μοιράζει φυλλάδια σε κεντρικές πλατείες διαβάζοντας παρτιτούρες.

... η Τζούλια (καλά... πολύ σοφιστικέ φωτό έβαλα ε;) κάνει προσθετική στήθους γιατί πρόκειται να παίξει σε υπερπαραγωγή και άλλωστε της χρειάζεται στη δουλειά της (μάλλον την ζήτησε ο Μιτς Μπιουκάναν στο Μπέιγουοτς).

... η ζωή στον κήπο μας κυλάει εξαιρετικά. Έχουμε 8 νέα γατάκια και 2 μαμάδες που πηγαινοέρχονται, καθώς και μια έγκυο.

... τα κιλά μου παραμένουν ως έχουν, παρόλο που χθες έφαγα έναν ολόκληρο κορμό (σοκολατόγλυκο όχι κορμό δέντρου... δεν έχω φτάσει σε τέτοια κατάσταση ακόμα).

... τα φουντούνια που έφαγα μετά τον κορμό... με κράτησαν ξύπνια όλο το βράδυ με καούρες και ξινίλες!

... ο μέγας μαλάκας εξακολουθεί να μου κάνει ψυχολογικό πόλεμο μέσω τηλεφώνου!

... μου μένει λίγος καιρός ακόμα δουλειάς, που όμως μου φαίνεται αιώνας!

... το ποσό που ακούσαμε χθες από τον γιατρό, μας άφησε σε κώμα και νομίζω θα παραμείνουμε σ' αυτή την κωματώδη κατάσταση μέχρι και 5 μήνες μετά το ευτυχές γεγονός (ρώτησα για θέση "ράντζο"... δεν παίζει στην συγκεκριμένη κλινική)!

... ακούω Cure... λέτε το παιδί μου να βγει emo;

... ο Λου ακούει όλη μέρα electronica.. κάτι εξαιρετικούς τύπους που έχω κολλήσει κι εγώ! Άλλοι 2 γονείς ρέιβερ έρχονται στην βλογόσφαιρα!

... το παιδί ακούει ένα cd που του έχει γράψει ο ατζέντης μου και έχει "φύγει" τελείως με το τραγουδάκι "μαθήματα αγριάδας" (τόνε βλέπω να βγαίνει με μολότοφ στο χέρι).

... εγώ πάλι, την έχω ακούσει για τα καλά και είμαι σε μια τέτοια κατάσταση.. (εστιάστε προς το τέλος του τραγουδιού)!

... ουφ.. πάω να ρίξω έναν χορό...




Μουσαφιραίοι...