Πρέπει λοιπόν να πω πέντε πράγματα που μου σπάνε τα νεύρα.
Ένα πολύ βασικό "πράγμα" που με εκνευρίζει όσο δεν πάει, είναι ο Δυστυχώς Παπάρας, αλλά επειδή αν αρχίσω μ' αυτόν είμαι σίγουρη οτι θα σπάσω το γκίνες, θα ασχοληθώ με πιο ανθρώπινα σπαστικά πραματάκια.
Εννοείται οτι θα ξεπεράσω τον αριθμό 5, γιατί τα έχουμε ξαναπεί, εδώ μέσα είμαστε άναρχο βλογ και δεν δεχόμαστε κανόνες!
Κάτσετε (κρητικό..) αναπαυτικά και απολαύστε με ψυχραιμία!
1. Γίνομαι τρελλή όταν μου πάρει κάποιος τη σειρά στην τράπεζα, το ταχυδρομείο, το σούπερ μάρκετ... ναι, ειδικά στο σούπερ μάρκετ!
Βέβαια, σπάνια μιλάω.. συνήθως αγριοκοιτάζω αλλά αν το αίμα έχει φτάσει στο κεφάλι και αναβλύζει από τ' αυτιά, μπορώ να κάνω μεγάλο σαματά!
2. Τρελλαίνομαι με τους ξερόλες! Που φυσικά ξέρουν πολύ καλά, ακόμα και τους πόνους της περιόδου .. τι κι αν είναι άντρες;
3. Νευριάζω όταν περιμένω στο φανάρι και πριν προλάβει να ανάψει το πράσινο, ο πισινός μου (χα χα... αυτό το λέγαμε στο σχολείο, το θυμάστε;) κορνάρει επίμονα (αυτό δεν μετράει γιατί το είπε κι ο αντιδρασέξ).
4. Μεταλλάσσομαι σε βρικόλακα λυκάνθρωπο δολοφόνο με το πριόνι (τι εννοείτε δεν πάνε μαζί αυτά; με έχετε δει να νευριάζω;) με τους "φίλους" που σχολιάζουν τη ζωή μου και μου κουνάνε το δάχτυλο σαν δασκάλες ενώ η δική τους ζωή είναι a real mess (που λένε και οι Ινδοί του Λονδίνου)!
5. Τσατίζομαι ΤΟΣΟ πολύ με τους απόλυτους ανθρώπους, που δεν έχουν ανοιχτό μυαλό, που δεν βλέπουν λίγο παραπέρα.. επιτέλους, δεν ζούμε στον Μεσαίωνα!
6. Νευριάζω με τους ηλίθιους σφίχτες που κοιτάνε τον κώλο μου στο γυμναστήριο.
Γι' αυτό και το έκοψα (το γυμναστήριο) και τώρα ο κώλος μου δεν βλέπεται γενικότερα!
7. Γίνομαι έξαλλη με τον εαυτό μου όταν δε μιλάω εκεί που πρέπει ενώ εκεί που δεν πρέπει, η γλώσσα μου πάει ροδάνι.
8. Μου τη δίνουν τα τζιπ στο κέντρο της Αθήνας. Που πας ρε κύριε στη Σκουφά με τη μαούνα;
9. Βγαίνω από τα ρούχα μου με τους αγενείς ανθρώπους, με τους κρύους, και μ' αυτούς που δεν έχουν χιούμορ...!
10. Εκνευρίζομαι με τους μη μου άπτου (έτσι το γράφουν αυτό;), καθώς και μ' αυτούς που γκρινιάζουν συνέχεια (μμμ... κι εγώ πρέπει να κάνω κάτι με τη γκρίνια γιατί σε λίγο δεν θα αντέχω ούτε τα άντερα μου).
11. Νευριάζω με τους δήθεν "χύμα" τύπους που τα καλοκαίρια κάνουν κάμπινγκ στα κουφονήσια και τον χειμώνα κάνουν σκι στον Παρνασσό και στα 3-5 Πηγάδια (τελικά αυτά τα Πηγάδια είναι 3 ή 5;)
12. Νευριάζω με την έλλειψη αξιοκρατίας στις δουλειές αλλά και παντού, καθώς και με κάθε είδους ρατσισμο!
13. Θέλω να σπάσω στο ξύλο την φουρνάρισσα της γειτονιάς μου που μιλάει σκατά στις υπαλλήλους της και γλύφει τους πελάτες (όχι εμένα.. την αγριοκοίταξα μια μέρα).
14. Μου τη δίνει που άλλαξα φούρνο και η καινούρια φουρνάρισσα είναι το ίδιο μαλακισμένη με την πρώτη... Τι σκατά, να κόψω το ψωμί;
15. Μου τη σπάνε οι "κουλτουριάρηδες", που λένε οτι δεν παρακολουθούν τηλεόραση ενώ παράλληλα είναι ενημερωμένοι για όλα.
Εκτός αν είναι τηλεπαθητικοί.. εκεί, τους βγάζω το καπέλο!
16. Μου τη δίνει που ενώ μένω πολύ κοντά στη δουλειά μου, πρέπει να πάρω 3 λεωφορεία για να πάω και αναγκάζομαι να πάρω το αυτοκίνητο (και γαμώ τα ΜΜΜ μου!).
17. Μου σπάει τα νεύρα που όταν τρώω ψάρι πρέπει να προσέχω μην καταπιώ κάνα κόκαλο (τσίτα, στα κρητικά) και δεν το ευχαριστιέμαι ποτέ.
Α.. ρε μάνα... γιατί έφυγα από το σπίτι ...που μου καθάριζες ακόμα και τον γαύρο!
18. Μεταλλάσσομαι σε νοικοκυρά σε απόγνωση όταν οι μαλάκες συνάδελφοι δεν πλένουν τις κούπες τους και θεωρούν οτι πρέπει να τις πλένει η γραμματέας, παρόλο που έχει βγάλει αγνό παρθένο μαλλί η γλωσσίτσα της να τους λέει οτι δεν είναι δική της δουλειά. Έτσι κι εγώ, έχω κάνει ταπετσαρία με χαρτάκια "πλένε την κούπα σου , μπορείς" , "κάνε κι εσύ κάτι για μια καθαρή κουζίνα", "εσύ; έπλυνες την κούπα σου σήμερα;".. (ήθελα να 'ξερα στο σπίτι τους ποιός τα πλένει τα πιάτα;).
19. Τσαντίζομαι όταν αγχώνομαι με το παραμικρό (και αγχωμένη και τσατισμένη).
20. Νευριάζω με το ύφος 40 καρδιναλίων που έχουν μερικοί άνθρωποι λες κι έχουν πιάσει τον Πάπα από τα... παπάρια και μιλάνε στους άλλους σαν να είναι υπήκοοι τους.
21. Τρελλαίνομαι όταν γυρνάω στο γραφείο από διακοπές μιας εβδομάδας και με περιμένει δουλειά 2 μηνών! Μα πως διάολο μαζεύονται όλα εκείνες τις μέρες;
22. Μου σπάνε τα νεύρα ατάκες του τύπου ..."ξέρεις ποιός είμαι εγώ;".
23. Τα αφεντικά... και τα τσιράκια τους!
24. Μου τι δίνουν στα νεύρα οι Ελληναράδες (γενικότερα αλλά αυτό το 'χω πρόσφατο) στα αεροδρόμια που ενώ ανακοινώνεται από τα μεγάφωνα να περάσουν στο αεροπλάνο όσοι έχουν θέση από 1- 20, αυτοί τρέχουν να μπουκάρουν κι ας έχουν το Νο25! Όταν τους τη λέει ο Έλληνας αεροσυνοδός, διαμαρτύρονται.. "βέβαια, Έλληνας δεν είσαι; Δηλαδή τι θα γίνει αν μπω πρώτος, λες και θα φύγει το αεροπλάνο και δεν θα τους πάρει τους άλλους"
Βρε ηλίθιε, ανισόρροπε άνθρωπα... γιατί δεν περίμενες εσύ να μπεις στη σειρά σου; Τι φοβόσουν, μήπως δεν σε πάρουν; Και καπάκι, μπαίνει στο αεροπλάνο και ακούει που τον χαιρετάνε στα ελληνικά και τι λέει;; "Επιτέλους...Έλληνες"!
Έλεος!
Πρέπει να το κοιτάξω αυτό με τα νεύρα μου τελευταία.....γιατί να μην υπάρχει ένα χαπάκι σαν αυτό;
... τόση ώρα ...θα σκάσω άμα δεν το πω... ΜΟΥ ΤΗ ΔΙΝΕΙ Ο Δ(υστυχώς) Π(απάρας) ΠΟΥ ΧΤΥΠΑΕΙ ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΤΑ ΤΑΚΟΥΝΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑ ΠΛΑΚΑΚΙΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑΑΑΑΑΑ!!
Είμαι σίγουρη οτι τον "ανάβει" ο ήχος ...άμα του "την ανάψω" εγώ καμιά ώρα δεν ξέρω τι θα γίνει!!
Άι στα δγιάλα!
υ.γ. τι παιχνίδι ήταν αυτό Παναγία μου... χάλια έγινα!
