Είναι η ώρα που ανοίγω το ντουλάπι με την ποικιλία τσαγιών (αμ τι μας περάσατε; για τίποτα χάπατα;) κι ετοιμάζομαι να απολαύσω το βραδινό μου τσάι παρέα με καμιά ταινία (αν είμαι τυχερή και δεν πέσω πάνω στη Μανωλίδου πάλι) στην τηλεόραση!
Είναι η ώρα λοιπόν που ανοίγω το ντουλάπι και.... βρίσκω μέσα ένα σκουλήκι... (μην προ τρέξετε να με χαρακτηρίσετε βρωμιάρα.. σας το λέω κι από μόνη μου...)
Φτου ρε πούστη!
Άδειασα όλα τα ντουλάπια τη κουζίνας, ξεσκαρτάρισα κάτι μακαρόνια από την εποχή που μέναμε στο άλλο σπίτι (ναι, εμείς οι γκουρμέ, όταν μετακομίζουμε, κουβαλάμε φαγητά!), κάτι τορτελίνια γεμιστά με τυρί, κάτι ρύζια μπασμάτι και φυσικά έπεσε γερό σαπούνισμα στα ράφια!
Λαμπίκος!
Τελικά το σκουληκάκι είχε βγει από ένα γλυκό του κουταλιού που έκρυβε ο Λου, βαθιά στο πάνω πάνω ντουλάπι και από τη βιασύνη του να το κρύψει και να μην τον τσακώσω και του το φάω, δεν το είχε βιδώσει καλά και έγινε πάρτι εκεί πίσω!
Μια ξεκούραστη μέρα τίγκα στο σιδέρωμα, το πλύσιμο πιάτων και κατσαρολικών (το χειρότερο μου!) και τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ με τον μικρό Τρότσκι στο μάρσιπο (πόσα κιλά είν' αυτό το παιδί παναγία μου;), έκλεισε το ίδιο ξεκούραστα με φασίνα στην κουζίνα!
Πάντα τέτοια!
(Να πάω για ύπνο τώρα ή να καθαρίσω και το μπάνιο;)
υ.γ. και μετά την ερώτηση κάθε γυναίκας "εγώ πότε θα γίνω μάνα;", έρχεται η επόμενη ερώτηση ... "εγώ πότε θα ξεκουραστωωωωωώ;;;;"