Χριστουγεννιάτικο ποστ

Τώρα κανονικά θα έπρεπε να γράψω ένα Χριστουγεννιάτικο ποστ ( το λέει κι ο τίτλος, τζάμπα τον έγραψα;), αλλά δε μου βγαίνει.

Θες που δεν μου έχει καταθέσει ακόμα ο ανεπρόκοπος εργοδότης μου το δώρο μου;
Θες που άμα τον ξαναπάρω για 132η φορά τηλέφωνο να του το υπενθυμίσω θα μου ξαναπεί "τα έβαλα κορίτσι μου, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν φαίνονται στον λογαριασμό σου";
Θες που θα τα ξαναπάρω στο κρανίο και δεν θα μιλήσω γιατί είναι κι οι κωλοεποχές οι δύσκολες;
Θες που βράζω στο ζουμί μου;
Θες που θα του τηλεφωνήσω και θα τον στείλω στον γερο διάολο και μετά θα με στείλει κι εκείνος στον ΟΑΕΔ;
Τι θες;
Διάλεξε και πάρε!

Τέλος πάντων, λέω παρόλα αυτά να κάνω την προσπάθεια να γράψω ένα χαρούμενο χριστουγεννιάτικο ποστ.

Η ώρα είναι 12.20 το βράδυ κι εγώ σπάω το κεφάλι μου να γράψω κάτι χαρούμενο... μμμ...

Νιώθω σαν αυτόν τον Ντε Βίτο στο "Πέτα τη μαμά από το τρένο" που ήταν συγγραφέας και είχε κολλήσει στη φράση "η νύχτα ήταν υγρή..".

Τι να πω... είμαι κρυωμένη, πονάει ο λαιμός μου και το ίδιο συμβαίνει και στον μικρό Τρότσκι.

Κάναμε μια διακοσμητική ανακατάταξη στο σπίτι μας για να χωρέσουν όλα τα βιβλία μας σε μια βιβλιοθήκη και είμαι ένα ζωντανό πτώμα... κάτι σαν ζόμπι φανταστείτε, από την κούραση.
Επιτέλους βάλαμε έναν πίνακα από τα χεράκια μου πάνω από το κρεβάτι μας (2 χρόνια μας πήρε).
Αποφασίσαμε να πάρουμε διπλό κρεβάτι για τον μικρό γιατί είναι τεράστιος (από τη μαμά πήρε το πουλάκι μου... ) και δε χωράει σε κούνιες και άλλα τέτοια για μωρά! Είμαστε ολόκληροι άντρες τώρα κύριοι... σε 3 εβδομάδες περίπου χρονίζουμε!
Αααααχ... πότε πέρασε ένας χρόνος... πότε θα μας έρθει το χαρτί για φαντάροοοος.. πουλάκι μουυουου...

Αλλά... για μια στιγμή, τόσην ώρα γράφω ένα ευχάριστο ποστ; Δε νομίζω....

Μάλλον είναι καλύτερα να την πέσω για ύπνο, να σας ευχηθώ καλά Χριστούγεννα και να τα ξανα πούμε μετά τη γέννηση του Χριστού μπας και με έχει ακουμπήσει λιγάκι το πνεύμα των Χριστουγέννων, που έχει χρόνια να το κάνει.

Κατά τα άλλα, σοβαρά τώρα, δεν με πτοεί τίποτα!
Αφού υπάρχει αγάπη, υγεία, χαρά... και το δώρο να μην μου καταθέσει ο τρισμάλαξ, και πάλι φίλοι (καλά, μην ξανοίγεσαι... :Ρ)

Φιλιά σε όλους!
Καλά να περάσετεεεεεε!!!!

Σμάτς Σμούτς! :))))

Όρτσε κι ένα τζίνγκολ μπελς αλλιώτικο από τα άλλα:



Merry christmas to all! :)

Επιχείρηση κουραμπιές.

Όχι, όχι, που σας πήγε το μυαλό;
Δεν μαθαίνω να φτιάχνω κουραμπιέδες, απλώς προσπαθώ να μην είμαι ένας απ' αυτούς. Και φυσικά δεν εννοώ εγκεφαλικά (γιατί εκεί ήμουν πάντα κουραμπιές, κουρκουμπίνι, τουλούμπα κτλ... με λίγα λόγια χαμένα τα είχα πάντα..), αλλά σωματικά!

Φέτος στο σπίτι μας ο Άη Βασίλης έφτασε νωρίτερα (σου λέει κάτσε μην δεν προλάβω και σκάσει απ' το φαΐ αυτή) κι έφερε πολύ ωραία δώρα!

Εμένα μου έφερε ένα wii fit ! Εξαιρετικό!!!
Όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο, ενθουσιάστηκα! Το έβαλα κάτω και το ξεφτίλισα.
Αρχικά έκανα το τεστ για την σωματική - αθλητική μου ηλικία.
Ναι.. βγήκα 69 χρονών!

Σημείωση: Έτσι εξηγούνται και κάτι κρέμες αντιγύρανσης και κάτι σέρουμ (μη με ρωτήσετε τι είναι αυτό... ότι διαβάζω στα κουτιά σας λέω) νεότητας, κάτι μέικ απ, κάτι σκιές, κάτι κραγιόν (προσπαθούν όλοι με πάθος να με κάνουν γυναίκα κι εγώ βγαίνω και τα πουλάω δίπλα στους κυριούληδες που πουλάνε κλεμμένα γυαλιά) που ήρθαν πακέτο.

Μάλιστα... Μετά όμως πλακώθηκα στις γίογκες, αεροβικές, μποξ, μέχρι χούλα χούπ έκανα και ξαναδοκίμασα με το τεστ της ηλικίας!

Ουάουι... κατέβηκα στα 47!
Βέβαια είχα ρίξει 3 ώρες μεταμεσονύκτιας γυμναστικής, αλλά χαλάλι μου, μου χαρίστηκαν 22 χρονάκια στο τσακ μπαμ!

Ο Λου ξύπνησε κάποια στιγμή για να πιει νερό στις 3 το βράδυ (είχαμε φάει χοιρινό με κυδώνια) και με βρήκε στο ένα πόδι και με τα χέρια ψηλά να κιοτάζω με έκσταση το ταβάνι.
Νόμιζε οτι κάτι έπαθα αλλά μόλις του εξήγησα πως από 69 χρονών πήγα 47, μου απάντησε:
"Καλά, σταμάτα τώρα γιατί αν συνεχίσεις μπορεί να ξυπνήσω το πρωί, να σε βρω 3 χρονών και άντε μετά να μεγαλώνω 2 παιδιά μόνος μου. "

Αγύμναστος παιδί μου, τι να καταλάβει;

Χθες έπαιξα τένις, κρίκετ και ξέδωσα με λίγο μποξ, έχοντας στο μυαλό μου για αντίπαλο τον εργοδότη μου, που με κοροϊδεύει 12 μέρες τώρα που είμαι σε άδεια ότι θα βάλει το επίδομα στον λογαριασμό μου κακό χρόνο να 'χει!

Ουφ, κουραστικό πράμα πάντως η γυμναστική. Σήμερα λέω να ξεκουραστώ λίγο, άσε που έχω 4 πλυντήρια να σιδερώσω.
Πάω να φάω ένα κουραμπιεδάκι να πάνε κάτω τα φαρμάκια!

Α μπιεν το! :)

Έτοιμοιοιοι...;

Κούκου!

Δυστυχώς δεν έχω γυαλιά περίσσεμα να σας πετάξω (μας πετύχατε και σε καιρούς κρίσης) , όπως κάνει ο Σάκης στο XFactor, αλλά πάρτε πασατέμπο και καθίστε αναπαυτικά γιατί έχω πολλά να σας πω!

Καταρχήν, θα τα μάθατε... ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ O Ο ΑΤΖΕΝΤΗΣ ΜΟΥ και πήρε το καλύτερο κορίτσι, συν 15 κιλά από τα μελομακάρονα που χλαπάκιασε.
Ναι, κάνει έρευνα αγοράς κάθε χρόνο, κάνα μήνα νωρίτερα από τις γιορτές, για να ξέρει από πού θα προμηθευτεί τα καλύτερα!

Όλα καλά λοιπόν!
Έγινε ο γάμος, η εκκλησία ωραιότατη, ο στολισμός έκτακτος, οι μπομπονιέρες υπέροχες, τα κουφέτα ακόμα ωραιότερα, ο κουραμπιές που τα συνόδευε εξαιρετικός και η νύφη ΚΟΥΚΛΑΡΑΑΑ, με το πιο απίθανο γκόθικ νυφικό που έχω δει ποτέ!!!

Πήγαμε μετά στην δεξίωση (ε, βέβαια τα συνηθίζουμε εμείς στον Πόντιοι αυτά τα γκλάμουρους σόους)... ΔΕΝ καταφέραμε να φάμε τί-πο-τα και αυτό είναι ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ!
Ο γαμπρός είχε φτάσει νωρίτερα (τον είχε πιάσει και μια λιγούρα μετά από 40 ζαχαροπλαστεία μελομακάρονα) και το μόνο που έμεινε όρθιο στην κουζίνα ήταν αυτό:

Φάγαμε τα τυράκια μας (αυτό με τη μούχλα το έφαγα όλο εγώ... έχω αδυναμία στα χαλασμένα), ήπιαμε τα κρασάκια μας, όλα κομπλέ!

Μετά είπαμε να χορέψουμε αλλά δεν είχε Ποντιακά και εγώ προσωπικώς προσβλήθηκα ανεπανάληπτα και αποφάσισα (αφού είχα φάει το μισό τραπέζι) να πάρω τον Λου και να φύγουμε (εντάξει ήταν που η μια καρτέλα ντεπόν δεν έπεισε τον πυρετό του Λου να κατέβει. Αυτό το παιδί αρρωσταίνει στις πιο ακατάλληλες ώρες, τι να πω).

Εδώ παρακάτω, σας παραθέτω μια αποκλειστική φωτογραφία του γαμπρού που κρυβόταν για να αποφύγει τους παραδοσιακούς χορούς:

Κρυβόταν είπαμε... πως να τον δείτε;;; Μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας περικαλώ! Το λοιπόν...
Μόλις φύγαμε και ενώ ήμουν σίγουρη οτι είχα όλες τις αποκλειστικές φωτογραφίες (όπως οι παραπάνω) για να τον κρατάω στο χέρι και να τον κάνω να δεχτεί την μείωση μισθού που εδώ και καιρό έχω στο μυαλό να του κάνω, αυτός ο αθεόφοβος σηκώθηκε και ΧΟΡΕΨΕ!

Ναι κυρίες και κύριοι, χόρεψε ΡΑΠ!!!
Το βιντεάκι δε, έχει ήδη μπει στο you tube από κύκλωμα εκβιαστών που του ζητάνε να αναλάβει να τους μανατζάρει στο τζάμπα!

"Ο τζάμπας πέθανε αγαπητοί" έχω να πω σ' αυτούς τους αδίστακτους και να πάω να φάω κάνα μελομακάρονο γιατί έπεσε το ζάχαρο μου από την πίεση των ημερών. Βλέπετε έχω κι έναν μήνα άδεια και δεν έχω τι να κάνω! Θα γυρίσω στην εταιρεία (αν και εφόσον υπάρχει ακόμα) του χρόνου τέτοια μέρα!

Σήμερα λοιπόν πήγα στην παραλία, πήρα το καφεδάκι μου και τα ντόνατς μου (σας τρόμαξα ε; νομίζατε οτι θα έπινα καφέ ξεροσφύρι να μου πέσει καμιά πίεση και να τρέχω;), άραξα με τον Μικρό Τρότσκι (που κοιμόταν στο καρότσι ...) σε ένα παγκάκι και αγνάντευα την θάλασσα!

18 γλαρόνια μέτρησα να κολυμπάνε στα νερά και να παίρνουν το μεζεδάκι τους. Τι γαλήνη!

Μετά άρχισαν να χτυπάνε διαβολεμένα τα τηλέφωνα από το γραφείο γιατί άμα φύγω εγώ δεν ξέρουν την τύφλα τους και μου πρήξαν τα συκώτια!!! Άι στα δγιάλα τελικά τελικά! Από εκείνη την ώρα (10 το πρωί) δεν έχει σταματήσει το κινητό ούτε λεπτό... τι σκατά άδεια είν' αυτή δεν ξέρω!

Λέω να μην συγχυστώ μεσημεριάτικο και το βάζω στο αθόρυβο. Άμα δα!

Πάω να τσιμπήσω ένα σουτζουκάκι να καλμάρω!