Δώσε νέα στον λαό!

Ένα γρήγορο φλας μπακ (γιατί έχουμε και δουλειές).

Πριν λίγες μέρες κλείσαμε έναν ολόκληρο χρόνο από τότε που μας έκλεψαν το αμαξάκι μας!

Αχ, το αμαξάκι μας! Ένα ωραιότατο ολοκαίνουριο swiftάκι! Ένα μπλε ωραίο χρωματάκι, με όλα τα κομφόρ μέσα: καρεκλάκια των παιδιών, καροτσάκι του μωρού, όοοολα μου τα cd (από Αγγελάκα μέχρι Μπρους Σπρινγκστιν), τα γυαλιά ηλίου μου, τα γυαλιά μυωπίας, τη σκηνή μας, κάτι παιχνίδια των παιδιών και ... τέλος πάντων μην βγάλω φωτοτυπία της δήλωσης που κάναμε στην αστυνομία και την αναρτήσω γιατί θα διαβάζετε 3 μέρες με όλα αυτά που είχαμε μέσα.

Να φανταστείτε, αν καμιά μέρα ξεχνούσαμε τα κλειδιά από το σπίτι, άνετα μέναμε στο αμάξι για καμιά βδομάδα!
Μόνο ψυγείο δεν είχε αλλά αν έψαχνες, σίγουρα κάτι θα έβρισκες από κονσέρβες ή κάνα ξεχασμένο σακουλάκι με μπισκότα.

Ποιο είναι όμως το καλύτερο; Οτι την προηγούμενη ημέρα, είχαμε ξεχρεώσει το δάνειο για την αγορά του! Καταπληκτικό;
Πάω η καλή σου εγώ να πάρω το αμάξι και να πάω στη suzuki να πάρω την κυριότητα ... πουθενά το αμάξι! Έμεινα με την κυριότητα στο χέρι!

Τι να λέμε... χαρτούρα; 2 ώρες στην ασφάλεια για να δηλώσουμε την κλοπή;
Και μόλις μας βλέπει ο μπατσούλης, τι μας λέει; "Σας κλέψανε το αμάξι; Τι ήταν swift ή smart; Ααα... έχουμε πολλές κλοπές εδώ στην περιοχή... 80 αμάξια σε 2 μήνες"
Μπράβο παλικάρι! Βλέπω κάνετε καλή δουλειά και είσαστε περήφανοι γι' αυτό! 
Αντί για τα παραπάνω, είπα να πω κάτι άλλο "α, κλέβουν τα μικρά ε; Το επόμενο αμάξι μας θα είναι φορτηγό, Λου μου".
 
Στο καπάκι, έρχεται μια κοπέλα να δηλώση την κλοπή του δικού της swift που είχε παρκαρισμένο ακριβώς κάτω από το αστυνομικό τμήμα (σαΐνια τα παιδιά λέμε, τίποτα δεν τους ξεφεύγει) κι ακόμα ένα παλικάρι για την ίδια δουλειά.
 
Τους βλέπει ο πολυάσχολος μπατσούλης και τους λέει:
"Όλοι εσείς για δήλωση κλοπής ήρθατε;"
"Ναι", απαντάνε κι οι δυο
"Και τι σας κλέψανε;"
Λέει η κοπέλα για το swift της και το παλικάρι μας ρίχνει την κεραμίδα: 
"Εμένα το φορτηγό μου".
 
Πωωωω... ούτε φορτηγό δεν μπορείς να πάρεις τη σήμερον ημέρα! Μα γιατί να κλέψουν φορτηγό; Τι να το κάνουν; Θα πάνε ομαδική εκδρομή στη Σαρωνίδα; Τι να πω;
Τότε ο μπατσούλης που τρόμαξε από την υπερβολική δουλειά που του βγήκε ξαφνικά, μας λέει:
"Δε μπορεί βρε παιδιά, για ψαχτείτε λίγο!"
Αααχ, ωραίες στιγμές.

Να μην πολυλογώ (ναι.. καλά..) τώρα οδηγώ ένα γαλλικό αμάξι, που ταιριάζει με την γαλλική μου ανατροφή και έχει και χώρο για πτι φουρ πίσω από το χειρόφρενο (τι; είναι χώρος αποθήκευσης; ε, κι εγώ τι λέω;) :Ρ


υ.γ. 2 ποστάκια σε 15 μερούλες; Το έκαψα λέμε! :Ρ

Μα πως περνάν τα χρόνια;

Ούτε θυμάμαι από πότε έχω να μπω εδώ μέσα (καλά, μπορείς να δεις την ημερομηνία από το προηγούμενο ποστ καημένη... δεν αλλάζει ο άνθρωπος).
 
Τι να σας πρωτο πω; Ας αρχίσω από τα επαγγελματικά:
Αυτή την καταπληκτική δουλειά που είχα; Ε, την έχασα. Ναι, ναι, αυτή τη δουλειά που κάθε πρωί που έφτανα έτρωγα 5 μπουγάτσες από τον Γιαννάκη που είχε την καφετέρια δίπλα, για να πάνε κάτω τα φαρμάκια. Που έκανα όλες τις δουλειές κι ας με προσέλαβαν για γραφίστρια - γραμματέα. Που μου γύριζαν τα άντερα με το αφεντικό αδερφό γνωστής τηλεοπτικής Αστέρως (ότι να 'ναι)!

Τέλος πάντων. Η εταιρεία λόγω κρίσης αλλά και σωωωωστής επιλογής διευθύνοντως συμβούλου (αυτόν που ανέφερα πιο πάνω), αλλά πάνω απ' όλα γιατί ήταν Ιταλική και ως γνωστό (και περιμένω τον φίλο μου τον Μίστερ Μπιλ να επιβεβαιώσει) οι Ιταλοί ασχολούνται μόνο με τις γυναίκες και τα σεξουαλικά αστεία και καμιά φορά πίνουν και κάνα εσπρεσάκι στο πόδι μετά τη μακαρονάδα τους.
(Ουφ... τέλειωσε η πρόταση... με μια ανάσα τα 'πα!)

Φαληρίσαμαν το λοιπόν και η τελευταία που έφυγε από 'κει μέσα, ήμουν εγώ. Κλείδωσα και ταχυδρόμησα τα κλειδιά στας Ιταλίας. 

Από τότε, μένω σπίτι και μεγαλώνω τα παιδάκια μου. Α, σας το είπα; Δε σας το είπα. Είπα μια που κάθομαι, δεν κάνω άλλο ένα παιδάκι να έχω να ασχολούμαι; Ε, και έκανα! Αγόρι κι αυτό! Έχω πήξει στο σώβρακο αλλά περιμένω να μεγαλώσουν και να μου ανταποδώσουν όλα αυτά που έκανα γι' αυτούς και να παντρευτούν το λιγότερο μια κοπέλα που εγώ η μανούλα θα διαλέξω! Χο χο χο... ακούω φωνές!

Ο μεγάλος έχει ξετσουμίσει και πάει ΚΑΙ σχολείο... εντάξει παιδικό σταθμό κι αυτό μόνο και μόνο γιατί ήταν μικρός για να τον πάρουν στο Χαρβαρντ!
Ο μικρός έχει ήδη αρχίσει να αλωνίζει στο σπίτι και να βρίζει σε ακαταλαβίστικα όταν του πούμε κάτι που δεν του αρέσει. Ακόμα δε μιλάει όπως καταλάβατε αλλά ευτυχώς γιατί πολύ φοβάμαι ότι η πρώτη του κουβέντα θα είναι "α παράτα με ρε μάνα".

Ο μεγάλος ( ο μικρός Τρότσκι δηλαδή αν θυμάστε) υποκρίνεται με μεγάλη επιτυχία ότι όλα πάνε καλά με τον αδερφό του, αλλά όποτε δεν κοιτάμε, του ρίχνει κάτι σβουριχτές ξανάστροφες άνευ προηγουμένου! 
Όταν τον πετυχαίνω να του τη σβουράει, τόνε τσακώνω και τον βάζω για 5 λεπτά στην καρέκλα ηρεμίας, για να σκεφτεί τι έκανε και να πάει να αγκαλιάσει, να φιλήσει τον αδερφό του και να του ζητήσει συγγνώμη. 
Όπως καταλαβαίνετε έχει παίξει πολύ αυτή η Αγγλίδα νταντά στο σπίτι μας, αλλά κάποτε θα τους λέμε "σας μεγαλώσαμε σαν λόρδους".

Τι να πεις, παιδιά είναι κάποτε θα τα βρούνε. 
Ελπίζω δηλαδή γιατί έχουμε και μεγάλη περιουσία (3 παπουτσοθήκες παπούτσια) και θα ήταν κρίμα να τσακωθούν στη μοιρασιά! :Ρ

Αυτά λοιπόν για αρχή (μια νέα αρχή).
Ελπίζω να επανέλθω σύντομα. 
Σας αφήνω γιατί ξύπνησε ο μικρός μαστοράκος! :)

Α τουτ α λ' έγ (για να μην ξεχνάμε και τη γαλλική μας ανατροφή) :Ρ