Εδώ είμαστε πάλι!

Βρε τα πουλάκια μου ... μαζευτήκαμε πάλι!

Και μόλις πέρασε το Πάσχα, να σου κι ο καλός καιρός!

Τζαααάμπα τα κουβάλαγα τα μπανιερά μου στην εξοχή. Δεινός κολυμβητής. Αρχίζω τα μπάνια μόλις πιάσουν οι πρώτες ζέστες. Παίρνω την πετσετούλα μου, τη στρώνω στην άμμο και ξαπλάρω μέχρι να γίνω τσιτσίρι από τον καυτό ήλιο, χάρη στη πολύ φίλη Τρύπα (του) Όζοντος!

Αφού γυρίσω απ' όλες τις μεριές και ψηθώ ομοιόμορφα (σαν το αρνάκι) εκει που αρχίζει η πέτσα να ξεροψήνεται (και χωρίς λαδορίγανη παρακαλώ) , σηκώνομαι και βουτάω στη θάλασσα.

Η διαδικασία έχει ως εξής:

α) Το πρώτο μισάωρο στέκομαι με το κυματάκι μέχρι τον αστράγαλο (πράγμα αρκετά θαρραλέο, αν σκεφτείς οτι μερικοί αρχίζουν από το μεγάλο δάχτυλο ! Οι φίλοι με φωνάζουν Καπετάν Αντρέα Ζέπο!)

β) Το επόμενο μισάωρο κάνω φιλότιμες προσπάθειες να ξεπεράσω το γόνατο (είναι κι αυτά τ' αθριτικά...άτιμο πράμα)

γ) Όταν δε, φτάσω στα μπουτάκια... είναι σα να μπήκα!

δ) Αφού περάσουν άλλες 2 ωρίτσες (στο νερό) για να βραχεί και η κάτω κοιλιακή χώρα (μιλάμε πάντα με επιστημονικούς όρους σ' αυτό το blog γιατί πάνω απ' όλα υπάρχει ένα επίπεδο) προχωράμε με περίσσια αντρωσύνη προς το στέρνο, που γύμναζα στα ...σχολικά μου χρόνια για την παρέλαση (μέσα η κοιλιά, έξω το στήθος...εδώ που τα λέμε, όλοι αυτό κάνουν στη παραλία και τελικά αρχίζω να καταλαβαίνω που μου χρησιμεύει το σχολείο..)!

στ) Ε! τώρα βρέχω λιγάκι και την πλάτη και είμαι σχεδόν έτοιμη να βουτήξω!

ε) Και ναι, μετά από 4 ώρες και 48 λεπτά ακριβώς, βουτάω ....όχι το κεφάλι, είμαστε και μεγάλοι άνθρωποι, και καλοκαιριάτικα να πάθω κανένα εγκεφαλικό ... να παραγγέλνω μοχίτο το βράδυ στα bars με στραβομένο στόμα...δεν είναι ούτε in ούτε σικ!

ζ) Γέρνω το κεφάλι αργά -αργά πίσω, ετσι ώστε να βραχεί το μαλλί πρώτα και να πάρω και την κρυάδα. Μετά βουτάω το προσωπάκι μου για να τσιτώσει το δερματάκι και να νιώσω παιδούλα ξανά, και μετά, και πάντα αφού φορέσω τη μάσκα με τον αναπνευστήρα μου, βάζω και το κεφάλι! Πάντα όταν δεν έχω πάει κομμωτήριο γιατι αν έχω πάει, φοράω αυτό το ωραίο ροζ σκουφάκι με τα λέπια (μου το είχε κάνει δώρο μια φιλενάδα από την Αιδηψό) και δεν έχω πρόβλημα να χαλάσω την κούπ. Μετά το βγάζω, τινάζω με χάρη, πίσω το κεφάλι κι είμαι έτοιμη για την βραδυνή μου έξοδο!

Όπως βλέπετε, ακόμα και μια βουτιά στο παγωμένο πέλαγος, δεν είναι απολύτως τίποτα για ένα δελφινάκι (όπως έλεγε η θεία Ελένη όταν μου μάθαινε κολύμπι) σαν κι εμένα!

Ένα θα σας πω, ο Τζόνι Βαϊζμίλλερ, άφησε τον πρωταθλητισμό για να υποδυθεί τον Ταρζάν, όταν έμαθε οτι κάπου στην Ελλάδα υπάρχει μια κολυμβήτρια που είναι και ταρζάν και τσίτα μαζί... εε.. εννοώ που είναι και δελφίνι και γοργόνα μαζί.

Πρίν / Μετά

Όσο για τον άλλον, αυτόν καλέ τον Αυστραλό, τον Ίαν Θόρπ τον κρατάνε οι προπονητές του μακριά από τα μέσα ενημέρωσης και τον τύπο, μη μάθει για τις επιδόσεις μου και ...του κοπούν τα πόδια!

Μετά από ένα τριήμερο φούλ στο κοκορέτσι και τα αυγά (Τουρκίας), βλέπουμε τις παρενέργειες της χοληστερίνης στον (όχι και τόσο) ανθρώπινο οργανισμό.

Αν έχετε να συμπληρώσετε κι εσείς άλλα συμπτώματα, θα σας ήμουν ευγνώμων, καθώς τελειώνω την συγγραφή του τρίτου ιατρικού τόμου κατά της εντεροποίησης του συκωτιού, έργο που πρόκειται να εκδοθεί από τις εκδόσεις "κακέκτυπο" αν και είχα και μια διόλου κακή προσφορά από τις εκδόσεις "αυτό κι όχι το άλλο".

Λαλα λα λα λα λαααααααα ...!!!!