Μικρά κι ανήλιαγα στενά
και σπίτια χαμηλά μου
βρέχει στη φτωχογειτονιά
βρέχει και στην καρδιά μου
και σπίτια χαμηλά μου
βρέχει στη φτωχογειτονιά
βρέχει και στην καρδιά μου
Αχ ψεύτη κι άδικε ντουνιά
άναψες τον καημό μου
είσαι μικρός και δε χωράς
τον αναστεναγμό μου
άναψες τον καημό μου
είσαι μικρός και δε χωράς
τον αναστεναγμό μου
Οι συμφορές αμέτρητες
δεν έχει ο κόσμος άλλες
φεύγουν οι μέρες μου βαριά
σαν της βροχής τις στάλες
δεν έχει ο κόσμος άλλες
φεύγουν οι μέρες μου βαριά
σαν της βροχής τις στάλες
Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Έτσι μου κατέβηκε βρε αδερφέ.. μεράκλωσα και είπα να ποστάρω (να μην ξαναπώ για τις γνώσεις μου και το λέγειν μου και γίνω κουραστική) ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια.
Προσοχή όμως!! Τραγουδισμένο από Μπιθικωτσή και ουχί Κότσιρες (που δεν είναι κακός..αλλά για άλλα πράγματα) και Νταλαροειδή..!
Πηγή έμπνευσης, η επίσκεψη σε μια γειτόνισσα χθες βράδυ.
Πολύ γλυκιά γυναίκα. Μας βοήθησε να σώσουμε τα τρία νεογέννητα γατάκια που βρήκαμε και μας κάλεσε για μπυρίτσα, με αφορμή να δούμε τις 6 γάτες της. Απολαύσαμε την ιστορία της ζωής της που μας διηγήθηκε με πολύ χιούμορ. Μας είπε ιστορίες από την Πόλη, πως τους διώξανε, τι περάσανε και πως φτάσανε στην Ελλάδα. Ακόμα και το Πολυτεχνείο είδαμε μέσα από τα μάτια της, που αρκούν να τα κοιτάξεις για να καταλάβεις τη ζεστασιά της. Κι όλα αυτά με μουσική υπόκρουση τα τραγούδια του Θεοδωράκη από τα χείλη του θείου Γρηγόρη. Ναί, έτσι τον λέω γιατί είναι δικός μου άνθρωπος...ΕΙΝΑΙ δεν ήταν, δεν έφυγε ποτέ!
Μου φέρνει μνήμες από τον παππού μου, από τις ιστορίες του από τη Σμύρνη, από τον πόνο του, από τη μυρωδιά του απογευματινού ελληνικού καραβίσιου καφέ που του έφτιαχνα και έδειχνε να τον απολαμβάνει, απο τα μπάνια στη θάλασσα μαζί του, από τα χαρτιά που παίζαμε τα καλοκαίρια στο εξοχικό και μ' άφηνε πάντα να κερδίζω, από την αγάπη που μας έδωσε (σε όλα τα εγγόνια, παρόλο που εγώ ήμουνα η αδυναμία του, το μελανουράκι), από το χιούμορ του, από την μεγάλη του καρδιά, από το άσσος άφιλτρο που καιγόταν στο χέρι του, από τα προσφυγικά που ζούσανε με τη γιαγιά μου, από τα παιχνίδια που κάναμε στην αυλή και τις πλάκες του...
Μαυρίζω. 'Ομως μέσα στο μαύρο μου είμαι πολύ ευτυχισμένη που με μεγάλωσαν τέτοιοι άνθρωποι...που ποτέ δεν θα τους ξεπεράσω και που πάντα θα νιώθω οτι είναι δίπλα μου και με προσέχουν κι εγώ είμαι ακόμα 10 χρονών, όπως τότε που έπεφτα από το ποδήλατο και μου έβαζαν "κόκκινο" στις πληγές.
Τι έγινε ρε κοπελιά; Ακόμα να συνέλθουμε από τις χθεσινοβραδυνές μπυρίτσες και παραληρούμε;
Δεν πας για ύπνο λέω 'γω που μας θύμησες τα χρόνια μας βραδιάτικο; Θα μας πάρουν χαμπάρι, τσάμπα οι πλαστικές και τα μπότοξ! Άσε που μετά από τόση συγκίνηση, οι σακούλες των ματιών φτάσανε στα γόνατα!
Τιιι; Δε νυστάζεις; Δεν έχει τέτοια...στο κρεβάτι γρήγορα. Όχι τίποτ' άλλο αλλά εσύ είσαι ικανή να πεις και την ηλικία μας σιγά σιγά!
Άντεεε ύπνο είπα!
22 σχόλια:
E, να πάμε για ύπνο τότε (έτσι γλυκά γλυκά που μας νανουρίσατε) και να έρθουμε αύριο για τα σχόλια.
Kαληνύχτα.
Χαχαχα, μανιταράκι μου,
Εσύ δε νυστάζεις και δε θες να πας για ύπνο, εγώ εδώ που κουτουλάω μα δεν μπορώ να κοιμηθώ επειδή κάτι γειτόνοι έχουν μεθήσει με κάτι περισσότερο από μπίρες και τραγουδάνε (ουρλίαζουν καλλίτερα) με τέρμα κάτι νταούλια, τι να κάνω;;
Πολύ μου αρέσει εκείνο το τραγουδάκι, και, να σου πω τώρα και μια απορία μου... Με όλο μου το συμπάθειο δηλαδή προς τον κο Λειβαδίτη που το εκτιμώ βαθύτατα, ένα δεν μπορώ να καταλάβω σε αυτούς τους στίχους "είσαι μικρός και δε χωράς τον αναστεναγμό μου" άρα, ο αναστεναγμός μου είναι ακόμη μικρότερος, δηλαδή, δεν υποφέρω και πολύ... Για εξήγησέ μου το σε παρακαλώ... :)
Καλά λέω ό,τι να 'ναι... έπρεπε να κοιμόμουν εδώ και καιρό, ένα μυαλό είναι κι αυτό...
Φιλάκια μανιταράκι μου! Καλή σου νύχτα!
@spy
Ναι, η αλήθεια είναι οτι το παράκανα λιγάκι.. Είπα, τώρα που λείπουν όλοι διακοπές, θα γράψω κάτι που δεν θα το διαβάσει κανείς, οπότε μπορώ να είμαι και λίγο μελαγχολική εκτός από αλκοολική (;)!
Άντε..δεν ξυπνήσατε ακόμα;;; 9 μιση η ώρα!
@δαμασκηνούλα μου !!!
Εσύ τώρα πρέπει να κοιμάσε μέχρι το μεσημέρι!
Λοιπόν, εξήγηση: Ο ντουνιάς είναι τόσο μικρός που δεν χωράει τον αναστεναγμό μου, ο οποίος με τη σειρά του είναι πελώριος...ιντάξ;
Για οποιαδήποτε άλλη πληροφορία ή διευκρίνηση, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μου...ωχ πάλι ξύπνησε η γραμματέας μέσα μου...ξξξξξτττ σου λέω βρε!
Υπέροχα γλυκιά, νοσταλγικά μελαγχολική είσαι manetarius. Mετετράπης σε αγαπημένο blog...
@soleil
Καταρχήν να με συμπαθάτε που σας κόβω το ονοματάκι (ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τα γαλλικά παρόλο που μου αρέσουν πολύ) αλλά δεν μπορώ να βρώ πως μπαίνει κι αυτός ο ρημαδοτόνος στο aesthete.
Στο θέμα μας τώρα..σας μερσώ (είδες; κάτι θυμάμαι από τα 4 χρόνια γαλλικών) για τα καλά σας λόγια..με κολακεύετε :)
Εγώ ξύπνησα... από της 9... αν κοιμήθηκα καθόλου δηλαδή...
zzzzzzzzzzzzzzzz
Σας ευχαριστούμε για την ευγενική εξήγηση, δεν το συνηθίζουν οι συνάδελφοί σας... :))
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzz...
Ω!!! σε πόσο όμορφη , ξενυχτησμένη και ρυφερή παρέα βρέθηκα σήμερα!!!
Πέρα από την πλάκα το τραγούδι που διάλεξες μανετ είναι από τα ομορφότερα που έχουν γραφτεί στον τόπο μας. Από τα λίγα που όποτε και αν το ακούσω ανατριχιάζω. Ποτίζει το είναι μου.
Με ξανακάνει άνθρωπο.
Σε φιλώ.
Καλημέρα.
@δαμασκηνάκι μου !
Ααα..ευχαρίστησις μου να σας εξυπηρετώ όποτε περνάτε από τα μέρη μας! Καλέ ποιοί συνάδελφοι μας..γραμματέας είμαι όχι φαρισαίος :)
@Βαγγέληη!
αυτά παθαίνω όταν ξενυχτάω μόνη μου..μερακλώνω! :))
Καλημερούδια από τη φτωχογειτονιά!!
!!! Πίναμε και λέγαμε , χίκ ...και δεν χωράει με τίποτα το μικρό στο μικρότερο χικ...
ωραίες αναμνήσεις! εγώ δυστυχώς δεν χάρηκα την φιγούρα του παππού. Αν και η γιαγιά μου ήταν γλύκα θα ήθελα να είχα αυτή την αδυναμία που σου δείχνουν οι παππούδες. (γενικά, οι άντρες το έχουν αυτό: γίνονται Playmobil στα χέρια ενός παιδιού-οι γυναίκες δεν μασάνε τόσο).
ωραία βραδιά πρέπει να ήταν η χθεσινή. Να μεταφέρεις καμια ιστορία από την Πόλη. Θα ονειρευτούμε!
@ha...χικ..! ...bilis
και ξανα ...χικ!
@wilma
οι ιστορίες από τη Σμύρνη είναι τόσο αχνές και διάχυτες στο μυαλό μου, που νομίζω οτι δεν θα βγάλετε άκρη..
Τι να πεις για τους παππούδες και τις γιαγιάδες...;
εγώ γιατί δεν έχω τέτοιους γείτονες?
γιατί οι δικοί μου είναι κάφροι?
πουλιέται κανένα διαμέρισμα μεγάλο στη γειτονιά σου μανιτάρι?????
@ria
Μωρέ κι οι δικοί μου γείτονες κάφροι είναι!
Η κυρία είναι από την παρακάτω γειτονιά!
Θα σε συμβούλευα, αν θες να αγοράσεις διαμέρισμα, ποιό φτηνό θα βρείς στην Εκάλη παρά στη γειτονιά μου. Όχι δε μένω στο Καστρί αλλά εδώ παραλιακά..οι ιδιοκτήτες νομίζουν οτι πουλάνε σπίτια στο Μαϊάμι!!!
Ψιτ, κοριτσάκι.... στα 10 να μείνεις.
Κι΄εγώ εκεί στα 8-10 έμεινα, που τις Κυριακές μετά την εκκλησία, με κάθιζε στα γόναττά του, βούταγε ψωμάκι (πριν πιεί τον καφέ του) για μένα..
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Παππού δεν γνώρισα, το βλέμμα της γιαγιάς μου, ήταν θαρρώ νοσταλγικό. Οι αλησμόνητες πατρίδες. Η πίκρα για την χαμένη παιδικότητα ανάμεσα στα πλοία, τις κακουχίες και την δυσκολία προσαρμογής στην νέα πατρίδα.
Η κυρία μου θύμισε την γιαγιά μου.
Ιστορίες που αγγίζουν την ψυχή σου. Ιστορίες που απλά εξιστορούνται μ’ ένα τραγούδι.
Μπράβο Μανιταράκι μου.
@γλαροπούλι !
Τι ωραία χρόνια, τότε δεν τα εκτιμούσαμε αλλά τώρα μας λείπουν..αν και πάντα απολάμβανα την παρέα των παππούδων μου. Η γιαγιά έκανε τεράστιες προσπάθιες να μου μάθει βελονάκι, αλλά εγώ προτιμούσα να παίζω "αγωνία" και "αβυσινία" με τον παππού και μετά να τον βλέπω να ρίχνει πασιέτζες..Εμένα μου άρεσε καλύτερα, να βουτάω στον καφέ του τα κουλουράκια της γιαγιάς :)
@Mara Lisha
Όλοι οι παππούδες- γιαγιάδες μου ήταν κατα κάποιο τρόπο πρόσφυγες.
Οι γονείς της μαμάς μου ήρθαν στην Αθήνα μετά τον μεγάλο σεισμό στη Ζάκυνθο, η μαμά μου ήταν 4 χρονών. Ο παππούς μου, από τον μπαμπά μου, ήρθε από τη Σμύρνη, ενώ η γιαγιά από το Κίεβο (Ελληνοπόντια). Καταλαβαίνεις τι ιστορίες έχω ακούσει...
Τόσα που είχαν περάσει και κατάφερναν να έχουν μια απίστευτη ισσοροπία σαν άνθρωποι..!
Γι'αυτό δεν βρίσκω μπύρε στα ράφια???
Βρεεεεεε????
Τις ήπιες όλες???
ΥΓ
Μεγαλύτερο έργο όλων των εποχών και όλης της υφηλίου,
πραγματικά θεϊκη σύλληψη κι εκτέλεση ποιό είναι????
Άξιον εστί!!!!
@kikop...
Α...καλώς τονα και τονε γύρευα!
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΠΥΡΟΔΟΚΙΜΕΣ ΜΟΥ ΚΥΡΙΟΣ;;;
Τι να κανα κι εγώ; Έπινα μπυρίτσα και περίμενα ανάρτηση σου! Ντέφι γύρισα στο σπίτι..ευτυχώς ένα στενάκι μόνο περπάτησα, άλλο που μου φάνηκε σα να έφτασα στην Κοζάνη!
Άξιον Εστί..ναι!
Πωπω ομορφίες!
Μανιτάρι μου με γεια το νέο look.
Όσο για την αναφορά σε Κότσυφα & Νταλάρα σε συγχωρώ λόγω μπυροποσίας!
Αν και για να πω την αμαρτία μου, ο Κότσυφας λέει ένα τραγουδάκι που με τρελαίνει.
Πάει κάπως..
με κοίταζε στα μάτια
δεν ήταν φορτική
δεν μίλαγε μα όλα τα ζητούσεεεε
(πολύ ωραίο)
@teddy
Γειά σου βρε τρελλάγορο!!!
Μωρέ προσπαθώ να φτιάξω όλο το άουτφιτ διαφορετικό αλλά δεν έχω βγάλει άκρη ακόμα πως γίνεται..είναι που την παίζω στα δάχτυλα την τεχνολογία ...!
Πάντως χαίρομαι που κι αυτό το λίγο που άλλαξα σ' αρέσει (έτσι ανεβαίνει και το κασέ μου και θα ζητάω περισσότερα στις αρπακοδουλειές που αναλαμβάνω κάπου -κάπου).
Ο Κότσιφας :) είναι πολύ συμπαθής και έχει πολύ ωραία φωνή. Μ' αρέσει και μένα πολύ. Νομίζω το έχω ακούσει το τραγουδάκι..
Τον Νταλάρα τον έχω σιχαθεί πια...μόνο Τρύπες που δεν έχει τραγουδήσει!
Όμως για μένα αυτά τα τραγούδια τα "καταλαβαίνεις" μόνο όταν τ' ακούς απ' τους παλιούς!
Το συγκεκριμένο τραγούδι και εγώ όποτε το ακούω, σε ότι διάθεση και αν είμαι με πιάνει και βάζω τέρμα το μέσο το οποίο το μεταδίδει.
Ο Κότσυφας είναι ο σημερινός Πάριος του 80. Μπλιάχ.
Το τραγουδάκι που αναφέρει ο teddyboy είναι το "Όλη μου τη ζωή" (αν δεν κάνω λάθος έτσι το λένε και είναι από την πολύ γλυκιά ταινία "Εφ'άπαξ" με Πέτρο Φιλιππίδη-Εβελίνα Παπούλια.
Καλά, για τον Νταλάρα μην πω, θα πω πιο πολλά και από τον Πανούση και άντε να τρέχεις στα δικαστήρια.
Πάριος ο Κότσιρας; Τι λες βρε παιδί μου, έτσι λένε;
Σσσσ...και πολύ μιλήσαμε για τον Νταλ...σσσ...δεν είμαστε για δικαστήρια καλοκαιριάτικο..όχι!!!
Δημοσίευση σχολίου