Εσείς τι επαγγέλλεστε;

Πείτε μου ποιό επάγγελμα θεωρείτε το πιό δυσάρεστο στον κόσμο;

Δεν θα δεχτώ απαντήσεις τύπου : Μπάτσοι, πολιτικοί και τα τοιαύτα... άλλωστε δεν μίλησα για το πιο ανήθικο.

Εδώ μιλάμε για το κορυφαία ψυχοφθόρο επάγγελμα του πωλητή!

Όχι δεν λέω του εμποροϋπάλληλου, εννοώ του πωλητή - sales manager και άλλα τέτοια βαρύγδουπα τιτλάκια.

Δουλεύω σε μια εταιρεία που έχουν περάσει μπόλικοι από δαύτους και έχω ψιλολαλήσει μ' αυτά που ακούω.

Αλήθεια σας λέω, ανατριχιάζω κάθε φορά που ένας απ' αυτούς ανοίγει το στοματάκι του και πετάει ότι κατεβάσει η γκλάβα του προκειμένου να πουλήσει τα προϊόντα της εταιρείας! Ανατριχιάζω με το πόσο καλά λειτουργούν οι σιαλογόνοι αδένες αυτού του επαγγέλματος. Το πόσο ευγενικός μπορεί να είναι και μόλις κατεβάσει το τηλέφωνο και δεν έχει καταφέρει να κλείσει τη δουλειά, να κατεβάζει γαμωσταυρίδια! Πόσο ψυχοφθόρο επάγγελμα..

Προχτές ένας τους με ρώτησε πόσα παίρνω και όταν του είπα, μου απάντησε απαξιωτικά και με στόμφο βαρώνου: "δε θα την πάλευα με έναν μισθό σαν τον δικό σου" και χωρίς καμία εμπάθεια αλλά πολύ αυθόρμητα του απάντησα με τη σειρά μου: "εγώ πάλι, δεν θα την πάλευα με μια δουλειά σαν τη δική σου"!

Τόσο άγχος, στρες, τρέξιμο, πίεση να φτάσεις τον στόχο που σου έχει βάλει ο διευθυντής σου γιατί; Για να πάρεις 500€ παραπάνω από μένα και να τα φας στους γιατρούς; Να μου λείπει φιλαράκι!

Εντάξει, συμφωνώ οτι τα λεφτά που παίρνω δεν είναι όσα θα ήθελα, αλλά μου φτάνουν αν είναι να κάνω μια ήσυχη ζωή και να μπορεί να με παίρνει ο ύπνος τα βράδια!

Επίσης, γιατί μου μιλάς κι εμένα όπως μιλάς στους πελάτες; Μ' αυτόν τον ξύλινο λόγο; Μίλα μου ανθρώπινα, δεν είμαι η μηχανή του καφέ!

Τίποτα περισσότερο δεν έχω να πω από ...περαστικά σας!

Όλο αυτό ήταν ένας πρόλογος για το: 

Υ.Γ. Όπως καταλάβατε πάλι τα 'βαλα με τον γνωστό "σάπιο" συνάδελφο που παρά την άποψη που έχω γι΄αυτόν σαν άνθρωπο, τον κάλυψα στο αφεντικό σε μια τρελλή χοντράδα που έκανε. Την επόμενη φορά που έκανα εγώ ένα λάθος τιποτένιο, μου είπε με διευθυντικό ύφος:"θα το πεις εσύ το λάθος σου ή θα το πω εγώ;" 

Αυτή ήταν η πρώτη φορά στα 32 μου χρόνια που κατάλαβα οτι η συναδελφικότητα και η ανθρωπιά, φαίνεται από τέτοια μικροπράγματα!

Τελικά το είπα εγώ και ο προϊστάμενος απάντησε ένα απλό : "καλά μωρέ δεν πειράζει" 

Βγήκα από το γραφείο του ξαλαφρωμένη (πως όταν βγαίνεις από την τουαλέτα) ξέροντας πια ποιοί είναι οι συνάδελφοι μου!