Τσίκνα ... avec de la musique! *

Χα! Τι δηλαδή, νομίζατε οτι τέτοια γκουρμέ μέρα θα την άφηνα να περάσει έτσι;
Όοοοοχι αγαπητά μου παιδιά! Πήραμε ένα τσούρμο φίλους (λιτοδίαιτους) και βγήκαμε για φαγητό.

Πήγαμε σε ένα ταβερνείο, φάγαμε τα παϊδάκια μας, που πάντα είναι άψητα αυτές τις μέρες, αλλά καθότι έχουμε ζήσει στη Γαλλία (γιατί..; 2 φορές έχω πάει από δυο βδομάδες..λίγο είναι;) τα τρώμε με το αιματάκι τους τα φιλετάκια, ήπιαμε τα κρασάκια μας (εγώ όχι δηλαδή, γιατί με κλέβουν στο λογαριασμό και μου τρώνε τα κοψίδια που μου αναλογούν) ρίξαμε και μια γυροβολιά μπας και καεί καμιά θερμής!

Ναι ναι... ρίξαμε και μια γυροβολιά, αφού το ταβερνείο εξελίχτηκε πολύ ποιοτικό και τα γκαρσόνια εκτός από το σέρβις έκαναν και μπακ βόκαλς στον αρχισερβοτόρο! Και πάνω στο ρεφρέν άκουγες απο το μικρόφωνο "Σωτήρη, πιάσε μια τυροκαυτερή στο 3".

Υπέροχη βραδιά!

Όταν κόπηκε το ρεύμα, γιατί τα μηχανήματα ήταν από τα καλύτερα που έχω συναντήσει τόσα χρόνια που συχνάζω σε τέτοια καπηλειά κι έγινε βραχυκύκλωμα, το τραπέζι μας αποφάσισε να κλέψει την παράσταση με νέου τύπου τραγούδια όπως το "απόψε την κιθάρα μου την στόλισα κορδέλες" και "σ' αγαπώ γιατί είσαι ωραία" (μπλιάχ)!

Ευτυχώς για τους υπόλοιπους θαμώνες, το ρεύμα ήρθε γρήγορα και η τραγουδίστρια (το πρώτο όνομα του μαγαζιού) που λίγο πριν μας είχε σερβίρει μια τηγανιά πατάτες, τσάκωσε το μικρόφωνο με χαρά που επιτέλους ήρθε η ώρα της! Όμως όοοοχι! Ήταν ακόμα η ώρα του τραπεζιού μας... είχαμε πει ίσα με 32 φορές το ρεφρέν του "...είσαι ωραία" αφού δεν ξέραμε το παρακάτω και δεν είχαμε σκοπό να σταματήσουμε. Η δόλια κοπελιά, γουόναμπι Λαίδη Άντζελα, έβγαλε μια διαπεραστική στριγκλιά που μας πάγωσε το αίμα...

Εντάξει, στην πραγματικότητα ήταν μια προσπάθεια να τραγουδήσει το "φωτιά στα Σαββατόβραδα" αλλά την είχαμε τσατίσει λίγο, εκκρεμούσε και μια παραγγελία με τηγανητά κολοκυθάκια που είχε ξεχάσει σε ποιον πήγαιναν και τα κρατούσε στο χέρι (στο 'να χέρι το μικρόφωνο, στο άλλο η πιατέλα), τι να σου κάνει η καλλιτέχνης;

Με τα πολλά την αφήσαμε να κάνει το πρόγραμμα της και μόλις επέστρεψε στο κανονικό της πόστο (την κουζίνα) άρχισε το κανονικό μαρτύριο!

Ζήσαμε το X Factor! Έψαξα στο βάθος μήπως και δω τον Ρουβά αλλά τίποτα!

Με έκπληξη διαπιστώσαμε, οτι κρυφό όνειρο όλων των 20χρονων κοριτσιών του μαγαζιού, ήταν να γίνουν τραγουδίστριες! Περίμεναν σειρά για να αρπάξουν το μικρόφωνο και να πουν ένα τραγουδάκι. Κι από εμφάνιση; Οι τουαλέτες του Γκαλεάνο οι ίδιες!!! Μπούτι - στήθος έξω και φιδίσιο κορμί (τρώγε εσύ τα μπριζολάκια..)!

Ε... αυτό ήταν, πόσο ακόμα να αντέξει ένα αυτί;

Η αλήθεια είναι οτι εμένα μ' αρέσουν αυτά τα αυθόρμητα και ο χαβαλές του "βουτάω το μικρόφωνο και κάνω το κέφι μου" αλλά δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα... τι ματαιότης!

Αποτέλειωσα το τελευταίο κοκαλάκι (ναι, τρώγω και τα κόκαλα) που είχε απομείνει στο πιάτο μου και πήγαμε για ύπνο.

Τώρα είμαι στη δουλειά ξάγρυπνη, σκασμένη στο φαΐ και κάνω τεράστια προσπάθεια να μην καρυδώσω τον Δ(υστυχώς) Π(απάρα) (όπως λέει κι ο Θάμνος) που ακόμα δεν ήρθε άρχισε τις ερωτήσεις...

Ωωχ... παράγγειλε να φάει... νέο μαρτύριο μόλις ξεκίνησε... μασάει μ' ανοιχτό το στόμα και τον ακούει όλο το τετράγωνο...μπλιααααάχ... πρωί πρωί ...*@#%%&% τα υπουργεία του Σάχη όλα!

Τι αμαρτίες πληρώνω;

Μήπως τελικά να γίνω τραγουδίστρια;

* La sousourela, la sousourela..(;)