Χορταστική Πρωτομαγιά!

Απεργία αύριο κι είπα να κάνω κι εγώ την επανάσταση μου.
Αφού θα βρίσκομαι στας εξοχάς αβέκ ντε λα παρέ (με παρέα, για όσους δεν ομιλούν την γαλλικήν) και δεν θα μπορέσω να παραβρεθώ στο μπλοκ , είπα να κάνω απεργία από το φαγητό!

Το ξέρω, σας φαίνεται εξωπραγματικό ... όμως είναι όλη η αλήθεια!

Άρχισα δίαιτα! Πλησιάζουν οι καλοκαιρινές διακοπές, θα ξαμοληθούμε στις παραλίες και πολύ φοβάμαι πως αν συνεχίσω να τρώω μ’ αυτόν το ρυθμό, θα πιάσουν τον Λου για φαλαινοθηρία!

Ξύπνησα το λοιπόν πρωί πρωί, έκανα το μπάνιο μου (σε όλες τις φάλαινες αρέσει το νερό) και μετά έφαγα τα special K μου, ξέρετε αυτά τα δημητριακά που σου υπόσχονται πως αν τα τρως πρωί βράδυ, σε δυο βδομάδες θα χωράς στο τζιν που φόραγες στο δημοτικό!

Έχω τους ενδοιασμούς μου … τα τρώω πρωί - μεσημέρι – βράδυ, πριν και μετά το φαγητό και ακόμα δεν έχω δει διαφορά… ή μάλλον έχω δει… δεν μου κάνει ούτε το τζιν που φόραγα χθες!

Τέλος πάντων, για να το λένε όμως, κάτι θα ξέρουν!

Για τη δουλειά, πήρα σαλατίτσα. Τέρμα τα σάντουιτς που παραγγέλνω, τα πληρώνω χρυσά και ψάχνω να βρω τον σολομό ή το προσούτο (είμαι γκουρμέ είπαμεεεε…) μέσα στο τιγκαρισμένο από μαρούλια ψωμάκι!
Να μην τα πολυλογώ, κάθομαι στο γραφείο, πίνω το καφεδάκι μου και περιμένω πως και πώς να έρθει η ώρα του μεσημεριανού! Πως γίνεται να βγάλεις από το μυαλό σου το φαγητό;

Χθες το βράδυ, με τη δικαιολογία ότι θα αρχίσω δίαιτα σήμερα, άδειασα όλο το ψυγείο.. παράγγειλα κι ένα σουβλάκι γιατί δεν χόρτασα και τσίμπησα και λίγες από τις πατάτες του Λου… για να μην πω ότι τον κοίταζα μες τα μάτια την ώρα που απολάμβανε το τσιζκέικ του και ο καημένος με λυπήθηκε και μου έδωσε το μισό!

Τέλος! Είμαι food junkie … αναρωτιέμαι αν δέχονται ανθρώπους σαν κι εμένα στο 18 άνω!

Και μιας που το αναφέραμε, ρίξτε μια ματιά στο site… μιλάμε ότι είναι το μόνο πρόγραμμα που κάνει φοβερή δουλειά, να 'ναι καλά η Κατερίνα!

Ας μείνουμε όμως στο θέμα "φαγητό"!

Κάθε φορά λοιπόν που λέω θα αρχίσω δίαιτα, η μανούλα μου, που με πρήζει καθημερινά να σταματήσω να τρώω και να ράψω επιτέλους το στόμα μου γιατί δεν θα χωράω από την πόρτα (και δεν εννοεί σε ύψος φαντάζομαι… γιατί εκεί με παίρνει να ρίξω μπόλικο..), φτιάχνει μηλόπιτες , τυροπιτάκια και τώρα με πήρε τηλέφωνο να περάσω από το σπίτι της το απόγευμα να πάρω ένα γαλακτομπούρεκο που έφτιαξε για τον Λου…

Ήθελα να ‘ξερα… το μυρίζει ότι αρχίζω δίαιτα ή το κάνει επίτηδες;

«Ρε μάνα, της λέω, άρχισα δίαιτα σήμερα, μη φτιάχνεις γλυκά και μου τα δίνεις.»

«Δεεεεν είναι για σένα, για τον Λου το έφτιαξα, εσύ έχεις παχύνει και να μην φας…»

Τήνε πιάνεις από το μαλλί να τη φέρεις δυο σβούρες; Έχε χάρη που τη λατρεύω αλλιώς θα την είχα περιχύσει με σιρόπι πορτοκάλι και θα την είχα ψήσει στον φούρνο (να δεις που θα μου το κλείσει το βλογ η υπηρεσία ηλεκτρονικού εγκλήματος, για παρακίνηση ανθρωποφαγίας)!
Ααααχ…. με τόσους πειρασμούς τριγύρω, πώς να κάμνω δίαιτα η δύσμοιρη;

Ρίξτε μια ματιά...

Δεν μπορώ να αποχωριστώ αυτό το βολικό σουτιέν μου... άσε που δεν χρειάζεται να φορέσω αποσμητικό, αφού η μυρωδιά του μπέικον είναι το καλύτερο άρωμα όλων των εποχών!!!

Το οδοντικό νήμα που χρησιμοποιώ, φυσικά έχει γεύση μπέικον... αν μείνει στο στόμα μου η γεύση της οδοντόκρεμας... με πιάνει μια λιγούρααα...

Τα χανσαπλάστ μου ... αν με δείτε να προσπαθώ να φάω τη φτέρνα μου.. μ' έχει χτυπήσει το παπούτσι!

Αααα.... να και τα μαμούθ που λέγαμεεε... δεν λείπουν ποτέ από το ντουλάπι μου!

Στην αποθηκούλα μας, υπάρχει πάντα αυτή η εργαλειοθήκη.. γιατί βρε αδερφέ, κάνεις μια δουλειά στον κήπο και πείνασες... άντε να ξαναμπαίνεις στο σπίτι, να ανοίγεις το ψυγείο... ενώ έτσι... Α, δεν το συζητώ... αυτή η εργαλειοθήκη, μου έχει λύσει τα χέρια!

Το χοιρινό έγινε το αγαπημένο μου από τότε που οι αγελάδες της χώρας έκαναν πορεία στη Βασιλίσσης Σοφίας με εντελώς παράλογα αιτήματα και αποφάσισα να μην ξαναφάω βοδινό!

Τα γλυκά είναι η άλλη μου αδυναμία που δεν μπορώ να αποχωριστώ...

Όμως, τέρμα όλα αυτά... αυτό το τριήμερο, θα πάω εκδρομή και θα πάρω μαζί μου μόνο φρούτα!

Τελικά εγώ θα αρχίσω δίαιτα μόνο όταν βρουν νερό στον Άρη...

Water on Mars!

Τιιιι.... ποιος κάνει τέτοιες πλάκες εδώ μέσααααααααααα;;;;

* όλες αυτές τις φωτό, τις βρήκα εδώ!

Πάρτι μπάι δε πούλ!

Χα! Σας την έφερα! Δεν πήδηξα ξανά την μάντρα για να κάνω πάρτι στην πισίνα των διπλανών... άλλωστε πως θα μπαίναν οι καλεσμένοι;

Σαφώς και θα έβρισκαν τρόπο να μπουν, αφού οι συναναστροφές μου είναι ανάλογες με την αφεντιά μου και η καταπάτηση είναι στο αίμα τους! Όπως ακριβώς και η γκουρμεδιά!

Για να μην σας τα πολυλογώ και δεν σας έχω συνηθίσει έτσι, αφού είμαι λακωνική στον λόγο μου (...τελείωνε..) θα συνοψίσω..

Αυτό το ΣΚ, πήγα σε γενέθλια λάουντζ μπάι δε πούλ! Όχι, δεν έχω τέτοιους φίλους (που λέει και το λαϊκό άσμα..) αλλά ένας γνωστός του κουμπάρου της ξαδέρφης της συννυφάδας του μπατζανάκη του τρίτου ξαδέρφου της θείας της αδερφής της γυναίκας ενός φίλου του Λου (φιού...τα είπα..) έχει έναν γνωστό (κι άλλος γνωστός; θα καταλήξει κάπου όλο αυτό ή τζάμπα το διαβάζουμε;) που διαθέτει ένα έξοχο εξοχικό (μμμ.. δεν πάνε πολύ αυτές οι λέξεις μεταξύ τους..) κάπου στο Σούνιο.. με πισίνα!

Φυσικά τα γενέθλια γιορτάστηκαν με όλα τα κομφόρ και τα ροκφόρ (τι καταπληκτικό τυρί..), με τραπέζια γύρω από την γούρνα.. ολυμπιακών διαστάσεων (από τη ζήλια μου τα λέω... πάντα ήθελα πισίνα), με μπουφέδες που έφταναν στην άλλη άκρη του οικοπέδου, σινιέ καλεσμένους με τρουσάρντι και σανέλ σπόρ άουτφιτς, καπελαδούρες οι κυρίες με τεράστια γυαλιά μυγέ.. (παραλίγο να κοπανίσω μια μικροσκοπική κυριούλα που έπεσε πάνω μου την ώρα που περίμενα να πάρω λίγο φαγάκι στον μπουφέ... την πέρασα για μύγα με καπέλο)...

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή (σιγά μη δεν τα παίρναμε..).

Μόλις φτάσαμε στο κτήμα (το "οικόπεδο" δεν είναι τόσο σικ), μας υποδέχτηκαν υπαίθρια γκαρσόνια περιφερόμενα με τεράστιους ασημένιους δίσκους φούλ στα κοκταίηλς για να μας ανοίξει η όρεξη (λες και μας κλείνει ποτέ). Άλλα υπαίθρια γκαρσόνια τρυγιρνούσαν με άλλους δίσκους με καναπεδάκια (όχι από το ΙΚΕΑ.. τα άλλα που τρώγονται) από σολομό, μπρικ, πατέ πάπιας και διάφορα άλλα που τα έφαγα αλλά αδυνατώ να σας πω τι ήταν, αφού δεν τα έχω ξαναφάει αλλά ούτε και πρόκειται...

Αρχίσαμε τις χαιρετούρες (εγώ για την ακρίβεια έπιασα πόστο ακριβώς μπροστά στην πόρτα απ' όπου έβγαιναν τα γκαρσόνς με τους δίσκους, για να είμαι η πρώτη τέστερ γεύσεων), τις δημόσιες σχέσεις (αααχ...τι όμορφο που είναι το φουστάνι σου καλή μου; Και τα χείλια σου.. πότε τα έφτιαξες; Τέλεια σου τα έκανε .. στον Αντρέα πήγες; αα... είναι φυσικό σου... τι, μήπως σε τσίμπησε καμιά μέλισσα, γιατί τελευταία φορά που σε είδα, είχες χείλια κότας!) και μόλις μας έκοψε η λόρδα.. κάτσαμε στα τραπέζια αράουντ δε πούλ και περιμέναμε τον μέτρ να μας κάνει σήμα να σηκωθούμε προς φισκαρίσματος του πιάτου μας εκ του μπουφέος (άμα θέλω μιλάω και καθαρεύουσα)!

Και περιμέναμε... και περιμέναμε...

Εδώ να σας πω, οτι όλη η υψηλή κοινωνία τσάκωσε τα πιάτα της και έκανε ντου στον μπουφέ, ακριβώς όπως βουτάνε τα χουλιγκάνια στο προστατευτικό σύρμα της θύρας 7, όταν βλέπουν τον διαιτητή να σφυράει φάουλ στον Λούα Λούα!

Εμείς οι άλλοι, τα φτωχαδάκια ντε... διατηρήσαμε την αξιοπρέπεια μας (για να μη μιλήσω για την πείνα μας) με νύχια και με δόντια και περιμέναμε το σινιάλο!

Ο κυρ μέτρ όμως σιγά να μην ασχολιόταν με μας τους παρακατιανούς. Σηκωθήκαμε λοιπόν παριστάνοντας τον Αρη Βελουχιώτη σφιρώντας κλέφτικα, και πήραμε τη σειρά μας για τη μάσα.

Παιδιά... το μόνο που αντικρίσαμε ήταν άδεια ταψιά! Μα τον Τουτάτη.. ούτε η ουρά από το γουρουνόπουλο δεν είχε μείνει!

Ευτυχώς μοιραστήκαμε ένα ψωμάκι που κατά τύχη είχε μείνει κάτω από τις χαρτοπετσέτες, σε μια προσπάθεια του να γλυτώσει από το τσουνάμι της ελίτ!

Φάγαμε και λίγο τσιτσί που είχε μείνει γύρω από την ουρά ενός σολομού και ήπιαμε νεράκι από την πισίνα... Το χλώριο μας βοήθησε να χωνέψουμε ότι δεν είχαμε φάει και μετά βγήκε το γλυκό!

Για καλή μας τύχη (μάλλον μας λυπήθηκαν τα γκαρσόνια... α ρε προλεταριάτο τιμημένο) τα πιατάκια με το επιδόρπιο σερβιρίστηκαν στα τραπέζια μας και φάγαμε κι εμείς κάτι. Όχι τίποτα άλλο, για να αντέξουμε να οδηγήσουμε μέχρι το κοντινότερο σουβλατζίδικο να λαδώσουμε τ' αντεράκι μας!

Ένας καινούργιος μπουφές με γλυκά και φρούτα άνοιξε, κι ένα νέο ελίτ τσουνάμι ξεχείλισε! Θα τρίζουν τα κοκαλάκια της Κοκό μαντάμ, μην τρώτε έτσι το προφιτερόλ... και λουκουμάδες πήρατε βλέπω... ααα... θα δοκιμάσετε κι από την τούρτα πορτοκάλι... ναι.. πάρτε και φρουτάκι για τη χώνεψη...

Αρκετή ώρα αργότερα και μετά από δεκάδες ξυλωμένες πρετ α πορτέ ραφές, δυνάμωσε η μουσική!

Ο Dj όλα τα λεφτά! Έβαλε νησιώτικα και επειδή είχε πάντα κρυφό όνειρο να γίνει τραγουδιστής, άρπαξε το μικρόφωνο και μεταλλάχτηκε σε Ματθαίο Γιαννούλη. Τραγουδούσε, έβγαζε νησιώτικες κραυγές, εμψύχωνε τον κόσμο να συνεχίσει τον χορό, αλλά πάνω απ' όλα ήταν σωστός καλλιτέχνης. Μέχρι να φύγουμε, τα νεύρα μου είχαν γίνει κρόσια και χρειάστηκε να μασουλήσω 2 τσουβάλια βαλεριάνα για να επανέλθω στην αρχική μου κατάσταση, που έτσι κι αλλιώς δεν είναι και η καλύτερη.

Το τελειωτικό ήταν όταν άρχισε να γυρνάει στα τραπέζια και να σηκώνει κόσμο για να χορέψει τσιφτετέλι... ναι, είχαμε περάσει σε άλλα τώρα!

Μια κυρία της υψηλής κοινωνίας, μέσα σε ένα φουστάνι υψηλής ραπτικής, που ασφυκτιούσε από τα κοψίδια που είχε μασαμπουκιάσει με μανία λίγη ώρα πριν η ιδιοκτήτρια του, σηκώθηκε να κουνήσει το κορμί της σαν το χέλι! Και το κατάφερε! Τύφλα να χει η Σερντάπ. Το συνολάκι της δεν τα κατάφερε αλλά τουλάχιστον "'έφυγε" πανηγυρικά.. φανερώνοντας ένα μπούτι μούρλια... έτοιμο για σχάρα... τάιζε μια ντουζίνα ανθρώπους!

Λίγο αργότερα, αποφασίσαμε να φύγουμε...

Φέραμε βόλτα το οικόπεδο, γύρω στις 34 φορές (πράγμα που μας έκανε να πεινάσουμε περισσότερο) για να χαιρετίσουμε όσους είχαμε γνωρίσει νωρίτερα και επιτέλους μετά από 2.30 ώρες χαιρετούρες, φτάσαμε στο αυτοκίνητο!

Με το που μπήκαμε στο σπίτι, ένιωθα σαν λυσσασμένος λίγκας και έκανα βουτιά στο φτωχικό μας ψυγείο! Ρούφηξα μια γαβάθα φακές για ορεκτικό, ρεύτηκα τις δάφνες και συνέχισα με φρικασέ, ρεύτηκα το τάπερ (πάνω στην πείνα μου δεν το κατάλαβα ) και έκλεισα με ένα χορταστικό μπολ φράουλες, ψιλοκομμένες μπανάνες και μερέντα!!!

Τελικά άμα είσαι βιοπαλαιστής, ευχαριστιέσαι με λίγα και απλά πράγματα!

*αυτό ήταν ένα φανταστικό κείμενο ...όχι ωραίο... φανταστικό... όχι διασκεδαστικό...φανταστικό λέμε... το 'βγαλα από το κεφάλι μου ντε, πως το λένε... βέβαια είχα πηγή έμπνευσης ένα πάρτι μπάι δε πουλ που ήμουν καλεσμένη... και πήγα (άντε βγάλε άκρη τώρα!)

Summer breeze (μετάφραση: το καλοκαίρι στη μπρίζα)

Τι να περιμένεις πια από τη ζωή εκτός από το καλοκαιράκι;

Φέτος με την οικονομική κρίση, ευελπιστώ να πάμε σε κάνα νησάκι και να είμαστε μόνοι μας.

Γιατί εμάς κύριοι, η οικονομική κρίση δεν μας ακουμπάει! Εμείς είμαστε απόγονοι του Ωνάση και το κομπόδεμα μας το έχουμε όσο να πεις (άλλοι τα τρώνε στα μπουζούκια, εμείς τα τρώμε στις παραλίες), αλλά και απόγονοι του Αριστοφάνη και δεν παίρνουμε τίποτα στα σοβαρά... μια οικονομική κρισούλα θα μας τρομάξει;

Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε να εκμεταλλευτούμε την Εργατική Εστία και τον κοινωνικό τουρισμό (τσίπηδεεεες...) που τόσο απλόχερα μας προσφέρει το Ελληνικό κράτος από τις λιγοστές κρατήσεις του ΙΚΑ αλλά και μετά από μια ατελείωτη σειρά γραφειοκρατίας και για μόνο 1 εβδομάδα και θα πάμε εξοχηηή!

Ακόμα δεν έχουμε αποφασίσει για το νησί αφού δεν δέχονται όλα τον κοινωνικό τουρισμό (είναι μπανάλ βλέπεις)! Μικρό μου κυκλαδίτικο νησάκι σε αποχαιρετώ για φέτος... (ε, είμαι κοσμοπόλιταν πως να το κάνουμε).

Τέλος! Θα πάω Μύκονο!

Θα φορέσω το αστραφτερό μου μαγιό, που θα αγοράσω αύριο κιόλας με όλο το επίδομα αδείας μου (ίσως και λίγο από του αντρός μου..) και θα ανέβω στα μπαρς να χορεύω μέχρι να μου πέσει η τάση.. (τι..; ..είμαι υποτασική!). Θα έρχονται οι ρεπόρτερς με τα ματσουκομικρόφωνα τους να με ρωτάνε κι εγώ θα λέω "Αγαπάω Μύκονο", "Μύκονος για πάντα", "Περνάμε ΠΟΟΟΛυ Ωραίααα", "Ουάου..και γαμώ" (εκεί θα μπαίνει μπιπ) και άλλα τέτοια κλισέ! Μπορεί να με παίξουν και στο Star.. να θυμηθώ να ρωτήσω πότε θα βγει στον αέρα για να πω σε κάτι τριτοκλασάτους συγγενείς μου να με δούνε και να σκάσουν από τη ζήλια τους!

Το βράδυ θα φοράω τη Σανέλ πασμίνα μου, τις γκούτσι σαγιονάρες (που θα έχω φορτώσει στην πιστωτική μου σε 163,5 άτοκες δόσεις) και το λουί βιτόν τσαντάκι που χωράει μόνο ένα κραγιόν και με βια το κινητό μου (δεν άντεχε η πιστωτική μου για μεγαλύτερο μέγεθος) και θα κατεβαίνω στη χώρα να φάω σουβλάκι με απ' όλα! Μετά θα κάνω πάνω κάτω στα γραφικά στενάκια μπας και με εντοπίσει κάνας κυνηγός ταλέντων (θεά είσαι αγάπη μου), τυφλωθει με την εκπληκτική ομορφιά μου και βρεθώ σε καμιά πίστα να τραγουδάω Νανά Μούσχουρη.. (γιατί; αυτά μ' αρέσουν εμένα... είμαι κουλτουριάρα..άσε που θα κάνω και φίλο τον Σάκη).

Μην ξεχάσω να χτυπήσω τατουαζάκι που είναι και πολύ τρέντυ... θα κάνω μια μηλόπιτα στην δεξιά ωμοπλάτη (μωρέ... ας μη φοβόμουν τις βελονίτσες ..εντάξει.. λίγο και τον μπαμπά μου.. και θα είχα γεμίσει τατουάζ..)!

Θα γνωρίσω κόσμο και ντουνιά και μπορεί να πετύχω τον αγαπημένο μου Ζαν Πωλ (τον Γκοτιέ ντε... μα που ζείτε;). Ο οποίος διαθέτει έκτακτο τατού "οΛέ ο ταύρος"!

Άσε δε, που μπορεί να δω και τον θεό (ή θείο.. ότι προτιμάτε) Γιάννη Γαλάτη - νυχτεριδάκο, να μου τραγουδήσει το "Καλημέρα ασπρονήσι"... τι ταλεντάρα!

Αλλά πάλι... μόνη μου στη Μύκονο... κι η μοναξιά ξέρετε είναι άσχημο πράμα...

Τι εννοείτε αν θα έρθει ο Λου μαζί μου; Φυσικά και δεν θα έρθει... μου το έχει ξεκαθαρίσει ήδη "εγώ στη Μύκονο δεν στέλνω ούτε τη φωτογραφία μου, εγώ θέλω διακοπές ήσυχες, να ξαπλώνω στην άμμο και να ακούω μόνο το κύμα, να βγαίνω το βράδυ να πιω ένα ποτό δίπλα στη θάλασσα, να ξυπνάω το πρωί και να κάνω βόλτες στα ήσυχα σοκάκια του νησιού και να πίνω την φραπεδούμπα μου ωραία ωραία...να ξεφύγω από την καφρίλα της Αθήνας και θες να πάμε διακοπές εκεί; Ε, δεν θα είσαι με τα καλά σου!"

(μεταξύ μας, αυτό το οτι δεν είμαι στα καλά μου, του το είχαμε κρύψει όλοι πριν από το γάμο... ε, μη στραβώσει η δουλειά τελευταία στιγμή για λίγα κιλά τρέλλα παραπάνω.. κρίμα είναι... Τώρα τα 'χει δει λίγο σκούρα, αλλά άμα υπάρχει αγάπη..!)

Που θα μου πάει... για ένα ΣΚ θα τονε πείσω... ντροπή πια να μιλάνε όλοι για τη Μύκονο κι εμείς να έχουμε γεράσει και να μην έχουμε δει ούτε τι χρώμα έχει το νησί...να μην ξέρουμε τι βρίζουμε βρε αδερφέ..στο κάτω κάτω!

...συγγνώμηηη... τι γίνεται εκεί πάνω βρε παιδιά; Παραλία είν' αυτή;;; Που είναι η άμμος; Θα βρούμε μια γωνίτσα να κάτσουμε ή θα στεκόμαστε όρθιοι με το ένα πόδι; Αυτή δεν είναι παραλία ... αυτό είναι το 040 Πειραιάς - Ομόνοια.

Ήμαρτον Θέ μου... νεολαία.. βράζει το αίμα της!

ααααχ... στην Τήνο θα πάω διακοπές... να ανέβω γονατιστή μέχρι την Παναγία, μπας και μου γιατρέψει τα αρθριτικά ...

...ζωή σε σας!

Κατθαραμένο τυροπιτθάκι..

Χθεθ το μεθημέρι, μόλιθ γύριθα από τη δουλειά και καθώθ δεν είχα βάλει θτο θτόμα μου ούτε πθίχουλο για να τιμωρήθω τον εαυτό μου που κθόκειλε το τριήμερο με τα κοκορέτθια και τα ραβανιά με παγωτό καϊμάκι, είπα να φτιάκθω μπάμιεθ!

.

.

Δεν έχω καταλήκθει αν μ' αρέθει αυτό το φαΐ. Όταν το έφτιαχνε η μανούλα πάντωθ ήταν πολύ νόθτιμο! Πήγα λοιπόν και αγόραθα όλα τα απαραίτητα από τον μανάβη και πήρε το μάτι μου κάτι τυροπιτθάκια, που φαινόντουθαν θούπερ, θτο ψυγείο. Τθάκωθα μια θακούλα και την γέμιθα.

.

.

Επέθτρεπθα θτο σπίτι και τα έρικθα θτον φούρνο ... πω πωωω...πόθο νόθτιμα φαινόντουθαααν... Δεν κρατιόμουν και ήθελα να δοκιμάθω αμέθωθ... Άραγεθ έγιναν; Δεν είχαν ροδοκοκκινίθει ακόμα από πάνω αλλά έπρεπε να δω αν είχαν πθειθεί για να ρεγουλάρω την φωτιά.

.

.

Τθακώνω μια πιρούνα και βουτάω ένα θπαρταριθτό τυροπιτθάκι από το ταπθί! Περιττό να θαθ πω οτι το έκανα μια χαπθιά! Δυθτυχώθ όμωθ δεν κατάλαβα γεύθη αφού μου έκαπθε όλο τον ουρανίθκο και αυτή τη θτιγμή που θαθ μιλάω είναι γεμάτοθ φουθκάλεθ!

.

.

Δεν δοκίμαθα ούτε τιθ μπάμιεθ, αφού μετά απ' αυτό που με βρήκε δεν κατάφερα να κθαναφάω τίποτα όλη την ημέρα...

.

.

Καταραμένο τυροπιτθάκι...

.

.

Θήμερα το πρωί παράγγειλα τθάι μπούδι (κρύο ντέ πωθ το λένε;) και μετά από τρειθ ώρεθ που έκαναν να καταλάβουν την παραγγελία μου... μου φέρανε δεθτό..

.

.

Έκθαλη έγινα... τι δεν καταλάβανε βρε παιδιά; Ελληνικά μιλάμε.. Τθά ι μπού δι!!

.

.

Τέλοθ πάντων, ήπια εκεί τον τθαγάκι μου, αφού το άφηθα να γίνει μπούδι (είπαμε... κρύο) και ηθύχαθα!

.

.

Το μεθημέρι θα δοκιμάθω και τιθ μπάμιεθ... από το πθυγείο.. δεν την κθαναπατάω με τα καυτά..

.

.

.

Θι γιου θουν!

Πασχαλινό φωτορεπορτάζ...

...με τεράστια δυσκολία, σας γράφω αυτές τις γραμμές... 

Έχω το λάπτοπ στα πόδια μου αλλά ένα μεγάλο μέρος της κοιλιακής μου χώρας έχει ξεχειλίσει και δεν μου επιτρέπει την πρόσβαση στο πληκτρολόγιο.... 

Παρόλα αυτά και μετά από συνεχείς παρακλήσεις του αναγνωστικού μου κοινού (καρφί δεν τους καίγεται...ψωνάρα..) είμαι έτοιμη να αντιμετωπίσω κάθε δυσκολία και να σας παραθέσω ένα πλήρες φωτορεπορτάζ της πασχαλινής κατάνυξης που ένιωσα από το θείο δράμα... του ψησίματος (αα.. είπα κι εγώ.. πιο άλλο θείο δράμα θα τη συγκινούσε;)!

Καταρχήν να σας πω οτι κανείς μας δεν πήγε στην εκκλησία (παλιοκομμούνια...) και καθώς όλοι ξέρουμε οτι ο καλός Χριστούλης είχε ήδη αναστηθεί από τις 12 το μεσημέρι ... κάναμε ανάσταση πιο νωρίς. 

Στις 10 λοιπόν, ωραία - ωραία, καθόμασταν στο τραπέζι με ευλάβεια και τρώγαμε την θεσπέσια μαγειρίτσα - φρικασέ! 

Δυστυχώς το ποστ μπορεί να έχει στον τίτλο τη λέξη "φωτορεπορτάζ" αλλά δεν πρόλαβα να απαθανατίσω όλα τα φαγητά... Όπως θα είδατε στην πρώτη φωτό.. το πιρούνι μου ήταν ειδικών προδιαγραφών και δεν μου άφηνε άλλες επιλογές από το ...να τρώω! Πάλι καλά που δεν έφαγα και τη φωτογραφική...

Μετά το ελαφρύ μας γεύμα, πήγαμε στα κρεβάτια μας και κοιμηθήκαμε σαν πουλάκια... ακριβώς όπως φάγαμε!

Την επόμενη μέρα, ξυπνήσαμε από τις μουσικές επιλογές (που είσαι ρε παππού να το χορέψουμε παρέα..) που επιτάσσει το έθιμο (τελικά το πολύ φαΐ μου βγάζει τη λογοτεχνική μου φλέβα.. να θυμηθώ να την κόψω πάραυτα), αλλά και από τις μυρωδιές της φύσης...

Κοίταξα από το παράθυρο και αντίκρισα αυτή την καταπληκτική θέα... 

...πήρα τον καφέ μου και έναν κουβά σπιτικά κουλουράκια της πεθερούλας μου (της πέτυχαν τελικά) και βγήκα στην αυλή να απολαύσω το γύρισμα! Αρνί δεν είχαμε... έχουμε κι ευαισθησίες.. 

Κάποια στιγμή .. και αφού ο κουβάς με τα κουλουράκια άρχισε να ψιλοαδειάζει, ήθελα κάτι αλμυρό...εκεί ακριβώς ήταν που με τσάκωσε ο φακός...

Ωπ... τα κορίτσια της κουζίνας είπαν να πάνε μια βόλτα στο βουνό μέχρι να γίνουν τα παϊδάκια και ... μαντέψτε πόσο αγαθές είναι... άφησαν τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα... ιδού:

Δεν χρειάζεται να σας πω οτι όταν στρώθηκε το τραπέζι, δεν μπήκε πιατέλα με πατάτες! 

Τι να έκανα.. μου είπαν να προσέχω μην καούν! Πως θα δω αν έγιναν ή όχι αν δεν δοκίμαζα; Έτσι λοιπόν μέχρι να καταλάβω οτι έγιναν, είχαν μείνει 3 πατάτες για 7 άτομα... μια χαρά νομίζω..!

Έβαλα την μάσκα που φοράω για τις καταδύσεις μου και έκατσα δίπλα στην ψησταριά... άρχισα τις βουτιές και όταν τελείωσε το οξυγόνο ... 

...ανέβηκα στην επιφάνεια (μανούλα είμαι η άτιμη στην αλληγορία) και ήπια μια μπουκάλα κοκακόλα να χωνέψω. Φυσικά κατάφερα το αντίθετο και η κοιλιά μου φούσκωσε τόσο πολύ που μια έγκυος 8 μηνών μπροστά μου θα φάνταζε Τουίνγκι!

Αυτό όμως δεν με σταμάτησε να φάω τρία.. (ναι τρία.. ο ζυγός αριθμός είναι γρουσουζιά..) κομμάτια ρεβανί με παγωτό καϊμάκι!

Εδώ βλέπετε το τρίτο κομμάτι καθώς τα προηγούμενα δύο τα κατάπια στην κυριολεξία και δεν πρόλαβε να τα δει κανείς! Υπάρχει ένας μύθος στο χωριό μάλιστα κι από τότε που εμφανίζομαι κλειδώνουν όλοι τα ψυγεία τους! Στα ουζερί της πλατείας δεν θα δεις ποτέ κρεμασμένα χταπόδια... πέφτει σύρμα, αφού είμαι φαν και του σούσι!

Στο τέλος της ημέρας και του φαγωποτιού, απέσπασα με το σπαθί μου το καπέλο του "ψήστη της χρονιάς"... αφού έφαγα και τον ψήστη!

(..φιου ... κατακάικα τόσες ώρες δίπλα στη φωτιά)

Σ' αυτό εδώ το σημείο... θα σας αφήσω γιατί έχω κάτι καούρες στο στομάχι... Βλέπετε έχουν περάσει πάνω από 4 λεπτά που δεν έχω βάλει κάτι στο στόμα μου και φοβάμαι οτι δεν θα αντέξω για πολύ ακόμα... 

Τι θα λέγατε για λίγο τσουρέκι με μαρμελάδα φράουλα;

Σσσσ...είμαι ο βλογερ..

...το νού σας...μην μας πάρει χαμπάρι η Amanita... σσσσ...ησυχία λέμε βρέι...

Χα.. την κατασκοπεύω από το βράδυ της Πέμπτης που αποφάσισε να αφήσει πίσω το λαπιτόπι της και να μην με πάρει μαζί της.. Την τρώω στη μάπα ένα χρόνο τώρα και στις γιορτές μ' αφήνει πάντα απ' έξω...!

Δεν της έκανα όμως τη χάρη... καμουφλαρίστηκα πασχαλινά και τρύπωσα στο πορ γκαμπάζ (έτσι το έλεγε μικρή η Amanita) πίσω από τα κουλουράκια της πεθερούλας της και να 'μαι..

Σας παρουσιάζω ολοζώντανο φωτορεπορτάζ από την καινούρια κορμοστασιά της "σπιτονοικοκυράς"...

Την απαθανάτισα και την ξεμπροστιάζω γιατί αυτή είναι ικανή να γυρίσει και να σας πει οτι την αφήσαν νηστική!

Τρώει σαν μια αγέλη Μαμούθ... Και μια και το φερε η κουβέντα... έχω σοβαρές υποψίες πως κάποτε τα Μαμούθ πέσαν στον δρόμο της και από τότε άρχισε η αντίστροφη μέτρηση της ύπαρξης τους!

Φήμες λένε τα ίδια για τους τυρανόσαυρους ... ακόμα και για το τέρας του Λόχνες έχουν ανησυχίες οι ερευνητές αφού τα τελευταία χρόνια, οι επισκέψεις της στην Μεγάλη Βρετανία (όχι το ξενοδοχείο.. δεν το βαστάει η τσέπη της..) είναι όλο και πιο συχνές.

Καμαρώστε τη φίλη σας...

Αααχ... το καλοκαίρι ονει-ρεύεται...

Αν βγεις κοριτσάκι μου στις παραλίες... θ' ανέβουν τα ψάρια στα βουνά! Τζάμπα τόσα χρόνια ενόργανης γυμναστικής... πνιγήκαν στα λιπαρά και τα σοκολατένια αυγά!

Υ.Γ. Βρε μπας κι είναι οι οριζόντιες ρίγες που την παχαίνουν;

Η Amanita Muscaria σας εύχεται...

Και αναχωρεί για το εξωτικό Τζιμπουχτού για παϊδάκια στα κάρβουνα (ασώψεται η κρίση που δεν μας άφησε να πάρουμε 5 αρνιά και φέτος όπως κάθε χρόνο) και κοκορέτσια στριφογυριστά.

Είστε τυχεροί (γαμώ την τύχη μου..) γιατί είναι από τις σπάνιες φορές που η Amanita εμφανίζεται με φούστα. Αλλά για όλα υπάρχει ένας σοβαρός λόγος που συμβαίνουν... βλέπεις η φούστα έχει λάστιχο και καθώς φουσκώνει η κοιλιά από τις μαγειρίτσες και τα κοψίδια, αυτό τσιτώνει και αφήνει πάντα λίγο χώρο ακόμα και για το γλυκό.

Αντίθετα με το παντελόνι που έχει όρια και όχι μόνο δεν σ' αφήνει να απολαύσεις το φαγητό σου, αλλά για να φας και γλυκό, αναγκάζεσαι να το ξεκουμπώσεις και έχεις πάντα το φόβο μην ξεχαστείς και σηκωθείς από το τραπέζι ξεκούμπωτος και ξεφτιλιστείς όταν όλο το σόι και τα πεθερικά σε δούν με τα βρακιά!

Αυτό βέβαια δεν έχει συμβεί ποτέ σε μένα, αφού πάντα φοράω πολύ στενό τζιν (έχω την πεποίθηση να αδυνατίσω και πάντα αγοράζω ένα νούμερο μικρότερο) και ακόμα κι όταν ανοίγω το κουμπί, το παντελόνι κολλάει στον αριστερό γοφό (που έχω παρατηρήσει οτι προτιμάει τα λιπαρά ενώ ο δεξής είναι περισσότερο του γλυκού) και σκαλώνει!

Κοίτα να δεις... για μια ευχή πέρασα και άρχισα πάλι την πολυλογία...

Ξέχασα να σας πω οτι η μαμά μου έφτιαξε κάτι τσουρέκια φέτος που δεν της πέτυχαν και πολύ... σκέψου.. τι δαγκώνεις το τσουρέκι τι ζαρντινιέρα, ένα και το αυτό!

Ήλπιζα στα κουλουράκια της πεθερούλας μου αλλά τελευταία στιγμή μου τα μάσαγε... κάτι δεν της πέτυχε με τη ζύμη... αααχ.. νηστικούς θα μας αφήσουνε και φέτος!

Ευτυχώς που έχει καλούς ψήστες το σόι και θα λαδώσει τ' αντεράκι μας λίγο... αν δεν πετύχει κι η μαγειρίτσα... σας το λέω... θα πάω στο κτήμα απέναντι και θα φάω όλες τις ελιές από τα δέντρα!

φτου...φτου... (τίποτα, ένα κουκούτσι μου κόλλησε στα δόντια)..

Κάτι άλλο έχω να σας πω; Όχι... λοιπόν...

Καλό Πάσχαααααααα !!!

.

.

.

.

...μίλησε κανείς;

Τέρμα η κουβέντα ...

...για γάτες...άλλα ζωάκια τώρα...

υ.γ.1 ...αύριο θα πάω να δω τη γάτα μου!!!!

Είναι πολύ καλά και ευδιάθετη και το σημαντικότερο;

ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΕΙΕΙΕΙΕΙ!!!!!

υ.γ.2 όσο για τα άλλα γατάκια... γυρίσαμε και είχαν κάνει φτερά! Ελπίζω να είναι καλά τουλάχιστον...

υ.γ.3 ..ουφ... μόνο θετικές σκέψεις από 'δω και πέρα..! Τέλος!

Βρέχει μωραααααααααααά...

Τι χαρά, τι χαρά!!!

Εκτός από 2 φίλες μου που είναι έγκυες, εκτός από το ότι η μια απ' αυτές έχει ήδη το ωραιότερο μωρό του κόσμου.. εκτός από το ότι άλλο ένα φανταστικό μωρό της γλυκιάς alex θα έρθει να μας κάνει τον κόσμο ομορφότερο (άντε με το καλό alexάκι) ... μια κάτασπρη και κουφή (όλες οι κάτασπρες είναι κουφές) γάτα, ήρθε και γέννησε στο λεβητοστάσιο της πολυκατοικίας μας και φυσικά ο διαχειριστής, μια που γνωρίζει την λατρεία μας στις γάτες (εμείς κι η Κλεοπάτρα) μας άφησε στην αυλή μια κούτα με 2 κάτασπρα γατάκια κι ένα κατράμι μαύρο!!!

Επιτέλους μαμά... έχεις εγγόνια!!!!

υ.γ. δυστυχώς κι η δική μου γάτα είναι έγκυος αλλά μου είπε ο κτηνίατρος οτι θα πρέπει να την στειρώσουμε γιατί είναι πολύ μικρή και μπορεί να πεθάνει στη γέννα... γαμώτο.. πόσο άνισο και άδικο είναι να αποφασίζεις για κάποιον άλλον..:( δεν κομήθηκα όλο το βράδυ..

Καταραμένη κοκεταρία!

Σάββατο βράδυ. Έχει έρθει το αδερφάκι μου από το Τζιμπουχτού και είπαμε να το ξεναγήσουμε στη νυχτερινή Αθήνα, να δει κι αυτός τι σημαίνει κρίση στην Ελλάδα!

Τον ενημερώνω στις 10 να είναι έτοιμος και εμείς σαν γνήσιοι Άγγλοι, περνάμε και τον παίρνουμε στις 11. Καθόλου δεν τον πείραξε καθώς εκείνη την ώρα έμπαινε για μπάνιο... Άγγλος ΚΑΙ αυτός!

Ξεκινήσαμε κατα τις 12 και σε 2 ωρίτσες (χρόνος ρεκόρ για βράδυ Παρασκευής στο κέντρο της Αθήνας) ήμασταν παρκαρισμένοι κάπου στο Γκάζι...

Σ' αυτό εδώ το σημείο, να σας πω οτι είχα ντυθεί μια κυρία για να συνοδεύσω τον ξενόφερτο αδερφό μου. Έβαλα τις ολοκαίνουριες ροζ γόβες που είχα αγοράσει πριν 2 χρόνια από το Λονδίνο αλλά δεν έτυχε να φορέσω ποτέ ... δεν είναι πολύ του τύπου μου η κοκεταρία βλέπετε. Τ' αδερφάκι μου σοκαρίστηκε που αντίκρισε τέτοιο αποκρουστικό θέαμα καθώς πάντα μου έλεγε "εσύ παιδάκι μου στη βίλα Αμαλίας να γεννιόσουνα πιο καλά θα ντυνόσουν".

Έτριψε τα μάτια του μήπως και μεταμορφωθούν τα κουφετί γοβάκια σε βρώμικα αθλητικά και το φουστανάκι μου (που φορούσα πάνω από το τζιν.. για να μην τα ισοπεδώσουμε κι όλα) σε ξεχειλωμένο μακό μπλουζάκι... μα του κάκου! 

Κλείνει η παρένθεση.. που δεν άνοιξα ποτέ και μετά από ένα γερό περπάτημα (με τα τακούνια σημειωτέον) φτάνουμε στο Nixon...  (λίγο πιο κάτω από την αυλή του Πέτρου. Έριξα και μια ματιά στην κουζίνα και ενημέρωσα τον μάγειρα οτι την επομένη θα είμαι κι εγώ εκεί οπότε να με υπολογίσει για τα κεφτεδάκια!). Το μαγαζί ήταν πολύ συμπαθητικό μέσα, τα ποτά πολύ ωραία αλλά ο κόσμος... όλοι οι τζιπάτοι από το Κολωνάκι με τις πουράκλες τους και τα μαρτίνι με τις 2 ελίτσες, τα χρυσά ρολόγια και τις κοπέλες τους παστωμένες με την τελευταία πούδρα της lancome. 

Ήπιαμε τα ποτάκια μας άρον άρον, πράγμα που με έκανε να κάνω λίγα οχταράκια βγαίνοντας στον καθαρό αέρα αλλά δεν πτοήθηκα... ίσως να ήταν κι από τα τακούνια. Που να τρέχουμε τώρα... πάμε στην Κατσίκα απέναντι ... ωχ... πέσαμε σε live... και το μαγαζί άδειο.. Φεύγουμε. Περνάμε έξω από τα σκυλάδικα της Ιεράς Οδού... τι οικονομική κρίση Παναγία μου... Μόστρα τα τζιπ και οι κούρσες έξω από την Παπαρίζου.. Διασχίζουμε την Πλατεία Μεταξουργείου που γινόταν της κακομοίρας... Φτάσαμε στο αμάξι (κι άλλο περπάτημα με τα τακούνια έτσι;) μπουκάρουμε και πάμε προς το Σύνταγμα. Αρχικός προορισμός το Μαγκαζέ που ήταν κι αυτό άδειο και υποτονικό ... τσεκάρουμε το Μπουζ αλλά δεν έπεφτε καρφίτσα.. έ ρε αθάνατο Μπούζ! Κατηφορίζουμε προς Οινοθήκη... απίστευτη υγρασία και ακόμα δεν είναι για να κάτσεις έξω... (πω πωωω... τι γκρίνια... ίσως να φταίγαν τα τακούνια..). Μπαίνουμε Ψειρή... μεγάλη επιτυχία... άλλος χαμός... χα! Ιδέα ... πάμε στο Άστρον; Φύγαμε! Τσακώνουμε από ένα ποτάκι κι αρχίσαμε να χτυπιόμαστε (...η αλήθεια είναι οτι μόνο εγώ χτυπιόμουνα..) στους ρυθμούς της tech house, techno, minimal και Detroit tecno... Ξέχασα τα τακούνια, τον πόνο που μου προκαλούσαν, ακόμα και το πόσο παράταιρα ντυμένη (κοκεταρία ) ήμουν για το μαγαζί που ξημεροβραδιαζόμαστε τα καλοκαίρια στις βελέτζες του πεζοδρομίου.. Έκλεισα τα μάτια, κάρφωσα γερά τα πόδια στο πάτωμα για να μην μας έβρει κάνα κακό (πρώτη φορά χόρευα με τακούνια) και αφέθηκα στο ταξίδι της μουσικής... την ώρα που οι δύο άντρες της παρέας λέγαν τα δικά τους! 

Κάποια στιγμή κλάταρα, δεν μπορούσα ούτε να σταθώ και φύγαμε. 

Άρχισε νέος Γολγοθάς... πως θα φτάσω περπατώντας στο αυτοκίνητο που ήταν παρκαρισμένο κοντά στο Σύνταγμα;

Κούτσα κούτσα πήγα μέχρι την Ψείρα οπού με πήρε τ' αδερφάκι μου στην πλάτη (το καλό μου... από τώρα με τα οικογενειακά βάρη..) ... ένα στενό άντεξε... με τίναξε από πάνω του και μου είπε οτι πρέπει να κόψω λίγο το φαγητό! 

Περάσαν κάτι ποδηλάτες ... "εεεεέι παιδιά... μας παίρνετε κι εμάς;" τους φώναξα αλλά δεν χώραγε άλλος στη σέλα! 

3 ώρες μετά... φτάσαμε στο αμάξι... πήγαμε σπίτι μας και μόλις έβγαλα τα παπούτσια... ξεπετάχτηκαν... τα μπράτσα του Ποπάι... Πρησμένα, κατακόκκινα και τίγκα στη φουσκάλα ... περπάτησα με τις φτέρνες για να πέσω στο κρεβάτι νεκρή από την κούραση ... 

Τελικά θα καθιερώσω την καναρινί σαγιονάρα της Πάστα Φλώρας χειμώνα καλοκαίρι και για όλες τις ώρες!

 

Ήταν ένα βράδυ Παρασκευής - υπερπαραγωγή, με την Αμανίτα Μουσκάρια όπως δεν τη έχετε ξαναδεί... και ούτε και θα ξαναδείτε! 

Ευχαριστώ που παρακολουθήσατε την διαδρομή μου στα μονοπάτια του αλκοολισμού (αφού ήπια περίπου 32 διαφορετικά ποτά και κατάφερα να επιζήσω) και της πρωτότυπης χορογραφίας μου! 

Θα σας δω το απόγευμα στην αυλή του Πέτρου (ελπίζω να σας προλάβω καθώς δεν περπατάω και πολύ γρήγορα με τις φουσκάλες στα πόδια)... 

Θερμή παράκληση: Κρατήστε μου μια μερίδα κιοφτέδες περικαλώ... τόσο χορό έριξα χτές.. χρειάζομαι λίγη ενέργεια!

Σι γιου δέαρ (μην τα ξαναλέμε)!

 

Η 6η εκστρατεία είναι εδω!

Το Σάββατο 11/04/09 (τώρα δηλαδή, την μεθαύριον..) θα μαζευτούμε όοοολα τα καλά παιδιά στην Αυλή του Πέτρου που κάπου πήρε τ' αυτί μου οτι έχει απίθανα κεφτεδάκια.. αλλά αυτό δεν είναι της ώρας... ή μάλλον είναι της ώρας αλλά δεν είναι αυτής της ώρας... μισό να μαζέψω τα σάλια μου..

Λοιπόν!

Πάμε πάλι.

Σάββατο 11/04/09

στις 17.30 μ.μ. (μ.μ. είπαμε...μην πάτε το πρωί.. δεν θα έχουν βάλει ούτε τα τασάκια)

Στην "Αυλή του Πέτρου"

Πλαταιών & Θερμοπυλών

στον Κεραμεικό

Θα μαζέψουμε πράγματα για τα παιδιά εως 3 ετών και τις μαμάδες τους που είναι στις φυλακές Θήβας.

Εδώ θα ενημερωθείτε σχετικά με τα πράγματα που είναι πρώτης ανάγκης!

Δεν είναι απαραίτητο να φέρετε κάτι αν δεν μπορείτε, δεν θέλουμε να ζοριστεί κανείς, φέρτε μόνο τον εαυτό σας!

Ελάτε να γνωριστούμε και να κουβεντιάσουμε για τις γυναίκες που μας χρειάζονται!

Ίσως να βρούμε κι άλλους τρόπους να βοηθήσουμε!

Κι εγώ, σαν βοηθός πιστολακίου, θα σας κάνω ένα μαλλί!!!

(και μετά θα πάω να καταγγείλω το αφεντικό που δελεάζει με τέτοια κόλπα τους κοκέτηδες βλόγερς και με αναγκάζει να δουλεύω στα ρεπά μου...)

Σι γου δεαρ!!!

Πότε θα πάρω σύνταξη;;;;

Λοιπόν, είμαι τόσο μπαφιασμένη από τη δουλειά...! Έχω και τον μπαμπά μου που λέει συνέχεια οτι "αν μας άρεσε δεν θα μας πλήνωναν για να δουλεύουμε" και τρελλαίνομαι περισσότερο!

Δηλαδή γιατί να είναι τόσο δύσκολο να κάνεις μια δουλειά που να σε ευχαριστεί και να ξυπνάς κάθε πρωί με τρελλό κέφι, εργασία και χαρά;

Δεν μπορεί, κάποιος θα υπάρχει που κάνει τη δουλειά που θα ήθελα εγώ να κάνω κι εγώ κάνω τη δουλειά που κάποιος άλλος θα ήθελε να κάνει!

Τίποτα, πρέπει να μαζευτούμε μια φορά όλοι και να ανταλλάξουμε δουλειές!

Εγώ ας πούμε θα μπορούσα να δουλεύω σε έναν παιδικό σταθμό (να μεγαλώσω τους επόμενους σίριαλ κίλλερς) ή να είμαι κοινωνική λειτουργός (για να κόψω και την τελευταία φλέβα που μου απέμεινε) ή να είμαι διαφημίστρια (και να κάνω βουτιές στην κόκα για λίγη έμπνευση) ή να είμαι γραφίστρια (και να κάνω παρέα με τη διαφημίστρια μήπως μου δώσει λίγη από την κόκα της) ή να είμαι υπάλληλος βιβλιοπωλείου (και να διαβάζω όλη μέρα Μαρξ... δεν θα το τελειώσω ποτέ αυτό το "Κεφάλαιο") ή να είμαι βουλκανιζατερτζής (και να βγαίνω τα βράδια να σκορπάω πρόκες στους γύρω δρόμους) ή να είμαι ταρίφας (και να λέω "ξέρω ένα δρόμο να σε πάω.." και να χάνομαι στα στενά..τάχαμου και να βγάζω διπλή ταρίφα..) ή να είμαι λεωφορειατζής (και να σταματάω σ' όποιες στάσεις θέλω..) ή να είμαι μπάτσος (και να ξεπαστρεύω όποιον γουστάρω) ή να είμαι πολιτικός (και να χτίζω τρίπατα σπίτια στα παιδιά μου από το πουθενά) ή να είμαι εργάτρια σε εργοστάσιο (και να βγάζω το νυχτοκάματο του τρόμου) ή να είμαι καθαρίστρια συνδικαλίστρια (και να απειλούν τη ζωή μου ενώ πολεμάω γι' αυτή αλλά και για των άλλων) ή να είμαι μια απλή γραμματέας (και να λιμάρω τα νύχια μου όλη μέρα) ή να είμαι ηθοποιός (και να ασχολούνται όλοι με την προσωπική μου ζωή αντί για τη δουλειά μου) ή να είμαι μπάργουμαν (και να θέλουν όλοι να με πηδήξουν) ή να είμαι ζωγράφος (και να αναγνωριστεί η αξία μου μετά θάνατο) ή να είμαι σεφ (και να τρώω όλη μέρα...μμμ... δεν ακούγεται άσχημο... μέχρι που να σκάσω από το φαΐ...όχι) ή να είμαι πωλήτρια σε σικάτο μαγαζί ρούχων (και να έχω τουπέ λες και είμαι η Βασίλισσα Ελίζα) ή να είμαι παπάς (και να "βουτάω" αγροτεμάχια - φιλετάκια) ή να είμαι δημοσιογράφος ( και να τρέχω να βγάλω στη φόρα τη δυστυχία των άλλων) ή να είμαι εφοπλιστής (και να βουλιάζω τα σαπιοκάραβα μου για να πάρω την ασφάλεια) ή να είμαι καφετζού (και να πουλάω ψεύτικες ελπίδες στον κόσμο) ή να είμαι ελαιοχρωματιστής (και να περνάω όλη μέρα στις σκαλωσιές) ή ...ή.... ή... ή να είμαι πρωθυπουργός και ....

....να παίζω όλη μέρα play station!!!


Το αποφάσισα... στις επόμενες εκλογές θα βάλω υποψηφιότητα κι όταν με αναγκάσουν να παραιτηθώ γιατί θα έχω κατακλέψει τον κόσμο... θα πάρω το εφάπαξ μου και μια παχυλή σύνταξη και θα κάαααααααααθομαι!



Υ.Γ.1 Επίσης θα μπορούσαν να με προσλάβουν σε έναν εκδοτικό οίκο να γράφω τόσο μεγάλες προτάσεις χωρίς κόμμα και τελείες!!!!

Υ.Γ.2 Τα επαγγέλματα που αναφέρω ουδεμίαν σχέση έχουν με πραγματικά πρόσωπα. Δεν είναι απαραίτητο να είναι όλα έτσι. Αυτή ήταν μια απαισιόδοξη πλευρά των επαγγελμάτων... αν και η αλήθεια είναι οτι αυτό το γαμωκεφάλαιο του Μάρξ δεν τελειώνει με τίποτα!

Όχι, δε λέω για σένα καλέ μου Groucho!!

Υ.Γ.3 Αυτό το ποστ το αφιερώνω στην αΚΑνόΝισΤη... γιατί έτσι μου γουστάρει... (ναι, είμαι λίγο οξύθυμη τελευταία)... εκτός από το ότι είναι γαμώ τα παλικάρια (η αΚαΝόΝΙΣτη όχι ο Μάρξ).. αλλά και γιατί μ' έχουν πιάσει τα συνδικαλιστικά μου!!!

Υ.Γ.4 ... δεν έχει!

Σσσσσσς...

Παρακαλώ, μην ενοχλείτε.

Αφήστε το σχόλιο σας μαλακά και ήσυχα... μην το βροντήξετε στο τραπέζι... με το μαλακό το πληκτρολόγιο, μην μιλάτε δυνατά, μην σούρνετε τα παπούτσια σας στο πάτωμα, όσες φοράτε τακούνια.. να τα βγάλετε (τακα τακα τακα τούκα.. μες στον ύπνο μου δεν θέλω) ..ώρες είναι τώρα να ξυπνάμε..

Εχαριστ...ΖΖΖΖΖ...

Αυτό το Σ/Κ...

...δεν θα κάνω ούτε μια δουλειά! Θα έχει λιακάδα κι εγώ θα την αράξω στον ήλιο!

Θα κάτσω στην αυλή... καλά μπορεί και όχι γιατί θέλει ένα καλό πλύσιμο πρώτα.. αλλιώς θα πάθω σκορβούτο.

Θα πάω βόλτα στην παραλία, θα πήγαινα σε καμιά εξοχή αλλά τα οικονομικά μου δεν βοηθάνε καθόλου... είναι και η κρίση που μου χτύπησε την πόρτα..

Θα μαγειρέψω.. είπαμε όχι δουλειές... αυτό όμως είναι και διασκέδαση.. και επανάσταση ..θυμάστε τότε με τις φακές;

Θα δω dvd με τον καλό μου.. ελπίζω όχι σπλάτερ.. μπορεί να δω για 100στή φορά το "μια βραδιά στο Νotting Hill" να θυμηθώ και τα λημέρια που κυκλοφορούσα πριν κάνα μήνα.

Μπορεί να δούμε και το "Τζένη Τζένη" να μυρίσουμε λίγο καλοκαιράκι από τα στενάκια των αγαπημένων Σπετσών!

Θα πεταχτώ και στο "Σπιτικό" να πάρω καμία κρεμ μπριλέ ..μμμ.. την φτιάχνει επι τόπου!

Θα κάνω τα αφρόλουτρα μου, τους μπιντέδες μου και τα μανικιούρ πεντικιούρ μου.. (ναι καλά..)..

Θα... θα ... θα ...

... κουράστηκα ήδη... μωρέ, δίκιο έχει ο Καταλληλότερος (ούτε αυτός δεν το πιστεύει!)... που να παιζα και play station!

Ααααχ... νιώθω μια ζαλάδα... ας πάρει κάποιος το 166!

υ.γ. πάλι ξάπλα θα το περάσω το Σ/Κ

update: (ακόμα δεν έγραψες το ποστ... έχεις και update) έφαγα το πρώτο μου παγωτοοοοοοό!!!

@#$%^&* ο Δίας!

Χθες το πρωί που έπιασα στο στόμα μου τον … επίτιμο.. δεν φανταζόμουν πόση γκαντεμιά μπορούσε να μου φέρει. Η αλήθεια είναι ότι δεν το πολύ πίστεψα ποτέ ότι ήταν τόσο γρουσούζης .. τώρα πια είμαι σίγουρη!


Με το που μπήκα στο γραφείο .. ξέχασα τον κωδικό του συναγερμού! Σαν να είχε αδειάσει το κεφάλι μου.. δε θυμόμουν ούτε ένα νούμερο. Το κακό συνεχίστηκε αφού ο συναγερμός άρχισε να τσιρίζει διαβολεμένα και ξεσήκωσε όλη τη γειτονιά στο πόδι! Ήταν αδύνατο να θυμηθώ κάτι! Ο επίτιμος είχε μπει στο κεφάλι μου και είχε καταστρέψει όλα τα αρχεία! Ευτυχώς σκέφτηκα να πάρω τηλέφωνο το αφεντικό μπας και τον θυμάται αυτός! Θαύμα – θαύμα!!! Τον θυμόταν! Πληκτρολογώ και …ουφ! Τι ανακούφιση Παναγίτσα μου Τρυπητή!


Ενώ έχω κόψει τους πολλούς καφέδες, αποφάσισα ότι μετά από αυτό που με βρήκε πρωινιάτικο, μου χρειαζόταν ένας γαλλικός βαρύ γλυκός!
Χα! Σε γελάσανε κοπελιά! Κάποιος είχε αφήσει ανοιχτή την καφετιέρα από την προηγούμενη μέρα… Ο λίγος καφές που είχε μείνει στον πάτο της κανάτας είχε γίνει σαν το πάνω μέρος του καζάν ντιμπί! Για να πιω έναν ρημαδοκαφέ, έπρεπε να κάνω ολόκληρη μπουγάδα! Έβαλα την κανάτα να μουλιάσει και παράγγειλα απ’ έξω! Μάλιστα… μόνο έτσι θα μπορούσα να πιω καφέ σήμερα!
Μισή ώρα μετά κι αφού είχα ξεχάσει τον καφέ κι είχα πέσει με τα μούτρα στη δουλειά, χτυπάει το τηλέφωνο.

“Ναι, γεια σας.. είχατε πει για έναν γαλλικό… λυπάμαι αλλά δεν θα μπορέσουμε να εκτελέσουμε την παραγγελία σας καθώς μας πήρε το παιδί που σας την έφερνε και έπεσε με το μηχανάκι!”
Χριστέ μου!!!! Τουλάχιστον το παλικάρι είναι καλά αλλά το μηχανάκι του μάλλον δεν θα ξανατρέξει στους δρόμους! Ουφ…
Είπα να κάτσω στα αβγά μου και να μην ξανανακατέψω άλλον άνθρωπο στη γκαντεμιά μου!
Έφτιαξα ένα τσάι, ευτυχώς το γκαζάκι δεν ανατινάχτηκε, δεν βρέθηκα στο κρατητήριο σαν μέλος της τρομοκρατικής οργάνωσης «Τα γεμιστά κολοκυθάκια», δεν πήρα δικηγόρο τον γνωστό χασοδίκη με τα 7 γράμματα και έκατσα στο γραφείο μου.

Μετά από 3 ώρες ακατάπαυστης δουλειάς (ξέρω, δεν με πιστεύετε αλλά μου τυχαίνει καμιά φορά) ο υπολογιστής μου …τσουφ… έσβησε! Με πέταξε έξω απ’ όλα τα προγράμματα και μετά μαύρισε η οθόνη! Έκανα ένα ρισετάκι αλλά δεν έδωσε σημεία ζωής! Έπρεπε να τυπώσω και κάτι πολύ σημαντικά έγγραφα για να τα στείλω στα εξωτερικά.. Έκανα 40 προσευχές στον Άγιο Φανούρη κι άλλες 200 στην Παναγιά της Τήνου αλλά κι οι δυο μου έκλεισαν την πόρτα στα μούτρα καθώς μόνο κάτι τέτοιες στιγμές τους θυμάμαι. Καθόμουν μπροστά στην τσουρουφλισμένη οθόνη και το αίμα μου είχε κατέβει στα πόδια!

Κάλεσα αμέσως τους τεχνικούς της εταιρείας αλλά τους προειδοποίησα να μην έρθουν με μηχανάκι …δεν ξέρεις τι γίνεται! 1 ώρα μετά, τρία άτομα ήταν πάνω από το pc μου και του κάνανε μαλάξεις μπας και συνέλθει!
Και ΝΑΙ!!!! Τα κατάφεραν!!! Τι ευτυχία ήταν αυτή! Είπα να τους κεράσω καφέ αλλά το ξανασκέφτηκα!

Ωραία, η ώρα ήταν 6. Με ξεσήκωσε και το μπαλούν στο τηλέφωνο ...Θα έστελνα ένα mail με τα έγγραφα που έλεγα, θα άφηνα τις υπόλοιπες δουλειές για την επομένη και θα την έκανα για την επανάσταση… χΑ!


Δεν υπήρχε τίποτα πια! Όλοι οι φάκελοι ήταν άδειοι… φρίκαρα! Τώρα;
Έφυγα από το γραφείο στις 9 παρά τέταρτο παρακαλώ... αφού ζήτησα μια παράταση λόγω τεχνικών προβλημάτων από τα μεγάλα αφεντικά!
Είχα λυσσάξει στην πείνα εν' το μεταξύ αλλά ποιός τόλμαγε να μου φέρει κάνα σουβλάκι;
Γύρισα στο σπίτι και έπεσα για ύπνο από τις 10!

Συμπέρασμα:

1. Έχω μια πείνααα...
2. Τα flyers που τύπωσα, θα τα φάω!
3. Τον επίτιμο δεν θα τον ξαναπιάσω στο στόμα μου!
4. Αρχίστε την επανάσταση χωρίς εμένα.
5. Η καφετιέρα κάηκε !

Υ.Γ. Γαμώτο και είχα σχεδιάσει να ντυθώ καπουτσίνος!

1 Απριλιά αδέλφια μου!!!

"Καβαλήστε" τ' άλογο και ελάτε στου Κολοκοτρώνηηηηη.....!!!!

(κλικ στο άλογο βρέεεεεεειιιιιιιιιι!!!)