Φτου ξελευτερία!

Σήμερα λέω να ξαμολυθώ στους δρόμους. Εκεί που συχνάζουν οι δημοσιογράφοι που κυνηγάνε τα πιτσιρίκια τέτοιες μέρες και τα ρωτάνε "Ξέρεις τι γιορτάζουμε σήμερα;"

Σήμερα θέλω να μου κοτσάρει κι εμένα ένας δημοσιογραφίσκος το ματζαφλάρι του στη μούρη και να με ρωτήσει. Γιατί σήμερα έχω έμπνευση, και σήμερα θα του απαντούσα αυτό:

Γιορτάζουμε την απελευθέρωση μας από τους Τούρκους, που τους είπε ο Μεταξάς "καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή".

Αλλά επειδή αυτοί δεν καταλάβαιναν γρι Ελληνικά, ο Μεταξάς, πήρε τηλέφωνο έναν πολύ φίλο του Ιταλό που κουτσομίλαγε την Τουρκική και του είπε σε άπταιστα Σισιλιάνικα το περιβόητο "ΟΧΙ". Μη με ρωτάτε γιατί του είπε όχι, αυτά είναι προσωπικά δεδομένα και η Vodafone δεν ήταν ακόμα στα φόρτε της για να υποκλέψω πληροφορίες!

Έτσι, οι Τούρκοι έφυγαν από τη χώρα μας και αντί να έρθει ο Johny o Walker, που ήταν και συμπαθής σε όλους, ήρθαν οι Ιταλοί, οι οποίοι... να μην ξεχνάμε, άφησαν και ιστορία στη μόδα μας (βλ. Ντόλτσε Γκαμπάνα, Πράντα, Giorgio Armani...).

Οιοιοιοι... Ιταλοί λοιπόν, που εκείνη την εποχή στη χώρα τους ήταν της μόδας το χακί, αποφάσισαν να συνεργαστούν με τους συνταγματάρχες της δικής μας χώρας, αφού τους έβρισκαν ιδιαίτερα καλοντυμένους!

Κατέβηκαν λοιπόν με τα τανκς, στους δρόμους της Αθήνας, για να λανσάρουν το νέο λουκ και ήταν αποφασισμένοι να κάνουν πάταγο!!

Όλη η Πατησίων έγινε μια τεράστια πασαρέλα! Το χακί, ήταν το χρώμα που επικρατούσε και οι στραβοφορεμένοι μπερέδες, ήταν αναφαίρετο αξεσουάρ (πως η μπουτουνιέρα από τον Σιανίδη; έτσι!).

Μια που είπα για μπουτουνιέρα... δεν είχαν ανακαλυφθεί ακόμα και στη θέση τους υπήρχαν ωραιότατες καρφίτσες με το "πουλί", το οποίο είχε γίνει ακόμα κι αφίσα και κυκλοφορούσε παντού!

Αυτή η μόδα του χακί λοιπόν, δεν ήταν μια απλή υπόθεση. Ήταν επιβεβλημένη!

Δεν μπορούσες να βγεις από το σπίτι φορώντας άλλα χρώματα. Αν το έκανες, σε μπαγλάρωνε η φάσιον πολίς της εποχής - κάτι μπασκλασαρίες με μπλε στολές (δεν έφτασε το μπάτζετ να φτιάξουν και γι' αυτούς χακί) - σε σάπιζε στο ξύλο και μετά σε πήγαινε στο τμήμα (το στέκι των μελών της).

Εκεί, σε δελέαζαν με διάφορους τρόπους, όπως βραστά αυγά (δυστυχώς χωρίς μπέικον... ακόμα δεν είχαν μπει οι Άγγλοι και οι Γερμανοί στην ιστορία) για να τους μαρτυρήσεις κι άλλους σαν κι εσένα με χρωματιστά ρούχα!

Αυτή η κατάσταση, κράτησε περί τα 7 συναπτά έτη. Μέχρι που ήρθαν οι Rolling Stones για μια συναυλία κι επειδή πέταξαν κόκκινα γαρύφαλλα στο κοινό... τους την έκοψαν στη μέση. Εκείνη την εποχή οι επιστήμονες, άρχισαν να κάνουν και τα πρώτα πειράματα για τα λουλούδια σε άλλα χρώματα εκτός του φυσικού τους!

Η διακοπή της συγκεκριμένης συναυλίας, που την περίμεναν πως και πως οι φοιτητές του Πολυτεχνείου, ήταν και η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι!

Έτσι, μαζεύτηκε ένα παρεάκι στην εστία του πανεπιστημίου και κάνανε κατάληψη, για να ρίξουν τη μονόχρωμη μόδα!

Φήμες λένε, οτι ήταν κι ο Στάθης Ψάλτης μαζί τους, αφού είχαν και πειρατικό ραδιοφωνικό σταθμό και γινόταν χαμός με τις αφιερώσεις όπως "Σούλα σ' αγαπάω, μ' ακούς;"

Στα ρεπό του, τον αντικαθιστούσε μια άλλη κοπελίτσα, Μαρία τηνε λέγανε και υπενθύμιζε στον κόσμο, που βρισκόταν: "Εδώ πολυτεχνείο"!

Η εκπομπή του Ψάλτη όμως, είχε μεγαλύτερη ακροαματικότητα και γι' αυτό η Μαρία, λίγα χρόνια αργότερα, αποφάσισε να αλλάξει παράταξη και να πάει λίγο πιο προς κέντρο, για να ανεβάσει τα νούμερα (στο πορτοφόλι της).

Μ' αυτά και μ' αυτά, οι συνταγματάρχες, εξοργίστηκαν που οι νεολαίοι δεν ήθελαν να ακολουθήσουν τη μόδα του χακί. Νομίζοντας λοιπόν, οτι θα τους επιβληθούν οι πιτσιρικάδες, κατέβασαν στους δρόμους τα στρατά και διέταξαν επίθεση και εισβολή στον πανεπιστημιακό χώρο, να τους σπάσουν τον τσαμπουκά!

Οι φοιτητές όμως, είχαν κλειδώσει την κεντρική πόρτα κι ένας στρατιώτης είχε τη φαεινή ιδέα, να μουντάρει με το τανκ και να τη ρίξει!

Δεν υπολόγισε όμως (όπως εκμυστηρεύτηκε πολλά χρόνια μετά ) οτι θα σκότωνε ένα τσούρμο μαθητούδια και το χώμα θα βαφόταν κόκκινο!

Ναι, το αίμα ήταν ακόμα κόκκινο!

Και τότε έπεσε η χούντα του χακί!

Και από τότε ψηφίστηκε ο νόμος του Πανεπιστημιακού ασύλου!

Και από τότε άρχισαν οι άνθρωποι να λένε ελεύθερα τη γνώμη τους, χωρίς να φοβούνται κανέναν!

Σήμερα, 17 Νοέμβρη, γιορτάζουμε τη πτώση του φασισμού κι αυτό έχει σημασία... όλα τα άλλα είναι απλώς οδοντόκρεμες!

Σήμερα είναι σημαδιακή μέρα και για την δική μου απελευθέρωση από την γαλέρα! Τρεις και σήμερα!!!

ΦΤΟΥ ΞΕΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!