Μππρρρρ...

Χθες, κάναμε και το πρώτο μας εμβόλιο... αφού ρίξαμε κλήρο με τον Λου για το ποιός θα κρατάει τον μικρό εκείνη την αποφράδα ώρα.. Και ποιός είναι ο γκαντέμης της υπόθεσης; Εεεγώ! Εγώ τον κράτησα... κι αφού έγινε το ρημάδι το ενεσάκι, κλαίγαμε όλοι μαζί μετά (ήθελα να 'ξερα ποιός θα διδάξει το παιδί γενναιότητα)!

Έτσι και τονε πιάσω στα χέρια μου αυτόν που ανακάλυψε τις ενέσεις... δε θα μου γλυτώσει!

Κατα τα άλλα, έχω βάσιμες υποψίες, οτι ο μικρός Τρότσκι, σηκώνεται τα βράδια και κάνει επιδρομή στο ψυγείο.

Φυσικά, τον βοηθάνε και οι αντιολισθητικοί πάτοι στα καλτσάκια του.

Τώρα πια, είμαι σίγουρη οτι είναι δικό μου το παιδί (γιατί... υπήρχε αμφιβολία;;;), αφού τρώει σαν γκουρμέ ιπποπόταμος και μέσα σε 1 μήνα, πήρε 2 κιλά κι 100 γραμμάρια, ενώ έπρεπε να πάρει το πολύ 1 κιλό!!!

Να μη συζητήσουμε και για το ύψος... όσο δεν έχω εγώ, το πήρε αυτός σε 2 μήνες! Με 90 ακόμα ποντάκια, την έφτασε τη μαμά!

Ε... είμαστε και ψηλόσογο! Ο παππούς μου ήταν τσολιάς στ' ανάκτορα!

Άλλα νέα δεν έχω... εκτός από το ότι σήμερα βγήκαμε βόλτα κι ένας ανεγκέφαλος έκανε όπισθεν και παραλίγο να μας πατήσει με το κωλοτζιπ του (δεν θα σας πω τι άκουσε... θα χάσετε πάσα ιδέα για μένα) και θα χρειαστώ τουλάχιστον 1 μήνα ψυχανάλυση για να πεισθώ να ξαναβγώ στους δρόμους με το καροτσάκι.

Τι άλλα νέα από τον έξω κόσμο;

υ.γ. όλη μέρα με το μωρό... σε λίγο τα ποστ μου θα έχουν τίτλο "αγκού" και κυρίως θέμα "τα τα τα τα .."