Ουφ... τι άλλα;

Λοιπόν είμαι εδώ στη δουλειά και κοντεύω να κόψω τις φλέβες μου!

Τα αφεντικά (και τα ξενόγλωσσα και τα εγχώρια) τα έχουν ρίξει στον κόκορα και λόγω κρίσης έτσι κι αλλιώς η δουλειά πάει κατά διαόλου.

Ακόμα και τα φυτά που είχαμε εδώ μέσα δεν άντεξαν με την κατάσταση και την έκαναν για άλλη γη κι άλλα μέρη. Τα κόψαμε και μείναν μόνο οι γλάστρες...

Τώρα μένει να μπούμε εμείς μέσα (στις γλάστρες...γιατί μέσα θα μπούμε έτσι κι αλλιώς σαν εταιρεία) κι έτσι αποχαυνωμένοι που είμαστε, να παριστάνουμε τα φυτά.

Μόνο μια παράκληση, μη μου ρίχνετε πολύ νερό γιατί είμαι και γριά και ένα θέμα με τη συχνουρία, το έχω!

Μπορείτε να μου ρίχνετε κάνα κοψίδι, καμιά συκωταριά και κάθε πρωί μια κούπα ελληνικό καφέ (διπλό, να μην κάνουμε τσιγκουνιές) με λίγα κουλουράκια. Μη βάλετε λουκούμι, μου φέρνει δίψα και να μην τα ξαναλέμε για το νερό!

Προσοχή, άμα ξεραθώ μη με κόψετε, είμαι που είμαι μισοριξιά, δε θα μείνει τίποτα!

Αν θέλετε, πάρτε μου μόνο τις άκρες.

Ευχαριστώ

υ.γ. άλλο ένα λαλημένο ποστ... κάθε μέρα επιβεβαιώνω μια παλιόφιλο που έλεγε να επισκεφτώ ειδικό! χο χο χο ... θα επισκεφτώ λοιπόν κηπουρό (Βασίληηηη... θα είσαι σπίτι;) αύριο πρωί πρωί!

Νεύρα, νεύρα.. πω πω νεύρα!

Χθες έσπασα δυο υαλοκαθαριστήρες!

Ναι, είμαι ένα χουλιγκάνι των δρόμων! Εκνευρίστηκα τόσο πολύ όταν είδα κάθετα παρκαρισμένο αυτοκίνητο πάνω σε φανάρι και διάβαση πεζών που έκλεινε όοοοολο το πεζοδρόμιο αλλά και την μπάρα για τους ανάπηρους και που μας έκανε να περπατάμε στη μέση του δρόμου με τον μικρό Τρότσκι στο καροτσάκι (γιατί είχαν παρκάρει κι άλλοι έξυπνοι τσίμα τσίμα του και δεν χωρούσαμε να περάσουμε από πουθενά), που ναι... του έσπασα τους υαλοκαθαριστήρες!

Έψαχνα απελπισμένα στην τσάντα μου για τα αυτοκόλλητα των "Πανθήρων" να του τονίσω οτι είναι γάιδαρος, αλλά γαμώτο τα είχα ξεχάσει σπίτι!

Νομίζω πως τέτοια αυτοκόλλητα θα πρέπει να βγουν για διάφορους λόγους... ακόμα κι όταν σου παίρνουν τη σειρά στο σούπερ μάρκετ, στο ταχυδρομείο, στην τράπεζα, να τους κολλάς στο κούτελο "είμαι γάιδαρος, σου πήρα τη σειρά"....

Ο συγκεκριμένος τύπος ήταν τρομερά προκλητικός... Είχε και αυτοκόλλητο στο πίσω τζάμι "προσοχή παιδί στο αυτοκίνητο".

Αααα... εμείς να σε προσέχουμε φίλε, εσύ να μας γράψεις στ' αρχίδια σου!

Άι στα δγιάλα τελικά με τους μαλάκες!

Αν λοιπόν περνάτε από πουθενά και δείτε μια αλλοπρόσαλλη, αναμαλιασμένη και με το αίμα στο κεφάλι, να ξηλώνει υαλοκαθαριστήρες... εγώ είμαι, πάρτε με με το καλό!

υ.γ. Σε παλιότερο παρόμοιο περιστατικό, που πάλι είχα ξεχάσει τα αυτοκόλλητα σπίτι, ο Λου πρόσεξε πως όλο το παρμπρίζ του ήταν γεμάτο με τα σήματα της εφορίας από το 2000 μέχρι και το 2010 οπότε αν του κολλούσα λέει αυτοκόλλητο με τον γάιδαρο, θα χαιρόταν "ααα... τι ωραία, κι άλλο αυτοκόλλητο!".

Τα παίξαμε τελείως!

Ο αγαπημένος μου μούτρος, με κάλεσε πριν κάποια ποστ, να παίξω ένα παιχνίδι.

Να γράψω λέει, 10 πράγματα που αγαπώ.

Φυσικά αυτή δεν είναι η καταλληλότερη ώρα για τέτοια πράματα, αφού είμαι στη δουλειά και μου είναι πιο εύκολο να σας γράψω (όχι εσάς καλέ... μισό λεπτό, αμέσως να παρεξηγηθείτε) 10 λόγους για τους οποίους θα σκότωνα άνθρωπο!

Μμμμ... για να σκεφτώ λοιπόν...

1. Αγαπώ τις αιώρες του Λου (όπου πάμε έχει και μια... εγώ πάντα γκρινιάζω "τι τις κουβαλάει παντού και μας πιάνουν χώρο" και στο τέλος δεν τον αφήνω ούτε να τις ακουμπήσει. Αράζω μέσα και σηκώνομαι μόνο για κατούρημα... ε ναι, μην το παραχέσουμε κιόλας!)

2. Αγαπώ την εξοχή... ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ...Μ' ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;;; (αν μ' ακούει κανείς, να μην κάνει την πάπια και να μου χαρίσει κάνα σπιτάκι, κατά προτίμηση όχι δίπατο, με φάγαν οι σκάλες όλο το καλοκαίρι. Α, και μια που θα κάνετε το ψυχικό, παρακαλώ να μην είναι σε κτήμα τσίμα τσίμα, δώστε εκεί καμιά 20ριά στρέμματα να υπάρχουν. Κατά προτίμηση σε νησί. Προτεινόμενα νησιά: Αμοργός, Κρήτη, Ύδρα, Σπέτσες, Άνδρος... εντάξει αν υπάρχει κάτι σε Μύκονο και Σαντορίνη δεν θα πω όχι. Στην αναβροχιά, καλό και το χαλάζι. Ευχαριστώ.)

3. Αγαπώ τις απογευματινές βόλτες στη θάλασσα με τον μικρό Τρότσκι και τον Λου. Τώρα μάλιστα που φοράμε και παπούτσια και κατεβαίνουμε κι από το καρότσιιι (όχι εμείς.. έλα να συγκεντρωνόμαστε, ο μικρός λέμε)... ουουουου... ποιος μας πιάνει!

4. Λατρεύω τα ξεκαρδίσματα του μικρού Τρότσκι και τις διαβολιές του!

5. Αγαπώ τα 2 πρώτα του δοντάκια που μου δαγκώνουν τα μάγουλα κάθε φορά που τον παίρνω αγκαλιά (τι πλάκα)!

6. ΑΓΑΠΩ το πλυντήριο πιάτων μου (το αγαπώ!!!)! Αν υπήρχε κι ένα πιο εξελιγμένο πλυντήριο που να βάζει και τα πιάτα στη θέση τους μετά από κάθε πλύση... εκεί να δείτε αγάπη!

7. Αγαπώ την ησυχία μου!!!

8. Αγαπώ την ελευθερία (ποιά Αρβανιτάκη καλέ; Ήμαρτον Παναγία μου... μα είσαστε με τα καλά σας;)

9. Αγαπώ τη θάλασσα και τα ψάρια της... ψητά με λαδολέμονο!

10. Λατρεύω τις βλακείες που λέμε με τον Λου και λιώνουμε από τα γέλια... αν μας ακούσει κανείς σίγουρα θα μας περάσει για τρελλούς (στην πολυκατοικία που ακούνε κάθε μέρα τις συζητήσεις μας, λόγω της καλής μόνωσης, μας μιλάνε με το σεις και με το σας... όπως ακριβώς μιλάνε στους λαλημένους!).

Κι επειδή δικό μου είναι το βλογ και κάνω ότι γουστάρω... θα γράψω κι ένα 11ο πράμα..

11. Αγαπώ τις σαγιονάρες μου!!!

Εντάξει, φτάνει τώρα με τις αγάπες και τα λουλούδια, ας γίνουμε λίγο ρεαλιστές και ας ρίξουμε μερικά καντήλια μπας και ξορκίσουμε το κακό ή στην τελική ας κερδίσουμε κάνα τζόκερ βρε αδερφέ!

Σαλούτ!

Στον Yellow Kid...

...που πέρασε χθες βράδυ τις συμπληγάδες της δικής μου γραμματέως (βεβαίως, βεβαίως)!! :Ρ

Έτσι ξαφνικά...

Άντε καλέ, δε θα μιλήσω για τη σειρά με τον Αιμίλιο Χειλάκη και τον άλλον τον μισοριξιά τον Μαρκουλάκη ντε (κάντε στην πάντα περνάει η δίμετρη).

Θα σας μιλήσω για την εμπειρία μου από το facebook! Τι εννοείτε οτι άλλα έλεγα παλιά; Με έχετε για συγκροτημένο άτομο για να κρατήσω και τη στάση ζωής μου;
Όχι αγαπητοί μου!
Εγώ ακολουθώ μόνον ότι μου υπαγορεύσει ο ατζέντης μου... τι να κάνω η καημένη η στάρ;
Εν πάση περιπτώσει, έκανα δυό τρεις φίλους εκεί μέσα, αλλά πάντα επιλεκτικά. Φυσικά έχω ψευδώνυμο για να μπορώ να κυκλοφορώ ιγκόγνιτο και να μη με χαμπαριάζει κανείς!

Κατασκόπευσα λοιπόν κάτι παλιούς συμμαθητές, φίλους, εχθρούς, αντίζηλες σταρ (μπήκα και στης Πάρις που μου έχει φάει τη δόξα τελευταία) και είδα πολύ ενδιαφέροντα πράματα!
Καταρχήν έχει πλάκα γιατί νομίζεις οτι μόνο η δική σου ζωή προχωράει και όλων των άλλων μένει εκεί που την άφησες! Κι έτσι ξαφνικά συνειδητοποιείς, ότι κι άλλοι έκαναν παιδιά, κι άλλοι παντρεύτηκαν, άλλοι χώρισαν (2 και 3 φορές), άλλοι άνοιξαν εταιρεία παραγωγής με τσόντες (ξέρετε... τη γνωστή), άλλοι άνοιξαν μπαρ, άλλοι εξακολουθούν να είναι χάπατα αλλά δεν το ξέρουν κι άλλοι έγιναν ροκ σταρς!!!!

Δεν ξέρω αν όλοι αυτοί είχαν κάποιο όνειρο, αλλά ο τελευταίος (ο ροκ σταρ λέμε) είχε πάντα κόλλημα με το μπάσο και ήταν σίγουρος οτι κάποια μέρα θα κάνει μπάντα. Εντάξει, φυσικά εμείς οι "ώριμοι" υπόλοιποι, του λέγαμε να αφήσει τις μαλακίες και να πιάσει καμιά δουλειά της προκοπής.
Αυτός αντίθετα, παραιτήθηκε από τη μόνιμη δουλειά του, δούλευε σε μπαράκια για χαρτζιλικάκι κι όλη την υπόλοιπη μέρα ήταν με το μπάσο στο χέρι!
Φίλε... τώρα ο τύπος ζει το όνειρο του... και ΝΑΙ, τον παραδέχομαι!!!
Είσαι πολύ μεγάλος αδερφέ (καλά, μην το πάρεις και πολύ πάνω σου όμως, είσαι και λίγο ψιλονούμερο, τι ύφος είν' αυτό; δεν παίζεις και στους Sex Pistols... θα έσκαγα αν δεν έβγαζα τη χολή μου όμως)!
Μπορεί να μη βγάζεις φράγκο, αλλά σάμπως εμείς που είμαστε όλη μέρα σ' ένα σκατογραφείο βγάζουμε τίποτα; Και έχουμε και χαλασμένη διάθεση!

Τέλος, θα μάθω μαντολίνο... και ποιός ξέρει, μπορεί να γυριστεί και ο "λοχαγός Κορέλι Νο2" και να με πάρουν... για μαντολίνο!

Αν με δείτε να κοιμάμαι ανάσκελα... τώρα που έχω πάρει λίγο στην κοιλιά, είμαι ολόιδια!

Το παρόν βλογ είναι υπο επιτήρησην

Δια ταύτον λόγον, θα σας γράφω νέτα σκέτα και ουχί τις ώρες εργασίας, καθώς όπως προείπα, το πι σι μου (στη δουλειά ντε) είναι υπό παρακολούθησην των άνωθεν.
Κοινώς, τα κεφάλια μέσα και οι μέρες που παίζαμε πάκμαν και πασιέντζα στο γραφείο, ετελείωσαν και τώρα δουλεύομεν σαν λοστρόμοι (πως είπατε;).

Ο μικρός Τρότσκι αρχίζει και μπαίνει σ' ένα πρόγραμμα... να κοιμάται στις 12 το βράδυ και όχι στις 3 μετά από ξενύχτι και 10 μποτίλιες γάλα.
Έτσι κι εμείς προλαβαίνουμε να κοιμηθούμε καμιά ώρα πριν πάμε στη δουλειά για το μεροκάματο του τρόμου αλά ιταλικά!

Ελπίζω να αδειάσω σύντομα και να σας γράψω νέα μου από την επιστροφή στη γαλέρα. Προς το παρόν δεν προλαβαίνω ούτε να φάω... ΝΑΙ!!! Το πιστεύετε;;; (ευκαιρία για δίαιτα κυρία μου...)

υ.γ. άτιμη τεχνολογία... έτσι και πιάσω στα χέρια μου αυτόν που ανακάλυψε τη συνδεσιμότητα των πι σι... έ ρε τι έχω να του κάνωωω..!