4.26 μ.μ.

Ευτυχώς αυτή τη στιγμή που σας μιλάω, δεν έχω πεθάνει ακόμα.

Δύο σερί ΣΚ με πάει ...μην πω πως γιατί είμαι κι από σπίτι, και τώρα είμαι εδώ και μπορώ να πω οτι είμαι καλά!
Πέρασα μια ίωση, πέρασα μια ψύξη με κολλάρο, πέρασα κάτι υπερηχογραφήματα (απλό τσεκ απ ήταν αλλά το γράφω για εφέ!) και όλα καλά!

Ο μικρός έχει αρχίσει να περπατάει (εντάξει με λίγη βοήθεια) και σαρώνει ότι βρεθεί στο διάβα του. Επίσης τρώει σαν τη μαμά και κοιμάται σπανίως! Είναι ένα πάρτι άνιμαλ!
Έχει μάθει να κάνει τον γάιδαρο και αν κάποιος κάνει το λάθος να τον ρωτήσει πως κάνει ο γάιδαρος, όλη μέρα μας παίρνει τ' αυτιά, ακόμα κι αν του βάλεις πιπίλα!

Στη δουλειά, κάθε μέρα και χειρότερα... αλλά να μην τα συζητάμε και τα γρουσουζεύουμε τώρα που συνηθήσαμε τα χειρότερα να γίνουν καλύτερα... άντε πάλι από την αρχή να συνηθίζεις..

Οι άντρες τώρα κοιμούνται και βρήκα ευκαιρία να σερφάρω αλλά έχω και 'γω λίγη ανάγκη από ύπνο. Θα πάω να φάω ένα κομμάτι κέικ (γιατί μετά το μεσημεριανό είμαι με άδειο στομάχι..) και θα την πέσω στον καναπέ με την τιβι να με νανουρίσει, αρκεί να έχει Μανωλίδου (τεράστιο θέμα άνοιξα, αλλά θα το αναλύσω μια άλλη φορά... είπαμε τώρα νυστάζω).

Μέχρι να μου έρθει καμιά έμπνευση [γιατί κι εμείς οι συγγραφείς,(οι ποιοί;) κάνουμε κοιλιά καμιά φορά ..στην έμπνευση, άλλο που εγώ την έκανα και στην πραγματικότητα] ή να συμβεί κάτι σοβαρό στη ζωή μου, σας εύχομαι στο επανειδήν.

υ.γ. Σίγουρα κατά τις 27 Νοέμβρη κάτι ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ θα σας γράψω ;)