Και τώρα η συνέχεια

Όπως όλοι περιμένατε (καλά εντάξει, το ξέρω οτι μόνη μου γράφω εδώ μέσα, μόνη μου διαβάζω, αλλά μη μου το χτυπάτε κιόλας... αφήστε με να νομίζω οτι έχω κοινό) θα σας ανακοινώσω τις εξελίξεις με την όμορφη δουλειά μου.

Τι εννοείτε χεστήκατε; Θέλετε δε θέλετε, θα σας τα πω.

Ανοίξτε μπύρες, γεμίστε μπολ με πατατάκια (τα Τσακίρης είναι τα καλύτερα τελικά) και αράξτε να διαβάσετε τα καθέκαστα.

Εντάξει; Όλα κομπλέ όπως σας τα είπα; Δε φέρνετε άλλη μια μπυρίτσα από το ψυγείο; Θα χρειαστεί άκου που σου λέω!

Λοιπόν.

Το αφεντικό (το μικρό Ελληνάκι) γύρισε από τα εξωτερικά με νέα τρομερά!

Φυσικά, επειδή είναι λίιιγο εγωιστάκος, λίιιγο ψευτάκος και λίιιιιγο ξεφτιλάκος, δεν είπε τα πράματα όπως ακριβώς έγιναν (δηλαδή οτι οι ξενόγλωσσοι τον πέταξαν από την εταιρεία με τις κλωτσιές) αλλά μας φούμαρε με διάφορες σάλτσες του τύπου "δεν μπορώ εγώ να είμαι στην Αθήνα" και "εσείς οι Αθηναίοι έχετε πρόβλημα" και " δεν λειτουργεί τίποτα σωστά εδώ πέρα" και "δεν ξέρετε να δουλέψετε" και, και, και ....

Το θέμα είναι οτι πριν φύγει από την εταιρεία, απέλυσε 3 συναδέλφους, με άφησε μόνη μου στο γραφείο και μου ανακοίνωσε οτι σε κάνα δυο βδομάδες, θα φύγω κι εγώ. ΓκλόΝγκ!

Ναι αγαπητοί μου, ήρθε επιτέλους η ώρα που όλοι ονειρευόμασταν 15 ολόκληρα χρόνια τώρα!

ΑΠΟΛΥΟΜΑΙ και τρελλαίνομαι!

Οι μαφιόζοι αποφάσισαν λέει, να κλείσουν την εταιρεία γιατί αυτός (το μικρό Ελληνάκι ντε) τους είπε οτι δεν μπορεί να διευθύνει πια στην Αθήνα ενώ μένει επαρχία!

Έλα ρε... και το πήρες πρέφα μετά από 1 χρόνο που είσαι διευθυντής και δεν έχεις πατήσει ούτε μισή μέρα στην Αθήνα αλλά παρ' όλα αυτά τσέπωνες το 3χιλιαρικάκι σου το μήνα;

Μεγάλη ανακάλυψη έκανε το παλικάρι... που είσαι παιδί... κέρασε τον ένα λουκουμάκι από μένα!

Εν πάση περιπτώσει, το χαμαλίκι έμεινε σε μένα πάλι που έχω να μιλήσω με μεταφορικές για να ξεφορτωθώ το εμπόρευμα από την αποθήκη, με εταιρείες λίζινγκ για να επιστρέψω τα αυτοκίνητα, με ορκωτούς λογιστές για να ελέγξουν τα βιβλία μας (που σημειωτέων.. εξ αποστάσεως φαίνονται οτι είναι για 10 χιλ ευρώ πρόστιμο το μήνα) και φυσικά όταν έρθει αυτή η πολυπόθητη ώρα, να υποδεχτώ τους ξενόγλωσσους που θα κάνουν συμβούλιο μετόχων στην εταιρεία για να υπογράψουν για το κλείσιμο και να τους φτιάξω τους καφέδες, να τους παραγγείλω τα μεσημεριανά τους και τα πλύνω και τα πιάτα στο τέλος!

Κοπήκατε; Εγώ να δείτε!

Κι όλα αυτά γιατί; Για να πάρω την αποζημίωση μου φυσικά, γιατί άλλο; Έτσι είπαν τουλάχιστον.

Θα δείξει...

Για τον ίδιο λόγο, ανέχτηκα και το κήρυγμα του μικρού Ελληνακίου λίγο πριν φύγει για την ιδιαίτερη επαρχιακή του πατρίδα.

Ένα μέρος του κηρύγματος έλεγε οτι έχω την νοοτροπία δημοσίου υπαλλήλου, κάνω τη δουλειά μου και τίποτα παραπάνω! Την ώρα που εγώ προσλήφθηκα σαν γραφίστας και μετά έγινα και γραμματέας και αποθηκάριος και μεταφράστρια και λογίστρια αλλά τι κρίμα που δεν έκανα τίποτα παραπάνω!

Επίσης, εγώ φταίω που θα κλείσει η εταιρεία... γιατί λέει, δεν του μαρτυρούσα ποιος δουλεύει και ποιος όχι! Άκου ρε φίλε τι είπε!!!

Και οτι όλοι αυτοί που κάλυπτα, έπαιζαν βρώμικο παιχνίδι με τη δική μου δουλειά και να που τα κατάφεραν γιατί την έχασα κι εγώ!

Εκεί του απάντησα οτι αυτό δεν είναι ηθικό και ο καθένας κοιτάει τη δουλειά του και όχι του άλλου. χΑ! Ποιός είδε το θεό και δεν τον φοβήθηκε. "Γι' αυτό δε θα πας μπροστά, γιατί θεωρείς ρουφιανιά κάτι που δεν είναι". "Και τι είναι αν δεν είναι ρουφιανιά;" του απαντάω, "συνεργασία με τις αρχές;".

Μετά ξανασκέφτηκα την αποζημίωση μου, που για να την πάρω πρέπει να πάω με τα νερά του. Έτσι κι αλλιώς τόσο καιρό που του πήγαινα κόντρα δεν έβγαλε και τίποτα, ούτε τον άλλαξα, ούτε τον έκανα καλύτερο άνθρωπο!

Κατάλαβα λοιπόν, οτι εγώ μπορεί να μην έχω μέλλον επαγγελματικό (καριερίστικο), αλλά τέτοιου είδους άνθρωποι, δεν έχουν μέλλον σαν... άνθρωποι (τι είπα πάλι η ρουφιάνα;)!

Σκατά στα μούτρα σου ρε βΛάκα, έ βΛάκα!

Αλλά πάνω απ' όλα ρε παιδιά ξέρετε τι με πείραξε; Που στο δρόμο για το γραφείο έπαιρνα την καλύτερη μπουγάτσα... αυτό είναι που θα μου λείψει πάνω απ' όλα!

Σημείωση: Ψάχνω για καινούρια δουλειά.

Όποιος έχει κάτι στο νου του, μου λέει... από την καλή του την καρδιά όμως, όχι μετά να μου χτυπάει οτι του έχω υποχρέωση, έτσι;

Να είμαστε ξηγημένοι για να μην υπάρξει παρεξήγηση! :Ρ

Α, και να μην ξεχάσω... η δουλειά που θα μου βρείτε, να έχει μπουγατσάδικο δίπλα.

Ή ακόμα καλύτερα... αν ακούσετε πουθενά να ψάχνουν κοπέλα για μπουγατσάδικο... ρίξτε ένα τηλέφωνο! ;)