Όχι άλλες διακοπές!

Αυτό το ποστ, γράφτηκε σε χαρτί στις 04/07/2011 και μεταφέρεται στο βλογ την σήμερον! Έτσι, για να αναγνωρίζετε την προσφορά μου στην ταξιδιωτική λογοτεχνία (πάει κι αυτή...). Έχουμε και λέμε το λοιπόν:

Κλείνω περίπου 2 μήνες στην εξωτική Εύβοια, με μπαμπά, μαμά και μικρό Τρότσκι.

Κάθε πρωί, εγερτήριο στις 7.30, γάλα, αλλαγή πάνας, πρωινό με φρέσκια μαρμελάδα βερίκοκο (χαντ μέιντ μπάι μάδερ) και ξεκινάμε. Κυνηγητό του μικρού, μισής ώρας περίπου, για να τον αλείψω αντηλιακό και να του φορέσω το μαγιό του. Έτοιμη κι η τσάντα του σπορτ Μπίλι για την παραλία. Φοράω κι εγώ το μαγιό μου στα γρήγορα (που αν καταφέρω να πετύχω το σετ πρέπει σίγουρα να παίξω λότο) και φύγαμε για θάλασσα!

Αδειάζουμε τα υπάρχοντα μας σε 2 ξαπλώστρες (ο αρχηγός δεν μπορεί την άμμο), παραγγέλνουμε καφεδάκι (εγώ, ο μικρός πίνει 'μο ...χυμό δηλαδή) και μετράμε αντίστροφα (εγώ, όχι ο μικρός) μέχρι να πάει 11.30 για να αρχίσουμε να μαζεύουμε και να επιστρέψουμε σπίτι, μη μας κάψει ο ήλιος τα κορμιά.

Οπ! 11.30! Βγάλε μαγιό μικρού, μάζεψε τα πράματα (κουβαδάκια, φτιαράκια, τσουγκράνες, ψαράκια , φαγάνες, εκσκαφείς...) από όλη την παραλία (γιατί δίνει και σε άλλα παιδάκια να παίζουν), τσάκω τον μικρό παραμάσχαλα τυλιγμένο με την πετσέτα μην πουντιάσει που έχει μελανιάσει από το κρύο, στον άλλον ώμο όλο το βιός του (ευτυχώς ακόμα σηκώνεται) και βουρ για το αμάξι του παππού.

Μισή ώρα να τον συνεφέρεις από το κλάμα και να του εξηγήσεις ότι για τα επόμενα 17 χρόνια, όχι δεν μπορεί να οδηγήσει αυτός το αυτοκίνητο και επιτέλους παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής.

Φτάνουμε στο σπίτι. Επιμένει να κάνει ντους έξω στην αυλή με το λάστιχο. Φρικάρει με το παγωμένο νερό, αλλά είναι πολύ σκληρός για να το δείξει... σπάει μόνο όταν του ρίχνω νερό στο κεφάλι και σηκώνει τη γειτονιά στο πόδι!

Η γιαγιά μας η καλή, μας έχει αχνιστό φαγητό στο τραπέζι με φρέσκο ψωμί (ο αρχηγός δεν τρώει χωρίς ψωμί).

Αφού πούμε ότι ιστορία μας κατέβει στην κεφάλα για να φάει κι αφού ρωτήσει 432 φορές για διάφορα θέματα "γιατί;" φτύνοντας λίγο από τη μπουκιά του, πίνει 1 λίτρο νερό (έχει λυσσάξει όλο το πρωί να τρέχει) και πάμε στο δωμάτιο για την μεσημεριανή μας σιέστα.

Η μαμά (εγώ είμ' αυτή), έχει πέσει ξερή και θέλει να ξυπνήσει εκεί προς τα τέλη Σεπτέμβρη, αλλά ο μικρός ξυπνάει μετά από 2 ώρες.

Τρώμε γιαουρτάκι (ο μικρός, εγώ πλακώνομαι στα παγωτίνια γιατί μου μύρισαν - έγκυος) και ξαμολυόμαστε στην αυλή μέχρι να γίνουμε αράπηδες από τη λάσπη!

Μόλις τα πόδια μας σχηματίσουν λασπένιες γαλότσες για κυνήγι πάπιας (λεπτομέριες εδώ), μπαίνουμε στο σπίτι, κάνουμε ντους (ενώ στην πραγματικότητα χρειαζόμαστε κλίβανο), τρώμε κάτι ψιλό (ο μικρός, εγώ κατεβάζω ένα αρνί στην καθισιά μου), πίνουμε γάλα και κατά τις 10 πάμε για ύπνο (ο μικρός... για μένα τότε αρχίζει η μεγάλη ζωή).

Αποκαμωμένη από όλη τη μέρα κι ενώ οι γονείς μου έχουν πάει για ντέρμπυ μπιρίμπας στους γείτονες, βαριέμαι να κάτσω μόνη μου στο μπαλκόνι, ξαπλώνω την αρίδα μου στον καναπέ κι ανοίγω tv.

Ένα θα σας πω: ΠΑΠΑΚΑΛΙΑΤΗΣ!

Ποοοοοολλά ναρκωτικά!

Έκοβα τις φλέβες μου κάθε βράδυ να δω που σκατά το πάει μ' αυτό το σήριαλ το "4". Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες και κριτικές του τύπου "έχει ξεπατικώσει ότι αμερικάνικη ταινία έχει δει στη ζωή του" αυτό άλλωστε είναι γνωστό, αρκεί να δεις ένα επεισόδιο.. ή απλώς το τρέιλερ!

Μετά, ισορροπούσα λίγο με το "μίλα μου βρώμικα" και μετά ύπνο.

Εντάξει, είχα αδειάσει πρώτα το μισό ψυγείο. Μη φανταστείτε τίποτα σπουδαίο, κάτι παγωτίνια, κάτι πάστα φλώρες, κάτι μερέντες, κάτι κολοκυθόπιττες... ψιλοπράματα για τη λιγούρα.

Μια μέρα παραλίγο να φάω τα δολώματα για το ψάρεμα που είχε ο μπαμπάς μου στην κατάψυξη, αλλά ευτυχώς σηκώθηκε για κατούρημα και με πρόλαβε στο τσακ... μόλις είχε κάψει το τηγάνι.

Επιτέλους φτάνει η ευλογημένη εκείνη ώρα που ξαπλώνεις στο κρεβάτι, πονοκεφαλιασμένος από την τροπή που έχει πάρει η υποθεσάρα του Χριστόφορου (του Παπακαλιάτη ντε) και τσάααααααααακ.... να σου ο γρύλος έξω από το παράθυρο σου!

Μια καρτέλα ντεπόν αργότερα, ο γρύλος συνεχίζει το "τρ τρ τρ τρρρρ" κι εσύ κοιτάς το ρολόι που έχει φτάσει 2.00' κι ακόμα να κοιμηθείς.

Μόλις σε πάρει ο ύπνος κατά τις 4.00', σε πιάνει κατούρημα!

Γ@#$ώ τις εγκυμοσύνες μου γ@#$ώ!!!

Ξαναξαπλώνεις μετά το ξαλάφρωμα, αλλά σου έχει φύγει ο ύπνος.

Κατά τις 6.00', σου ξανάρχεται (ο ύπνος... και το κατούρημα αλλά το παίζεις Κινέζος μπας και σταυρώσεις καμιά ώρα ύπνου).

Κοιμάσαι 1.30 ΟΛΟΚΛΗΡΗ ώρα και η μέρα αρχίζει ξανά!

Άι σιχτίρ κι εσύ κι ο γρύλος σου (στο τέλος πάντα οι αθώοι την πληρώνουν)!!!

υ.γ. Στέι τιουντ (τα σκίζω η άτιμη τα ξένα), ακολουθεί ποστ κόλαφος με τη συνέχεια των διακοπών της οικογένειας Χωραφά.