Ιταλία αγάπη μου!

Και μέσα σ' όλον τον χαμό, να σου και τ' αφεντικά από τα ξένα! Άλλη όρεξη δεν είχαμε να μιλάμε για έσοδα, έξοδα, πωλήσεις και τζίρους.

Εδώ ο κόσμος καίγεται κι οι ξενόγλωσσοι τον χαβά τους. Τους έκλεισα και δωματιάκι σε σούπερ λουξ ξενοδοχείο κι όλα τζετ!

Πρέπει να φτάνω στη δουλειά τουλάχιστον μισή ώρα νωρίτερα για να έχω έτοιμο το καφεδάκι τους και ν' ανοίγω στα καλά παιδάκια που με περιμένουν απ' έξω όλες τις άλλες μέρες και με στραβοκοιτάνε που άργησα!

Η αλήθεια είναι οτι κάθε φορά που έρχονται οι "ξενόγλωσσοι", είναι η καλύτερη μου γιατί κανείς δεν ασχολείται μαζί μου και το μόνο που κάνω είναι να σερβίρω καφεδάκι με κουλουράκια (για την περίσταση έχουμε κουραμπιέδες) ή να παραγγέλνω μεσημεριανό.

Το μόνο θέμα που έχω είναι οτι με κουβαλάνε μαζί τους σε επαγγελματικά δείπνα που δεν έχω καμία διάθεση να συμμετέχω. Καταρχήν γιατί μιλάνε για δουλειά που δεν μ' ενδιαφέρει και κατά δεύτερον γιατί τρώω τον άμπακο και γίνομαι ρεζίλι εκτός από τα κιλά που φορτώνομαι! Άσε δε που μας πάνε σε κάτι κυριλέ εστιατόρια για ψάρι (άντε καθάρισε το με μαχαιροπίρουνο) στρείδια μύδια και άλλα τέτοια αφροδισιακά (μήπως θέλουν να μας πουν οτι αν δεν πάει καλά η εταιρεία θα μας πηδήξουν;). Το τι εστιατόριο έχω φάει στη μάπα με συναδέλφους που δεν θέλω να βλέπω ούτε ζωγραφιστούς, δε λέγεται! Μέχρι στην Αίγλη Ζαππείου έφτασε η χάρη μου (ναι ντε, τι νομίζατε).

Μετά γυρνάω στο σπίτι και διηγούμαι όλα αυτά τα περίεργα φαγητά που κατάπια σχεδόν με το πιάτο μαζί, στον Λου μου. Εκείνος με κοιτάζει με τα λυπημένα του ματάκια σαν κουτάβι που δεν του δίνεις το μπέικον από τ' αυγά σου και κρέμεται από τα χείλη μου... Μια φορά μάλιστα επιχείρησε να με δαγκώσει αλλά σταμάτησα αμέσως την περιγραφή γιατί σκέφτηκα οτι δεν θα ήμουν το ίδιο γοητευτική με ένα μάγουλο!

Αύριο λοιπόν είναι η μεγάλη μέρα! Αύριο βράδυ έχουμε επαγγελματικό γεύμα σ΄ένα Ταβερνείο με Παραδοσιακές Μεσογειακές Γεύσεις!

Όοοοοχι, μη νομίζετε οτι θα φάμε σαν άνθρωποι επιτέλους. Μάλλον είναι απ' αυτά τα τρέντυ ταβερνεία που σου φέρνουν για ορεκτικό πατέ αντζούγιας σε μπριός και όχι φέτες ψωμιού βουτηγμένες σε λαδορίγανη και ψημένες στα κάρβουνα. Εντάξει, δεν έχω παράπονο, όλα τα τρώω...

Ένα άλλο πρόβλημα είναι οτι πρέπει να ντύνομαι καλά όταν έρχονται... Όσο να το κάνεις, πόσες γραμματείς έχετε δει με all star, τζιν και μακό; Ναι, έτσι πάω στο γραφείο. Οι εκατομμύρια προσπάθειες του προϋσταμένου να με πείσει να βάλω κανα φουστανάκι, κανα υφασμάτινο παντελόνι δεν έπιασαν τόπο ποτέ κι έτσι παρέδωσε τα όπλα (μιλάμε για μάχη). Άσε που το μακό μπλουζάκι είναι κι ελαστικό και όταν φουσκώνει το στομάχι δεν έχει φόβο να σκιστεί! Για φαντάσου τι θα γινόταν αν φόραγα κανένα εφαρμοστό σέξυ (σιγά κοπελιά, ανατρίχιασα) πουκαμισάκι, κατέβαζα τρία πιάτα ντιζόν μπαβαρουάζ (τι είν' αυτό καλέ;) στα μέρη που μας πάνε κι αρχίσαν να εξοστρακίζονται τα κουμπιά ένα ένα!

Στοοοοοπ! Αρκετά μίλησα, πάω να τσιμπήσω κάτι!

Υ.Γ.1 Αυτό που λέγανε οτι ταξίδεψαν πολλοί Ιταλοί στην Ελλάδα για να βοηθήσουν στην εξέγερση μας αφού ήμασταν στην πρώτη γραμμή τότε στην Γένοβα είναι αλήθεια; Όχι τίποτα άλλο ... το ένα αφεντικό (κοπελιά, σ' ακούω τόσην ώρα αφεντικό κι αφεντικό...αφεντικά έχουν μόνο οι σκύλοι) έχει ένα τατού αντιεξουσιαστικό!!! "Νεανικές χαζομάρες" μου είπε... να τον πιστέψω ή θα τον δω σε καμιά πορεία;

Υ.Γ.2 Αυτό το ποστ είναι αφιερωμένο στον κύριο Ιανό και στο Ζόμπι του, που το Σάββατο στο πάρτυ ψάχνανε τα 5 κιλά μου!

Υ.Γ.3 Καλά, δεν σας λέω ότι μέχρι να βρω, το γουρουνάκι της φωτό παραπάνω (το οποίο δεν άντεξα και του ριξα και 2-3 δαγκωνιές) στο νετ, ότι φαγητό έβαζα στο ψαχτήρι... όλο και κάποιο ποστάκί μου έβγαζε!

Υ.Γ.4 Και για να μην ξεχνιόμαστε, για δείτε κι εδώ που λέει και το μπαλούν