(2.30 στο γραφείο...)

... έχουν ήδη συμπληρωθεί 3 ώρες χωρίς ρεύμα. Ο υπολογιστής μου είναι νεκρός. Ο μόνος που απέμεινε να μου κάνει παρέα, είναι η τηλεφωνική συσκευή του γραφείου μου. Σε μια προσπάθεια να σκοτώσω την ώρα μου, κατέβηκα στην αποθήκη και έβαλα τις άδειες κούτες σε μια τάξη. 10 λεπτάκια μόνο μου πήρε (είμαι και σβέλτη η άτιμη ... γι' αυτό καλοπληρώνομαι).
Τηλεφώνησα σε όλους τους πελάτες που χρωστάνε για να τους υπενθυμίσω τάχα μου το υπόλοιπο τους και να μην κάνουν τους Κινέζους (καλά ε; στυγνός εκτελεστής... ).
-"Ννναι...γεια σας..τηλεφωνώ από την εταιρεία Τάδε Ο.Ε. και θα ήθελα να σας ενημερώσω...αν δεν ενοχλώ τέτοια ώρα... για το υπόλοιπο σας..μήπως ... αν δεν σας κάνει κόπο φυσικά... θα ήταν εφικτό να κάνετε μια κατάθεση...στο λογαριασμό της εταιρείας μας... με όλο το θάρρος δηλαδή...Α, μάλιστα...βεβαίως, θα ξαναπάρω αργότερα!"


Ουφ..


Η ώρα δεν περνάει με τίποτα.
χΑ! Μόλις θυμήθηκα πως έχω βάλει ένα βιβλίο στην τσάντα μου, αφού είχαμε ενημερωθεί από χτες για τη διακοπή ρεύματος που θα διαρκούσε μέχρι αργά το απόγευμα.
"Μισοκοιμισμένοι μέσα στις βατραχοπιτζάμες μας" του Τομ Ρόμπινς. Τέλεια, το έχω στη βιβλιοθήκη μου από 31 Ιουλίου 1999. Ούτε χρόνο δεν είχα κλείσει ακόμα στο βιβλιοπωλείο. Ήρθε λοιπόν η ώρα να το διαβάσω!


ΛΑΘΟΣ!


Μόλις το άνοιξα κι ενώ όλη την προηγούμενη ώρα επικρατούσε νεκρική σιγή στην εταιρεία... άρχισε ο "θόρυβος". Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ο Δ.Π. αποφάσισε οτι πρέπει να δουλέψει επιτέλους κι άρχισε τα τηλεφωνήματα.
Σας έχω πει πόσο εκνευριστική είναι η φωνή του; Οτι τονίζει τα σύμφωνα αντί για τα φωνήεντα; Ξέρω, είναι σχεδόν αδύνατο αλλά το κάνει!


Διάλειμμα.. πάω για ανεφοδιασμό χαρτικών και ειδών γραφείου (και για βόλτα) κι επιστρέφω...


(μια ώρα μετά..)


Μπαίνω στην εταιρεία κουβαλώντας μια τεράστια σακούλα που ξεπερνούσε το μπόι μου (πράγμα καθόλου δύσκολο να συμβεί αφού οι μεσαίες σακούλες του ΖΑRA σέρνονται κάτω όταν τις κρατάω)... (δεν θα σχολιάσω οτι κανείς δεν σηκώθηκε να με βοηθήσει, άλλωστε συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια) (πόσες παρενθέσεις θα βάλεις πια σε μια πρόταση;)...βρωμάει σκόρδο παντού!!!
Τι έγινε ρε παιδιά; Ήρθανε για εξορκισμό;

Όοοοοχι, ο Δ.Π. έχει φάει μια κοτσίδα σκόρδα και μιλάει στο τηλέφωνο ακατάπαυστα από την ώρα που έφυγα! Ο εξαερισμός δεν λειτουργεί χωρίς ρεύμα και οι αναθυμιάσεις μένουν μέσα στο γραφείο. Έξω κάνει ψωφόκρυο. Αυτό δεν με σταματά από το να ανοίξω διάπλατα τις πόρτες... Προτιμώ να πεθάνω από το κρύο παρά από δηλητηρίαση! Άσε που οι χαμηλές θερμοκρασίες αναζωογονούν όπως είπαμε και στο προηγούμενο ποστ και θα είμαι μια κούκλα στην τελευταία μου κατοικία.


Η ώρα πλησιάζει 4.00... άλλη μια έμεινε για να φύγω...


Η δεύτερη προσπάθεια μου να ξαναρχίσω να διαβάζω το βιβλιαράκι μου, έπεσε στο κενό.
Ο Δ.Π. όταν δεν μιλάει στο τηλέφωνο κι όταν δεν κάνει ηλίθιες ερωτήσεις, σουλατσάρει πάνω κάτω στην εταιρεία χτυπώντας με δύναμη τα τακούνια των παπουτσιών του στα πλακάκια!
Θα εισηγηθώ να μπει μοκέτα από τοίχο σε τοίχο. Αυτός ο άνθρωπος, μπορεί να σου σπάσει τα νεύρα ακόμα κι όταν δεν κάνει τίποτα... φτάνει μόνο να περπατάει!


Η ώρα πήγε 4.05...


Άλλα 55 λεπτά to go!!!


ΚΛΕΙΣ' ΤΟ ΤΟ ΡΗΜΑΔΟΤΗΛΕΦΩΝΟ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΟΥΜΕ ΛΙΓΑΚΙ!!!


Για όποιον δεν κατάλαβε ξανάρχισε το βασανιστήριο με τα τηλέφωνα.
...ωχ... με φωνάζει...μισό....


μισή ώρα αργότερα...
(κι αφού έχω εισπνεύσει ένα μπουκάλι καθαρό οινόπνευμα για να συνέλθω από την ερώτηση που μου έκανε..)


ΟΧΙ ΡΕ ΗΛΙΘΙΕ!!! ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ INTERNET. ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΡΕΥΜΑ ΟΛΟ ΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ!!!! ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΤΟ ROUTER ΧΩΡΙΣ ΡΕΥΜΑ;;; (λειτουργεί;)


(Χριστέ μου, δώσε μου δύναμη να φύγω ζωντανή σήμερα από 'δω μέσα!)


4.11 ΗΡΘΕ ΤΟ ΡΕΥΜΑΑΑΑ!!


Τώρα έχουμε ρεύμα κύριε Παπάρογλου!


Παιδιά... αλήθεια σας λέω... ξέρω, δεν θα με πιστέψετε αλλά ναι... είναι αλήθεια... έχουν αρχίσει να δουλεύουν όλα... οι εκτυπωτές, τα κλιματιστικά, το fax ακόμα κι η καφετιέρα πήρε μπρος...όλα ...όλα... και ο Δ.Π. μετά από ένα τέταρτο ρωτάει..."Ήρθε το φως;"


Κι εγώ αναρωτιέμαι... μπορεί να κάνει κάτι ο Χριστός στην περίπτωση αυτή ή θα πρέπει να πουλήσω την ψυχή μου στο Διάβολο για να αποκτήσω την ψυχική δύναμη που χρειάζομαι εδώ μέσα;;;;

Υ.Γ. Αυτό το κείμενο γράφτηκε στο χέρι και μεταφέρθηκε εδώ με όσο κουράγιο μου έχει απομείνει... με τις υγείες σας!