Ο δημιουργός

...ξύπνησα μούσκεμα στον ιδρώτα τα ξημερώματα. Η τηλεόραση είχε ανοίξει μόνη της και ένας καλοστεκούμενος κύριος έλεγε κάτι ακατάληπτα. Ήμουν λέει ξανά γραφίστας... και έσπαγα το κεφάλι μου να βρω μια ιδέα για έναν ιδιότροπο πελάτη που κάθε φορά που έπιανε προσχέδια μου στα χέρια του.. έκανε 426.000 αλλαγές!

"Χριστέ μου" σκέφτηκα, "αύριο πρέπει να του παραδώσω τα τελειωτικά προσχέδια και δεν έχω ούτε μια τόσο δα μικρή έμπνευση". Άνοιξα το ψυγείο σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να βρω αλκοόλ σ' αυτό το σπίτι να πνίξω τον πόνο μου. Του κάκου. Ήρθα μούρη με μούρη με μια ληγμένη μουστάρδα και ένα κομμάτι φέτα που είχε μετατραπεί σε μπλε δανέζικο τυρί (βλέπετε ο κλάδος μας δεν είναι κι από τους πιο καλοπληρωμένους). Δεν με έπαιρνε για τροφική δηλητηρίαση, άλλωστε τα νοσοκομεία δεν μου έφερναν ποτέ έμπνευση. Κλείνω το ψυγείο και πάω στο δωμάτιο του art director (τι εννοείτε ποιός είναι ο art director; Εγώ!) ανοίγω το κομπιούτερ μου και βλέπω αυτό! Tίποτα δεν δούλευε πια.. ήμουν σίγουρη.. ήταν σαμποτάζ!!! Τα προσχέδια για τον πελάτη δεν υπήρχαν πουθενά... όλα μου τα αρχεία ήταν άδεια!

ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΡΕ;;;; φώναξα στον άγνωστο που πόζαρε με χάρη στην παγωμένη οθόνη του υπολογιστή μου.

"Είμαι Ο Δημιουργός" μου είπε με γαλήνια φωνή και συνέχισε "μην ξανακούσω οτι κάτι τέτοια άσχετα γραφιστάκια σαν κι εσένα αποκαλούν τους εαυτούς τους art directors και μας κρατάνε 45 ολόκληρα λεπτά στο τηλέφωνο για να φτιάξουν ένα ρημαδοχρώμα, γιατί θα μπω στο βλογ σου και θα το κάνω λίμπα"

Φυσικά εγώ του απάντησα με τον χειρότερο τρόπο γιατί έχω και λίγα νευράκια τελευταία και... κοιτάξτε τι έκανε στο βλογ μου!

Μετά απ' όλα αυτά δεν μπορούσα να μην παραδεχτώ οτι δεν υπάρχει καλύτερος γραφίστας και art director από τον κύριο spy... και πήγα για ύπνο ήσυχη.

Σήμερα που ξύπνησα, είμαι πάλι μια ταπεινή γραμματέας (δόξα το Θεό)!

ΠΑΝΑΓΙΑΑΑΑ ΜΟΥ!!!!