Χριστουγεννιάτικο ποστ

Τώρα κανονικά θα έπρεπε να γράψω ένα Χριστουγεννιάτικο ποστ ( το λέει κι ο τίτλος, τζάμπα τον έγραψα;), αλλά δε μου βγαίνει.

Θες που δεν μου έχει καταθέσει ακόμα ο ανεπρόκοπος εργοδότης μου το δώρο μου;
Θες που άμα τον ξαναπάρω για 132η φορά τηλέφωνο να του το υπενθυμίσω θα μου ξαναπεί "τα έβαλα κορίτσι μου, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν φαίνονται στον λογαριασμό σου";
Θες που θα τα ξαναπάρω στο κρανίο και δεν θα μιλήσω γιατί είναι κι οι κωλοεποχές οι δύσκολες;
Θες που βράζω στο ζουμί μου;
Θες που θα του τηλεφωνήσω και θα τον στείλω στον γερο διάολο και μετά θα με στείλει κι εκείνος στον ΟΑΕΔ;
Τι θες;
Διάλεξε και πάρε!

Τέλος πάντων, λέω παρόλα αυτά να κάνω την προσπάθεια να γράψω ένα χαρούμενο χριστουγεννιάτικο ποστ.

Η ώρα είναι 12.20 το βράδυ κι εγώ σπάω το κεφάλι μου να γράψω κάτι χαρούμενο... μμμ...

Νιώθω σαν αυτόν τον Ντε Βίτο στο "Πέτα τη μαμά από το τρένο" που ήταν συγγραφέας και είχε κολλήσει στη φράση "η νύχτα ήταν υγρή..".

Τι να πω... είμαι κρυωμένη, πονάει ο λαιμός μου και το ίδιο συμβαίνει και στον μικρό Τρότσκι.

Κάναμε μια διακοσμητική ανακατάταξη στο σπίτι μας για να χωρέσουν όλα τα βιβλία μας σε μια βιβλιοθήκη και είμαι ένα ζωντανό πτώμα... κάτι σαν ζόμπι φανταστείτε, από την κούραση.
Επιτέλους βάλαμε έναν πίνακα από τα χεράκια μου πάνω από το κρεβάτι μας (2 χρόνια μας πήρε).
Αποφασίσαμε να πάρουμε διπλό κρεβάτι για τον μικρό γιατί είναι τεράστιος (από τη μαμά πήρε το πουλάκι μου... ) και δε χωράει σε κούνιες και άλλα τέτοια για μωρά! Είμαστε ολόκληροι άντρες τώρα κύριοι... σε 3 εβδομάδες περίπου χρονίζουμε!
Αααααχ... πότε πέρασε ένας χρόνος... πότε θα μας έρθει το χαρτί για φαντάροοοος.. πουλάκι μουυουου...

Αλλά... για μια στιγμή, τόσην ώρα γράφω ένα ευχάριστο ποστ; Δε νομίζω....

Μάλλον είναι καλύτερα να την πέσω για ύπνο, να σας ευχηθώ καλά Χριστούγεννα και να τα ξανα πούμε μετά τη γέννηση του Χριστού μπας και με έχει ακουμπήσει λιγάκι το πνεύμα των Χριστουγέννων, που έχει χρόνια να το κάνει.

Κατά τα άλλα, σοβαρά τώρα, δεν με πτοεί τίποτα!
Αφού υπάρχει αγάπη, υγεία, χαρά... και το δώρο να μην μου καταθέσει ο τρισμάλαξ, και πάλι φίλοι (καλά, μην ξανοίγεσαι... :Ρ)

Φιλιά σε όλους!
Καλά να περάσετεεεεεε!!!!

Σμάτς Σμούτς! :))))

Όρτσε κι ένα τζίνγκολ μπελς αλλιώτικο από τα άλλα:



Merry christmas to all! :)

Επιχείρηση κουραμπιές.

Όχι, όχι, που σας πήγε το μυαλό;
Δεν μαθαίνω να φτιάχνω κουραμπιέδες, απλώς προσπαθώ να μην είμαι ένας απ' αυτούς. Και φυσικά δεν εννοώ εγκεφαλικά (γιατί εκεί ήμουν πάντα κουραμπιές, κουρκουμπίνι, τουλούμπα κτλ... με λίγα λόγια χαμένα τα είχα πάντα..), αλλά σωματικά!

Φέτος στο σπίτι μας ο Άη Βασίλης έφτασε νωρίτερα (σου λέει κάτσε μην δεν προλάβω και σκάσει απ' το φαΐ αυτή) κι έφερε πολύ ωραία δώρα!

Εμένα μου έφερε ένα wii fit ! Εξαιρετικό!!!
Όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο, ενθουσιάστηκα! Το έβαλα κάτω και το ξεφτίλισα.
Αρχικά έκανα το τεστ για την σωματική - αθλητική μου ηλικία.
Ναι.. βγήκα 69 χρονών!

Σημείωση: Έτσι εξηγούνται και κάτι κρέμες αντιγύρανσης και κάτι σέρουμ (μη με ρωτήσετε τι είναι αυτό... ότι διαβάζω στα κουτιά σας λέω) νεότητας, κάτι μέικ απ, κάτι σκιές, κάτι κραγιόν (προσπαθούν όλοι με πάθος να με κάνουν γυναίκα κι εγώ βγαίνω και τα πουλάω δίπλα στους κυριούληδες που πουλάνε κλεμμένα γυαλιά) που ήρθαν πακέτο.

Μάλιστα... Μετά όμως πλακώθηκα στις γίογκες, αεροβικές, μποξ, μέχρι χούλα χούπ έκανα και ξαναδοκίμασα με το τεστ της ηλικίας!

Ουάουι... κατέβηκα στα 47!
Βέβαια είχα ρίξει 3 ώρες μεταμεσονύκτιας γυμναστικής, αλλά χαλάλι μου, μου χαρίστηκαν 22 χρονάκια στο τσακ μπαμ!

Ο Λου ξύπνησε κάποια στιγμή για να πιει νερό στις 3 το βράδυ (είχαμε φάει χοιρινό με κυδώνια) και με βρήκε στο ένα πόδι και με τα χέρια ψηλά να κιοτάζω με έκσταση το ταβάνι.
Νόμιζε οτι κάτι έπαθα αλλά μόλις του εξήγησα πως από 69 χρονών πήγα 47, μου απάντησε:
"Καλά, σταμάτα τώρα γιατί αν συνεχίσεις μπορεί να ξυπνήσω το πρωί, να σε βρω 3 χρονών και άντε μετά να μεγαλώνω 2 παιδιά μόνος μου. "

Αγύμναστος παιδί μου, τι να καταλάβει;

Χθες έπαιξα τένις, κρίκετ και ξέδωσα με λίγο μποξ, έχοντας στο μυαλό μου για αντίπαλο τον εργοδότη μου, που με κοροϊδεύει 12 μέρες τώρα που είμαι σε άδεια ότι θα βάλει το επίδομα στον λογαριασμό μου κακό χρόνο να 'χει!

Ουφ, κουραστικό πράμα πάντως η γυμναστική. Σήμερα λέω να ξεκουραστώ λίγο, άσε που έχω 4 πλυντήρια να σιδερώσω.
Πάω να φάω ένα κουραμπιεδάκι να πάνε κάτω τα φαρμάκια!

Α μπιεν το! :)

Έτοιμοιοιοι...;

Κούκου!

Δυστυχώς δεν έχω γυαλιά περίσσεμα να σας πετάξω (μας πετύχατε και σε καιρούς κρίσης) , όπως κάνει ο Σάκης στο XFactor, αλλά πάρτε πασατέμπο και καθίστε αναπαυτικά γιατί έχω πολλά να σας πω!

Καταρχήν, θα τα μάθατε... ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ O Ο ΑΤΖΕΝΤΗΣ ΜΟΥ και πήρε το καλύτερο κορίτσι, συν 15 κιλά από τα μελομακάρονα που χλαπάκιασε.
Ναι, κάνει έρευνα αγοράς κάθε χρόνο, κάνα μήνα νωρίτερα από τις γιορτές, για να ξέρει από πού θα προμηθευτεί τα καλύτερα!

Όλα καλά λοιπόν!
Έγινε ο γάμος, η εκκλησία ωραιότατη, ο στολισμός έκτακτος, οι μπομπονιέρες υπέροχες, τα κουφέτα ακόμα ωραιότερα, ο κουραμπιές που τα συνόδευε εξαιρετικός και η νύφη ΚΟΥΚΛΑΡΑΑΑ, με το πιο απίθανο γκόθικ νυφικό που έχω δει ποτέ!!!

Πήγαμε μετά στην δεξίωση (ε, βέβαια τα συνηθίζουμε εμείς στον Πόντιοι αυτά τα γκλάμουρους σόους)... ΔΕΝ καταφέραμε να φάμε τί-πο-τα και αυτό είναι ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ!
Ο γαμπρός είχε φτάσει νωρίτερα (τον είχε πιάσει και μια λιγούρα μετά από 40 ζαχαροπλαστεία μελομακάρονα) και το μόνο που έμεινε όρθιο στην κουζίνα ήταν αυτό:

Φάγαμε τα τυράκια μας (αυτό με τη μούχλα το έφαγα όλο εγώ... έχω αδυναμία στα χαλασμένα), ήπιαμε τα κρασάκια μας, όλα κομπλέ!

Μετά είπαμε να χορέψουμε αλλά δεν είχε Ποντιακά και εγώ προσωπικώς προσβλήθηκα ανεπανάληπτα και αποφάσισα (αφού είχα φάει το μισό τραπέζι) να πάρω τον Λου και να φύγουμε (εντάξει ήταν που η μια καρτέλα ντεπόν δεν έπεισε τον πυρετό του Λου να κατέβει. Αυτό το παιδί αρρωσταίνει στις πιο ακατάλληλες ώρες, τι να πω).

Εδώ παρακάτω, σας παραθέτω μια αποκλειστική φωτογραφία του γαμπρού που κρυβόταν για να αποφύγει τους παραδοσιακούς χορούς:

Κρυβόταν είπαμε... πως να τον δείτε;;; Μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας περικαλώ! Το λοιπόν...
Μόλις φύγαμε και ενώ ήμουν σίγουρη οτι είχα όλες τις αποκλειστικές φωτογραφίες (όπως οι παραπάνω) για να τον κρατάω στο χέρι και να τον κάνω να δεχτεί την μείωση μισθού που εδώ και καιρό έχω στο μυαλό να του κάνω, αυτός ο αθεόφοβος σηκώθηκε και ΧΟΡΕΨΕ!

Ναι κυρίες και κύριοι, χόρεψε ΡΑΠ!!!
Το βιντεάκι δε, έχει ήδη μπει στο you tube από κύκλωμα εκβιαστών που του ζητάνε να αναλάβει να τους μανατζάρει στο τζάμπα!

"Ο τζάμπας πέθανε αγαπητοί" έχω να πω σ' αυτούς τους αδίστακτους και να πάω να φάω κάνα μελομακάρονο γιατί έπεσε το ζάχαρο μου από την πίεση των ημερών. Βλέπετε έχω κι έναν μήνα άδεια και δεν έχω τι να κάνω! Θα γυρίσω στην εταιρεία (αν και εφόσον υπάρχει ακόμα) του χρόνου τέτοια μέρα!

Σήμερα λοιπόν πήγα στην παραλία, πήρα το καφεδάκι μου και τα ντόνατς μου (σας τρόμαξα ε; νομίζατε οτι θα έπινα καφέ ξεροσφύρι να μου πέσει καμιά πίεση και να τρέχω;), άραξα με τον Μικρό Τρότσκι (που κοιμόταν στο καρότσι ...) σε ένα παγκάκι και αγνάντευα την θάλασσα!

18 γλαρόνια μέτρησα να κολυμπάνε στα νερά και να παίρνουν το μεζεδάκι τους. Τι γαλήνη!

Μετά άρχισαν να χτυπάνε διαβολεμένα τα τηλέφωνα από το γραφείο γιατί άμα φύγω εγώ δεν ξέρουν την τύφλα τους και μου πρήξαν τα συκώτια!!! Άι στα δγιάλα τελικά τελικά! Από εκείνη την ώρα (10 το πρωί) δεν έχει σταματήσει το κινητό ούτε λεπτό... τι σκατά άδεια είν' αυτή δεν ξέρω!

Λέω να μην συγχυστώ μεσημεριάτικο και το βάζω στο αθόρυβο. Άμα δα!

Πάω να τσιμπήσω ένα σουτζουκάκι να καλμάρω!

Αγαπητοί αναγνώστες (όσοι μείνατε δηλαδής)

Θα έχετε διαπιστώσει ότι έχω παρατήσει λίγο το βλογ, καθώς επιδίδομαι σε άλλες εργασίες εξίσου σοβαρές (σιγά μη σκίσεις κάνα καλσόν).
Έχω αναλάβει (όπως έχω πει στο παρελθόν) την στιλιστική επιμέλεια του πιο σημαντικού γάμου της χρονιάς.

Είπα λοιπόν να σας γράψω τον πόνο μου.

Ο γαμπρός, με τα μελομακάρονα που έχει σαβουριάσει την τελευταία εβδομάδα, όχι μόνο δεν θα μπαίνει στο σομόν λαμέ κοστουμάκι που με τόσο κόπο σχεδίασα, αλλά θα πρέπει να του αλλάξω και χτένισμα για να του κρύψω τα παραφουσκωμένα του μάγουλα.

Η νύφη, αρνήθηκε να φορέσει το σέξι νυφικό που της διάλεξα και θα φορέσει ένα άλλο, φτιαγμένο από σοκολατάκια. Ήμαρτον Παναγία μου! Ίσως λόγω των ημερών να βάλω την πινελιά μου και να τοποθετήσω λεπτομέρειες από μελομακάρονα και κουραμπιέδες, αλλά φοβάμαι μην της ορμίσει ο γαμπρός και της καταφέρει καμιά δαγκωνιά, του χυμήξουν τα συμπεθέρια να τον τσαλαμαλίσουν (αλλά που να βρουν μαλλί), ανακατευτούν κι οι κουμπάροι και γίνουμε μύλος. Ας μείνει με τα σοκολατάκια της λοιπόν να έχουμε όλοι το κεφάλι μας ήσυχο.

Η κουμπάρα (η μια) με έκανε χρυσή να της βρω φόρεμα και στο τέλος δεν της άρεσε γιατί το ήθελε χρωματιστό. Την έκανα χρωματιστή και της κότσαρα και ένα καπέλο για να της κλείσω το στόμα.

Η άλλη κουμπάρα (η ινκόγνιντο) ήταν πολύ βολική, δεν μπορώ να πω. Κι αυτή φαν των καπέλων, εξοικονόμησε ένα ωραιότατο πράσινο φυτό στο κεφάλι.

Η ΤΟΠ καλεσμένη καλλιτέχνις... ααααχ... η καλλιτέχνις. Την επόμενη φορά που θα μου φέρει αντίρρηση σε αυτά που θα της δώσω να φορέσει ... θα την στείλω στον Μάρκελο!

Η Kιλ Mπιλ! Τι να πρωτοπείς γι' αυτό το κορμί στο κίτρινο κοστούμι; Δεν σε παίρνει κιόλας να μιλήσεις με τη χατζάρα που κρατάει!

Αμ η άλλη; Η κυρία Κοκκινομπάλονο; Που έκατσα, έβγαλα τα ματάκια μου να της ράψω το φόρεμα της Γκάγκας για να την πείσω να έρθει στον γάμο και αυτή... τι έκανε; Πήρε το φόρεμα και πάει σε άλλο γάμο κυρίες και κύριοι! Εμ βέβαια... τέτοιους πελάτες να έχεις, κρίση σου λέει μετά!

Τίποτα, βασίζομαι στην τελευταία μου ελπίδα, τον Κώστα! Είμαι σίγουρη πως δεν θα με απογοητεύσει και θα φορέσει το σορτσάκι από χρυσαφί πούλιες που του έραψα (πούλια πούλια τον καημό μου), θα κάνει και το μαλλί φράντζα και θα έρθει (αν δεν τον μαζέψουν στον δρόμο για προσβολή δημοσίας αιδούς). Γιατί πάνω απ' όλα είναι κύριος (μ' αυτό το σορτσάκι; μπουάχαχαχαχααα) και τον κρατάει τον λόγο του!

Υπομονή αγαπητοί, θα έρθει και η ώρα που θα έχω στα χέρια μου μπόλικο φωτογραφικό υλικό... από τον μπουφέ!

Σας φιλώ σταυρωτά και ζω για το Σάββατο που θα αντικρίσω αυτό το συγκινητικό θέαμα (είπαμε... τον μπουφέ)!!!

Θα καεί το πελεκούδι!!!

Η δύναμη της τηλεόρασης

Το ξέρω οτι ο τίτλος είναι παραπλανητικός μέρες που είναι.

Το ξέρω οτι ο Νικητας μέχρι πριν από λίγο ήταν αρκετά μπροστά για να ξαναβγεί δήμαρχος της Αθήνας και να αποτελειώσει εμάς και το έργο του.

Επίσης είναι φανερό οτι στη Θεσσαλονίκη, ο Πανίκας θα βγαίνει μέχρι να πεθάνει. Είναι γνωστό άλλωστε οτι ο Ζορό είναι ανίκητος.

Όμως ρε φίλε, πως είναι δυνατόν αυτή η εντελώς άθλια παρουσιάστρια, να είναι εκτός τηλεόρασης, αλλά το σόι της να εξακολουθεί να μου πρήζει αυτά που ευτυχώς δεν διαθέτω;

Τελικά αυτή η συμπρωτεύσουσα με έχει σημαδέψει πολύ άσχημα!

Μόνη σαν το λεμόνι*

Εδώ λοιπόν στο γραφείο... μόνη.
Να παλεύω με ένα σκατοεξαρτηματάκι της τηλεφωνικής μου συσκευής, που κάθε φορά που χτυπάει το τηλέφωνο (σπάνια τις τελευταίες μέρες) πέφτει και μου σπάει τα νεύρα.
Εντάξει δεν έχω και πολύ για να μου σπάσουν τα νεύρα εντελώς αφού όπως προείπα είμαι μόνη σαν το λεμόνι σ' αυτή την εταιρεία.
Αααχ.. που είναι οι εποχές που γέμιζαν τα γραφεία από τις γλυκές αγριοφωνάρες των πωλητών; Τώρα μιλάω μόνη μου εδώ μέσα!
Που είναι οι μέρες που μου άφηναν οι άχρηστοι όλα τα ποτήρια του καφέ τους άπλυτα στον νεροχύτη; Τώρα πλένω μόνο το δικό μου και βγάζω και τα πλυμένα από τα ντουλάπια και τα ξαναπλένω για να νομίζω οτι έχω συναδέλφους!
Οκ να μην τα παραλέω, έχω 2 συναδέλφους οι οποίοι είναι όλοι την ώρα εκτός για ραντεβού (τύπου... γιατί ο ένας χθες γύρισε με κάτι σακούλες από το σούπερ μάρκετ) και έχω κι έναν εργοδότη, ο οποίος είναι φάντασμα!
Αυτό από τη μια είναι καλό γιατί δεν έχεις κανέναν πάνω από το κεφάλι σου , αλλά από την άλλη είναι κακό όταν τον ψάχνεις για να σε πληρώσει!
Όπως καταλαβαίνετε, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, καθώς και "αποφάσισε κυρά μου τι θες επιτέλους από τη ζωή σου;"
Μια ΚΑΝΟΝΙΚΗ δουλειά παρακαλώ μπορώ να έχω για μια φορά στη ζωή μου;;;

Ουφ συγχίστηκα πάλι και μου άνοιξε η όρεξη, έτσι ακριβώς όπως και η Σούζι!





*Αφιερωμένο στον Κώστα που χθες έβλεπε φαντάσματα! :)

4.26 μ.μ.

Ευτυχώς αυτή τη στιγμή που σας μιλάω, δεν έχω πεθάνει ακόμα.

Δύο σερί ΣΚ με πάει ...μην πω πως γιατί είμαι κι από σπίτι, και τώρα είμαι εδώ και μπορώ να πω οτι είμαι καλά!
Πέρασα μια ίωση, πέρασα μια ψύξη με κολλάρο, πέρασα κάτι υπερηχογραφήματα (απλό τσεκ απ ήταν αλλά το γράφω για εφέ!) και όλα καλά!

Ο μικρός έχει αρχίσει να περπατάει (εντάξει με λίγη βοήθεια) και σαρώνει ότι βρεθεί στο διάβα του. Επίσης τρώει σαν τη μαμά και κοιμάται σπανίως! Είναι ένα πάρτι άνιμαλ!
Έχει μάθει να κάνει τον γάιδαρο και αν κάποιος κάνει το λάθος να τον ρωτήσει πως κάνει ο γάιδαρος, όλη μέρα μας παίρνει τ' αυτιά, ακόμα κι αν του βάλεις πιπίλα!

Στη δουλειά, κάθε μέρα και χειρότερα... αλλά να μην τα συζητάμε και τα γρουσουζεύουμε τώρα που συνηθήσαμε τα χειρότερα να γίνουν καλύτερα... άντε πάλι από την αρχή να συνηθίζεις..

Οι άντρες τώρα κοιμούνται και βρήκα ευκαιρία να σερφάρω αλλά έχω και 'γω λίγη ανάγκη από ύπνο. Θα πάω να φάω ένα κομμάτι κέικ (γιατί μετά το μεσημεριανό είμαι με άδειο στομάχι..) και θα την πέσω στον καναπέ με την τιβι να με νανουρίσει, αρκεί να έχει Μανωλίδου (τεράστιο θέμα άνοιξα, αλλά θα το αναλύσω μια άλλη φορά... είπαμε τώρα νυστάζω).

Μέχρι να μου έρθει καμιά έμπνευση [γιατί κι εμείς οι συγγραφείς,(οι ποιοί;) κάνουμε κοιλιά καμιά φορά ..στην έμπνευση, άλλο που εγώ την έκανα και στην πραγματικότητα] ή να συμβεί κάτι σοβαρό στη ζωή μου, σας εύχομαι στο επανειδήν.

υ.γ. Σίγουρα κατά τις 27 Νοέμβρη κάτι ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ θα σας γράψω ;)

Έχω τα λαιμά μου..

Και δεν μπορώ να σας μιλήσω και πολύ!

Ναι, είμαι εξελιγμένο (όχι ληγμένο, εξελιγμένο είπαμε) είδος και τα λαιμά μου συνδέονται άμεσα με το χέρι και προκαλούν τενοντίτιδα.

Αλλιώς αυτό λέγεται σχιζοφρένεια αλλά δεν θα το σχολιάσω εδώ τώρα και θα προτιμούσα να κάνετε κι εσείς το ίδιο.

Έρχεται ΣΚ λοιπόν κι εγώ είμαι με ψιλοπυρετάκο και πονόλαιμο. Και το καλύτερο; Είμαι στη δουλειά. Θέλετε και ένα ακόμα καλύτερο; Κάπου έχω καταχωνιάσει το πιν της κάρτας μισθοδοσίας μου και ενώ τόσο καιρό έβριζα το αφεντικό που δεν με πλήρωνε, τώρα που με πλήρωσε (έστω και τα μισά) δεν μπορώ να τα σηκώσω νωρίτερα από την επόμενη Παρασκευή γιατί έκανα αίτηση καινούριου πιν!!

Τώρα βρίζω εμένα και την αμνησία μου, που μπλόκαρα την κάρτα και θα περάσουμε ένα ΣΚ στην ψάθα!

Ο Λου, έχει γαϊδουρινή υπομονή αφού πιστεύει οτι ακόμα οι ορμόνες μου δεν έχουν επανέλθει από την εποχή της εγκυμοσύνης μου, πράγμα που με βολεύει βέβαια, αλλά κάποιες φορές με κάνει να αισθάνομαι σαν τον σχιζοφρενή με το πριόνι που όλοι του λένε "ναι" για να μην τους πάρει το κεφάλι.

Ας είναι.

Το πισι μου συνέχεια πετάει παραθυράκια με μηνύματα για κάποιο ριστάρτ αλλά εγώ έχω σημαντική δουλειά (γράφω σε σας ντε) και πατάω συνέχεια κάνσελ ... κάποια στιγμή θα ανατιναχτεί και θα ησυχάσουμε όλοι.

Έχω να σιδερώσω 3 ντουλάπες ρούχα, να βάλω κατσαριδοκτόνο στην τουαλέτα (θα έβαζα και στον καφέ του αφεντικού αλλά εκτός από το ότι είμαι πολύ καλός άνθρωπος για να κάνω κάτι τέτοιο, αυτόν δεν τον πιάνει τίποτα), να κάνω μια σκούπα γιατί τη Δευτέρα θα έρθει μια κοπέλα να μας καθαρίσει το σπίτι (δώρο της μαμάς μου)... μην το βρει κι αχούρι, να μαγειρέψω σ' αυτόν τον έρμο τον Λου που τον έχω με κέικ όλη τη βδομάδα ...κι αυτό μας το 'δωσε η μάνα του, μη νομίζετε οτι το έκανα εγώ κι αν προλάβω να ξεκουραστώ και λίγο.

Εντάξει, δε γράφω άλλα γιατί σας ζάλισα ... άλλωστε από τότε που ο ατζέντης μου με εγκατέλειψε μόνη στα βλογς, δεν πατάει άνθρωπος εδώ μέσα.. θα του κάνω μια αύξηση (από του χρόνου, μόλις περάσει η κρίση).

Άντε, καλό Σου Κου! :)

πλΛλάκα με κάνεις;

#$^$&#%*#%&*#%^&*%#^*#^πληρώθηκα @#%^$&$*@#$%#@%^%&#&*@#$%#$^%&#$&#@^$^$σήμερα:#%^^
($%^@#$!@#!@%$#^$%&$%&$%@$%&^@$&@#$^#^μετά!#$%#
^@$&#$&&*%#$@#Ε@#!%&^&$@από*(%^$%@^%&%^@#$@%%^^*$(&*@##$#@μια εβδομάδα @$%&^#$&#%*#^&$ και αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα#@$^@$&#%^*#@$%#^#&^@*%#^$%^στο αφεντικό!#$^^&*&($%&#%#$#%&που είναι όλο σε meeting#$%^#^$&#$^#@!και δεν πατάει το πόδι του@!$%!#^#%^*%&*&(%*$%Υ%@%$στην εταιρεία#$^@#^*&^($%^#$^%&και πήρα τα μισά!!!!

Που είναι το @#%^@#$%&@$%@%#$%κράτος!#$^%#!^το φελέκι μου μέσα $%&&$#%*$%*%&*&@ ;

εΕεεεεεεΕΕΕεεΕΕεΕεεεεεεεΕΕ;;;;;;;;;;;;;;;

Ο γάμος της χρονιάς

Η αλήθεια είναι οτι έχω εξαφανιστεί τελευταία από τα λημέρια τα παλιά (τι ποιά καλέ; τα εδώ μέσα!)

Είναι που έχω αναλάβει στιλιστικά τον γάμο της χρονιάς. Δεν θα αποκαλύψω παραπάνω πράματα γιατί οι μέλλοντες νιόπαντροι (ήθελα να ήξερα με καταλαβαίνει κανείς έτσι όπως τα μιλάω τα ελληνικά;), δεν θέλουν να δώσουν τροφή στα κανάλια και ειδικά στο skai.

Ο γάμος θα θυμίζει πολύ ντοκιμαντέρ, αν σκεφτείς οτι πολλοί διάσημοι καλεσμένοι θα κάνουν την εμφάνιση τους σαν... κουμπάροι.

Ναι, ναι καλά ακούσατε, σαν κουμπάροι. Από την Τζέσικα Πάρκερ μέχρι τη Lady Gaga.

Για να μη μιλήσουμε για τους υπόλοιπους καλεσμένους ... είμαι κι εγώ μέσα και δεν συζητώ πόσο διάσημη είμαι. Μη βλέπετε που είμαι ταπεινή και δεν μιλάω πολύ (πως είπατε;).

Με λίγα λόγια με έχει φάει η δουλειά.

Να ράψεις τα τούλια, τα φτερά και τα παλιοσίδερα για το φόρεμα της Gaga, να φτιάξεις το καπέλο της Τζέσικα, να κρεπάρεις το μαλλί του γαμπρού (είναι και πολύ το άτιμο), να συνθέσεις το σοκολατένιο νυφικό της νύφης ...

Ναι, το νυφικό θα είναι από ferrero και φυσικά θα κρατάει την ουρά ο ίδιος ο Πρέσβης... τι είμαστε τίποτα βλάχοι να έχουμε παρανυφάκια;

Για τον γαμπρό έλεγα να καλέσω τον Τρύφωνα να του φτιάξει το μαλλί αλλά μετά από μια παρατήρηση της αΚαΝόΝιΣτης, φοβήθηκα μην τους μπερδέψουμε και δώσουμε στο κορίτσι τον Τρύφωνα αντί για τον κανονικό γαμπρό (είναι φτυστοί...στο μαλλί!)!

Όπως καταλαβαίνετε, έχω αναλάβει χρέη (οι ωραίοι έχουν χρέη άλλωστε όλοι το ξέρουμε..) ντεκορατρίς (αμέ!) και ο ατζέντης μου κάνει την πάπια...

Συμπαραστέκεται στους φορτηγατζήδες και απεργεί! Άκου τώρα!

Τι να κάνω κι εγώ, αφού δεν πληρώνομαι από την κανονική μου δουλειά, το έριξα αλλού! Βέβαια κι εκεί σε είδος θα με πληρώσουνε μη νομίζετε... στο τέλος θα φάω το νυφικό, μου το υποσχέθηκαν!!!

Α, να μην ξεχάσω... στο τέλος αντί για μπομπονιέρες, θα μοιράζονται κονσέρβες αρνιού. Ή είμαστε γκουρμέ ή δεν είμαστε!

Να ζήσει η νύφη κι ο γαμπροοοοοοοοοός!!!

Ουφ... τι άλλα;

Λοιπόν είμαι εδώ στη δουλειά και κοντεύω να κόψω τις φλέβες μου!

Τα αφεντικά (και τα ξενόγλωσσα και τα εγχώρια) τα έχουν ρίξει στον κόκορα και λόγω κρίσης έτσι κι αλλιώς η δουλειά πάει κατά διαόλου.

Ακόμα και τα φυτά που είχαμε εδώ μέσα δεν άντεξαν με την κατάσταση και την έκαναν για άλλη γη κι άλλα μέρη. Τα κόψαμε και μείναν μόνο οι γλάστρες...

Τώρα μένει να μπούμε εμείς μέσα (στις γλάστρες...γιατί μέσα θα μπούμε έτσι κι αλλιώς σαν εταιρεία) κι έτσι αποχαυνωμένοι που είμαστε, να παριστάνουμε τα φυτά.

Μόνο μια παράκληση, μη μου ρίχνετε πολύ νερό γιατί είμαι και γριά και ένα θέμα με τη συχνουρία, το έχω!

Μπορείτε να μου ρίχνετε κάνα κοψίδι, καμιά συκωταριά και κάθε πρωί μια κούπα ελληνικό καφέ (διπλό, να μην κάνουμε τσιγκουνιές) με λίγα κουλουράκια. Μη βάλετε λουκούμι, μου φέρνει δίψα και να μην τα ξαναλέμε για το νερό!

Προσοχή, άμα ξεραθώ μη με κόψετε, είμαι που είμαι μισοριξιά, δε θα μείνει τίποτα!

Αν θέλετε, πάρτε μου μόνο τις άκρες.

Ευχαριστώ

υ.γ. άλλο ένα λαλημένο ποστ... κάθε μέρα επιβεβαιώνω μια παλιόφιλο που έλεγε να επισκεφτώ ειδικό! χο χο χο ... θα επισκεφτώ λοιπόν κηπουρό (Βασίληηηη... θα είσαι σπίτι;) αύριο πρωί πρωί!

Νεύρα, νεύρα.. πω πω νεύρα!

Χθες έσπασα δυο υαλοκαθαριστήρες!

Ναι, είμαι ένα χουλιγκάνι των δρόμων! Εκνευρίστηκα τόσο πολύ όταν είδα κάθετα παρκαρισμένο αυτοκίνητο πάνω σε φανάρι και διάβαση πεζών που έκλεινε όοοοολο το πεζοδρόμιο αλλά και την μπάρα για τους ανάπηρους και που μας έκανε να περπατάμε στη μέση του δρόμου με τον μικρό Τρότσκι στο καροτσάκι (γιατί είχαν παρκάρει κι άλλοι έξυπνοι τσίμα τσίμα του και δεν χωρούσαμε να περάσουμε από πουθενά), που ναι... του έσπασα τους υαλοκαθαριστήρες!

Έψαχνα απελπισμένα στην τσάντα μου για τα αυτοκόλλητα των "Πανθήρων" να του τονίσω οτι είναι γάιδαρος, αλλά γαμώτο τα είχα ξεχάσει σπίτι!

Νομίζω πως τέτοια αυτοκόλλητα θα πρέπει να βγουν για διάφορους λόγους... ακόμα κι όταν σου παίρνουν τη σειρά στο σούπερ μάρκετ, στο ταχυδρομείο, στην τράπεζα, να τους κολλάς στο κούτελο "είμαι γάιδαρος, σου πήρα τη σειρά"....

Ο συγκεκριμένος τύπος ήταν τρομερά προκλητικός... Είχε και αυτοκόλλητο στο πίσω τζάμι "προσοχή παιδί στο αυτοκίνητο".

Αααα... εμείς να σε προσέχουμε φίλε, εσύ να μας γράψεις στ' αρχίδια σου!

Άι στα δγιάλα τελικά με τους μαλάκες!

Αν λοιπόν περνάτε από πουθενά και δείτε μια αλλοπρόσαλλη, αναμαλιασμένη και με το αίμα στο κεφάλι, να ξηλώνει υαλοκαθαριστήρες... εγώ είμαι, πάρτε με με το καλό!

υ.γ. Σε παλιότερο παρόμοιο περιστατικό, που πάλι είχα ξεχάσει τα αυτοκόλλητα σπίτι, ο Λου πρόσεξε πως όλο το παρμπρίζ του ήταν γεμάτο με τα σήματα της εφορίας από το 2000 μέχρι και το 2010 οπότε αν του κολλούσα λέει αυτοκόλλητο με τον γάιδαρο, θα χαιρόταν "ααα... τι ωραία, κι άλλο αυτοκόλλητο!".

Τα παίξαμε τελείως!

Ο αγαπημένος μου μούτρος, με κάλεσε πριν κάποια ποστ, να παίξω ένα παιχνίδι.

Να γράψω λέει, 10 πράγματα που αγαπώ.

Φυσικά αυτή δεν είναι η καταλληλότερη ώρα για τέτοια πράματα, αφού είμαι στη δουλειά και μου είναι πιο εύκολο να σας γράψω (όχι εσάς καλέ... μισό λεπτό, αμέσως να παρεξηγηθείτε) 10 λόγους για τους οποίους θα σκότωνα άνθρωπο!

Μμμμ... για να σκεφτώ λοιπόν...

1. Αγαπώ τις αιώρες του Λου (όπου πάμε έχει και μια... εγώ πάντα γκρινιάζω "τι τις κουβαλάει παντού και μας πιάνουν χώρο" και στο τέλος δεν τον αφήνω ούτε να τις ακουμπήσει. Αράζω μέσα και σηκώνομαι μόνο για κατούρημα... ε ναι, μην το παραχέσουμε κιόλας!)

2. Αγαπώ την εξοχή... ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ...Μ' ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;;; (αν μ' ακούει κανείς, να μην κάνει την πάπια και να μου χαρίσει κάνα σπιτάκι, κατά προτίμηση όχι δίπατο, με φάγαν οι σκάλες όλο το καλοκαίρι. Α, και μια που θα κάνετε το ψυχικό, παρακαλώ να μην είναι σε κτήμα τσίμα τσίμα, δώστε εκεί καμιά 20ριά στρέμματα να υπάρχουν. Κατά προτίμηση σε νησί. Προτεινόμενα νησιά: Αμοργός, Κρήτη, Ύδρα, Σπέτσες, Άνδρος... εντάξει αν υπάρχει κάτι σε Μύκονο και Σαντορίνη δεν θα πω όχι. Στην αναβροχιά, καλό και το χαλάζι. Ευχαριστώ.)

3. Αγαπώ τις απογευματινές βόλτες στη θάλασσα με τον μικρό Τρότσκι και τον Λου. Τώρα μάλιστα που φοράμε και παπούτσια και κατεβαίνουμε κι από το καρότσιιι (όχι εμείς.. έλα να συγκεντρωνόμαστε, ο μικρός λέμε)... ουουουου... ποιος μας πιάνει!

4. Λατρεύω τα ξεκαρδίσματα του μικρού Τρότσκι και τις διαβολιές του!

5. Αγαπώ τα 2 πρώτα του δοντάκια που μου δαγκώνουν τα μάγουλα κάθε φορά που τον παίρνω αγκαλιά (τι πλάκα)!

6. ΑΓΑΠΩ το πλυντήριο πιάτων μου (το αγαπώ!!!)! Αν υπήρχε κι ένα πιο εξελιγμένο πλυντήριο που να βάζει και τα πιάτα στη θέση τους μετά από κάθε πλύση... εκεί να δείτε αγάπη!

7. Αγαπώ την ησυχία μου!!!

8. Αγαπώ την ελευθερία (ποιά Αρβανιτάκη καλέ; Ήμαρτον Παναγία μου... μα είσαστε με τα καλά σας;)

9. Αγαπώ τη θάλασσα και τα ψάρια της... ψητά με λαδολέμονο!

10. Λατρεύω τις βλακείες που λέμε με τον Λου και λιώνουμε από τα γέλια... αν μας ακούσει κανείς σίγουρα θα μας περάσει για τρελλούς (στην πολυκατοικία που ακούνε κάθε μέρα τις συζητήσεις μας, λόγω της καλής μόνωσης, μας μιλάνε με το σεις και με το σας... όπως ακριβώς μιλάνε στους λαλημένους!).

Κι επειδή δικό μου είναι το βλογ και κάνω ότι γουστάρω... θα γράψω κι ένα 11ο πράμα..

11. Αγαπώ τις σαγιονάρες μου!!!

Εντάξει, φτάνει τώρα με τις αγάπες και τα λουλούδια, ας γίνουμε λίγο ρεαλιστές και ας ρίξουμε μερικά καντήλια μπας και ξορκίσουμε το κακό ή στην τελική ας κερδίσουμε κάνα τζόκερ βρε αδερφέ!

Σαλούτ!

Στον Yellow Kid...

...που πέρασε χθες βράδυ τις συμπληγάδες της δικής μου γραμματέως (βεβαίως, βεβαίως)!! :Ρ

Έτσι ξαφνικά...

Άντε καλέ, δε θα μιλήσω για τη σειρά με τον Αιμίλιο Χειλάκη και τον άλλον τον μισοριξιά τον Μαρκουλάκη ντε (κάντε στην πάντα περνάει η δίμετρη).

Θα σας μιλήσω για την εμπειρία μου από το facebook! Τι εννοείτε οτι άλλα έλεγα παλιά; Με έχετε για συγκροτημένο άτομο για να κρατήσω και τη στάση ζωής μου;
Όχι αγαπητοί μου!
Εγώ ακολουθώ μόνον ότι μου υπαγορεύσει ο ατζέντης μου... τι να κάνω η καημένη η στάρ;
Εν πάση περιπτώσει, έκανα δυό τρεις φίλους εκεί μέσα, αλλά πάντα επιλεκτικά. Φυσικά έχω ψευδώνυμο για να μπορώ να κυκλοφορώ ιγκόγνιτο και να μη με χαμπαριάζει κανείς!

Κατασκόπευσα λοιπόν κάτι παλιούς συμμαθητές, φίλους, εχθρούς, αντίζηλες σταρ (μπήκα και στης Πάρις που μου έχει φάει τη δόξα τελευταία) και είδα πολύ ενδιαφέροντα πράματα!
Καταρχήν έχει πλάκα γιατί νομίζεις οτι μόνο η δική σου ζωή προχωράει και όλων των άλλων μένει εκεί που την άφησες! Κι έτσι ξαφνικά συνειδητοποιείς, ότι κι άλλοι έκαναν παιδιά, κι άλλοι παντρεύτηκαν, άλλοι χώρισαν (2 και 3 φορές), άλλοι άνοιξαν εταιρεία παραγωγής με τσόντες (ξέρετε... τη γνωστή), άλλοι άνοιξαν μπαρ, άλλοι εξακολουθούν να είναι χάπατα αλλά δεν το ξέρουν κι άλλοι έγιναν ροκ σταρς!!!!

Δεν ξέρω αν όλοι αυτοί είχαν κάποιο όνειρο, αλλά ο τελευταίος (ο ροκ σταρ λέμε) είχε πάντα κόλλημα με το μπάσο και ήταν σίγουρος οτι κάποια μέρα θα κάνει μπάντα. Εντάξει, φυσικά εμείς οι "ώριμοι" υπόλοιποι, του λέγαμε να αφήσει τις μαλακίες και να πιάσει καμιά δουλειά της προκοπής.
Αυτός αντίθετα, παραιτήθηκε από τη μόνιμη δουλειά του, δούλευε σε μπαράκια για χαρτζιλικάκι κι όλη την υπόλοιπη μέρα ήταν με το μπάσο στο χέρι!
Φίλε... τώρα ο τύπος ζει το όνειρο του... και ΝΑΙ, τον παραδέχομαι!!!
Είσαι πολύ μεγάλος αδερφέ (καλά, μην το πάρεις και πολύ πάνω σου όμως, είσαι και λίγο ψιλονούμερο, τι ύφος είν' αυτό; δεν παίζεις και στους Sex Pistols... θα έσκαγα αν δεν έβγαζα τη χολή μου όμως)!
Μπορεί να μη βγάζεις φράγκο, αλλά σάμπως εμείς που είμαστε όλη μέρα σ' ένα σκατογραφείο βγάζουμε τίποτα; Και έχουμε και χαλασμένη διάθεση!

Τέλος, θα μάθω μαντολίνο... και ποιός ξέρει, μπορεί να γυριστεί και ο "λοχαγός Κορέλι Νο2" και να με πάρουν... για μαντολίνο!

Αν με δείτε να κοιμάμαι ανάσκελα... τώρα που έχω πάρει λίγο στην κοιλιά, είμαι ολόιδια!

Το παρόν βλογ είναι υπο επιτήρησην

Δια ταύτον λόγον, θα σας γράφω νέτα σκέτα και ουχί τις ώρες εργασίας, καθώς όπως προείπα, το πι σι μου (στη δουλειά ντε) είναι υπό παρακολούθησην των άνωθεν.
Κοινώς, τα κεφάλια μέσα και οι μέρες που παίζαμε πάκμαν και πασιέντζα στο γραφείο, ετελείωσαν και τώρα δουλεύομεν σαν λοστρόμοι (πως είπατε;).

Ο μικρός Τρότσκι αρχίζει και μπαίνει σ' ένα πρόγραμμα... να κοιμάται στις 12 το βράδυ και όχι στις 3 μετά από ξενύχτι και 10 μποτίλιες γάλα.
Έτσι κι εμείς προλαβαίνουμε να κοιμηθούμε καμιά ώρα πριν πάμε στη δουλειά για το μεροκάματο του τρόμου αλά ιταλικά!

Ελπίζω να αδειάσω σύντομα και να σας γράψω νέα μου από την επιστροφή στη γαλέρα. Προς το παρόν δεν προλαβαίνω ούτε να φάω... ΝΑΙ!!! Το πιστεύετε;;; (ευκαιρία για δίαιτα κυρία μου...)

υ.γ. άτιμη τεχνολογία... έτσι και πιάσω στα χέρια μου αυτόν που ανακάλυψε τη συνδεσιμότητα των πι σι... έ ρε τι έχω να του κάνωωω..!

Παγκόσμια πατέντα (ή το χαμένο μακαρόνι)

Τι κάνετε όταν ένα ψημένο και βουτυρωμένο μακαρόνι πέσει πίσω από την ηλεκτρική σας κουζίνα;

α. τραβάτε την κουζίνα, μαζεύετε το μακαρόνι και σκουπίζετε με προσοχή;

β. αφήνετε το μακαρόνι εκεί που είναι; Ποιος το βλέπει άλλωστε; Η πεθερά σας μένει χιλιόμετρα μακριά.

γ. κάνετε βουτιά στο πάτωμα, κλείνετε το ένα μάτι για να βλέπετε καλύτερα κάτω από την κουζίνα και προσπαθείτε να πιάσετε το μακαρόνι με μια μακριά κουτάλα;

Όοοοοχι κυρίες και κύριοι... αν κάνετε κάτι από τα παραπάνω, απλώς χάνετε χρόνο... πρέπει να σας στείλω για καμιά βδομάδα τον Λου στο σπίτι με τις μοναδικές πατέντες του!!!

Πηγαίνετε στο μπάνιο (ή όπου φυλάτε την σφουγγαρίστρα... που να ξέρω εγώ που βάζετε τα πράματα σας;), βγάλτε τη σφουγγαρίστρα από το κοντάρι της.
Κρατήστε το κοντάρι.
Φέρτε το στην κουζίνα (το ξέρω οτι πάω απελπιστικά αργά με την περιγραφή, αλλά τώρα που τα γράφω με έχει πιάσει ένα τρομερό νευρικό γέλιο... αφήστε που τα λέω βήμα- βήμα για τους αρχάριους Κύρους Γρανάζηδες).
Στη συνέχεια θα χρειαστείτε λίγη χαρτοταινία κατα προτίμηση, για να μην αφήσει σημάδια όταν την αφαιρέσετε, αλλά αν δεν έχετε, κάνει και σελοτέιπ.
Πάρτε ένα πιρούνι και κολήστε το με την χαρτοταινία (εντάξει.. ή το σελοτέιπ) στην άκρη του σφουγγαριστροκονταριού!
Τώρα, τραβήξτε λιιιίγο μπροστά την κουζίνα σας, ίσα για να δείτε το μακαρόνι.
Απλώστε το κουντάρ' και τσιμπήστε το!

Προσοχή! Πρέπει να είστε συγκεντρωμένοι γιατί υπάρχει πιθανότητα το μακαρόνι να είναι παραβρασμένο, να σας γλιστρήσει και να κάνει όλο το πάτωμα μεσ' τα βούτυρα!!

Σημείωση: Η συγκεκριμένη εφεύρεση, εκτός του οτι είναι παγκόσμια πατέντα και αν την χρησιμοποιήσετε χωρίς την άδεια μας, θα σας τρέχουμε στα δικαστήρια μέχρι να μας κάνετε το τραπέζι, μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο με ριγκατόνι, πένες, βίδες και σε πολύ ειδικές περιπτώσεις σε τορτελίνια (τα οποία αν είναι παραβρασμένα, θα ανοίξουν, θα χυθεί η γέμιση και θα τα κάνετε όλα σκατά... μη λέτε μετά οτι δεν σας τα είπα).
Μην το δοκιμάσετε με σπαγγέτι, θα γελάσει μαζί σας και το παρδαλό κατσίκι... αφήστε που θα γεράσετε κυνηγώντας το μακαρόνι!

Συμπέρασμα: Να προσέχουμε λίγο όταν μαγειρεύουμε γιατί μετά μας φεύγει ο κώλος να καθαρίζουμε!


υ.γ. μπορείτε στο μακαρόνι να βάλετε λάδι αντί για βούτυρο... είναι πιο υγιεινό!

Μα τι καταπληκτική εφεύρεση!!!

Μετά από σχεδόν 35 χρόνια ζωής, αποκτήσαμε πλυντήριο πιάτων!!!

Έχω ξεφτιλιστεί να πλένω!

Νομίζω πως είμαι ευτυχισμένη!!!!


υ.γ. τα μωρά σε πιο πρόγραμμα τα βάζεις;;

Φταίει ο καύσωνας...

... ή εγώ βλέπω να φυτρώνουν μπανάνες στις λεμονιές;

υ.γ. 1 Τι σου είναι τελικά το τροπικό κλίμα της εξωτικής Εύβοιας!

υ.γ.2 Που να γυρίσω και στη δουλειά...

Επιστροφή στον πολιτισμό!

Έκλεισα 1 μιση μήνα στην εξωτική Εύβοια και επιτέλους, βρήκα τον δρόμο της επιστροφής!

Χθες βράδυ, πήρα μια δόση πολιτισμού (;) με μια βόλτα στην Χαλκίδα, μην πέσω με τα μούτρα στην Αθήνα και πάθω σοκ!
Έφαγα μια πίτσα Τσιτσιλιάνα που ακόμα ψάχνω να βρω το τσίλι που έλεγε οτι είχε μέσα, αλλά ας μην είμαστε κι αχάριστοι, αν ήθελα ας πήγαινα διακοπές στην Ιταλία!
Α, τώρα που είπα Ιταλία, να θυμηθώ να μην ξεχάσω την επόμενη εβδομάδα να επιστρέψω και στη δουλειά! Τα κεφάλια μέσα, όσο κάτσαμε κάτσαμε και τώρα όλοι θα δουλέψουμε για να πάει μπροστά αυτή η χώρα η ρημάδα (με φειδώ όμως... έτσι παιδιά; είπαμε..)!

Ο μικρός Τρότσκι, έχει αρχίσει να τρώει μοσχαράκι και κοτόπουλο, αλλά ακόμα δεν ξέρει τι πάει να πει σπετζοφάι και στιφάδο!
Την άκουσε όμως για τα καλά όταν ήπιε μια γουλιά θάλασσα! Με το αλατάκι της με τα όλα της! Ακόμα όταν βλέπει το σωσίβιο του, κρεμάει τη γλώσσα να γλύψει το αλάτι που έχει απομείνει πάνω!
Θα του λείψουν σίγουρα οι δροσερές σιέστες κάτω από τις μανταρινιές και δίπλα στις μελιτζάνες του παππού!

Άσχετο. Στο Κουφονήσι, λέει (έγκυρη πηγή), φέτος ο κόσμος νοίκιαζε τα δωμάτια 100 ευρώ και μετά δεν είχε ούτε να φάει. Πήγαινε, λέει, στα καφέ και παράγγελνε 1 πορτοκαλάδα με 3 καλαμάκια για να πει οτι βγήκε κιόλας!
Και μετά σου λέει πήγα διακοπές!

Γι' αυτό κι εμείς πήγαμε στην μαγευτική Εύβοια όπως προείπα, και την περάσαμε ζάχαρη... ακατέργαστη που είναι δύσκολο να την χωνέψεις, αλλαααά ζάχαρη!

Αααχ, του χρόνου που θα έχουμε κάνει πολλά λεφτά (μάστα!), θα έχουμε ξεχρεώσει και το ΔΝΤ (όχι, δεν είμαι Πασοκ... απλώς καμιά φορά με πιάνουν κρίσεις αισιοδοξίας.. ειδικά μετά από τις διακοπές, οτι όλα θα πάνε καλά, οτι θα γίνουμε κι εμείς Ευρώπη κάποια στιγμή, οτι θα φτηνύνουν του χρόνου τα δωμάτια στα νησιά Φίτζι κτλ), θα πάμε στην Καραϊβική!

Μέχρι τότε... και τα όνειρα καλά είναι... και προπάντων... τζάμπα!

Αληλλούια!!!

Λίγες μέρες επιστροφή στον πολιτισμό για το εμβόλιο του μικρού Τρότσκι, κι έπεσα με τα μούτρα στο ιντερνέτ (που λέει κι η πεθερούλα μου).

Το γουάι φάι του γείτονα κλειδωμένο. Η πισίνα τους κατειλημμένη καθημερινά... δεν πάνε εκδρομές φέτος λόγω κρίσης μάλλον... κι εμείς, αναγκασμένοι να βολοδέρνουμε σ' ολόκληρη την Εύβοια, να βρούμε καμιά παραλία της προκοπής με λίγο κόσμο...!

Δεν ξέρω βρε παιδιά, αλλά από το '76 που πάω στην Εύβοια, δεν έχω γνωρίσει ούτε έναν ευγενικό ντόπιο!
Όποιος έχει πάει και έχει γνωρίσει έναν ευγενικό άνθρωπο, να μου πει που τον βρήκε να πάω να τον συναντήσω κι εγώ!!!

Τις προάλλες, τρώγαμε σε ένα ταβερνάκι και ο μικρός Τρότσκι (επαναστάτης όπως είναι) αποφάσισε να κάνει το χοντρό του! Μόνο που δεν μπορεί να ελέγξει το ζόρι του για το σφίξιμο ακόμα και μας άκουσε όλο το χωριό.
Ένας μαλακοπίτουρας νεαρός, ενοχλήθηκε και έκανε φωναχτά παράπονα, πως δεν είναι δυνατόν να τρώνε κι ο μικρός να χέζει.
Αμέσως μόλις γύρισα να τον ΧΕΣΩ κι εγώ για τις παπάρες που έλεγε, είδα τη μάνα του να του κάνει σούτ για να μη λέει βλακείες. Όπως καταλαβαίνετε, υπερίσχυσε η αλληλεγγύη της μάνας και δεν του είπα κουβέντα, αλλά τον στραβοκοίταξα με το δολοφονικό μου βλέμμα ( ο Πάσαρης μπροστά μου είναι σχολιαρόπαιδο)!

Ούφ, τώρα λοιπόν θα βράσουμε κάνα 2 μέρες στον πολιτισμό, μέχρι να ξαναγυρίσουμε στην Εύβοια με τα τρομερά ευγενικά ατομάκια και να βουτάμε στα καταγάλανα νερά, μετά από 3 ώρες ταξίδι που θα κάνουμε για να τα βρούμε, ή μέσα στα φύκια κάτω από το σπίτι μας!

Και σα να μην έφταναν όλα αυτά... από Σεπτέμβρη, πιάνω δουλειά!!! Καλό;;;!!!

Ευτυχώς οι γείτονες, μας άφησαν να στήσουμε την αιώρα μας δίπλα στην πισίνα τους...

... εκεί, πίσω από τον φράχτη που χωρίζει τα σπίτια μας!

Βρέθηκαν λεφτά!!!

Καλά, μην το κάνουμε και θέμα και μας έρθει ο Αλογοσκούφης σπίτι μας!
Τι... δεν είναι πια ο Αλογοσκούφης υπουργός οικονομικών; Έχω χάσει πολλά επεισόδια που ασχολούμαι όλη μέρα με τον μικρό Τρότσκι!

Τέλος πάντων, το καλό νέο είναι οτι πάμε διακοπές. Το κακό νέο είναι οτι πάμε μόνο εγώ κι ο Τρότσκι, γιατί ο μπαμπάς θα κάτσει στην Αθήνα... κάποιος πρέπει να δουλεύει και να στέλνει "το κασέρι" που λένε κάτι τύποι σαν τον Μπουγά (δώστε βάση στην εισαγωγή του τραγουδιού... όλα τα λεφτά!)!
Γεια σου ρε Τάσο με τα ινδιάνικα σου!

Πάλι εκτός θέματος βγήκα..

Λοιπόν, πάμε διακοπές με τον παππού και τη γιαγιά! Στα καλύτερα θα τον πάω τον Τροτσκάκο. Με το ψαράκι του, το χταποδάκι του, το καλαμαράκι του, τη μπυρίτσα του!!!
Και το κύμα να σκάει στα πόδια του... στα 300 μέτρα (ε, δεν είμαστε και δίπλα στη θάλασσα, μην είμαστε και αχάριστοι!).

Α μπιεν το, που λένε και οι Γάλλοι!
Αλλιώς.. θα σας δω στο πλοίο!

Πότε θα επιστρέψω; Ποιός ξέρει; Πάντως αυτή τη φορά θα πάρω το λαπιτόπι μαζί... νομίζω πως ο γείτονας, εκτός από πισίνα, έχει και ασύρματη σύνδεση (το λεγόμενο wifi ..εεε;) που δεν ξέρει να την κλειδώνει!

Πάω για ψάρεμα στην πισίναααα...!!!
Ουουουουουουουου !!!!

:))

6 μήνες και 6 μέρες μετά...

... και ο θηλασμός συνεχίζεται!Άραγε κόβεται από μόνο του το γάλα κάποια στιγμή ή ο μικρός Τρότσκι θα θηλάζει μέχρι τα 70 του;

Επιστροφή στην πόλη

Γυρίσαμε να βάλουμε πλυντήρια (καμιά κατοσταριά, αν υπολογίσω και τα ρούχα του μικρού) και μόλις στεγνώσουν (κατά τον άλλο μήνα), θα την ξανακάνουμε για τις επόμενες διακοπές μας!

Προς το παρόν είμαι σοκαρισμένη (ακόμα) από την ευχή που μου έδωσε προχθές μια κυρία που με είδε στον δρόμο και θαύμαζε τον μικρό Τρότσκι να της χαμογελάει από το καρότσι του!



"Με το καλό και το δεύτερο και μ' έναν πόνο!"

ΠΩΣ;;;;;!!!

Εντάξει, φορούσα κι εγώ τα κολλητά μου αφού όλα τα ριχτά τύπου Ντέμης Ρούσσος ήταν στα άπλυτα, αλλά όχι κι έγκυος!!!

Ουφ, ευτυχώς ήμουν βόλτα στην Πλάκα και πετάχτηκα μέχρι τον Κωνσταντινίδη, (κύριε Κωνσταντινίδη, η διαφήμιση που σας κάνω, δεν είναι τσάμπα... περιμένω κάνα δεκάρι κουτιά γλυκά στο σπίτι.. έτσι για αρχή!) πήρα 2 μιλφέιγ και συνήλθα κομματάκι!

Τι ήταν κι αυτό;
Κι ότι έλεγα να αρχίσω δίαιτα, αλλά γίνεται δίαιτα με τέτοια στεναχώρια που πήρα;




υ.γ.1 Επίσης όσο έλειπα από 'δω, πετάχτηκα και μια Θεσσαλονίκη να φάω μια μπουγάτσα (που σημειωτέον έφαγα τη λάθος πάλι γιατί πρέπει να κάνεις μεταπτυχιακό για να συνεννοηθείς τι μπουγάτσα θες να φας... για να μη μιλήσω για το σουβλάκι και μας πάρει το δείλι..), συνάντησα τους γνωστούς αγνώστους της Αριστοτέλους, ήπιαμε καφέ στου Χατζή στις 7 το πρωί (τους έπιασα στον ύπνο!), πετάχτηκα μέχρι Ηράκλεια να θαυμάσω τα "αρχαία" (τα αυθαίρετα ) που λέει κι η αΚανόΝιστη, πήγα και στην Αρναία στην Αγ. Παρασκευή μέσα στα δάση τ' άγρια βουνά σε μια βάφτιση... αμέ!

υ.γ.2 Καταγγελία!!!
Κίκοπα, τελικά η συνταγή των κεφτέδων ήταν κλεμμένη! Ο απατεώνας συνβλόγερ, είναι στα δικαστήρια με γνωστή γκουρμέ κυρία με ιδιαίτερες προτιμήσεις στον τρόπο που πίνει τον ελληνικό της καφέ, για τα δικαιώματα!
Γκρεμίστηκαν όλα μου τα όνειρα!

Έφτασε η ώρα!

H μανιταροοικογένεια πάει διακοπές!

Τα ξαναλέμε σε 2 εβδομάδες...

εκτός κι αν στο μαγευτικό χωριό της Πελοποννήσου, βρούμε wifi (good wines)!


Φιλιά σε όλουουουους! :)

Ακούσατε ακούσατεεε...

Το άλλο ΣΚ θα βρισκόμαστε για λίγες παραστάσεις στην Θεσσαλονίκη!

Για την ακρίβεια, για πολύ λίγες ώρες (και πολύ πρωινές) στον σταθμό του τρένου! Παρακαλώ όποιος θέλει να μας κεράσει καφέ στο σπίτι του, γιατί στις καφετέριες δεν θα έχουν βάλει ούτε τα τασάκια, μέχρι να μας παραλάβουν οι σοφέρ μας για να μας μεταφέρουν στην όμορφη Χαλκιδική, να μας ενημερώσει πάραυτα!

Διαφορετικά... και πάλι φίλοι! Βολευόμαστε και μ' έναν φραπέ από το περίπτερο σαν τα μαστόρια! Είμαστε απλά παιδιά εμείς οι Χαμουτζήδες...
Το μόνο που με στεναχωρεί, είναι οτι δεν θα πετύχουμε ανοιχτό τον Χατζή να βουτήξουμε στα καζάν ντι μπι... αλλά θα το πιω κι αυτό το ποτήρι!

Ο Σούλης ο μεντεσές θα μείνει στην Αθήνα γιατί δεν θέλει να ταλαιπωρηθεί με τα τρένα... μωρέ! Θα κάτσει λέει με τον παππού του να πάνε για ψάρεμα!
Εντάξει, δε χαλάω χατίρια εγώ!

Λοιπόν, ανασυνταχθείτε και σας έρχομαι!

υ.γ. στην πραγματικότητα ανεβαίνω για να ψηφίσω Νομάρχη!!! Αν δε βγει ο Ζορό, εγώ θα σκάσω!

Πόσα εκλεράκια...

... να αντέξει ένας οργανισμός, μετά από 2 σοκολατίνες κι ένα τσιζκέικ... μετά το φαγητό;

Πάντως το σπάρκλιν κρασάκι ήταν χωνευτικό!

Χαλάλι μας... πάω να ρίξω ένα ξεγυρισμένο σιδέρωμα τώρα, μπας και χάσω καμιά θερμίδα!

Σα σήμερα...

*

Σήμερα έχουμε επέτειο γάμου!

Κλείσαμε 2 ολόκληρα χρόνια από τότε και πήρα ένα κουτί εκλέρ (που ελπίζω να μείνουν μέχρι να επιστρέψει ο Λου από τη δουλειά, γιατί κάθε φορά που περνάω απο την κουζίνα τσιμπάω κι από ένα, κι όπως ξέρετε η κουζίνα είναι το αγαπημένο μου δωμάτιο), ένα σπάρκλιν (καλό;) κρασί (ντράπηκα να ζητήσω σαμπάνια... είναι επικίνδυνες οι εποχές... κι αν σκεφτείς οτι ο παραγωγός της Τζούλιας ήταν στο σχολείο μου... δε θες και πολύ να παρεξηγηθείς. Τελικά αυτό το σχολείο μου έχει βγάλει όλα τα τζιμάνια!.. οκ.. την κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω... αν κι εδώ που τα λέμε, η παρένθεση έχει πιο πολύ ζουμί...) έφτιαξα και φαγητό (αμ πώς!) για να το γιορτάσουμε!

Φέτος είμαστε 3 και γιορτάζουμε τριπλά!!!

Άντε, στην υγειά μας και στα δικά σας οι ανύπαντροι!

υ.γ. Επίσης εύχομαι στον αγαπημένο κύριο ΚΥΠ που τραγούδησε το "ξημέρωσε καλή μου" αποχαιρετώντας τη νύχτα... με το καλό στο 10 το καλό! ;)
υ.γ. του υστερόγραφου:(ο αντζέντης μου αναλαμβάνει τα πάντα... και σε καλές τιμές!)


*Η φωτογραφία, δεν έχει υποστεί καμία επεξεργασία... έτσι είμαι και στην πραγματικότητα.. φλου!

Πες το μου κι αυτό!

Ότι υπάρχει περίπτωση να κερδίσουμε τη Γιουροβίζιον και να κάνουμε πανηγύρια του χρόνου εδώ με τα δανεικά λεφτά!

Έλα μ...* στον τόπο σου!

*μετά συγχωρήσεως!

Συγγνώμηηη...

...έχει κανείς φωτιά;

Πόσο θα ήθελα...

... να γύρναγα έστω και για μια μέρα στη βρεφική μου ηλικία!

Τότε που μπορούσα να κλάψω σπαρακτικά για κάτι που με στεναχωρεί, αλλά να μην τρομάξω κάποιον που μ' αγαπάει.
Που μπορούσα να γελάω με τα πιο απλά πράματα.
Που μπορούσα να τσιρίξω μ' όλη μου τη δύναμη και κανείς δεν με κοίταζε περίεργα.
Που μπορούσα να μιλάω μόνη μου και κανείς δε με πέρναγε για τρελλή!
Που ρευόμουν μετά το φαγητό κι αντί να με στραβοκοιτάνε, φώναζαν όλοι μαζί μπράβοοο!!!

Τι ωραία χρόνια βρε παιδιά!


υ.γ. Για να μην αναφέρω οτι μπορούσες να πέρδεσαι μπροστά στον κόσμο χωρίς καμία ντροπή!

Θα γίνω Βραζιλιάνα...

... με το σομπρέρος μου

θα 'σαι ο καμπαλέρος μου
κι όταν, αρχίσει ο έρως μου για σέναααα..
Θ' αρχίσουν οι μαρ(λ)άκες, ρυθμό να δίνουνεεεε
τ' άστρα, να τρεμοσβήνουν εε
κι όλα ρυθμό θα δίνουνε θα λες:

Αυτό το μάμπο οοο το μπραζιλέροοοο
που δίνει κέφιιιιι που δίνει στυλ τσα τσα τσα..
(τι τσα τσα τσα καημένη στο μάμπο; Άντε, μπες στο ψητό γιατί απο χορούς είσαι βαθιά νυχτωμένη!)

Το λοιπόν, για να μην σας καθυστερώ (έχω κι εγώ δουλειές με φούντες) θα μπω στο ψητό.

Δεν θα σχολιάσω τίποτα απ' όλα αυτά που έγιναν τις προηγούμενες ημέρες στην Αθήνα γιατί έχω βγει από τα ρούχα μου.

Το μόνο που θα σας πω είναι οτι σκέφτομαι να μαζέψω τα πράματα μου και να φύγω μετανάστης... Έλεγα να πάω Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, που πάνω κάτω έχουμε την ίδια κουλτούρα σαν λαοί (αν είναι κουλτούρα αυτό που έχουμε εμείς δηλαδή), αλλά μάλλον θα είναι οι επόμενες χώρες που θα τους πέσει ο ουρανός στο κεφάλι.
Το έμαθα από έγκυρη πηγή. Ο αδερφός μου (φοβερός οικονομολόγος σου λέει) θα είναι ένα από τα μέλη της επιτροπής που θα πάει στην Πορτογαλία να συμβουλέψει για την ανόρθωση (μα πως τα μιλάω τα πορτογαλικά) της οικονομίας τους!
Εννοείται οτι έχει φάει τρελλό δούλεμα από τους συναδέλφους του και μάλιστα του πρότειναν να αλλάξει το όνομα του γιατί αν καταλάβουν οι Πορτογάλοι οτι τους έστειλαν Έλληνα να τους φτιάξει την οικονομία, θα τους πάρουν με τις ντομάτες!

Εν πάσι περιπτώσει, εγώ είχα μια πρόταση να πάω στη Βραζιλία. Να αγοράσουμε κάτι μπάνγκαλοουζ λίγο έξω από το Ρίο Ντε Τζανέιρο, από έναν φίλο που βαρέθηκε να τα δουλεύει και τα πουλάει κοψοχρονιά!
Δεν το συζητάω, είδα φωτογραφίες... καταπληκτικό μέρος!
Φεύγω αύριο κιόλας!

Τώρα βέβαια υπάρχει κι ένα μικρό κολληματάκι... δεν έχω το κεφάλαιο για την αγορά, όχι των μπάνγκαλόουζ απλώς, αλλά ούτε αεροπορικού εισιτηρίου!
Μικροπράματα όμως... άλλωστε δεν μου απαγορεύει κανείς να ονειρεύομαι!

Πάω να απλώσω την αρίδα μου στο χαλί (ναι, ακόμα δεν τα έχουμε βγάλει... είμαστε πολύ νοικοκύρηδες λέμε), να κλείσω τα μάτια και να ακούω το Βραζιλιάνικο κύμα να σκάει στα πόδια μου!

Ντο Μπραζίου λοιπόν.... (μη με πάρει κανείς τηλέφωνο και μου χαλάσει το όνειρο... τον έφαγα!)

υ.γ. Φούλη, οι άντρες μου ξυπνήσανε... κι εγώ από 'κείνη την ώρα δεν προλαβαίνω ούτε να φτύσω.. :Ρ

Όταν οι άντρες κοιμούνται...

... είναι ώρα χαλάρωσης για τη μαμά!

Είναι η ώρα που ανοίγω το ντουλάπι με την ποικιλία τσαγιών (αμ τι μας περάσατε; για τίποτα χάπατα;) κι ετοιμάζομαι να απολαύσω το βραδινό μου τσάι παρέα με καμιά ταινία (αν είμαι τυχερή και δεν πέσω πάνω στη Μανωλίδου πάλι) στην τηλεόραση!

Είναι η ώρα λοιπόν που ανοίγω το ντουλάπι και.... βρίσκω μέσα ένα σκουλήκι... (μην προ τρέξετε να με χαρακτηρίσετε βρωμιάρα.. σας το λέω κι από μόνη μου...)

Φτου ρε πούστη!

Άδειασα όλα τα ντουλάπια τη κουζίνας, ξεσκαρτάρισα κάτι μακαρόνια από την εποχή που μέναμε στο άλλο σπίτι (ναι, εμείς οι γκουρμέ, όταν μετακομίζουμε, κουβαλάμε φαγητά!), κάτι τορτελίνια γεμιστά με τυρί, κάτι ρύζια μπασμάτι και φυσικά έπεσε γερό σαπούνισμα στα ράφια!

Λαμπίκος!

Τελικά το σκουληκάκι είχε βγει από ένα γλυκό του κουταλιού που έκρυβε ο Λου, βαθιά στο πάνω πάνω ντουλάπι και από τη βιασύνη του να το κρύψει και να μην τον τσακώσω και του το φάω, δεν το είχε βιδώσει καλά και έγινε πάρτι εκεί πίσω!

Μια ξεκούραστη μέρα τίγκα στο σιδέρωμα, το πλύσιμο πιάτων και κατσαρολικών (το χειρότερο μου!) και τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ με τον μικρό Τρότσκι στο μάρσιπο (πόσα κιλά είν' αυτό το παιδί παναγία μου;), έκλεισε το ίδιο ξεκούραστα με φασίνα στην κουζίνα!

Πάντα τέτοια!

(Να πάω για ύπνο τώρα ή να καθαρίσω και το μπάνιο;)

υ.γ. και μετά την ερώτηση κάθε γυναίκας "εγώ πότε θα γίνω μάνα;", έρχεται η επόμενη ερώτηση ... "εγώ πότε θα ξεκουραστωωωωωώ;;;;"

Σήμερα γιορτάζει όλη η πλάση...

... είναι του Αγίου Ατζέντη!!!!

Χρόνια πολλάάάάάάάάάάάάάάάάά!!!

(δωράκι με πολύ αγάπη)*

*μόλις χθες το ανακάλυψα!

υ.γ. θα μας κάνεις τώρα κάνα σκόντο στις τιμές; Ολόκληρη ανάρτηση σου αφιέρωσα!

Σοβαρά τώρα...

... έχω τρομοκρατηθεί!

Το ΔΝΤ θα μας πάρει και τα σώβρακα... όσα μας έμειναν δηλαδή, αφού τα περισσότερα μας τα πήραν οι κυβερνήσεις μας.

Ο Χαρδαβέλας χθες βράδυ έκανε εκπομπή για τις επιθέσεις της Χρυσής Αυγής στους μετανάστες και γενικότερα για τους Ναζιστές. Αυτό που με τρόμαξε είναι οτι είχε καλέσει τον γραμματέα της Χρυσής Αυγής να πει τη γνώμη (;) του... άλλαξα κανάλι, δεν είχα τις αντοχές να το παρακολουθήσω!

Η Τζούλια θα κλείσει ραντεβού με τον πρωθυπουργό για να του μιλήσει για την κρίση... Βρε μήπως να κάνουμε κι εμείς κάνα ροζ dvd μπας και μας δώσει κανείς σημασία; Αν και εδώ που τα λέμε, με τα καινούρια οικονομικά μέτρα... ήδη αισθάνομαι και πολύ ..ροζ!

Η Ευγενία (η μπουμπούκα καλέ) είναι σε όλες τις εκπομπές και μια το παίζει σεμνότυφη, μια το παίζει σέξι κι όποιος αντέξει... Τελικά μήπως έχει κάνα δυο τρία κομπλεξάκια το κοριτσάκι (πόσο ρεζίλι μπορείς να γίνεις για λίγη δημοσιότητα;); Κάτι μου λέει ότι προσπαθούν μ' αυτόν τον τρόπο να προωθήσουν τον μπουμπούκο της... μπλιάχ!

Ο αδερφός μπουμπούκου δε, βγαίνει σε μεσημεριανές εκπομπές και λέει ότι μαλακία δεν έχεις ακούσει τόσα χρόνια! Τι έχει ο κόσμος στο κεφάλι του;

Και οι μπάτσοι το βιολί τους...
Προχθές, παραλίγο να μάζευα τη μάνα μου από το κρατητήριο, αφού τσακώθηκε με έναν μπάτσο που χτυπούσε ένα Κούρδο μικροπωλητή με σιδερογροθιά!
Όταν τόλμησε να του πει οτι δεν επιτρέπεται να τον χτυπάει, παρά μόνο να κατασχέσει το εμπόρευμα, της είπε να τον αφήσει ήσυχο και να μην του κάνει υποδείξεις για το πως θα κάνει τη δουλειά του!!! Άκου ρε φίλε... εκεί ήταν που έγινε τούρμπο η μάνα μου και παραλίγο να την μπαγλαρώνανε αν δεν μαζευόταν κόσμος τριγύρω να κράξει κι αυτός τους σκατίμπατσους!

Και μέσα σ' όλα αυτά, η αστυνομία, αποφάσισε να κάνει τη "δουλειά" της και να κατατροπώσει την τρομοκρατική οργάνωση του Μαζιώτη... ουφ, κουράστηκα πια!

Εγώ προσωπικά, νομίζω οτι οι πραγματικοί τρομοκράτες είναι οι γραβατοφόροι, αλλά να μην τα ξαναλέμε και επαναλαμβανόμαστε!

Με βλέπω να την κάνω για Λονδίνο μετανάστης. Θα ανοίξω ένα σουβλατζίδικο.. άλλο πράμα!
Ή μήπως να πάω Βραζιλία... να καθαρίζω μπανγκαλόουζ στην παραλία; Καλύτερα έτσι!

Προς το παρόν έχω ένα σίδερο μέχρι εκεί πάνω...

Μετανάστης κύριοι!


υ.γ. πρέπει να κόψω την τηλεόραση.. τέλος!

υ.γ.2 ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!! Μόλις έγραψα το ποστ, βγήκα στην είσοδο να μαζέψω την αλληλογραφία μου- λογαριασμούς μου. Και βρήκα τον διαχειριστή μας να ανακρίνεται από έναν μπάτσο με μια φωτογραφία στο χέρι... "Την έχετε δει αυτή την κοπέλα; Έμενε ποτέ εδώ;"
Ρε 'σεις... μήπως να έκοβαν κι οι μπάτσοι την πολύ τηλεόραση; Όχι γιατί έχω την εντύπωση πως την έχουν δει Μαϊάμι Βάις!

Δηλαδή για να καταλάβω...

... άμα κάνουν έφοδο στο σπίτι σου και βρουν : το βιβλίο "Ο τσελεμεντές του αναρχικού" (που σημειωτέων είναι εξαντλημένο, μην το ψάξετε, το έχει αγοράσει η μισή Ελλάδα... αλλά αν θέλετε να ρίξετε μια ματιά, υπάρχει κι εδώ), μπουκάλια από οινοπνευματώδη ποτά, κατσαβίδια κι άλλα εργαλεία και κάνα δυο προκηρύξεις... σημαίνει οτι είναι γιάφκα;

Εγώ που εκτός από κάτι άδεια μπουκάλια μπίρας που καταναλώσαμε το μεσημέρι με το φαγητό, έχω και δυο μισές (σιγά να μην ήταν ολόκληρες) τούρτες παγωτό στην κατάψυξη, μπορεί να κατηγορηθώ για ξεχασμένο μέλος της 17 Νοέμβρη;

Ήμαρτον Θέ μου!

υ.γ. Το ρεπορτάζ δεν είναι διαφημιστικό, μην το δοκιμάστε στο σπίτι και άλλα τέτοια άσχετα!

Ευχαριστώ.

(Εντάξει, μπορεί να με πείραξαν τα 4 κομμάτια τούρτα παγωτό... και που να σφίξουν οι ζέστες!)

Επ...!

Σε τσάκωσα πουλάκι μου!!!

Επιτέλους...

...μετά από 2 χρόνια που έχω επιστρέψει στην τρε σικ περιοχή την οποία και μεγάλωσα, συνάντησα αγαπημένους από τα σχολικά μου χρόνια ανθρώπους!

Συμμαθητές που δεν φοράνε πελώρια κοκάλινα γυαλιά και γκούτσι άουτφιτ (ε, μια γνώση την έχουμε..), που δεν περνάνε στο απέναντι πεζοδρόμιο όταν σε βλέπουν, αλλά είναι στο απέναντι πεζοδρόμιο και περνάνε στο δικό σου για να σε αγκαλιάσουν σφιχτά, να σε φιλήσουν, να σου πουν οτι δεν έχεις αλλάξει καθόλου (αυτό είναι το πιο σημαντικό απ' όλα..) και να πάτε βόλτα με τα καροτσάκια και τα μωρά σας!

Αγαπημένε μου Α., καλές μου Δ. και Ν. , πόσο χάρηκα που σας συνάντησα και που θα τα λέμε στην παιδική χαρά!!!

Αχ, σήμερα ένοιωσα ξανά παιδί!

Σας φιλώ και τους τρεις! :)

Αναλαμπή!

Την ώρα που έκανε την πρώτη του εμφάνιση στον έξω κόσμο ο μικρός Τρότσκι, το τραγούδι που ακουγόταν στο χειρουργείο (πολύ μέταλλο ο γιατρός μου), ήταν αυτό...

...τρομερό;;; Είναι το αγαπημένο μου!!!

υ.γ. οτι θυμάμαι χαίρομαι (καλό... θα το κάνω label... εντάξει, το έκανα..)!