Τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά

Πάντα μου άρεσε αυτό το τραγούδι αλλά ποτέ δεν κατάλαβα ακριβώς το νόημα αυτής της φράσης.

Μέχρι την προηγούμενη Κυριακή. 

Συνάντηση με τους παλιούς φίλους και συμφοιτητές!!!

Αυτό ήταν! Το κατάλαβα! Τίποτα δεν είχε αλλάξει. Σα να μην πέρασε μια μέρα. Οι ίδιες πλάκες, τα ίδια πειράγματα, οι ίδιες παραγγελίες στο μεζεδοπωλείο, γλυκό μετά...

Τίποτα όμως δεν ήταν όπως παλιά. Ο Μ. παντρεύτηκε στη Θεσσαλονίκη, ο Ν. παντρεύεται το Σάββατο, ο Μ. άφησε τη γραφιστική μετά από 10 χρόνια, εγώ είμαι έγκυος στο 2ο παιδί, ο Σ. πετυχημένος επιχειρηματίας, τα 2 κορίτσια τις παρέας δεν κατάφεραν να έρθουν γιατί είχαν πάει για φαγητό στα πεθερικά... Μόνο  ο Π. παραμένει ο ίδιος κι απαράλλαχτος!

Αααχ... τι ωραίες εποχές ξαναθυμηθήκαμε; Και φυσικά, γέλια μέχρι δακρύων... παραλίγο να γεννήσω σας λέω!

Τώρα ξανά τα κεφάλια μέσα, μέχρι την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε!

Εις το επανιδείν παιδιά! :)

Απότομα...

...μας την κοπάνησες απότομα..

Όταν γεννήθηκε ο γιος μου, κάποιος του έφερε ένα πανάκι ύπνου. Ήταν ένας χαμογελαστός αρλεκίνος. Το ονόμασα Λάζαρο. Ο μικρός το λάτρεψε κι ακόμα και σήμερα δεν μπορεί να κοιμηθεί χωρίς τον "Λάλο" του.

"Γεια σου, από σήμερα θα είμαι ο καινούριος σου συνάδερφος" ήταν η πρώτη κουβέντα που βγήκε από το στόμα του. Από εκείνη τη μέρα η ζωή μου στο βιβλιοπωλείο έγινε πιο χαρούμενη.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα σημειωματάκια με τα σκιτσάκια που ανταλλάσσαμε, ούτε τις πλάκες που μου έκανε ανακατεύοντας τα πυκνά του φρύδια και παίρνοντας αστείο ύφος πίσω από τον πελάτη που εξυπηρετούσα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη βιογραφία που μου έφτιαξε σε 5 τόμους και την είχε ακόμα σε κούτες στο πατάρι του... Δεν θα ξεχάσω που όταν ήρθε ο Κώστας Βουτσάς στο μαγαζί, με ανάγκασε να τραγουδήσω μπροστά του το τραγούδι που αρχίζει το έργο "κάτι να καίει" :

"Είμαστ' όλοι μας παιδιά μ' ανατροφή

και δεν έπρεπε εδώ πέρα να μας φέρουν.

Κι αν δεν πείθεστε κυρ. πρόεδρε γι' αυτό,

να ρωτήσετε εκείνους που μας ξέρουν.

Θα μας βρουνε

προτερήματα σοροοοοο

κι ενα ελάττωμα μονάχα τον χορό..."

λέγοντας του (αλήθεια δηλαδή) οτι είμαι μεγάλη του θαυμάστρια!

Μου είχε υποσχεθεί πως μια μέρα θα με πήγαινε στο 1ο νεκροταφείο, να με ξεναγήσει γιατί το θεωρούσε μουσείο... Ποιός περίμενε οτι θα με πήγαινε μ' αυτόν τον τρόπο;

Έχει περάσει ένας μήνας από τότε που έφυγε κι ακόμα να το χωνέψω... δε νομίζω πως θα τα καταφέρω ποτέ. Και όχι, δεν θέλω να το παίξω μελό ή κάτι άλλο, αλλά ο Λάζαρος δεν θα φύγει ποτέ!

Ένα ολόκληρο συρτάρι με τα σκιτσάκια του που σε δύσκολες στιγμές της ζωής μου τα βγάζω στην επιφάνεια και μου φτιάχνουν το κέφι, μερικά έργα του, αλλά πάνω απ' όλα οι αναμνήσεις, θα μου θυμίζουν πάντα οτι ο Λάζαρος είναι ένα κομμάτι της ζωής μου, όπως και κάθε ανθρώπου που είχε την τύχη να τον γνωρίσει.

Κι όπως είπε κι ο Α., "θα πεθάνεις πραγματικά όταν σταματήσουμε να σε θυμόμαστε και αυτό δε πρόκειται να συμβεί ποτέ!!"

Ουφ...

Εδώ ένα τραγουδάκι από το cd που σου είχα γράψει και το "έλιωσες" μέσα σε ένα βράδυ.

Αντίο..

Διακοπές με τον βασιλιά (όχι παίζομ')

Σημείωση: Αυτό το ποστ, γράφτηκε σε χαρτί στις 24/08/2011 αλλά εσείς το διαβάζετε σήμερα γιατί είμαι μια τεμπέλα και μισή και τόσο καιρό δεν έβαλα τον κώλο μου κάτω να το μεταφέρω εδώ. Ναι, τώρα θα μου πείτε "την όρεξη σου είχαμε και σιγά που μας έλειψε το ποστ και άλλη δουλειά δεν είχαμε να μπαίνουμε εδώ μέσα κάθε μέρα να βλέπουμε αν πόσταρες" και άλλα τέτοια, αλλά εγώ κατά βάθος ξέρω πως δεν μπορείτε χωρίς εμένα (μου το είπε κι ο ψυχίατρος μου μετα την 28η αποτυχημένη προσπάθεια να αυτοκτονήσω, γι' αυτό ΔΕ ΘΕΛΩ ΑΝΤΙΡΗΣΕΙΣ 'ΝΤΑΞΕΙ;).

Λοιπόν διαβάστε κι αφήστε σχόλιο μη γίνει της κακομοίρας!

Διανύοντας τον 4ο μήνα διακοπών, με βρίσκετε στο εξωτικό και κοσμοπολίτικο Πόρτο Χέλι (κάτι σαν το κορμί μου). Μια διασημότητα σαν εμένα, δεν θα μπορούσε να παραθερίσει αλλού παρά μόνο εκεί που διαθέτουν βίλες οι εφοπλιστάδες, οι βασιλιάδες και φυσικά ο Μίνωας.

Εδώ θα κάνω μια παρένθεση, να σας μιλήσω λίγο για τον Μίνωα γιατί του τη φυλάω χρόνια!

Εκτός από το ότι έχει οικειοποιηθεί έναν ολόκληρο κόλπο με το έτσι θέλω ( εντάξει, πρέπει να έσκασε και τίποτα ψιλά) αλλά πρέπει να καταναλώνει και τα 3/4 της ενέργειας της γης, με τα φώτα που ανάβει κάθε βράδυ προκειμένου να φωτίσει τη βίλα του (που θυμίζει και ταβέρνα).
Έχω την εντύπωση δε, οτι το προσωπικό του σπιτιού, δεν καταλαβαίνει διαφορά νύχτας - μέρας.
Ο κήπος είναι τίγκα στους φοίνικες, τύφλα να 'χει το Μιάμι και ο καθένας έχει τον δικό του πράσινο προβολέα!
Λίγο παραέξω στη θάλασσα, ένας φάρος παίζει τον άχαρο και ειρωνικό ρόλο πάνω απ' όλα, να αναβοσβήνει για να μην πέσει κάνα κότερο στα βράχια... Τζάμπα καίει η λάμπα που έλεγε κι η Πίτσα Παπαδοπούλου, αφού το σπίτι του Μίνωα κάνει καλύτερη δουλειά! Ο μύθος μάλιστα λέει πως η βίλα του είναι ένα από τα 7 θαύματα του κόσμου και πως φαίνεται ακόμα κι από το διάστημα!

Μμμμ... κάπου εδώ θα ρισκάρω να βάλω μια φωτογραφία αν και φοβάμαι πως έτσι και μου στείλει καμιά μήνυση και ζητήσει να του πληρώσω τη ΔΕΗ για ένα μήνα, θα δουλεύω τρεις δουλειές μέχρι να πεθάνω για να ξεπληρώσω το έναντι...

(όχι, η φωτογραφία είναι τραβηγμένη βράδυ, αλλά με τόσα φώτα γίνεται η νύχτα μέρα) :Ρ

Ας περάσουμε τώρα σε άλλα.
Το ξέρατε οτι κολυμπούσα στις ίδιες θάλασσες με τους γιους του κυρ' Κώστα;
Τι εννοείτε ποιόν κυρ' Κώστα; Τον Κοκό ντε! Τον βασιλιά βρε παιδιά!
Ουφ, με σκάσατε μέχρι να καταλάβετε!

Μπαίνω μια μέρα στο φαρμακείο να πάρω τα σίδηρα μου (κουταλιανός) κι εκεί που περιμένω στην ουρά να με εξυπηρετήσει η στρυφνή φαρμακοποιός, τη βλέπω ξαφνικά και αλλάζει ύφος μόλις έρχεται η σειρά μου.
"Φαίνομαι οτι είμαι από άλλη πάστα (σοκολατίνα κατά προτίμηση)" σκέφτομαι και το επόμενο δευτερόλεπτο τρώω τη ματσόλα.
Η κιουρία φαρμακοτρίφτρα, με πηδάει και απευθύνεται στον πισινό μου. Τα έχασα!
Γυρνάω, τι να δω; Ένας φουντούλης κρεμανταλάς που ζητούσε vix στα Ελληνικά με άπταιστη αγγλική προφορά!
ΟΥ να μου χαθείς!
Όταν εξυπηρετήθηκε ο βασιλικός γόνος (να είχαμε λίγη αθερίνα τώρα), η κιουρία ασχολήθηκε μαζί μου αφού πρώτα είχε φροντίσει να ξαναπάρει το ξινό της ύφος.
Βγαίνοντας, είδα τον φουντουλάκο με το vix να ανεβαίνει σ' ένα ξύλινο σκάφος την ΑΦΡΟΕΣΣΑ. "Σιγά μη σκίσετε κάνα καλσόν" σκέφτηκα και μετά δικαιολόγησα την αγορά του vix.


400 άτομα σ΄ενα σκάφος, όλο και κάποιος θα την έβγαλε στρωματσάδα στο κατάστρωμα. Πλευρίτωσε ο άνθρωπας, τον πασάλειψαν με το θαυματουργό vix κι έξω από την πόρτα.

Πήγαμε και στις Σπέτσες απέναντι. Καθιερωμένο ταξιδάκι για να απολαύσουμε την βάφλα του Ρούσσου. Αυτή τη φορά ο μικρός δε μ' άφησε να σταυρώσω μπουκιά. Αφού μόλις έπαιρνα το πιρούνι από το στόμα του έλεγε "κι άλλο μαμά, κι άλλο!".
Αυτό το παιδί είναι φτυστό η μαμά! Αμάσητο κατεβαίνει το φαγητό.

Πάω να ξαπλώσω τώρα λίγο γιατί το απόγευμα δοκιμάζω βάφλα στη Δωδώνη.

Φιλιά από το Πόρτο Χέλι και του χρόνου ελπίζω σε μια θέση στον ΑΝΤ1. Ε, κύριε Μίνωα; :Ρ

Υ.Γ. Την ώρα που έγραφα τις παραπάνω γραμμές, δεν ήξερα τι μου ξημερώνει (για την ακρίβεια τι μου απογευματιάζει).
Το απόγευμα, κατευθυνόμενοι (τσσσ... πως τα λέω έτσι) προς τη Δωδώνη για τη βάφλα που σας έλεγα, περάσαμε μπροστά από τη μαρίνα με τα σκάφη.
Καθώς προχωρούσαν ο Λου με τον μικρό Τρότσκι μπροστά ( οι άντρες πάνε πάντα μπροστά.. άσε που δυσκολεύομαι να πάω με παραπάνω από 1 χιλιόμετρο την ώρα μ' αυτή την κοιλιά και τα κιλά της εγκυμονούσας φάλαινας), βλέπω τον κυρ' Κώστα να βγαίνει από την ΑΦΡΟΕΣΣΑ και να πιάνει την κουβέντα με τον Λου!!!

Όταν κατάφερα να φτάσω κοντά, ο κυρ' Κώστας μου είπε οτι ο γιος μου θα φτάσει ψηλά γιατί το μάτι του έπεσε στα κότερα αμέσως!
Που να ήξερε οτι τον ετοιμάζω για αρχηγό της μεγάλης επανάστασης;;;
χο χο χο!!

Όταν έστησα στον τοίχο τον Λου να μου δώσει εξηγήσεις τι δουλειά είχε με το κεφάλαιο, μου απάντησε ότι ο κυρ' Κώστας του χαμογέλασε και τότε ο Λου από ευγένεια του είπε "πως είστε'' ενώ στην πραγματικότητα έπρεπε να ρωτήσει "ποιος είστε" αφού δεν είδε από που βγήκε και τον πέρασε για κάποιο γείτονα!
Ευτυχώς ο μικρός κράτησε τα μπόσικα, κοίταξε τον μπαμπά του με το στιβαρό Τροτσκικό ύφος και είπε " όχι άλλο μπαμπά".

Τώρα βέβαια θα με ρωτήσετε γιατί μπορεί αυτό να επηρέασε το απόγευμα μας;
Μα φυσικά μου έπεσε η πίεση και αντί για γλυκό, έπρεπε να φάω αλμυρό.
Αλλάξαμε λοιπόν κατεύθυνση και φάγαμε πίτσα και μακαρονάδα φούρνου. Η βάφλα της Δωδώνης θα πρέπει να περιμένει τουλάχιστον μέχρι αύριο, αφού μετά τσάκισα ένα παγωτάκι Algida οικογενειακό (τέλος. θα ζητήσω ποσοστά από τις διαφημίσεις εδώ μέσα!)

Όχι άλλες διακοπές!

Αυτό το ποστ, γράφτηκε σε χαρτί στις 04/07/2011 και μεταφέρεται στο βλογ την σήμερον! Έτσι, για να αναγνωρίζετε την προσφορά μου στην ταξιδιωτική λογοτεχνία (πάει κι αυτή...). Έχουμε και λέμε το λοιπόν:

Κλείνω περίπου 2 μήνες στην εξωτική Εύβοια, με μπαμπά, μαμά και μικρό Τρότσκι.

Κάθε πρωί, εγερτήριο στις 7.30, γάλα, αλλαγή πάνας, πρωινό με φρέσκια μαρμελάδα βερίκοκο (χαντ μέιντ μπάι μάδερ) και ξεκινάμε. Κυνηγητό του μικρού, μισής ώρας περίπου, για να τον αλείψω αντηλιακό και να του φορέσω το μαγιό του. Έτοιμη κι η τσάντα του σπορτ Μπίλι για την παραλία. Φοράω κι εγώ το μαγιό μου στα γρήγορα (που αν καταφέρω να πετύχω το σετ πρέπει σίγουρα να παίξω λότο) και φύγαμε για θάλασσα!

Αδειάζουμε τα υπάρχοντα μας σε 2 ξαπλώστρες (ο αρχηγός δεν μπορεί την άμμο), παραγγέλνουμε καφεδάκι (εγώ, ο μικρός πίνει 'μο ...χυμό δηλαδή) και μετράμε αντίστροφα (εγώ, όχι ο μικρός) μέχρι να πάει 11.30 για να αρχίσουμε να μαζεύουμε και να επιστρέψουμε σπίτι, μη μας κάψει ο ήλιος τα κορμιά.

Οπ! 11.30! Βγάλε μαγιό μικρού, μάζεψε τα πράματα (κουβαδάκια, φτιαράκια, τσουγκράνες, ψαράκια , φαγάνες, εκσκαφείς...) από όλη την παραλία (γιατί δίνει και σε άλλα παιδάκια να παίζουν), τσάκω τον μικρό παραμάσχαλα τυλιγμένο με την πετσέτα μην πουντιάσει που έχει μελανιάσει από το κρύο, στον άλλον ώμο όλο το βιός του (ευτυχώς ακόμα σηκώνεται) και βουρ για το αμάξι του παππού.

Μισή ώρα να τον συνεφέρεις από το κλάμα και να του εξηγήσεις ότι για τα επόμενα 17 χρόνια, όχι δεν μπορεί να οδηγήσει αυτός το αυτοκίνητο και επιτέλους παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής.

Φτάνουμε στο σπίτι. Επιμένει να κάνει ντους έξω στην αυλή με το λάστιχο. Φρικάρει με το παγωμένο νερό, αλλά είναι πολύ σκληρός για να το δείξει... σπάει μόνο όταν του ρίχνω νερό στο κεφάλι και σηκώνει τη γειτονιά στο πόδι!

Η γιαγιά μας η καλή, μας έχει αχνιστό φαγητό στο τραπέζι με φρέσκο ψωμί (ο αρχηγός δεν τρώει χωρίς ψωμί).

Αφού πούμε ότι ιστορία μας κατέβει στην κεφάλα για να φάει κι αφού ρωτήσει 432 φορές για διάφορα θέματα "γιατί;" φτύνοντας λίγο από τη μπουκιά του, πίνει 1 λίτρο νερό (έχει λυσσάξει όλο το πρωί να τρέχει) και πάμε στο δωμάτιο για την μεσημεριανή μας σιέστα.

Η μαμά (εγώ είμ' αυτή), έχει πέσει ξερή και θέλει να ξυπνήσει εκεί προς τα τέλη Σεπτέμβρη, αλλά ο μικρός ξυπνάει μετά από 2 ώρες.

Τρώμε γιαουρτάκι (ο μικρός, εγώ πλακώνομαι στα παγωτίνια γιατί μου μύρισαν - έγκυος) και ξαμολυόμαστε στην αυλή μέχρι να γίνουμε αράπηδες από τη λάσπη!

Μόλις τα πόδια μας σχηματίσουν λασπένιες γαλότσες για κυνήγι πάπιας (λεπτομέριες εδώ), μπαίνουμε στο σπίτι, κάνουμε ντους (ενώ στην πραγματικότητα χρειαζόμαστε κλίβανο), τρώμε κάτι ψιλό (ο μικρός, εγώ κατεβάζω ένα αρνί στην καθισιά μου), πίνουμε γάλα και κατά τις 10 πάμε για ύπνο (ο μικρός... για μένα τότε αρχίζει η μεγάλη ζωή).

Αποκαμωμένη από όλη τη μέρα κι ενώ οι γονείς μου έχουν πάει για ντέρμπυ μπιρίμπας στους γείτονες, βαριέμαι να κάτσω μόνη μου στο μπαλκόνι, ξαπλώνω την αρίδα μου στον καναπέ κι ανοίγω tv.

Ένα θα σας πω: ΠΑΠΑΚΑΛΙΑΤΗΣ!

Ποοοοοολλά ναρκωτικά!

Έκοβα τις φλέβες μου κάθε βράδυ να δω που σκατά το πάει μ' αυτό το σήριαλ το "4". Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες και κριτικές του τύπου "έχει ξεπατικώσει ότι αμερικάνικη ταινία έχει δει στη ζωή του" αυτό άλλωστε είναι γνωστό, αρκεί να δεις ένα επεισόδιο.. ή απλώς το τρέιλερ!

Μετά, ισορροπούσα λίγο με το "μίλα μου βρώμικα" και μετά ύπνο.

Εντάξει, είχα αδειάσει πρώτα το μισό ψυγείο. Μη φανταστείτε τίποτα σπουδαίο, κάτι παγωτίνια, κάτι πάστα φλώρες, κάτι μερέντες, κάτι κολοκυθόπιττες... ψιλοπράματα για τη λιγούρα.

Μια μέρα παραλίγο να φάω τα δολώματα για το ψάρεμα που είχε ο μπαμπάς μου στην κατάψυξη, αλλά ευτυχώς σηκώθηκε για κατούρημα και με πρόλαβε στο τσακ... μόλις είχε κάψει το τηγάνι.

Επιτέλους φτάνει η ευλογημένη εκείνη ώρα που ξαπλώνεις στο κρεβάτι, πονοκεφαλιασμένος από την τροπή που έχει πάρει η υποθεσάρα του Χριστόφορου (του Παπακαλιάτη ντε) και τσάααααααααακ.... να σου ο γρύλος έξω από το παράθυρο σου!

Μια καρτέλα ντεπόν αργότερα, ο γρύλος συνεχίζει το "τρ τρ τρ τρρρρ" κι εσύ κοιτάς το ρολόι που έχει φτάσει 2.00' κι ακόμα να κοιμηθείς.

Μόλις σε πάρει ο ύπνος κατά τις 4.00', σε πιάνει κατούρημα!

Γ@#$ώ τις εγκυμοσύνες μου γ@#$ώ!!!

Ξαναξαπλώνεις μετά το ξαλάφρωμα, αλλά σου έχει φύγει ο ύπνος.

Κατά τις 6.00', σου ξανάρχεται (ο ύπνος... και το κατούρημα αλλά το παίζεις Κινέζος μπας και σταυρώσεις καμιά ώρα ύπνου).

Κοιμάσαι 1.30 ΟΛΟΚΛΗΡΗ ώρα και η μέρα αρχίζει ξανά!

Άι σιχτίρ κι εσύ κι ο γρύλος σου (στο τέλος πάντα οι αθώοι την πληρώνουν)!!!

υ.γ. Στέι τιουντ (τα σκίζω η άτιμη τα ξένα), ακολουθεί ποστ κόλαφος με τη συνέχεια των διακοπών της οικογένειας Χωραφά.

Προσοχή!!!!

Ακολουθεί καταιγισμός αναρτήσεων!!!!!

Όπα και να 'μαι!

Άργησα να εμφανιστώ αλλά σας φέρνω νέα μαζεμένα!

Τι εννοείται δεν σας ενδιαφέρει και τόσο καιρό που έκανα να γράψω με ξεχάσατε; Για να μαζευόμαστε παρακαλώ σιγά σιγά...

Που να προλάβω αγαπητά μου παιδιά να αφιερωθώ στο βλογ μου τώρα; Όσο δούλευα (λέμε και καμιά μαλακία να περάσει η ώρα) ήμουν όλη μέρα στον κοβιούτορα. Τώρα είμαι μια άνεργη με τη βούλα κι έχω τόσες δουλειές να κάνω αφού επιστρέψω (εξοντωμένη) από τις κούνιες που πάω κάθε πρωί με τον μικρό Τρότσκι!

Μην ξεχάσω να σας ενημερώσω για τις διατροφικές μου συνήθειες αυτή τη σεζόν. Παγωτό σοκολάτα... ναι, μόνο μ' αυτό ζω, ούτε φαγητά ούτε τίποτα! Έχασα κι 1,5 κιλό παρακαλώ! Ιδού λοιπόν η νέα δίαιτα του καλοκαιριού!

Μέσα στην κρίση, βρήκα και δουλειά... Αμέ, αλλά επειδή ήθελα να ζήσω κι εγώ λίγο την ανεργία, δεν την δέχτηκα!

Εντάξει, θα σας πω όλη την αλήθεια...

Ναι, βρήκα δουλειά αλλά μια μέρα πριν τους απαντήσω οτι θέλω να δουλέψω, πήγα για ένα τσεκαπάκι... (μισό λεπτό παιδιά, δεν πεθαίνω, λίγη υπομονή κάντε και θα μάθετε ..μπααααα...)!

"Συγχαρητήρια", αναφώνησε ο γιατρός (δε γράφω σαν τον Παπαδιαμάντη; :Ρ) "είστε έγκυος"!

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ __ _ _/\_ _ _ _ _ _ _ (το καρδιογράφημα μου..)

"Άντε πάλι από την αρχή", σκέφτηκα. Πάλι θα χαλάσει αυτό το θεϊκό κορμί που με τόσο κόπο είχα καταφέρει να... κρατήσω το ίδιο και μετά την εγκυμοσύνη.

Αν σκεφτείς οτι την προηγούμενη φορά πήρα 17 κιλά, ΤΩΡΑ ΠΟΣΑ ΘΑ ΠΑΡΩΩΩ;

Έχω κι αυτόν τον ατζέντη μου, που μου κάνει ομοιοπαθητική και κάθε μέρα μου στέλνει βιντεάκια με παγωτά και γαλακτομπούρεκα... (δε θα τονε πιάσω στα χέρια μου;)

Ουφ, τέλος πάντων, όλα καλά. Θα έχει και παρεούλα ο μικρός Τρότσκι μια χαρά!

Τελικά τελικά, γκρινιάζω γκρινιάζω αλλά λουκούμι μου έχει έρθει. 3 ολόκληρα καλοκαίρια σερί, διακοπάρω!

Τελικά βρε παιδιά, τι να πω, η φτώχεια θέλει καλοπέραση!

Ραντεβού εδώ!!! :)

υ.γ. Αν μάθει κανείς κάτι για την κυβέρνηση... μη μ' αφήσετε στην απ' έξω, ενημερώστε έτσι; Αν είναι κι ο επίτιμος μέσα... μη μου πείτε τίποτα, θα το καταλάβω! :Ρ

υ.γ. 2 Ο Βενιζέλος υπουργός οικονομικών; Μας βλέπω να το ξανακούμε το "μαζί τα φάγαμε".

Καλό Πάσχα!!!

Υ.Γ. Μισό να σας βάλω και το λινκ της φωτό (για όσους έχουν fb): εδώ ή στη σελίδα αυτού του event (θα καώ στην κόλαση αλλά τουλάχιστον θα έχω καλή παρέα) :)

Είμαι εδώ και είμαι καλά!

Μετά από έναν διαβολομήνα του κερατά... μπορώ να πω οτι στο τσακ επιβίωσα!

Μια εγχείρηση στο μάτι, μια απόλυση στο φρύδι... ωχ, όχι.. η απόλυση ήταν κατακούτελη αν και αναμενόμενη αφού ο Δ.Σ. έκανε την κατά τα άλλα αξιοπρεπέστατη εταιρεία μας, μπορντέλο.

Κάτι απανωτοί πυρετοί του μικρού Τρότσκι που βγάζει και τα 32 δόντια μαζί...

Τι άλλο να πω; Περιμένω τον ουρανό να μου πέσει στο κεφάλι μα τον Τουτάτη!

Μαζεύω τα χαρτιά για τον ΟΑΕΔ και πάω για ύπνο... απλώς να ξέρετε οτι σας παρακολουθώ (σόου μπι γουέρ) αλλά δεν έχω κουράγιο να πατήσω ούτε το έντερ!

Σας φιλώ στα μούτρα... και προσοχή, κάποιος πλανήτης είναι ανάδρομος, ο Ερμής είναι; Ο Κρόνος είναι; Πάντως είναι ποοοοολύ ανάδρομος λέμε! :Ρ

Το συμπέρασμα είναι...

... οτι τα ναρκωτικά στην Ιταλία είναι αρίστης ποιότητας.

Αυτοί τα παίρνουν, εγώ "την ακούω"!!

Καταπληκτικό;

Και τώρα η συνέχεια

Όπως όλοι περιμένατε (καλά εντάξει, το ξέρω οτι μόνη μου γράφω εδώ μέσα, μόνη μου διαβάζω, αλλά μη μου το χτυπάτε κιόλας... αφήστε με να νομίζω οτι έχω κοινό) θα σας ανακοινώσω τις εξελίξεις με την όμορφη δουλειά μου.

Τι εννοείτε χεστήκατε; Θέλετε δε θέλετε, θα σας τα πω.

Ανοίξτε μπύρες, γεμίστε μπολ με πατατάκια (τα Τσακίρης είναι τα καλύτερα τελικά) και αράξτε να διαβάσετε τα καθέκαστα.

Εντάξει; Όλα κομπλέ όπως σας τα είπα; Δε φέρνετε άλλη μια μπυρίτσα από το ψυγείο; Θα χρειαστεί άκου που σου λέω!

Λοιπόν.

Το αφεντικό (το μικρό Ελληνάκι) γύρισε από τα εξωτερικά με νέα τρομερά!

Φυσικά, επειδή είναι λίιιγο εγωιστάκος, λίιιγο ψευτάκος και λίιιιιγο ξεφτιλάκος, δεν είπε τα πράματα όπως ακριβώς έγιναν (δηλαδή οτι οι ξενόγλωσσοι τον πέταξαν από την εταιρεία με τις κλωτσιές) αλλά μας φούμαρε με διάφορες σάλτσες του τύπου "δεν μπορώ εγώ να είμαι στην Αθήνα" και "εσείς οι Αθηναίοι έχετε πρόβλημα" και " δεν λειτουργεί τίποτα σωστά εδώ πέρα" και "δεν ξέρετε να δουλέψετε" και, και, και ....

Το θέμα είναι οτι πριν φύγει από την εταιρεία, απέλυσε 3 συναδέλφους, με άφησε μόνη μου στο γραφείο και μου ανακοίνωσε οτι σε κάνα δυο βδομάδες, θα φύγω κι εγώ. ΓκλόΝγκ!

Ναι αγαπητοί μου, ήρθε επιτέλους η ώρα που όλοι ονειρευόμασταν 15 ολόκληρα χρόνια τώρα!

ΑΠΟΛΥΟΜΑΙ και τρελλαίνομαι!

Οι μαφιόζοι αποφάσισαν λέει, να κλείσουν την εταιρεία γιατί αυτός (το μικρό Ελληνάκι ντε) τους είπε οτι δεν μπορεί να διευθύνει πια στην Αθήνα ενώ μένει επαρχία!

Έλα ρε... και το πήρες πρέφα μετά από 1 χρόνο που είσαι διευθυντής και δεν έχεις πατήσει ούτε μισή μέρα στην Αθήνα αλλά παρ' όλα αυτά τσέπωνες το 3χιλιαρικάκι σου το μήνα;

Μεγάλη ανακάλυψη έκανε το παλικάρι... που είσαι παιδί... κέρασε τον ένα λουκουμάκι από μένα!

Εν πάση περιπτώσει, το χαμαλίκι έμεινε σε μένα πάλι που έχω να μιλήσω με μεταφορικές για να ξεφορτωθώ το εμπόρευμα από την αποθήκη, με εταιρείες λίζινγκ για να επιστρέψω τα αυτοκίνητα, με ορκωτούς λογιστές για να ελέγξουν τα βιβλία μας (που σημειωτέων.. εξ αποστάσεως φαίνονται οτι είναι για 10 χιλ ευρώ πρόστιμο το μήνα) και φυσικά όταν έρθει αυτή η πολυπόθητη ώρα, να υποδεχτώ τους ξενόγλωσσους που θα κάνουν συμβούλιο μετόχων στην εταιρεία για να υπογράψουν για το κλείσιμο και να τους φτιάξω τους καφέδες, να τους παραγγείλω τα μεσημεριανά τους και τα πλύνω και τα πιάτα στο τέλος!

Κοπήκατε; Εγώ να δείτε!

Κι όλα αυτά γιατί; Για να πάρω την αποζημίωση μου φυσικά, γιατί άλλο; Έτσι είπαν τουλάχιστον.

Θα δείξει...

Για τον ίδιο λόγο, ανέχτηκα και το κήρυγμα του μικρού Ελληνακίου λίγο πριν φύγει για την ιδιαίτερη επαρχιακή του πατρίδα.

Ένα μέρος του κηρύγματος έλεγε οτι έχω την νοοτροπία δημοσίου υπαλλήλου, κάνω τη δουλειά μου και τίποτα παραπάνω! Την ώρα που εγώ προσλήφθηκα σαν γραφίστας και μετά έγινα και γραμματέας και αποθηκάριος και μεταφράστρια και λογίστρια αλλά τι κρίμα που δεν έκανα τίποτα παραπάνω!

Επίσης, εγώ φταίω που θα κλείσει η εταιρεία... γιατί λέει, δεν του μαρτυρούσα ποιος δουλεύει και ποιος όχι! Άκου ρε φίλε τι είπε!!!

Και οτι όλοι αυτοί που κάλυπτα, έπαιζαν βρώμικο παιχνίδι με τη δική μου δουλειά και να που τα κατάφεραν γιατί την έχασα κι εγώ!

Εκεί του απάντησα οτι αυτό δεν είναι ηθικό και ο καθένας κοιτάει τη δουλειά του και όχι του άλλου. χΑ! Ποιός είδε το θεό και δεν τον φοβήθηκε. "Γι' αυτό δε θα πας μπροστά, γιατί θεωρείς ρουφιανιά κάτι που δεν είναι". "Και τι είναι αν δεν είναι ρουφιανιά;" του απαντάω, "συνεργασία με τις αρχές;".

Μετά ξανασκέφτηκα την αποζημίωση μου, που για να την πάρω πρέπει να πάω με τα νερά του. Έτσι κι αλλιώς τόσο καιρό που του πήγαινα κόντρα δεν έβγαλε και τίποτα, ούτε τον άλλαξα, ούτε τον έκανα καλύτερο άνθρωπο!

Κατάλαβα λοιπόν, οτι εγώ μπορεί να μην έχω μέλλον επαγγελματικό (καριερίστικο), αλλά τέτοιου είδους άνθρωποι, δεν έχουν μέλλον σαν... άνθρωποι (τι είπα πάλι η ρουφιάνα;)!

Σκατά στα μούτρα σου ρε βΛάκα, έ βΛάκα!

Αλλά πάνω απ' όλα ρε παιδιά ξέρετε τι με πείραξε; Που στο δρόμο για το γραφείο έπαιρνα την καλύτερη μπουγάτσα... αυτό είναι που θα μου λείψει πάνω απ' όλα!

Σημείωση: Ψάχνω για καινούρια δουλειά.

Όποιος έχει κάτι στο νου του, μου λέει... από την καλή του την καρδιά όμως, όχι μετά να μου χτυπάει οτι του έχω υποχρέωση, έτσι;

Να είμαστε ξηγημένοι για να μην υπάρξει παρεξήγηση! :Ρ

Α, και να μην ξεχάσω... η δουλειά που θα μου βρείτε, να έχει μπουγατσάδικο δίπλα.

Ή ακόμα καλύτερα... αν ακούσετε πουθενά να ψάχνουν κοπέλα για μπουγατσάδικο... ρίξτε ένα τηλέφωνο! ;)

Σ' αναμμένα κάρβουνα...

...καθόμαστε όλοι στο γραφείο!

Σήμερα θα μας ανακοινώσουν την καινούρια συμφωνία με τη Μαφία!

Οι Ιταλοί ήδη μου πρότειναν να δουλέψω γι' αυτούς μετακομίζοντας στην όμορφη χώρα τους.

"Μετά χαράς" απάντησα και μετά έθεσα τους όρους μου:

Ζήτησα 2.500 χιλιάρικα καθαρά, σπίτι 200 τετραγωνικών με κήπο (με τον κηπουρό κατοχυρωμένο παρακαλώ) που να βλέπει θάλασσα με όλα τα έξοδα πληρωμένα!

Φυσικά θα μου παρέχουν μπάτλερ τον οποίο και θα φωνάζω Ιάκωβο και γύρω από την πισίνα (ναι, θα έχει και πισίνα το σπίτι...) να έχει ντεκς και όχι γκαζόν, καθώς είμαι ψιλοαλλεργική στο πράσινο!

Επίσης ζήτησα κι έναν επαγγελματία ψήστη για το μπάρμπεκιου που θα έχει στην πίσω αυλή του σπιτιού, όπως και έναν σεφ για τα καθημερινά μου κολατσιά, πακέτο με τον σού σεφ για τις εξωτερικές δουλειές (θα τον παίρνω μαζί στις βόλτες και θα κουβαλάει τα σάντουιτς)!

Ο ατζέντης μου θα παραμείνει ο ίδιος (εδώ δίπλα ... ο πράσινος) γιατί μου κάνει καλή τιμή και είναι και κααααλό παιδί πάνω απ' όλα!

Περιμένω μια απάντηση μέχρι το τέλος της ημέρας κι ελπίζω να είναι θετική γιατί μόνο κάτω απ' αυτές τις συνθήκες αφήνω την όμορφη Ελλάδα για την Ιταλία!

Ίσως αν ζούσε ο Μπαλεστρίνι να το συζητούσα!

Αυτό που έφτασα 83 χρονών για να μου προτείνουν να μεταναστεύσω για να δουλέψω σαν graphic designer στα εξωτερικά... τι να πω;

Και για να έρθω στο ψητό αγαπητοί μου...

Για φαντάσου τώρα να ήμουν στην Ιταλία τέτοια μέρα (Τσικνοπέμπτη λέμε) και αντί για κοψίδια και λΟκάνικα στα κάρβουνα, να έτρωγα πάστα καρμπονάρα και πέστο!!!

Ε όχι! Πείτε μου οτι θέτε, κάντε μου ότι θέτε... αυτό δεν θα το αντέξω!

Για να μη συζητήσω πως πρέπει να πηγαίνω στη δουλειά κοκεταρία!

Και σας ερωτώ... πως θα αλλάξω το στρατιωτικό μου παντελόνι με ταγιέρ; Το μισό ξουρισμένο κεφάλι με σικ κουπ; Τα αθλητικά μου παπούτσια με 12ποντα τακούνια Μανόλο;

Εεεεεεεεεεεεεε;

Και δεν έχετε ακούσει ακόμα το χειρότερο...

ΑΠΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΙΡΝΩ ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ ΤΗ ΜΠΟΥΓΑΤΣΑ ΜΟΥ;

Ε, δεν είναι ζωή αυτή κύριοι!

Παραιτούμαι!

Μεγαλεία στη Μεγάλη Βρετανία

Κι ενώ όλα έδειχναν οτι τα γενέθλια μου θα περνούσαν αθόρυβα (μετά τα 30 κρύβομαι) ήρθε το μεγάλο δώρο από το αδερφάκι μου που έχουμε στείλει μετανάστη στα εξωτερικά, να δουλεύει και να μας τρέφει!
Μου έδωσε σε ένα φακελάκι μια δωροεπιταγή για Spa στην Μεγάλη Βρετανία.

Μπορείς λέει μέσα σε ένα χρόνο να την χρησιμοποιήσεις, αλλά επειδή τον τελευταίο καιρό γίνονται διάφορα στη δουλειά που μου έχουν κάνει τα νεύρα άρπα και το μυικό μου σύστημα μελόντικα (ήμουν στην μπάντα του δήμου κάποτε..) είπα να την χρησιμοποιήσω το γρηγορότερο, πριν πάθω κάνα εγκεφαλικό και δεν προλάβω να κάνω τα Spa μου.

Τσάκωσα το λοιπόν το φακελάκι με την επιταγούλα μου, φόρεσα την φορμίτσα μου (την καλή, όχι μαλακίες) και πήγα στο Γκράντ Μπρετάιν! Πρώτη φορά ο βλάχος εκεί μέσα... εντάξει έχω πάει και σε καλύτερα ξενοδοχεία τελικά (στο Παρίσι... φυσικά με τον μετανάστη αδερφό μου). Αμ πως! χΑ!

Το τι λιμοκοντόρος κυκλοφορεί εκεί μέσα... δε λέγεται!

Τέλος πάντων, ο καθένας τη δουλειά του. Κατέβηκα στα υπόγεια, άνοιξα την πόρτα του Spa και το μάτι μου πέφτει σε μια όαση... ένα μπολ τίγκα στα σοκολατάκια, μου έκλεινε το μάτι πάνω στην ρεσεψιόν!
Συγκρατήθηκα, γιατί πάνω απ' όλα είμαι της καλής κενωνίας και πήρα το κλειδί για το λόκα μου (το λόκα καλέ... με αγγλική προφορά πάντα... τσ τς τς.. μα δεν καταλαβαίνετε βλέπω... το locker μου ντε!).

Μπήκα στα αποδυτήρια και μου φύγαν τα σαγόνια... ΠΕ ΝΤΑ ΚαΘΑ ΡΑ!!! Πιο καθαρά κι από το μπάνιο μου! Έβαλα το μπουρνούζι μου και προχώρησα παραμέσα... μια πισίνα στο βάθος, με τις σεζλόνγκ να με περιμένουν!
Μμμμ... δεν είχα δηλώσει δυστυχώς να κάνω χρήση της πισίνας. Ένας λόγος ήταν οτι γουστάρω να κάνω καφριλίκια στις πισίνες και άμα άρχιζα τις μπόμπες θα με πετάγαν έξω!

Έτσι, γύρισα πίσω και κατευθύνθηκα στο χαμάμ. Άνοιξα την πόρτα και.... ΙιιιιιιΙιιιιιιι... μου κόπηκε η ανάσα από τη ζέστα! Έπρεπε λέει να κάτσω εκεί μέσα μισή ώρα! Αφού έγινα μούσκεμα στον ιδρώτα και λίγο πριν λιποθυμήσω, ήρθε η θεραπεύτρια μου να με φωνάξει!

Άγιο είχα γιατί αν έμενα λίγο ακόμα, θα ερχόντουσαν οι σουβλατζήδες από την Μητροπόλεως να με τυλίξουν σε πίτες και να με σερβίρουν. Με πήγε λοιπόν σε ένα πριβέ δωματιάκι με όλα τα κομφόρ (όχι ρε φίλε, πάλι ξέχασαν τα ροκφόρ... και δεν είχα προλάβει να φάω ούτε πρωινό).

Με ξαπλώνει σε μια κρεβατάρα και αρχίζει να με πασαλείβει με διάφορα λάδια. Αφού όταν ήρθε ο Λου να με πάρει με ρώτησε... "σε τηγάνισαν;". Αφού με έκανε μεσ' τα λάδια, άρχισε να με τραβολογάει (να κάπως έτσι).

Δύο ώρες μετά, με χαιρετάει η πρώτη κοπέλα και μπουκάρει η δεύτερη... άλλες δυο ώρες ξάπλα!
Παιδιά... ωραία ήταν εντάξει, αλλά πιάστηκα! Εκτός από το ότι γουργούριζε η κοιλιά μου από την πείνα και παραλίγο να ξυπνήσω τους ανθρώπους που κοιμόντουσαν στον τελευταίο όροφο, είχα αρχίσει να κατουριέμαι κιόλας.

Ααααααα.... για να μην σας πω οτι έμαθα απ' έξω κι ανακατωτά όοοολο το Γιαπωνέζικο ρεπερτόριο! Μου είχαν τρυπήσει τα μηνίγγια με τη μουσική Σαολίν! Πρέπει να είσαι πολύ ζεν για να την ακούς 4 συνεχόμενες ώρες και να μη σηκωθείς να τα κάνεις όλα λίμπα εκεί μέσα!

Ευτυχώς τη στιγμή που ήμουν έτοιμη να βάλω τις φωνές, μου είπε η ευγενέστατη (μέχρι εκνευρισμού) κοπέλα οτι τελειώσαμε!!! ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Έχω να πάω και σπίτι μου να κάνω καμιά δουλειά κυρία μου, άιντε μπράβο!

Μου έφεραν ένα ποτήρι νερό κι ένα σοκολατάκι και μου πρότειναν να μου ετοιμάσουν ένα ζεστό τσάι να το απολαύσω στο δωμάτιο χαλάρωσης!

"ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΧΑΛΑΡΩΣΗ!!!" βροντοφώναξα, άρπαξα το σοκολατάκι μου που μετά από μια ολόκληρη μέρα νηστική, το είδα σαν κοντοσούβλι και κατευθύνθηκα στα αποδυτήρια.
Έβαλα τη φορμίτσα μου και πριν ανοίξω την πόρτα να βγω στη ρεσεψιόν, έπεσε το μάτι μου στον καθρέφτη... Τα μαλλιά μου ήταν σαν του σκαθαροζούμη, μετά από το μασάζ με τα αιθέρια έλαια!

Ευτυχώς η φόρμα μου διαθέτει κουκούλα και γλίτωσα το ρεζιλίκι! Βούτηξα κι άλλα 2 σοκολατάκια φεύγοντας, τα οποία και καταβρόχθισα πριν προλάβω να μπω καν στο ασανσέρ και βγήκα στον δρόμο σα χαμένο!

Δυστυχώς, απαγορευόταν η χρήση φωτογραφικής μηχανής μέσα και κινητού τηλεφώνου. Αλλιώς θα είχα ένα φωτορεπορτάζ λουκούμι!
Πάρτε μια γεύση από εδώ αν θέτε!

Φυσικά τώρα έχω μάθει στην μεγάλη ζωή και αρνούμαι να σηκώσω και το ποτήρι μου... πάω να βάλω μια αγγελία για μπάτλερ.

Πλακώσανε τα Κορλεόνια...

Παλικάρια, ακούστε προσεκτικά!

Εδώ και αρκετό καιρό, δουλεύω για τη μαφία...

Μη μου πολυκουνιέστε το λοιπόν γιατί έχω κάτι σακιά τσιμέντο στην αποθήκη, από την εποχή που έχτιζα τη βιλίτσα μου στην λίμνη του Κόμο, και δεν θέλω και πολύ να τα χρησιμοποιήσω!

χΑ! Όχι για να ξέρετε με ποιόν μιλάτε τόσα χρόνια!


Το ήξερα οτι κάποια στιγμή θα έφτανα πολύ ψηλά...

Η καριέρα μου έχει απογειωθεί!

Πίτσα κανείς;

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑ...

Αυτό κι αν είναι είδηση Αβαδίστ!!!










"...τράβηξε τα βλέμματα των παρευρισκόμενων, περισσότερο, δε, των γυναικών!"


"...είναι single και φυσικά περιζήτητος αφού και γοητευτικός είναι και έξυπνος. Χαμηλών τόνων, με πολύ χιούμορ, προσγειωμένος, ρεαλιστής και λάτρης της τεχνολογίας."


χαχαχααχαχαχαχΑΑΑΑΑχαΑΧΑΑΑαΑΑ
ΑΑΑΑαχαχαχαχααΑΑΧαΧαααΑ....

Και κάνω κουπί...

...και κάνω κουπί!

Αλλά η γαλέρα δεν προχωράει. Βλέπεις έμεινα μόνη μου εδώ μέσα.

Εντάξει, είναι κι άλλοι 3 αλλά κανείς δεν έχει προσληφθεί ακόμη... Η εταιρεία μας πάει για φούντο και αναμένονται τα μεγάλα αφεντικά που έρχονται αύριο και πιστεύουν οτι με τα Ελληνικά δεδομένα, θα κλείσουν την εταιρία αύριο κι όλας και θα ανοίξουν καινούρια εταιρία... αύριο κιόλας!

Βρε λες τα πράγματα στην Ιταλία να είναι τόσο εύκολα; Εμ, Μπερλουσκόνι είν' αυτός, του κάνεις δώρο μια 18άρα και σου λύνει όλα σου τα προβλήματα... αύριο κιόλας!

Για να δούμε τι μας ξημερώνει...

Είναι πολύ αστεία η κατάσταση γιατί έχουν αναθέσει την διοίκηση της εταιρείας σε κάποιον που δε μένει καν στην Αθήνα!!!

Χάου κλέβεεεερ ιζ δατ, θα πω εγώ και θα πάω παρακάτω. Τον πληρώνουν χρυσάφι για να κάνει τα τουρ του στην Αθήνα, του παρέχουν παραθαλάσσιο σπίτι κομπλέ και όταν οι δουλειές τους δεν γίνονται, παίρνουν τηλέφωνο και βρίζουν εμένα γιατί αυτόν δεν τον βρίσκουν! χα! Φίνα τα περνάμε εδώ μέσα.

Χθες όμως έφτασε ο κόμπος στο χτένι, ξεχείλισε το ποτήρι βρε αδερφέ, πως να το πω...;

Οι Ιταλιάνοι ψάχνουν τον Επαρχιώτη αφεντικό για τις εκκρεμότητες του κλεισίματος της εταιρείας κι αυτός είναι Λούης!

Μου στέλνει λοιπόν ένα ξεχεστήριο μέηλ ο Σινιόρ και μου ζητάει να τον βρω γιατί είναι αρμοδιότητα μου!

ΤΙ ΕΙΠΕΣ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ;

Δεν ήξερα οτι εκτός από το να κρατάω ολόκληρη εταιρεία μόνη μου, πρέπει να είμαι και Σέρλοκ Χόλμς και να παρακολουθώ που είναι ο άχρηστος που τον κάνανε Διευθυντά με τόση άνεση, χωρίς να ερευνήσουν αν τους κάνει!

Θυμάστε το έργο με τον Κωσταντάρα και τους 3 γιους; Που ζήτησε λίγο νερό γιατί πνιγόταν και κανένα ρεμάλι δε σηκώθηκε να του φέρει;

"Άντε ρε πατέρα πιες μόνος σου και φέρε και σε μένα όπως έρχεσαι!"

Έ, έτσι απάντησα κι εγώ.... "Αν καταφέρεις να τον βρεις εσύ, πες του οτι τον θέλω κι εγώ για να μου πληρώσει τον μισθό του Δεκέμβρη"

Άσταδγιάλα εδώ πέρα μέσα τελικά τελικά!

υ.γ. Από αύριο που παίζει να είμαι άνεργη.... πάμε για κάνα καφεδάκι;

2011 ...