Αυτό το καλοκαίρι...

...έμαθα πολλά.

Καταρχήν, απολαμβάνω το οτι παρόλο που είμαι γριά κότα... το ζουμί ακόμα δεν το έχω ( να 'ναι καλά ο κυρ Knorr με τους κύβους του)!

Έμαθα λοιπόν... μάλλον αποδέχτηκα, οτι για όλα τα πράγματα υπάρχει μια αρχή κι ένα τέλος.

Για τις διακοπές, τον έρωτα, την υπομονή, τις ανθρώπινες σχέσεις, τη ζωή την ίδια.

ΌΧΙ, δεν αποφάσισα να αυτοκτονήσω, άλλωστε δεν υπάρχει ισάξιο νούμερο σ' αυτόν τον τόπο να με αντικαταστήσει, ούτε χώρισα... ακόμα δεν παντρεύτηκα βρε παιδιά... περιμένετε τουλάχιστον να κάνω απόσβεση στα έξοδα της δεξίωσης :)

Σε τέτοιες σκέψεις μπαίνω πάντα όταν τελειώνουν οι διακοπές μου. Τότε θυμάμαι ότι λυπητερό έχει συμβεί στη ζωή μου και μυξοκλαίω τάχα μου και δήθεν οτι φταίει αυτό.

Φέτος θυμήθηκα τη φοιτητική μου ζωή. Τις τρέλες που κάναμε, που μαζευόμασταν κάθε μέρα μετά τη σχολή στο σπίτι μου, σχεδιάζαμε (γραφίστες ξακουστοί!) παρέα, μαγειρεύαμε, κάναμε την κουζίνα της μαμάς μου λίμπα κι όταν κουραζόμασταν, την πέφταμε, άλλος στο πάτωμα, άλλος στην καρέκλα, ο πιο τυχερός και σβέλτος στο κρεβάτι.

Κατεβαίναμε στην πυλωτή και παίζαμε κρυφτό (20 χρονών μουλάρια) ξεσηκώναμε την πολυκατοικία, κι όταν μας κάναν παρατήρηση, καβαλούσαμε τα μηχανάκια, δυο παπιά "φτιαγμένα" και μια βέσπα παλαιϊκή - κληρονομιά από τον μπαμπά - και πηγαίναμε στην παραλία της Νέας Μάκρης για ροματζάδα.

Τι ωραία χρόνια! Τι ωραία παρέα!

Ο Ν., ο Σ., ο Π., ο Χ., ο Α. κι εγώ. Πέντε αγόρια κι εγώ. Στα ώπα- ώπα με είχανε, με πρόσεχαν και δε μου χαλάγανε χατήρι!

Μέχρι που ήρθε το τέλος...

Ο Χ. και ο Σ. όταν τελειώσαμε τη σχολή, γύρισαν στην Κρήτη, ο Ν. μετά το χωρισμό του από την κολλητή μου, πίστεψε οτι δεν έχουμε πια τίποτα κοινό, ο Π. χάθηκε στη ζούγκλα της Αθήνας...

Ο μόνος που έμεινε στη ζωή μου να μου θυμίζει την παρέα, είναι ο Α. και οι αναμνήσεις μου.

Είμαι όμως πολύ ευτυχισμένη που τον έχω και το καλό που του θέλω να είναι κι αυτός γιατί μαύρο φίδι που τον έφαγε!

Μετά από μια κουβέντα που είχα μαζί του, εγώ που πετάω στα σύννεφα, αποδέχτηκα οτι όλα έχουν ένα τέλος και καθώς "έπεφτα" από την "πτήση" μου, ο Α. ήταν από κάτω για να με πιάσει και να προσγειωθώ όσο πιο μαλακά γίνεται, όπως κάνει πάντα.

Δεν μου έχει δώσει ποτέ συμβουλή για τίποτα, αντιθέτως είναι μαζί μου σε κάθε απόφαση, κι όταν αυτή αποδειχτεί λάθος είναι πάλι εκεί για να με στηρίξει.

"Δεν έχει σημασία πια τι έγινε λάθος, σημασία έχει τι θα κάνουμε για να πάμε παρακάτω". Δεν αναλώνεται σε κουβέντες που δεν χρειάζονται, τι έγινε λάθος, τι θα έπρεπε να είχε γίνει. Τώρα τι κάνουμε!

Και όχι, δεν θα αποδεχτώ οτι μια τέτοια ουσιαστική φιλία, θα τελειώσει κάποτε. Όχι κυρίες και κύριοι, αυτό δεν θα το αποδεχτώ ποτέ μέχρι να πεθάνω. Στον τάφο μου θα γράφει : "Μanetarius, η φίλη του Α."

Κι ας λένε πολλοί οτι δεν υπάρχει φιλία μεταξύ ανδρών και γυναικών...ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ Η ΑΠΟΨΗ ΣΑΣ ΚΥΡΙΑ ΜΟΥ, ΟΥΤΕ ΚΙ Η ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΝΕΑΡΕ ΜΟΥ ΕΚΕΙ ΠΙΣΩ!

Η ΦΙΛΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΦΥΛΩΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!

- Τι θα γίνει ρε κοπελιά; Που το πας το πράμα, έχουμε και πλυντήριο να βάλουμε..

Α, ναι με συγχωρήτε αλλά το πλάτιασμα είναι το φόρτε μου!

Λοιπόν, καταλήγω (έλα ρε, πως το αποφάσισες;) με ένα φιλοσοφικό απόσταγμα ( καλά μ' έχεις κολλήσει στον τοίχο) γιατί κατά βάθος όλοι είμαστε φιλόσοφοι:

"Δεν έχουν σημασία η αρχή και το τέλος, αρκεί το ενδιάμεσο να έχει πραγματική ουσία"

- Φιλοσοφία Αρναούτογλου! Άραγε τελειώσαν τα βάσανα μας ή θα πει κι άλλα;

Γιατί, (ωχ, θα πει κι άλλα) ποιος δεν έχει στεναχωρηθεί επειδή βγήκε από μια σχέση που όμως μετά κατάλαβε οτι δεν οδηγούσε πουθενά;

Ποιός δεν είδε τον έρωτα του να σβήνει και να απομυθοποιεί το άλλο του μισό, αλλά ο επόμενος έρωτας που έσβησε του αποκάλυψε την αγάπη της ζωής του;

Ποιός δεν είδε τον φίλο του από τα παιδικάτα ( πάντα ήθελα να το γράψω αυτό...όταν το λες δεν είναι το ίδιο) να μην έχει τίποτα κοινό πια μαζί του; Αλλά νέοι άνθρωποι να μπαίνουν στη ζωή του που να αισθάνεται οτι γνωρίζονται χρόνια;

Ποιός δεν είδε τις διακοπές του να τελειώνουν;

Ποιός δεν τις είδε να καταστρέφονται από τον Captain Iglo;

Ποιός δεν θα ξαναστείλει ούτε την φωτογραφία του στην Κεφαλλονιά;

Αυτά και άλλα ερωτήματα, θα απαντηθούν στο επόμενο ποστ!

Για την ακρίβεια, μόνο για τις διακοπές μου θα σας πω, δεν είμαι δα και ο Δαλάι Λάμα!

ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ!!! Εκεί το πήγαινε λοιπόν, να μας πει για τις διακοπές της!

Αν χάλασε ένα ολόκληρο ποστ για πρόλογο, με πιάνει τρόμος στη σκέψη του "ψητού" ...!