Ιατρικό Ανακοινωθέν

Κι όμως είμ' ακόμα εδώ...

Ναι, είμαι εδώ ακόμαααα...

Λιωμένος κουραμπιέεεες

κυλάει στο στόμααααα...!!!

Και ναι, αγαπητοί μου συνβλόγερς! Είμαι ακόμα εδώ! Δηλαδή, όχι ακριβώς εδώ, γιατί η μαία μου είπε να φεύγω το πρωί από το σπίτι μου και να περπατάω τόσο πολύ, που να ξεχνάω να γυρίσω! Έτσι, ίσως καταφέρω να πείσω τον μικρό Τρότσκι, που είναι αραχτός και λάιτ οριζοντίως, να κάνει την πολυπόθητη βουτιά!

Ο μικρός λοιπόν, φαίνεται οτι είναι επαναστάτης από τα γεννοφάσκια του, αφού αρνείται επιδεικτικά, να κάνει μια στροφή και να αποχωριστεί τις γκουρμέ λιχουδιές της μήτρας, για ένα μπουκάλι γάλα κάθε 2 ώρες!

Και εδώ που τα λέμε, δεν τον αδικώ... απλώς φοβάμαι μην αντικρίσω αντί για τον μικρό Τρότσκι, τον μικρό Τσόρτσιλ, έτσι στρουμπουλό που έχει γίνει!

Τον είδαμε λιγάκι την προηγούμενη εβδομάδα και ήταν ήδη 15 κιλά (του βάζω και λίγα από τα δικά μου για το ξεκάρφωμα...μπορεί να διαβάζει η μαμά μου)!

Τέλος, να σας πω οτι μάλλον την επόμενη εβδομάδα, θα επιστρατεύσω τον Στάλιν (που ήταν και άσπονδοι φίλοι), να τόνε φέρει έξω γιατί στο τέλος θα πάω φαντάρος εγώ με την κοιλιά μου!

Σας εύχομαι να έχετε μια υπέροχη κοιλιά... ε... χρονιά, με υγεία, αγάπη, ευτυχία και φυσικά ... γεμάτο τραπέζι!

Καλή πρωτοχρονιααααά!!!!

υ.γ. συγχωρέστε με που δεν απαντάω σε όλα σας τα σχόλια, αλλά δεν προκάμωωωωω... είμαι όλη μέρα στους δρόμους λέμεεε!!!

φιλιά σε όλους!!! :)

Μόνο 40 έουρος...

... θα σας κοστίσει το New Year's Eve Menu αν πάτε στο εστιατόριο που σας προτείνω!

Βέβαια, επειδή εγώ πήγα το περασμένο Σαββατόβραδο κι έφαγα εκεί... καλύτερα να πάτε στο "Στέκι του Ηλία" στο Θησίο να φάτε παϊδάκια... καλύτερα θα περάσετε!

Έτοιμοι για το Menu;

Ορεκτικό:

Κονσομέ αρωματισμένο με oloroso sherry και baton sale (συγγνώμη... μ' αυτό το τελευταίο δεν πας στον Παρνασσό για σκί; Τι άλλο θα ακούσω;)

Πρώτο πιάτο:

Ταρτάρ (ωμό είναι αυτό... το έμαθα πέρσι από ένα γκουρμέ ταξίδι στο Λονδίνο) φιλέτου ποικιλίας charolais (βρε λες;) σε τραγανό chips πατάτας.

Δεύτερο πιάτο:

Πράσινη σαλάτα με ποσέ (όποιος ξέρει τι είναι αυτό, παρακαλώ να με ενημερώσει πάραυτα) κυδώνι και roquefort (μμμμάλιστα... αυτό το ξέρω, παρόλο που μου το γράψανε στα ξένα για να με ψαρώσουν!).

Τρίτο πιάτο (μα πόσο θα φάνε επιτέλους σ' αυτό το μαγαζί;):

Φιλέτο ελαφιού (να θυμηθώ να πω στον Άι Βασίλη να αφήσει τους τάρανδους έξω από τη χώρα όταν θα έρθει... εδώ τα τρώμε όλα... μη φύγει μόνο με το έλκυθρο ο άνθρωπος!) με cranberry sauce και μαύρο ρύζι (διαίτης είναι αυτό... φάτε άνετα!).

Επιδόρπιο:

Τερρίνα (ποιά είν' αυτή καλέ;) πικρής σοκολάτας με κουμκουάτ γλασέ.

Όποιος θέλει να κλείσει τραπέζι, παρακαλώ να μου κάνει ένα τηλέφωνο να φροντίσω για την κράτηση του, γιατί προβλέπεται να γίνει της κακομοίρας με τέτοιο γκουρμέ μενού!

Εγώ πάλι θα παραγγείλω κεμπάπ από τον Θανάση!

Καλά Χριστούγεννααααααααααααααα!!!!

Καταγγελία

Καταγγέλλω γνωστό ζαχαροπλάστη... εντάξει, για τον Παρλιάρο μιλάω... που φτιάχνει κουραμπιέδες με κομματάκια πορτοκαλιού και σοκολάτας και μελομακάρονα με γέμιση ξερών φρούτων και σουσαμιού!

Αίσχος κύριοι!

Μέχρι που θα φτάσει η κατρακύλα μας σαν έθνος;

Που είναι τα ήθη και τα έθιμα μας;

Που είναι ο Καρατζαφύρερ να επέμβει σ΄αυτή την βάναυση επίθεση στην παράδοση μας;

Επιτέλους, κάποιος πρέπει να πάρει τον νόμο στα χέρια του σ' αυτό εδώ το κράτος!

Τα μελομακάρονα να μείνουν μελομακάρονα κι οι κουραμπιέδες να μείνουν κουραμπιέδες..

Τι άλλο να πω... έχω χάσει τα λόγια μου πια!

Στο τέλος βλέπω να φτιάχνουμε το κοκορέτσι με επικάλυψη σοκολάτας...

(Ευτυχώς έμεινε ένα Αλαβάνος και μια Παπαρήγα που στηρίζουν τις παραδόσεις μας!)

υ.γ. Θέλω μια σοκολατίνα ΤΩΡΑ, για να συνέλθω!!!

Το δράμα του κουραμπιέ

Όποιον ξαναδώ να τινάζει τον κουραμπιέ του πριν τον φάει... θα τον δαγκώσω!

Άμα δε θες τη ζάχαρη ρε φιλαράκι... φάε μελομακάρονο!

Έξαλλη είμαι!

Τελος...

... θα τα σκίσω τα πτυχία μου!

Έναν χρόνο μετά...

... συνεχίζουν τις ίδιες μαλακίες!

Έναν χρόνο πριν...

... και μετά είναι ο Ηλιόπουλος εχθρός της Δημοκρατίας;

Να τη χέσω τη δημοκρατία σας!

...

Ο μεταβολισμός μου

... είναι εδώ και είναι καλά!

Κάποια στιγμή νόμιζα πως είχε μαζέψει τα μπογαλάκια του και την είχε κάνει γι' άλλα μέρη! Αυτός όμως πιστός στην αφεντικίνα του, είναι ακόμα εδώ!!!

Αν λάβουμε υπόψιν μας όλα αυτά που έχω φάει αυτούς τους μήνες... θα έπρεπε να είχα πάρει, το λιγότερο, 345 κιλά με μαθηματική ακρίβεια!

Ο αγαπημένος μου μεταβολισμός όμως, στάθηκε δίπλα μου (καλά... μπορεί και να είχε σφηνώσει κάπου ανάμεσα στα μιλφέιγ, τα τσιζκέικ και τις πάστα φλώρες) και έμεινε να βοηθήσει!

Χθες, ο γιατρός μου, παραδέχτηκε ότι τα 12 κιλά που έχω πάρει είναι εντελώς φυσιολογικά, και μπράβο για την αυτοσυγκράτηση μου (και δεν μου το είχε, λέει) που δεν έπεσα με τα μούτρα στο φαΐ!

Φυσικά και δεν του είπα οτι τις προάλλες παραλίγο να με χάνανε από το πολύ φαΐ και δέχτηκα τα εύσημα του!

Τρέμω τη στιγμή που το παιδάκι μου θα βγει κρατώντας στο ένα χέρι μια πιατέλα σπετζοφάι και στο άλλο μια φόρμα με τσιζκέικ! Ποιός τον ακούει τον γιατρό;

Δείτε κι εδώ τι σκαρώνουν ο ατζέντης μου και ο Λου πίσω από την πλάτη μου!

Ας τσιμπήσω κάνα γλυκάκι... μέχρι να βγουν τα μελομακάρονα κι οι κουραμπιέδες της μαμάς!

υ.γ. πόσο ταυτίστηκα με τον ξανθομπάμπουρα πιτσιρικά που έχωνε απεγνωσμένα στη μύτη του το marshmallow, να πάρει μια τζούρα ζαχαρένιας μυρωδιάς, από τη λύσσα του για να μην το φάει! Άξιος!