Θα γίνω Βραζιλιάνα...

... με το σομπρέρος μου

θα 'σαι ο καμπαλέρος μου
κι όταν, αρχίσει ο έρως μου για σέναααα..
Θ' αρχίσουν οι μαρ(λ)άκες, ρυθμό να δίνουνεεεε
τ' άστρα, να τρεμοσβήνουν εε
κι όλα ρυθμό θα δίνουνε θα λες:

Αυτό το μάμπο οοο το μπραζιλέροοοο
που δίνει κέφιιιιι που δίνει στυλ τσα τσα τσα..
(τι τσα τσα τσα καημένη στο μάμπο; Άντε, μπες στο ψητό γιατί απο χορούς είσαι βαθιά νυχτωμένη!)

Το λοιπόν, για να μην σας καθυστερώ (έχω κι εγώ δουλειές με φούντες) θα μπω στο ψητό.

Δεν θα σχολιάσω τίποτα απ' όλα αυτά που έγιναν τις προηγούμενες ημέρες στην Αθήνα γιατί έχω βγει από τα ρούχα μου.

Το μόνο που θα σας πω είναι οτι σκέφτομαι να μαζέψω τα πράματα μου και να φύγω μετανάστης... Έλεγα να πάω Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, που πάνω κάτω έχουμε την ίδια κουλτούρα σαν λαοί (αν είναι κουλτούρα αυτό που έχουμε εμείς δηλαδή), αλλά μάλλον θα είναι οι επόμενες χώρες που θα τους πέσει ο ουρανός στο κεφάλι.
Το έμαθα από έγκυρη πηγή. Ο αδερφός μου (φοβερός οικονομολόγος σου λέει) θα είναι ένα από τα μέλη της επιτροπής που θα πάει στην Πορτογαλία να συμβουλέψει για την ανόρθωση (μα πως τα μιλάω τα πορτογαλικά) της οικονομίας τους!
Εννοείται οτι έχει φάει τρελλό δούλεμα από τους συναδέλφους του και μάλιστα του πρότειναν να αλλάξει το όνομα του γιατί αν καταλάβουν οι Πορτογάλοι οτι τους έστειλαν Έλληνα να τους φτιάξει την οικονομία, θα τους πάρουν με τις ντομάτες!

Εν πάσι περιπτώσει, εγώ είχα μια πρόταση να πάω στη Βραζιλία. Να αγοράσουμε κάτι μπάνγκαλοουζ λίγο έξω από το Ρίο Ντε Τζανέιρο, από έναν φίλο που βαρέθηκε να τα δουλεύει και τα πουλάει κοψοχρονιά!
Δεν το συζητάω, είδα φωτογραφίες... καταπληκτικό μέρος!
Φεύγω αύριο κιόλας!

Τώρα βέβαια υπάρχει κι ένα μικρό κολληματάκι... δεν έχω το κεφάλαιο για την αγορά, όχι των μπάνγκαλόουζ απλώς, αλλά ούτε αεροπορικού εισιτηρίου!
Μικροπράματα όμως... άλλωστε δεν μου απαγορεύει κανείς να ονειρεύομαι!

Πάω να απλώσω την αρίδα μου στο χαλί (ναι, ακόμα δεν τα έχουμε βγάλει... είμαστε πολύ νοικοκύρηδες λέμε), να κλείσω τα μάτια και να ακούω το Βραζιλιάνικο κύμα να σκάει στα πόδια μου!

Ντο Μπραζίου λοιπόν.... (μη με πάρει κανείς τηλέφωνο και μου χαλάσει το όνειρο... τον έφαγα!)

υ.γ. Φούλη, οι άντρες μου ξυπνήσανε... κι εγώ από 'κείνη την ώρα δεν προλαβαίνω ούτε να φτύσω.. :Ρ