@#$%^&* ο Δίας!

Χθες το πρωί που έπιασα στο στόμα μου τον … επίτιμο.. δεν φανταζόμουν πόση γκαντεμιά μπορούσε να μου φέρει. Η αλήθεια είναι ότι δεν το πολύ πίστεψα ποτέ ότι ήταν τόσο γρουσούζης .. τώρα πια είμαι σίγουρη!


Με το που μπήκα στο γραφείο .. ξέχασα τον κωδικό του συναγερμού! Σαν να είχε αδειάσει το κεφάλι μου.. δε θυμόμουν ούτε ένα νούμερο. Το κακό συνεχίστηκε αφού ο συναγερμός άρχισε να τσιρίζει διαβολεμένα και ξεσήκωσε όλη τη γειτονιά στο πόδι! Ήταν αδύνατο να θυμηθώ κάτι! Ο επίτιμος είχε μπει στο κεφάλι μου και είχε καταστρέψει όλα τα αρχεία! Ευτυχώς σκέφτηκα να πάρω τηλέφωνο το αφεντικό μπας και τον θυμάται αυτός! Θαύμα – θαύμα!!! Τον θυμόταν! Πληκτρολογώ και …ουφ! Τι ανακούφιση Παναγίτσα μου Τρυπητή!


Ενώ έχω κόψει τους πολλούς καφέδες, αποφάσισα ότι μετά από αυτό που με βρήκε πρωινιάτικο, μου χρειαζόταν ένας γαλλικός βαρύ γλυκός!
Χα! Σε γελάσανε κοπελιά! Κάποιος είχε αφήσει ανοιχτή την καφετιέρα από την προηγούμενη μέρα… Ο λίγος καφές που είχε μείνει στον πάτο της κανάτας είχε γίνει σαν το πάνω μέρος του καζάν ντιμπί! Για να πιω έναν ρημαδοκαφέ, έπρεπε να κάνω ολόκληρη μπουγάδα! Έβαλα την κανάτα να μουλιάσει και παράγγειλα απ’ έξω! Μάλιστα… μόνο έτσι θα μπορούσα να πιω καφέ σήμερα!
Μισή ώρα μετά κι αφού είχα ξεχάσει τον καφέ κι είχα πέσει με τα μούτρα στη δουλειά, χτυπάει το τηλέφωνο.

“Ναι, γεια σας.. είχατε πει για έναν γαλλικό… λυπάμαι αλλά δεν θα μπορέσουμε να εκτελέσουμε την παραγγελία σας καθώς μας πήρε το παιδί που σας την έφερνε και έπεσε με το μηχανάκι!”
Χριστέ μου!!!! Τουλάχιστον το παλικάρι είναι καλά αλλά το μηχανάκι του μάλλον δεν θα ξανατρέξει στους δρόμους! Ουφ…
Είπα να κάτσω στα αβγά μου και να μην ξανανακατέψω άλλον άνθρωπο στη γκαντεμιά μου!
Έφτιαξα ένα τσάι, ευτυχώς το γκαζάκι δεν ανατινάχτηκε, δεν βρέθηκα στο κρατητήριο σαν μέλος της τρομοκρατικής οργάνωσης «Τα γεμιστά κολοκυθάκια», δεν πήρα δικηγόρο τον γνωστό χασοδίκη με τα 7 γράμματα και έκατσα στο γραφείο μου.

Μετά από 3 ώρες ακατάπαυστης δουλειάς (ξέρω, δεν με πιστεύετε αλλά μου τυχαίνει καμιά φορά) ο υπολογιστής μου …τσουφ… έσβησε! Με πέταξε έξω απ’ όλα τα προγράμματα και μετά μαύρισε η οθόνη! Έκανα ένα ρισετάκι αλλά δεν έδωσε σημεία ζωής! Έπρεπε να τυπώσω και κάτι πολύ σημαντικά έγγραφα για να τα στείλω στα εξωτερικά.. Έκανα 40 προσευχές στον Άγιο Φανούρη κι άλλες 200 στην Παναγιά της Τήνου αλλά κι οι δυο μου έκλεισαν την πόρτα στα μούτρα καθώς μόνο κάτι τέτοιες στιγμές τους θυμάμαι. Καθόμουν μπροστά στην τσουρουφλισμένη οθόνη και το αίμα μου είχε κατέβει στα πόδια!

Κάλεσα αμέσως τους τεχνικούς της εταιρείας αλλά τους προειδοποίησα να μην έρθουν με μηχανάκι …δεν ξέρεις τι γίνεται! 1 ώρα μετά, τρία άτομα ήταν πάνω από το pc μου και του κάνανε μαλάξεις μπας και συνέλθει!
Και ΝΑΙ!!!! Τα κατάφεραν!!! Τι ευτυχία ήταν αυτή! Είπα να τους κεράσω καφέ αλλά το ξανασκέφτηκα!

Ωραία, η ώρα ήταν 6. Με ξεσήκωσε και το μπαλούν στο τηλέφωνο ...Θα έστελνα ένα mail με τα έγγραφα που έλεγα, θα άφηνα τις υπόλοιπες δουλειές για την επομένη και θα την έκανα για την επανάσταση… χΑ!


Δεν υπήρχε τίποτα πια! Όλοι οι φάκελοι ήταν άδειοι… φρίκαρα! Τώρα;
Έφυγα από το γραφείο στις 9 παρά τέταρτο παρακαλώ... αφού ζήτησα μια παράταση λόγω τεχνικών προβλημάτων από τα μεγάλα αφεντικά!
Είχα λυσσάξει στην πείνα εν' το μεταξύ αλλά ποιός τόλμαγε να μου φέρει κάνα σουβλάκι;
Γύρισα στο σπίτι και έπεσα για ύπνο από τις 10!

Συμπέρασμα:

1. Έχω μια πείνααα...
2. Τα flyers που τύπωσα, θα τα φάω!
3. Τον επίτιμο δεν θα τον ξαναπιάσω στο στόμα μου!
4. Αρχίστε την επανάσταση χωρίς εμένα.
5. Η καφετιέρα κάηκε !

Υ.Γ. Γαμώτο και είχα σχεδιάσει να ντυθώ καπουτσίνος!