Πασχαλινό φωτορεπορτάζ...

...με τεράστια δυσκολία, σας γράφω αυτές τις γραμμές... 

Έχω το λάπτοπ στα πόδια μου αλλά ένα μεγάλο μέρος της κοιλιακής μου χώρας έχει ξεχειλίσει και δεν μου επιτρέπει την πρόσβαση στο πληκτρολόγιο.... 

Παρόλα αυτά και μετά από συνεχείς παρακλήσεις του αναγνωστικού μου κοινού (καρφί δεν τους καίγεται...ψωνάρα..) είμαι έτοιμη να αντιμετωπίσω κάθε δυσκολία και να σας παραθέσω ένα πλήρες φωτορεπορτάζ της πασχαλινής κατάνυξης που ένιωσα από το θείο δράμα... του ψησίματος (αα.. είπα κι εγώ.. πιο άλλο θείο δράμα θα τη συγκινούσε;)!

Καταρχήν να σας πω οτι κανείς μας δεν πήγε στην εκκλησία (παλιοκομμούνια...) και καθώς όλοι ξέρουμε οτι ο καλός Χριστούλης είχε ήδη αναστηθεί από τις 12 το μεσημέρι ... κάναμε ανάσταση πιο νωρίς. 

Στις 10 λοιπόν, ωραία - ωραία, καθόμασταν στο τραπέζι με ευλάβεια και τρώγαμε την θεσπέσια μαγειρίτσα - φρικασέ! 

Δυστυχώς το ποστ μπορεί να έχει στον τίτλο τη λέξη "φωτορεπορτάζ" αλλά δεν πρόλαβα να απαθανατίσω όλα τα φαγητά... Όπως θα είδατε στην πρώτη φωτό.. το πιρούνι μου ήταν ειδικών προδιαγραφών και δεν μου άφηνε άλλες επιλογές από το ...να τρώω! Πάλι καλά που δεν έφαγα και τη φωτογραφική...

Μετά το ελαφρύ μας γεύμα, πήγαμε στα κρεβάτια μας και κοιμηθήκαμε σαν πουλάκια... ακριβώς όπως φάγαμε!

Την επόμενη μέρα, ξυπνήσαμε από τις μουσικές επιλογές (που είσαι ρε παππού να το χορέψουμε παρέα..) που επιτάσσει το έθιμο (τελικά το πολύ φαΐ μου βγάζει τη λογοτεχνική μου φλέβα.. να θυμηθώ να την κόψω πάραυτα), αλλά και από τις μυρωδιές της φύσης...

Κοίταξα από το παράθυρο και αντίκρισα αυτή την καταπληκτική θέα... 

...πήρα τον καφέ μου και έναν κουβά σπιτικά κουλουράκια της πεθερούλας μου (της πέτυχαν τελικά) και βγήκα στην αυλή να απολαύσω το γύρισμα! Αρνί δεν είχαμε... έχουμε κι ευαισθησίες.. 

Κάποια στιγμή .. και αφού ο κουβάς με τα κουλουράκια άρχισε να ψιλοαδειάζει, ήθελα κάτι αλμυρό...εκεί ακριβώς ήταν που με τσάκωσε ο φακός...

Ωπ... τα κορίτσια της κουζίνας είπαν να πάνε μια βόλτα στο βουνό μέχρι να γίνουν τα παϊδάκια και ... μαντέψτε πόσο αγαθές είναι... άφησαν τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα... ιδού:

Δεν χρειάζεται να σας πω οτι όταν στρώθηκε το τραπέζι, δεν μπήκε πιατέλα με πατάτες! 

Τι να έκανα.. μου είπαν να προσέχω μην καούν! Πως θα δω αν έγιναν ή όχι αν δεν δοκίμαζα; Έτσι λοιπόν μέχρι να καταλάβω οτι έγιναν, είχαν μείνει 3 πατάτες για 7 άτομα... μια χαρά νομίζω..!

Έβαλα την μάσκα που φοράω για τις καταδύσεις μου και έκατσα δίπλα στην ψησταριά... άρχισα τις βουτιές και όταν τελείωσε το οξυγόνο ... 

...ανέβηκα στην επιφάνεια (μανούλα είμαι η άτιμη στην αλληγορία) και ήπια μια μπουκάλα κοκακόλα να χωνέψω. Φυσικά κατάφερα το αντίθετο και η κοιλιά μου φούσκωσε τόσο πολύ που μια έγκυος 8 μηνών μπροστά μου θα φάνταζε Τουίνγκι!

Αυτό όμως δεν με σταμάτησε να φάω τρία.. (ναι τρία.. ο ζυγός αριθμός είναι γρουσουζιά..) κομμάτια ρεβανί με παγωτό καϊμάκι!

Εδώ βλέπετε το τρίτο κομμάτι καθώς τα προηγούμενα δύο τα κατάπια στην κυριολεξία και δεν πρόλαβε να τα δει κανείς! Υπάρχει ένας μύθος στο χωριό μάλιστα κι από τότε που εμφανίζομαι κλειδώνουν όλοι τα ψυγεία τους! Στα ουζερί της πλατείας δεν θα δεις ποτέ κρεμασμένα χταπόδια... πέφτει σύρμα, αφού είμαι φαν και του σούσι!

Στο τέλος της ημέρας και του φαγωποτιού, απέσπασα με το σπαθί μου το καπέλο του "ψήστη της χρονιάς"... αφού έφαγα και τον ψήστη!

(..φιου ... κατακάικα τόσες ώρες δίπλα στη φωτιά)

Σ' αυτό εδώ το σημείο... θα σας αφήσω γιατί έχω κάτι καούρες στο στομάχι... Βλέπετε έχουν περάσει πάνω από 4 λεπτά που δεν έχω βάλει κάτι στο στόμα μου και φοβάμαι οτι δεν θα αντέξω για πολύ ακόμα... 

Τι θα λέγατε για λίγο τσουρέκι με μαρμελάδα φράουλα;