Μάθε παιδί μου...ταξική πάλη!

Αυτό είναι ένα παιχνίδι που με προσκάλεσε η αγαπητή μικρή Roadartist με τους παρακάτω κανόνες:

1. Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).3. Βρες την πέμπτη περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι) της σελίδας.4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη).5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.

Εντάξει λοιπόν αποδέχομαι την πρόταση και για κακή σας τύχη αυτή την περίοδο διαβάζω (η και προσπαθώ μπορείς να το πείς, αν διαβάζουν παλιοί συνάδελφοι θα πούν: ακόμα σ' αυτό το κεφάλαιο είσαι;) το βιβλίο "Ας αλλάξουμε τον κόσμο χωρίς να καταλάβουμε την εξουσία" του John Holloway από τις εκδόσεις Σαββάλας.

Πάρτε λοιπόν μια δόση φετιχισμού (αυτός είναι ο τίτλος του κεφαλαίου που "παλεύω" τόσο καιρό) και νιώστε "το τραγικό δίλημμα" του νοήματος της επανάστασης σήμερα (τι είπες πάλι ρε κορίτσι μου..μιλάμε για μόρφωση) :

Οι γραμμές χαράσσονται με τόσο χοντροκομμένο τρόπο, η πολυπλοκότητα των κοινωνικών σχέσεων βραχυκυκλώνεται σε τέτοιο βαθμό που ο μαρξισμός χάνει τη δύναμη της πειθούς.

Αυτό έχει καταστεί ιδιαίτερα εμφανές τα τελευταία χρόνια σε αναλήσεις των μεταβαλλόμενων μορφών κοινωνικής σύγκρουσης (λ.χ. συγκρούσεις για ζητήματα φύλου ή περιβάλοντος).

Οι υπαρκτές τάσεις έχουν πασχίσει να εντάξουν αυτού του είδους τις συγκρούσεις σε ένα προκατασκευασμένο καλούπι ταξικής πάλης ή τις θεωρούν "μη ταξική πάλη".

Αξίζει τον κόπο να το διαβάσετε αυτό το βιβλίο αρκεί να καταφέρετε να περάσετε το κεφάλαιο του φετιχισμού που "κολλάει" λιγάκι.

Όσο για τον Νο 5 κανονισμό ...δυστυχώς δεν περνάνε και πολλοί απο ' δώ οπότε είναι λίγο δύσκολο να προσκαλέσω κάποιον...άσε που από μικρή το είχα αυτό το κόλλημα. Ποτέ δεν ζητούσα από άλλα παιδάκια να παίξουν μαζί μου. Μονόχνωτη ήμουνα παιδάκι μου, τι να πεις, πρώτα φεύγει η ψυχή και μετά το χούι!