Η ώρα είναι 5.00, τέτοια ώρα οι φυσιολογικοί άνθρωποι που δουλεύουν 8ωρο, σχολάνε και πάνε στο σπιτάκι τους.
Εμείς βέβαια δεν είμαστε από αυτούς...Μόλις υποδεχτήκαμε τα μεγάλα εφεντικά από τας ξένας. Ήρθαν για την καθιερωμένη επιτήρηση. Τώρα είναι στο γραφείο του δικού μας..."Μεγάλου" και παραγγέλνουν σουβλάκια! Να παραγγείλουν, δε λέω, αλλά εμάς τους φτωχούς υπαλλήλους γιατί δεν μας σκέφτεται ποτέ κανείς; Όχι δεν θέλω κι εγώ σουβλάκι, ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ να φάω τα σουτζουκάκια της μαμάς μου (αυτά που περίσσεψαν από το τραπέζι των αρραβώνων- θυμάστε;). Άσε που το βράδυ είμαστε πάλι υποχρωμένοι να πάμε σε ένα εστιατόριο οοοόλοι μαζί, για να κόψουμε την πίτα της εταιρείας! Λίγο αργά δεν το θυμήθηκαν; 9.00 η ώρα είναι το βραδυνό ραντεβού - και σας ρωτάω: Πότε θα προλάβω; Γιατί τυγχάνει η δουλειά μου να μην είναι κάτω από το σπίτι μου! Την Κυριακή φεύγουν...αριβεντέρτσι ρώμα!!!
3 σχόλια:
Κουράγιο...
Να 'σαι καλά βρε roadartist μου. Αν και είμαι στα πρόθυρα νευρικής κρίσης!!!
Τώρα διάβασα και το προφίλ σου.. :))
Γραφεις βιβλιο για 8 'καταραμένα' χρόνια όπου δούλευες σε βιβλιοπωλείο?? Μα μήπως τότε σε εκείνη τη δουλειά ήταν καλύτερα .. απο τη τωρινή σου? Δεν ξερω.. φαντάζομαι :)) Με εξίταρε αυτό..
Υπομονή ..
Δημοσίευση σχολίου